Selamlar herkese,
1 yıllık evliyim. Son 1 aydır aile içinde aklımı karıştıran bir sorun oldu. Konu eşimin kız kardeşiyle ilgili. Kendisi biraz fevri biridir, abisine ve babasına bağırdığına, abisine hakaret ettiğine sık sık şahit oldum. Her tartışma çıktığında genellikle ben de aynı ortamda oluyorum.
Geçen ay eşim, görümcem ve ben bir parkta vakit geçirmeye gidiyorduk. Ayrı ayrı arabalar alıp kalabalık etmeyelim diye sadece görümcemin arabasını aldık. O kullanıyordu. Parka tam vardığımızda, basit bir sebepten (birinci sağdan değil ikinci sağdan dön gibi basit bir sebep) eşim ve görümcem arasında bir tartışma çıktı. Görümcem alışık olduğumuz üzre bağırmaya ve abisine hakaret etmeye başladı. Son olarak da araba benim arabam, in arabamdan dedi. (Bu arada hepimiz 20'li yaşların sonundayız. Tartışmanın abukluğundan onu da belirtmek istedim.) Eşim önceki tüm tartışmaları alttan aldığı için, yine durumu idare etmeye çalıştı. Ne yani, gerçekten inmemi mi istiyorsun gibi bir şey dedi. Görümcem de evet, bugün seninle uğraşmak istemiyorum, bye bye dedi. Ben saçmalamayin falan diye araya girsem de işe yaramadı. Eşim indi arabadan. Hâliyle ben de indim. Görümcem de bastı gitti. Akşam vaktiydi, biraz vakit geçirip güç bela toplu taşıma bulup eve döndük.
(Başka bir ülkede yaşıyoruz, toplu taşıma ayarlamak pek kolay değil.)
Ben hem eşim için üzüldüm hem de kendi adıma. Çünkü yok sayılmış hissettim. Abisine kızmış olsa bile sırf ben de aynı ortamdayım diye bizi arabadan indirmemesi gerekirdi bence. Üstelik aynı gün bu olaydan önce görümceme eşimle birlikte bir hediye almıştık. Yalnız yaşadığı ve her yardıma ihtiyacı olduğunda eşimin koşa koşa gittiğini söylememe bile gerek yok.
Ertesi gün özür bekledik ama gelmedi. Eşime de, beni suçlu hissettiriyorsun gibi manipülatif bir mesaj atmış. Tabiki onlar kardeş oldukları için bir süre sonra olayı unuttular ama benim kalbimde bir soğukluk oldu. Eskisi gibi, arkadaşımmış gibi davranamiyorum artık.
Boyle hissetmemi sağlayan bir diğer olay da, iki kedisini, hiç telefonla beni arayıp "olur mu, müsait misiniz" demeden bizim eve getirmesi oldu. 3 aydır buradalar. Bakamiyormuş. Geri almıyor. Eşim de ne yapayım, kardeşime yardım ediyorum diyor. Tuvaletlerini o temizleyip yemeklerini o veriyor ama ben hem evin genel temizliğini yaptığım için, hem de hayvanlarla yaşamaya alışık olmadığım için rahatsız oluyorum.
Size sorum, sizce aile içinde durduk yere soğukluk mu yaratıyorum? Kendimi görümceme yakın hissedemiyorum artık ama tabiki aynı ortamda bulunmamız gerekiyor. Bu iki sorun da hiç yaşanmamış gibi davranıp yüzüme gülüyor o. Ben onunla bu konuları konuşmadım ama eşime söyledim. Direkt ona söylersem geri dönüşü olmayan aile içi bir tartışma çıkar diye çekiniyorum. Fikirlere ve eleştiriye açığım.
Birlikte tatile gittiğimizde de sürekli bir tartışma çıktı. Abisi kahvaltı hazırlamıştı, neden şunu pişirmedin de bunu pişirdin gibi saçma bir sebepten yine. Ben tabi şaştım kaldım hayatımda böyle bir tavır görmediğim için. Sonra abisi kalkıp istediği şeyi pişirdi ama söylene söylene ve tartışma da büyüdü. Kardeşi gitti odasına çekildi. Ama ben tatilin tadını çıkarmak istediğim için gittim aralarını yumuşattım. Tüm bunlar birikince artık hiç vakit geçirmek istemiyorum. Sadece eşimle ve arkadaşlarımızla keyfim yerinde ama bazen ortak arkadaşlarımız olduğu için aynı yerde bulunuyoruz işte.
İyi yönleri ise evine gittiğimizde genel olarak iyi ağırlaması (tabi olmazsa olmaz yükselmelerini saymazsak), bize arada sırada hediyeler vermesi. Bu kadar aklıma başka bir şey gelmedi.
