- 7 Aralık 2018
- 6.746
- 17.625
- 27
-
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
- #1
Merhabalar tekrardan,
Bir süredir annemle birlikte yaşıyorum. Kendisinin ayrıl-barış bir ilişkisi vardı fakat bitti. Daha önce bu adam için benimle arasını da açmıştı ve baya uzun süreli bir ilişkiydi.
Dün akşam televizyonda film izliyordum bir yandan da işle ilgili yapmam gereken bir şeyler vardı onu halletmeye çalışıyordum. Aniden mutfağa geldi ve benim ne kadar kötü biri olduğumdan, anlayışsızlığımdan, benden nefret ettiğinden bahsetmeye başladı. Bunu normal bi şekilde değil bağırarak söylüyor ve sesi büyük ihtimalle apartmanda yankılanıyordur. Öylece kalakaldım asla anlam veremedim. Ben tepki vermeyince iyice sinirlendi önümdeki laptopu alıp yere fırlattı. Saatlerce uğraştığım şeyler boşa gitti. Böyle ani çıkışlarını ve suçlamalarına alışığımdır ama ilk defa bu şekilde gözü döndüğüne şahit oldum. Kapıyı üstüne kapatıp içeri gittim. Mutfakta bir süre kendi kendine bağırmaya devam etti ve ağlamaya başladım elim ayağım titredi. İçeri yanıma geldi niye böyle davrandığını sorunca da artık hayattan bıktığını, kimsenin onu sevmediğini, benim sonumun da böyle olacağını ve daha bir sürü saçma sapan şeyi üstüme bocaladı. Böyle anlarda yüksek tepki verirsem iyice bağırmaya başlıyor o yüzden sakin kalmaya çalıştım ama ağlamama engel olamadığım için buna da çok sinirlendi.
Ben özel hayatıma dair bazı şeyleri anneme anlatmıştım çünkü merak ediyordu. Ben senin annenim benimle dertleşebilirsin demişti. Anlattığım şeyleri bana karşı kullanıp oralardan vurmaya çalışıyor şimdi de. Farklı bir şehirde okudum, uzun süre orada yaşadım. Okulum bitince dönmemi istememişti çünkü sevgilisiyle rahat etmek istiyordu. Şimdi de beni onu yalnız bırakmakla suçluyor. Ondan kaçmak için başka şehirde okuduğumu söylüyor. Böyle dengesiz konuştukça kendimi iyice suçlu hissediyorum.
Sürekli babamın eşini stalklıyor. Gelip gidip "sence benden şu yüzden mi ayrıldı" "bu kadında olup ben de olmayan ne var" gibi sorular soruyor. Önceleri anlayışlı yaklaşıyordum ama babamla ayrılalı 8-9 sene oldu. Artık bu kadarı bana fazla geliyor ve baş edemiyorum.
Bugün işe gidemedim mesela izin almak zorunda kaldım. Çünkü berbat haldeyim. Dün geceyi de bölük pörçük hatırlıyorum. O an dünyada değil gibiydim aklım hala tam olarak yerinde değil. Sürekli çenemi sıkıyorum stresten.
Birkaç gün önce de telefonumu karıştırmış bunu da itiraf etti. Şifremi kendi baş harfim yaptığım için tahmin edebilmiş. Mesajlaşmalarımdan alıntılar falan yaptı saçma sapan, dalga falan geçti. Önceleri beni istemeyen kadın, şimdi ayrı eve çıkarsam kendine zarar vereceğinden bahsediyor.
Saçma sapan hissediyorum. Böyle bir şeyi de kimseye anlatıp dertlenemiyorum içime atmaktan başka bi çözüm de bulamıyorum. Psikiyatriste de gidiyor ilaç da kullanıyor ama değişmiyor.
Kendi özel hayatım zaten rezalet halde. Doğru düzgün bir yuva kurup gitmek istiyorum. Uzun süredir tanıştığım biri vardı benimle denemek istediğini söyledi. Meğersem yeni ayrıldığı biri varmış aklı hala ondaymış. Bunu öğrenince bir süre salağa yatıp ne yapacağına baktım. O kadar komikti ki her konuda beni suçlayıp düşmanca tepkiler veriyordu, asla da itiraf etmedi söylediği yalanı. Ben iletişimi kesince de eski sevgilisiyle barıştı.
Bunu da şu sebeple anlattım, düzgün ve hayırlı birini de bulamıyorum. Ne zaman heveslensem ya bir unutulamayan eski sevgili oluyor ya ayrıl barış ilişkinin mola noktası oluyorum. Bir değil iki değil.
Artık yolunda gitmeyen hayatımın hiç düzelmeyeceğinden korkuyorum, yapayalnız hissediyorum. Annemin saçma sapan ani çıkışları yüzünden insanlara kendimi ifade edememeye, tepkilerimi gizlemeye başladım.
Suistimal mi ediyorum yoksa gerçekten kötü biriyim, hiçbir şeye layık değil miyim ayırt edemiyorum.
Çok karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın ama tavsiyelerinize ya da söyleyeceğiniz şeylere çok ihtiyacım var. Kafam ve hayatım çok karışık.
Bir süredir annemle birlikte yaşıyorum. Kendisinin ayrıl-barış bir ilişkisi vardı fakat bitti. Daha önce bu adam için benimle arasını da açmıştı ve baya uzun süreli bir ilişkiydi.
Dün akşam televizyonda film izliyordum bir yandan da işle ilgili yapmam gereken bir şeyler vardı onu halletmeye çalışıyordum. Aniden mutfağa geldi ve benim ne kadar kötü biri olduğumdan, anlayışsızlığımdan, benden nefret ettiğinden bahsetmeye başladı. Bunu normal bi şekilde değil bağırarak söylüyor ve sesi büyük ihtimalle apartmanda yankılanıyordur. Öylece kalakaldım asla anlam veremedim. Ben tepki vermeyince iyice sinirlendi önümdeki laptopu alıp yere fırlattı. Saatlerce uğraştığım şeyler boşa gitti. Böyle ani çıkışlarını ve suçlamalarına alışığımdır ama ilk defa bu şekilde gözü döndüğüne şahit oldum. Kapıyı üstüne kapatıp içeri gittim. Mutfakta bir süre kendi kendine bağırmaya devam etti ve ağlamaya başladım elim ayağım titredi. İçeri yanıma geldi niye böyle davrandığını sorunca da artık hayattan bıktığını, kimsenin onu sevmediğini, benim sonumun da böyle olacağını ve daha bir sürü saçma sapan şeyi üstüme bocaladı. Böyle anlarda yüksek tepki verirsem iyice bağırmaya başlıyor o yüzden sakin kalmaya çalıştım ama ağlamama engel olamadığım için buna da çok sinirlendi.
Ben özel hayatıma dair bazı şeyleri anneme anlatmıştım çünkü merak ediyordu. Ben senin annenim benimle dertleşebilirsin demişti. Anlattığım şeyleri bana karşı kullanıp oralardan vurmaya çalışıyor şimdi de. Farklı bir şehirde okudum, uzun süre orada yaşadım. Okulum bitince dönmemi istememişti çünkü sevgilisiyle rahat etmek istiyordu. Şimdi de beni onu yalnız bırakmakla suçluyor. Ondan kaçmak için başka şehirde okuduğumu söylüyor. Böyle dengesiz konuştukça kendimi iyice suçlu hissediyorum.
Sürekli babamın eşini stalklıyor. Gelip gidip "sence benden şu yüzden mi ayrıldı" "bu kadında olup ben de olmayan ne var" gibi sorular soruyor. Önceleri anlayışlı yaklaşıyordum ama babamla ayrılalı 8-9 sene oldu. Artık bu kadarı bana fazla geliyor ve baş edemiyorum.
Bugün işe gidemedim mesela izin almak zorunda kaldım. Çünkü berbat haldeyim. Dün geceyi de bölük pörçük hatırlıyorum. O an dünyada değil gibiydim aklım hala tam olarak yerinde değil. Sürekli çenemi sıkıyorum stresten.
Birkaç gün önce de telefonumu karıştırmış bunu da itiraf etti. Şifremi kendi baş harfim yaptığım için tahmin edebilmiş. Mesajlaşmalarımdan alıntılar falan yaptı saçma sapan, dalga falan geçti. Önceleri beni istemeyen kadın, şimdi ayrı eve çıkarsam kendine zarar vereceğinden bahsediyor.
Saçma sapan hissediyorum. Böyle bir şeyi de kimseye anlatıp dertlenemiyorum içime atmaktan başka bi çözüm de bulamıyorum. Psikiyatriste de gidiyor ilaç da kullanıyor ama değişmiyor.
Kendi özel hayatım zaten rezalet halde. Doğru düzgün bir yuva kurup gitmek istiyorum. Uzun süredir tanıştığım biri vardı benimle denemek istediğini söyledi. Meğersem yeni ayrıldığı biri varmış aklı hala ondaymış. Bunu öğrenince bir süre salağa yatıp ne yapacağına baktım. O kadar komikti ki her konuda beni suçlayıp düşmanca tepkiler veriyordu, asla da itiraf etmedi söylediği yalanı. Ben iletişimi kesince de eski sevgilisiyle barıştı.
Bunu da şu sebeple anlattım, düzgün ve hayırlı birini de bulamıyorum. Ne zaman heveslensem ya bir unutulamayan eski sevgili oluyor ya ayrıl barış ilişkinin mola noktası oluyorum. Bir değil iki değil.
Artık yolunda gitmeyen hayatımın hiç düzelmeyeceğinden korkuyorum, yapayalnız hissediyorum. Annemin saçma sapan ani çıkışları yüzünden insanlara kendimi ifade edememeye, tepkilerimi gizlemeye başladım.
Suistimal mi ediyorum yoksa gerçekten kötü biriyim, hiçbir şeye layık değil miyim ayırt edemiyorum.
Çok karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın ama tavsiyelerinize ya da söyleyeceğiniz şeylere çok ihtiyacım var. Kafam ve hayatım çok karışık.