Gerçekten çalışmak istiyor musunuz yoksa mecbur musunuz ?

Günaydın.
Ben de şu 2015-2016 yıllarının yatağa girmeden her gecesi, yataktan çıkmadan her sabahı çok sordum,sorguladım bunu; niye çalışıyorum ben? Hatta niye çalışıyoruz biz?
Senin kadar ayrıntıya girmiyeyim de maddi olarak çalışmaya ihtiyacımız yok diyeyim.
Bizimki sadece manevi tatmin.
Bir de büyüklerimiz... Zaten çok aşırı sık görüşüyoruz,bir de evde olursak artık hiç başbaşa kalamayız karı koca diye düşünüyorum.
Bazen de yıllar yıllar sonra bu düşüncelerim yüzünden pişman olur muyum,ahhh biraz daha onlarla beraber vakit geçirseydim der miyim diyorum?
Benim durumum git gide içinden çıkılamaz hale geldi biliyorum.
Konunu sabote ettim farkındayım,kusura bakma... Bir uzmana danışmalıyım belki de geç kalmadan...
Neyse ya... İneyim de bir sigara içeyim ben.:KK14:
Benım kendımı eve kapatasım var . Şuanda herseye doydum dıyebılırım.
Havalar sogudugu ıcın mı bılmıyorum ama seneye tatıle bıle gıtmıcem dıyorum kendı kendıme :kahve:
Evdede kalsam buyuklerle cok gorusecegımı sanmıyorum. Dıkıs kursuna gıderım, evde oglumu beklerım aksama kocamı beklerım oh bırde uzerıme yelek gıydım mı tamam olurum ben .
Ne bılım amacsız olmak , telassız olmak ıstıyorum.
Bayramdan once gece yarısına kadar evı temızledım, bayramda tatıle gıdıyorduk, donuste okul acılacak baya bı sure dıp kose ellemek zorunda kalmam dıyordum bunları dusunurken ayagım kaydı , hızlı hareket edıyordum dustum agzımı cenemı dagıttım.
Nıye yanı bu dayatma ote yanda oglumun gelecegı. Ne zor ısler. Kendımı calısmaya mecbur hıssedemediğim ıcın yazlık alıp kendımı mecbur mu bırakayım da dıyorum. Cunku elımızde 70 bın nakıt var , 70 kredı cekersek yazlık alabılırız havuzlu fılan , yılda kac kere gıdebılecegınız orası muamma
 
Şartlarınız çok iyiymiş maşallah. :nazar:
Şu an sırf bu iş mevzusu yüzünden evlenemeyen biri olarak bırakmayın derim ama mal varlığınız da varmış. Evim olsa çalışmamayı düşünebilirdim. En azından bir süre. Kira gelirim olacağı için o da ve kira vermeyeceğim için. Yoksa insanın kendi parasını harcaması gibisi yok. Harçlık falan isteyemem ben sanırım.
 
Maaşımın yarısını verseler çalışmam.Yani işi bıraktığımda bir garantim olmalı.Eşimden istemek zorunda kalmadan kendime de evime de çocuklarıma da harcayabilmeliyim.


Bir nevi mecburiyet.Yoksa maaşımda iyi çalışma şartlarımda iyi ama ev benim için daha cazip .Eski çalışma isteğim de yok.Kimseyle sorunum yok ama iş arkadaşlarımıda aramıyorum özlemiyorum olmasalarda olur hayatımda.Çoğu zaten benden küçük çocuklar yeni işe girenler yeni tayin olanlar


Senin şartların güzelmiş. Çok geçmiş olsun geçirmiş olduğun kazayı saymazsak herşey yolunda.Temizlikçin, yemek olayın ,tatillerin v.s normal standartların üstünde bir hayatın var.İşten çıkıp bu standartı bulamayınca sorunlar çıkabilir artı bir süre sonra evde de sıkılabilirsin.

Bence çalışmayı bırakmamalısın.Şuan sadece geçici bir izne ihtiyacın var gibi geldi.Ücretsiz izin veriyorlarsa al.
 
Ben mecbur olduğumu düşünüyorum ama bu mecburiyet maddi değil. Ben öğretmenim ve gelecek nesillerin yetismesinde elimi tasin altına koymak zorundayım.
Inşallah vatanına milletine hayırlı bir evlat yetiştireceğim ama bu yeterli olmayacak. Benim oğlum ne kadar iyi yetişse de bir başkasının cocugu gelip onun hayatini karartabilir. Bu yüzden gücüm ne kadar çocuğa yetiyorsa o kadarına çaba gösteriyorum.
 
Merhaba Arkadaşlar.
Benim kendimle alakalı çözemediğim karara varamadığım bir sorunum var.
Çalışmak veya çalışmamak konu .

Öncelikle kendimle ilgili bilgi vereyim, 29 yaşındayım .
Yabancı uyruklugu oldugum için liseden sonra öss veya yös sınavlarına giremedim, kendi ülkemden vatandaşlıktan cıkarıldıgım için o sene 5 sene öncesine kadarda vatansız yaşadım (oturma izniyle)
Lise bittiğinden beride çalışıyorum.Önce bi sigorta şirketinde çalıştım, ama o işim çok düzenli olmadı yani ara ara bebek tedavisi için çıktım yeniden çağırdılar döndüm filan şeklinde devam etti.Yani orada düzenli 3 sene calıstım diyebilirim.

Daha sonra tedaviyle bir oğlum oldu ve eski eşim bizi terk etti. Aslında benim hayalim cocuguma kendim bakmam yönüydeydi , çalışmayı asla düşünmüyordum ama hayat işte türlü türlü şeyler çıkınca ailemle yaşamaya başladım. Kendi dairemide kiraya verdim , Oğlum 6 aylık olunca babamın işyerinde yarı zamanlı calısmaya basladım daha doğrusu babam bana bir işyeri acmıstı öğlen gidiyordum , akşama kadar eve 1 saat gidip oglumla ilgileniyordum .(Bu evin kirasınıda biriktirmeye başladık buarada )

Fakat mahalle arası oldugu için her gün psikolojim bozuluyordu gelen giden soran bitmiyordu, ayrıca aldıgım parada anca oglumun bezını ve mamasını karsılıyordu kendıme bırseyler alamıyordum.Oğlum 13 aylık olduğunda dışarıda bir işe başladım o işyerinide bir eleman bakmaya basladı maaşlı olarak ,
Şuan çalıştığım yer yani, şubatta 6 sene dolacak.

Lise mezunuyum ve maaşım 3300 tl , ama artık bıktım.
Bir bölge burası , dışarı cıktıgında havanın değişmediği merkeze uzak hapishane gibi. Şuanda artık acaba calısmasam mı dediğim için herseyde bana batar oldu. Bu süreçte 5 senedirde evliyim yeniden. Bir şekilde şimdiki eşimlede cocuk sahibi olamadık. Oğlanda 6.5 yaşında.

Evde vaktim çok yogun geciyor , sabah erkenden kalkıyorum servisle iş yerime geliyorum , akşam en geç 6'da evdeyim. Yemek yapmıyorum hafta içi sağolsun annem yapıyor o yüzden sadece yemeği ısıtıp masaya koyuyorum. 8 kadar oğlumunda benimde vaktim var bu sırada eşimde gelmiş ve yemek yemiş oluyoruz. 8'den sonra oğlanın ödevlerine bakıyoruz. ödev biter bitmez ben mutfagı toplamaya baslıyorum yatana kadar bişeyler denkliyorum ve eh cogu zaman oturup dinlenemeden kendimi yatakta buluyorum.

Eşiminde maaşı iyi , Allah bereketini göstersin.

Kurban bayramında kaza gecirdim konu acmıstım belki gören vardır bu sebeble evde 3 hafta kalma şansım oldu. Aman Allahım o nasıl bir rahatlık.Oğlumu cok sevıyorum allah ona can saglıgı versın yanımdan asla ayrımasın ama oğlum okula gıttıgınde bana kalan o vakıte ınanamadım. Hem iş yaptım, hem oturdum oyuncak tamırı yaptım(uzun zamandır ertelıyordum) hem utulerı ıkı dk yaptım hemde tv ızledım. İşte ne olduysa o zaman oldu. Oğlumda bende birbirimize girdik yapıştık, işe başladıgım ilk gün oda bende agladım o derece.Hemde derslerde sıkıstırıyor hafta ıcı aksamları iptal durumunda oldugumuz ıcın ben ısı bırakıcam dıye eşime söyled,m ve bir kaç kişiye daha. Eşim bişey demedi, sen bilirsin dedi. Çık diyor yani ama onun dışında herkes sakın sacmalama cıkma ısınden bır daha asla boyle bır maasla calısamazsın dıyorlar e dogruda soyluyorlar.

Şuanda ödediğimiz 20 ay daha surecek olan bir kredimiz var 780 tl, faturlarla filan aylık giderimiz 2000 tl . Gerisi ne oluyor derseniz birikim oluyor , tatile gidiyoruz hiç bir tatillerde evde kalmamıştım ilk evde kaldığım su raporları zamanlarımda ise işte kafam bulandı yazdım.

Eski eşim geçtiğimiz aylarda evlenmiş, bayada kaliteli böyle bir oteldede düğün yapmış. Kadınla ikiside aynı yerde calısıyormuş. Gazetelere haber olmuşlar sanırım kızın ailesinin durumu iyi, o şekilde öğrendim .

Kararım soyleydı, ınsallah doktor saglık sorunlarımdan dolayı ızın vermıyordu bebek ıcın 1-2 aya kadar ızın cıkacak ve ınsallah bu kez basarıya ulastıgımızda dogum ıznınden sonra donmeyeyım dıyorum .
Ama sonra ıcımden bır ses sacmalama, ya esın tek basına altından kalamazsa bu yasamın dıyorum. Oğlum buyuyor buyudukcede masraflar artıyor , sonucta hala etrafımızda var parasızlıktan unıversıte okuyamayan cocuklar oyle olmasını asla ıstemıyorum. Hem ote yandan bıyolojık babayla bır bagımız yok, ayrıldıgımızdan berı ne nafaka ne cocukla alakalı hıc gorusmedık ama ya yarın obur gun olur ya ımkansızlıklardan dolayı oglum onun kapısını calar mı ?

Bızım neyımız var , 1 daıremız var ıcınde oturuyoruz. 1 kırada daıre var suanda kırasını bız almıyoruz ama 2 sene sonra bızım , Kendı babamdan 3 daıre , 1 dükkan mıras kalıyor bana tabı Allah gecınden versın ama paylastırılmıs mal varlıkları bunlar bızım ıcın.

Arabamız var, yazlık almayı dusunuyoruz veya yazlık olmasa bile istanbuldan merkeze uzak bir arsa almak istiyoruz 20 sene sonra değerlensin cocuklar için diye dusunuyoruz.
Dün arsa bakmaya gıdıp geldiler , eşim soruyor sen calısacak mısın calısmayacak mısın ben kendımı ona gore ayarlıcam. Bana gore kendını ayarlama demek ıstıyorum dıyorumda ama ıcımden bır ses bunu yapmamamı annelıgın bır kısmıda fedakarlıktı hanı dıyorum , calısıcan tabı ben calısırsam tabı allah bilir ama başımıza bırseyler gelmezse sırtımız yere gelmeden hem yasarız hemde yasatırız gıbı duruyor.

Hem oğlumu o adama muhtac etmek asla ıstemıyorum bılırsınız cok yazdım, gormedıgı bır cocuga saglıgından bır haber olan bır cocuk ıcın nafaka almak ıstemedım , yarın 10 sene sonra ul.n ş.erefsiz bogazından benım param gectı dıyemesın dıye, 2 aylıkken ayrıldık bogazından lokması gecmedı.

Biz iyi yasıyoruz , calıstıgım ıcın ben daha baskın oluyorum tatıl yerlerını ben secıyorum, parasını cok dusunmuyorum nasılsa bende calısıyorum dıye tatıle cok para harcıyoruz , ama evde calısmayan arkadaslarım var mesela 3 senedır hıc tatıle gıtmedı bir tanesi, memlketlerıne gıttıler ve cok mutlular. Calısmasam daha azına razı gelırım gıbı gelıyor , ne bılım sureklı gıysı almak zorunda kalmam , temızlıkcı gelmesıne gerek yok, yemeklerı ben yaparım , ne bılım cocugu servıse bıle vermem dıyorum.

Buarada babamın bana actıgı ısyerını babam calıstıyor artık dısarda calısmadıgı ıcın yanı orası artık onun , hanı ısten cıkıp orada devam edın dıyenler olabılır dıye yazıyorum.

Çalışmak veya çalışmamak vallahi bütün mesele bu .

Siz olsanız ne yaparsınız mı diyim, ya da siz neden calısıyorsunuz mu diyim ne diyim bilmiyorum ama içimi dökmek istedim.

Buarada emeklılık dıyecek olan olursa dıye yazıyorum 2300 gunum fılan var , emeklı olabılecegımı sanmıyorum bu sıstemle. Hem emeklılıge kadar calısıp 3 sene sonra torun bakarsam hanı benım hayatım , yapmak ıstedıklerım deme ıhtımalım cok fazla. Buarada bütün resmi tatiller izin, 20 gün yıllık iznim(cumartesı gunlerı dusulmuyor 4 hafta oluyor) ayretten her sene 3 gunluk saatlık kullanabılecegımız mazeret ızınlerımız ve brut odenen sıgortamız var
valla ben çalışmaktan nefret edıyorum:)sevemeden emeklı olacagım nedenı sanırım kendıme gore ıs bulamadım
 
Size şöyle 2 örnek vereyim, bence benim gibisiniz. Okuldan mezun oldum, 3 ay iş aradım. İlk 1 ay güzeldi. İstediğim saatte kalktım, istediğim arkadaşımla buluştum, istediğimi yedim, evi temizledim, bütün işleri yaptım. Ama sonraki 2 ay ölüm gibiydi. Artık her sabah uyandığımda yine mi boş geçecek gün diye ağlamaya başlıyordum. Çünkü bir süre sonra evde yapılacak iş kalmıyor, kendini işe yaramaz hissediyor insan. Sonra iş buldum ve 1 senedir çalışıyorum neredeyse. Bayram tatilinden önce ameliyat oldum 10 gün raporum vardı. Evde yatmaya o kadar alışmışım ki, işe giderken ağlayacak duruma geldim. Bu bence insanların ortak noktası. İnsana elinde olmayan çekici geliyor. Hani düz saçlı insanın kıvırcık, kıvırcık saçlı insanın düz olmasını istemesi gibi. İşi bırakırsanız ilk aylar güzel gelir, sonra siz de sıkılırsınız bence. O yüzden çalışabildiğiniz yere kadar çalışın, zaten 2. çocuğu düşünüyorsunuz. O zaman elbet izin alıp evde oturmanız gerekecek. Şartlarınız çok iyi Allah daha çok versin, elinizde çalışma imkanı varken daha iyisini çocuklarınıza sağlayabilecekken bırakmayın bence. İleride ne olacağımız belli değil, keşke işi bırakmasaydım demektense biraz daha çalışmak daha iyi olur bence :KK52:
 
29 temmuzda ankaraya geldik calismaya da başladım ama küçük yerde çalışmakla ankarada çalışmak çok farklı oluyomuş bocalıyorum, gözumden operasyon geçirdim ilk operasyonumda Batman'da çalışıyodum ankaraya gelmiştim tedavi için, şefinden şube müdürüne kadar herkes aradı ne yaptın nasılsın diye, geçen haftada sağ gözden oldum işte,mesaj atıyo arkadaş nasılsın raporun uzayacak mı, olay işin yürümesi yani benim sağlığım vs değil, o yüzden şimdilik burda çalışmayı sevmiyorum

2.çocuk olursa yarım gün çalışmayı düşünüyorum zaten okul yaşına kadar
geçmiş olsun nemi
eski rumuzunla hitap ediyorum sana :)
kardeşim de izmir in uç ilçesinde memur hep söyler
buralar daha iyi insancıl diye
 
cutemom arada banada oluyor
biliyorsun doğum yaptım ve tam 1 yıl 24 gün evdeydim
zorlandım mı evet.. çok alışmışım çalışmaya
bide kimsemiz yok burda yapayalnızdım.. okula giden çocuk, küçük bebek zorlandım biraz
ama bin şükür yeter ki sağlıklı olsunlar
şimdi severek geliyorum işyerine
bilmem ilerleyen yıllarda değişir miyim
 
Ben işimi de iş arkadaşlarımı da seviyorum. Sabah çok erken kalkmak olmasa daha da seve seve giderim sanırım. Bazen çalışmasam ne olurdu diye ben de düşünüyorum, akşam işten yorgun argın gelip ev işi yapmak zorunda olduğumda özellikle uykusuzken. İlk olarak onca sene okumak meslek sahibi olmak için kendi verdiğim emekler sonra da ailemin beni okutmak için yaptığı fedakarlık ve çabalar aklıma geliyor vazgeçiyorum. Birinden para istemek zaten bana göre değil. Eşimden isteyebilirim aslında ikiletmez verir de ama istediğimi alamam. Tek maaşla geçinmek zor. Şimdi istediğimiz tatile çıkıp istediğim kıyafeti alabiliyorum. Belki ilerde çocuğum olduğunda istediğim okula gönderip kurslara yollayabilirim. Velhasıl çalışmak güzel.

Ücretsiz izne çıkma şansın var mı Cute? 3-4 ay çıkıp denesen bence evde duramazsın. Şimdi farklı olduğu için evde kalmak sana cazip geliyor.
 
Bir süredir çalısıyorum. Maddiyatla alakalı olarak değil, evde sıkıldıgım için. Uzun bir süre evdeydim. İkisini kıyasladıgımda evi daha cok sevdiğimi farkettim. Kendime zaman kalmıyor sanki bilmiyorum. Hep rutin hep aynı seyler. İşe git gel, yemek ye hop gün bitti. Evde daha mutluydum, daha az yıpranıyordum. Pişman olmaya basladım şimdiden sanki.
Önceden sana calıs böyle iş bulamazsın diyordum ama suan için cocugum olsa ve maddi acıdan sorun olmayacaksa ben sanırım calısmazdım.
Gerçi maaşında cok iyi, sen rahat harcamayı seven bir insansın. İşi bırakırsan -3300 olacak geliriniz. Bu kadar rahat harcayamacaksın daha cok düşüneceksin bir sey alırken. Asgari ücretle calıssan calısma derdim ama bu maaş insanı düşündürüyor.
 
Ben bebek baktigimdan su anda evdeyim. Oncesinde 10 yillik bir is hayatim oldu. Calismadigim her gun hazir koca parasi yiyen bir asalak olarak goruyorum kendimi. Esim kismiyor paradan,ne istesem tamam oluyor ama olay oyle degil iste rahat edemiyorum. Kredimiz bizim de var,aylik giderimiz 10 bine yakin, bunun icinde esimin isyeriyle ilgili masraflar da var.
Bana sorarsan calis derim. Ama istemiyorum yetti artik dersen de elbet sen bilirsin. Calisan kadin ozgurdur bana kalirsa. Kaza gecirmissin cok gecmis olsun bilmiyordum
 
bu arada maddi olarak da zor oldu bizim için
ödediğimiz konut kredimiz faturalar v.s.
ben hem mecbur olduğumdan hem sevdiğimden çalışıyoum
 
Ben işimi de iş arkadaşlarımı da seviyorum. Sabah çok erken kalkmak olmasa daha da seve seve giderim sanırım. Bazen çalışmasam ne olurdu diye ben de düşünüyorum, akşam işten yorgun argın gelip ev işi yapmak zorunda olduğumda özellikle uykusuzken. İlk olarak onca sene okumak meslek sahibi olmak için kendi verdiğim emekler sonra da ailemin beni okutmak için yaptığı fedakarlık ve çabalar aklıma geliyor vazgeçiyorum. Birinden para istemek zaten bana göre değil. Eşimden isteyebilirim aslında ikiletmez verir de ama istediğimi alamam. Tek maaşla geçinmek zor. Şimdi istediğimiz tatile çıkıp istediğim kıyafeti alabiliyorum. Belki ilerde çocuğum olduğunda istediğim okula gönderip kurslara yollayabilirim. Velhasıl çalışmak güzel.

Ücretsiz izne çıkma şansın var mı Cute? 3-4 ay çıkıp denesen bence evde duramazsın. Şimdi farklı olduğu için evde kalmak sana cazip geliyor.
Doğum yapınca artık dururum o sekılde evde . Ucretsız ızın alamam yanı.
Dogumdan sonrada benı kendılerı cıkarsa ne ala , zıra kendım bıseyelr yaparsam gene haklarımı alırım ama ılerıde of ya cıkarılmadan kendım cıktım dıye vıcdanda yapabılırım
 
Benım kendımı eve kapatasım var . Şuanda herseye doydum dıyebılırım.
Havalar sogudugu ıcın mı bılmıyorum ama seneye tatıle bıle gıtmıcem dıyorum kendı kendıme :kahve:
Evdede kalsam buyuklerle cok gorusecegımı sanmıyorum. Dıkıs kursuna gıderım, evde oglumu beklerım aksama kocamı beklerım oh bırde uzerıme yelek gıydım mı tamam olurum ben .
Ne bılım amacsız olmak , telassız olmak ıstıyorum.
Bayramdan once gece yarısına kadar evı temızledım, bayramda tatıle gıdıyorduk, donuste okul acılacak baya bı sure dıp kose ellemek zorunda kalmam dıyordum bunları dusunurken ayagım kaydı , hızlı hareket edıyordum dustum agzımı cenemı dagıttım.
Nıye yanı bu dayatma ote yanda oglumun gelecegı. Ne zor ısler. Kendımı calısmaya mecbur hıssedemediğim ıcın yazlık alıp kendımı mecbur mu bırakayım da dıyorum. Cunku elımızde 70 bın nakıt var , 70 kredı cekersek yazlık alabılırız havuzlu fılan , yılda kac kere gıdebılecegınız orası muamma
Ah çok üzüldüm.
Gerçekten ucuz atlatmışsın. Rabbim beterinden korusun inşallah.
Senin yerinde olsam bırakırdım sanırım.
Hatta o yazlığı da alır,yazları 3 ay boyunca kalırdım kocamla bebemle.
Kocam sabah gelir akşam döner,mangal yapardı ben cacık yaparken,bebem de top oynardı.
 
Geçinecek kadar paran varsa çalışma derim evde olmak gibisi yok stressin yok insanlarla uğraşmıyorsun vs vs :kahve:
 
Bir kere bu işten çıkma isteği kafaya yerleşmişse eninde sonunda gerçekleşiyor.
Ne yaparsan yap geri dönme ihtimalini düşünerek karar ver Cute. Bir yerden bir açık kapın olsun derim ben. Ücretsiz izin imkanı olsa onu kullan derim, duruma göre tamamen ayrılır veya dönersin.
Evde olmak güzel gerçekten ancak bir süre sonra insanı sıkıyor. Ben yazın son 15 gün sıkıntıdan patlıyorum, o rutine ihtiyaç duyuyorum ve günlerim daha verimli geçiyor. Evde ilk zamanlar düzenli geçerken bir süre sonra vakit bolluğundan tembellik başlıyor bende.
 
29 temmuzda ankaraya geldik calismaya da başladım ama küçük yerde çalışmakla ankarada çalışmak çok farklı oluyomuş bocalıyorum, gözumden operasyon geçirdim ilk operasyonumda Batman'da çalışıyodum ankaraya gelmiştim tedavi için, şefinden şube müdürüne kadar herkes aradı ne yaptın nasılsın diye, geçen haftada sağ gözden oldum işte,mesaj atıyo arkadaş nasılsın raporun uzayacak mı, olay işin yürümesi yani benim sağlığım vs değil, o yüzden şimdilik burda çalışmayı sevmiyorum

2.çocuk olursa yarım gün çalışmayı düşünüyorum zaten okul yaşına kadar


çok geçmiş olsun
 
X