bende doğum yaptığımın 3, günü dik süpürgeyle evi süpürdüm kahvaltı mı hazırlıyordum sezeryanlıydım +38 cm kistim sebebiyle doğumda sağ yumurtalığım komple alınmıştı ekstra ameliyatlıydım eşimden başka kimsem yoktu bir ara annem uğradı gelmez olsaydı keşke lohusalık depresyonu yaşamama sebeptir değil yardım daha çok yordu
kayınvalidem de 3 gün yemek yolladı sağolsun ama onu da sonra yüzüme vurdu
3 gün eşim yanımda durdu daha doğrusu duramadı habire telefonu çaldı (iş için) adam bin parçaya bölündü ama en azından alt değiştirme, sağdığım sütü gece ben uyurken vermek, kızımı yıkamak gibi işlemleri vardı çamaşırları falan yıkadı astı o zaten bana yetti...
tek başıma her işin altından kalktığım yetmemiş gibi 4. ayımda 300 m2 lik evden 180 m2 lik inşaatdan yeni çıkmış o pisliğiyle duran evi temizledim ve taşıdım yerleştim üstelik kızım kolik+reflü ve tek başımaydım
bunları evet yaptım tek başımaydım mecburdum yaptım ama kimse yapmak zorunda değil ,hatta aklı olan yapmasın yatsın otursun, ne kadar çok canlarının kıymetini bilirse o kadar iyi, sonra fıtık oldum bebeğimi kucağıma bile alamadım tedavi olmak zorunda kaldım emzirmeyi 5. ayımda kesmek zorunda kaldım kullandığım ağır ilaçlardan...
kayınvalidem tüm akrabalarını topladı bebek görmeye diye geldiler tüm hazırlıkları ben yaptım...
eşşekliğime doymayayım diyorum aklım yokmuş diyorum ve kendime kızıyorum
sağlıklı ve enerjik şekilde bebeğime ayırabileceğim vakti milleti memnun etmeye harcadım. Kimse hiçbirine de değmiyor. şuanki aklım olsa deli danalar gibi yatar yuvarlanır kolumu bile kıpırdatmazdım...
gördüğüm kadarıyla ve yaşadığım kadarıyla üstün hizmetlerinden dolayı madalya alan gelinde yok
demek ki gerek de yok