- 15 Temmuz 2016
- 8.158
- 13.625
- 248
- Konu Sahibi Chickennova
- #1
evliliğimiz bir buçuk yıla yaklaşıyor. flört ederken eşimin sadece bir kardeşine gelip gidiyorduk ve inanın aramızdan su sızmıyordu. fakat çok erken yaşta iki aydan daha kısa süren bir evlilik yaptığım için az çok insanları tanımıştım ve araya bi mesafe hep koydum. ama iyilik anlamında değil. ne kendim nede eşimle ilgili hiç bir konuyu anlatmadım. neyse evlenmeye karar verdik. eşim adamın önce gideni olduğu için daha önceki evliliğimi tüm samimiyetimle söylüyorum bir kere dahi ne sordu nede bu konuyu açtı. ben ilk buluşmada anlattım sormak istediğin merak ettiğin bişey varsa sor dedim. Sen önemlisin dedi. Ve ailesindende kimseye söylemedi.
tanışmaya geldiler. eşimin kardeşi yani görümceme gittiğimizde asla yardım etmeyi esirgemezdim. arnavut olduğumuz içinde alışkınız. neyse tek başıma yaptım her şeyi içeride duramadım hizmet etmekten mutfakla ilgilenmekten. bir daha olacak bir gün değil yardım eder sandım bi ara yanıma geldi iki saniye durdu gitti. bu arada ki süreçte beni ve şuna kadar kimse aramadı nasıl gidiyor yardıma ihtiyacın varmı eşyalar gelince yardım edelim birlikte yerleştirelim hani bunları söylemeseler bile nasılsın diye arayın yok yok yok. eşimde bana sakın üzülme ben arkandayım sen kimseyi takma kafana dedi. söz nişan isteme bir arada yaptık inanın kaşlar gözler gizli gizli konuşmaklar tuhaf tuhaf gülmeler. arkadaşlarım anlatıyor bunları ben çok ilgilenmedim moralim bozulmasın die. evleneceğim gün geldi eve geldiler ay hepsi karşıma geçti bi süzmeler bi kaşlar gözler şok oldum. boyun da hepsinden uzun olduğu için görmemek gibi bi şansım yoktu. neyse evlendik. hiç biri muhattap olmadım balayımı zehir ettiler olmayacak bi olaydan eşim beni öyle bi savundu ki inanın sevinçten ağladım dedim allahim bana bu adamı verdiğin için hamd olsun.
gel zaman git zaman görümcem geldi öyle laflar soktu ki bende artık bi iki bişey söyledim ama inanın hakaret etmemek için zor tuttum kendimi allahım sen yardım et dedim. sonrası bana inanılmaz haraketler içeren mesajlar attı. sinirden kaslarım kasılmasından hastalındım taş kesti kaslarım. eşim isten çıktı aylarca beni hastaneye getirdi götürdü. neyse eski saglığım asla yok bu arada. dr lerde bu kadar iyileşme oldu yapılabilecek başka tedavi kalmadı dedi.
görümcen tel açtı özür diledi. neyse insan olmuştur dedim kabul ettim. geldiler kaldılar. eşim görümcem doğum yaptı doğum için dahi gitmedi, git dedim. bana şu cevabı verdi sana saygı duymadan asla gitmem dedi.
neyse usul ve adaba uygun hediyemizi verdik karşıladık.
görümcem ablasını kötülemeye başladı inanın tüm gece ablasını kötüledi eşime dedim ki sakın karışma yorum yapma sadece senle ilgili kısımlarda demek istediğim bi şey varsa söyle. allahım her şeyi anlatıyor kötülüyor dedim ki bak sen ablanla konuşacaksın dedi ki sonra eğer bana ihtiyacı olursa yardım ederim. ya insan bu kadar arkasından konuşur mu?
beni görümcem aradı samimiyet kurmaya çalışıyor. konuştum ama resmi.
bugün ne göreyim eşimin sosyal medyasında can ciğer ablası ile resimler.
inanın şok oldum. insan kardeşi için zaten bu kadar konuşmaz. insanlardaki bu fesatlık hasetlik nedir.
ben kesinlikle görüşmemeye ve konuşmamaya karar verdim.
evime gelirlerse karşılarım ama hiç bir şekilde iletişime geçmeyeceğim.
benim gibi sorun yaşayanlar nasıl bi yol izledi çok merak ediyorum.
tanışmaya geldiler. eşimin kardeşi yani görümceme gittiğimizde asla yardım etmeyi esirgemezdim. arnavut olduğumuz içinde alışkınız. neyse tek başıma yaptım her şeyi içeride duramadım hizmet etmekten mutfakla ilgilenmekten. bir daha olacak bir gün değil yardım eder sandım bi ara yanıma geldi iki saniye durdu gitti. bu arada ki süreçte beni ve şuna kadar kimse aramadı nasıl gidiyor yardıma ihtiyacın varmı eşyalar gelince yardım edelim birlikte yerleştirelim hani bunları söylemeseler bile nasılsın diye arayın yok yok yok. eşimde bana sakın üzülme ben arkandayım sen kimseyi takma kafana dedi. söz nişan isteme bir arada yaptık inanın kaşlar gözler gizli gizli konuşmaklar tuhaf tuhaf gülmeler. arkadaşlarım anlatıyor bunları ben çok ilgilenmedim moralim bozulmasın die. evleneceğim gün geldi eve geldiler ay hepsi karşıma geçti bi süzmeler bi kaşlar gözler şok oldum. boyun da hepsinden uzun olduğu için görmemek gibi bi şansım yoktu. neyse evlendik. hiç biri muhattap olmadım balayımı zehir ettiler olmayacak bi olaydan eşim beni öyle bi savundu ki inanın sevinçten ağladım dedim allahim bana bu adamı verdiğin için hamd olsun.
gel zaman git zaman görümcem geldi öyle laflar soktu ki bende artık bi iki bişey söyledim ama inanın hakaret etmemek için zor tuttum kendimi allahım sen yardım et dedim. sonrası bana inanılmaz haraketler içeren mesajlar attı. sinirden kaslarım kasılmasından hastalındım taş kesti kaslarım. eşim isten çıktı aylarca beni hastaneye getirdi götürdü. neyse eski saglığım asla yok bu arada. dr lerde bu kadar iyileşme oldu yapılabilecek başka tedavi kalmadı dedi.
görümcen tel açtı özür diledi. neyse insan olmuştur dedim kabul ettim. geldiler kaldılar. eşim görümcem doğum yaptı doğum için dahi gitmedi, git dedim. bana şu cevabı verdi sana saygı duymadan asla gitmem dedi.
neyse usul ve adaba uygun hediyemizi verdik karşıladık.
görümcem ablasını kötülemeye başladı inanın tüm gece ablasını kötüledi eşime dedim ki sakın karışma yorum yapma sadece senle ilgili kısımlarda demek istediğim bi şey varsa söyle. allahım her şeyi anlatıyor kötülüyor dedim ki bak sen ablanla konuşacaksın dedi ki sonra eğer bana ihtiyacı olursa yardım ederim. ya insan bu kadar arkasından konuşur mu?
beni görümcem aradı samimiyet kurmaya çalışıyor. konuştum ama resmi.
bugün ne göreyim eşimin sosyal medyasında can ciğer ablası ile resimler.
inanın şok oldum. insan kardeşi için zaten bu kadar konuşmaz. insanlardaki bu fesatlık hasetlik nedir.
ben kesinlikle görüşmemeye ve konuşmamaya karar verdim.
evime gelirlerse karşılarım ama hiç bir şekilde iletişime geçmeyeceğim.
benim gibi sorun yaşayanlar nasıl bi yol izledi çok merak ediyorum.
