Gelecek planları. Sizce?

fitundgesund .!.:

Konu sahibi, o kadar benzer ki biçok şey bizde de..
Benim kv ilk falsoyu,ilk tanışmamızda eltimin bana dedikodusunu yaparak gerçekleştirdi,üstelik eltim arkasını döndüğü ilk fırsatta
Sonrasında düğünümüzü bizim istemediğimiz bir tarihe ve benim ablalarımın hasta,yeni lohusa olduğu için katılamayacağı,üstelik soğuk bir tarihe ısrarla almak istedi. Ama nasıl bir ısrar,herkese duyurmalar falan
Ben buz gibi olmakla buldum çözümü..askında karakterim de bunu elverdi..eşimden de açık bulamadı çok şükür. Bir de eşim de biliyor annesinin beni kendinden nasıl uzaklaştırdığını.
Ammaaaa şimdi yurtdışındayız acayip bi kıymetlendi oğlu..bir de bebeğimiz oldu 32 yaşımızda şimdi de bebeğime göz dikti,yaşlanınca kendine baktırcakmış
Kafan rahatlasın önce bi,iş olayını hallet. Kocan dünyalar iyisi de olsa işini garanti etmeden bebek işine girişme. Bak burda okuyorsundur bebek sonrası daha da kötüleşen ilişkileri. Bir de eşine bırakma sen çöz olayı o kadın alelemin gözünde kendi prestijini iyileştirecek diye sen sinir küpü olmak zorunda değilsin. Bu arada ben de İzmir de yaşıyorum normalde. İstanbul’dan gelen biri için zordur bilirim. Ama güzeldir İzmir

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Kimleri goruyorum
Simdi gercekci olmak gerekirse
Yas acisindan sorunun olmaz 31 yas gec degil cocuk icin
Ama kv degismeyecek bu iki yilda. Hatta sen evde cocuk bakarken sana daha cok batacak bu kadin. O yuzden sen siralamani kendine gore yap. Yuksek lisans bir isine yarayacak mi? Mesela smmm yarayacak. Ama yuksek lisansi sonraya atabilirsin zaten cocuk oyuncagi senin icin. Staj bitmeye yakin hamilelik baslasa kolay olur senin icin elbette. Ama kv konusu cozumsuz. Kadin hayatta oldugu surece sana dert olmaya devam edecek

Ya da bursaya tasin

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

Butun cvbi vermis ablamiz, bize soz kalmamis :)

Genişletmek için tıkla...

Wanheda .!.:

Selam kadınlar kulübünün güzel kadınları...

Benim derdim uzun peşin peşin söylüyorum.:)

Şimdi yaklaşık 1,5 yıllık evliyim.
İstanbul'dan İzmir'e geldim. Gelirken işimi ailemi arkadaşlarımı her şeyimi bırakıp geldim.

Gelirken zorlanmayacağımı düşündüm.
Nitekim şehre alışmakta zorlanmadım ama arkadaşsızlığa, işsizliğe alışamadım.

Evde oturmak bana göre değil.
İşsizim ve şu sıra SMMM staja başlama sınavına hazırlanıyorum. Çünkü işsizim ve bu canımı çok sıkıyor.
Dersane temposu falan derken biraz kendime geldim, arkadaş edindim.

İyi hoş güzel ama genel olarak içimde bir tatminsizlik hissi var.
28 yaşındayım ve daha evvel kendi ailemle ilgili çocukluk ergenlik travmalarım var. (tedavi oldum)
En güzel zamanlarımı hep çalışarak geçirdim.
Gezmek görmek istediğim yerler var.
Yapmak istediklerim var ama hayatın o kadar acısından sonra ve hala devam eden o mücadele var ya ? he işte onun yüzünden elim kolum bağlı hissediyorum.

Eskiden daha yoğun bir gelecek kaygısı hissediyordum. Hala hissediyorum fakat eşim sayesinde biraz körelttim bunu.
Fakat şuanki şartlarım beni yine eski noktaya getirdi.

Durumum şu:
Eşimi seviyorum, güveniyorum. Ailesiyle ilgili tek sıkıntım kayınvalidem.
Eşim anneci bir insan değil yıllarca ayrı şehirlerde yaşadılar. Eşimle 5 yıl beraberdik bu süre içerisinde annesi 3 kere eşimin evine geldi. Telefonda 10 günde bir konuşurlar öyle bir ilişkileri var.
Fakat biz evlendik. Bir haller oldu kadına.

Resmen kadın beni bitirdi.
Hayatım boyunca bir daha kimseden nefret etmeyeceğim diye kendime söz verdim. Çünkü en çok kendime zarar veriyorum.
Lakin ben bu kadından nefret ediyorum artık.

Eşim bana hak veriyor. Annesinin zor bir insan olduğunu kabul ediyor. Başta denge kurmakta zorlandı.
Sevgililikte kavga etmeyen biz, evlenince tek tartışma konumuz annesi oldu.

Benim kaldırabileceğim haftada bir, iki hafta bir ziyaret etmekten öteye gitmez.
Fakat kadının sınırları yok. Laf anladığı yok. Terbiye yok. Israrcı. Hayatımda en nefret ettiğim insan ısrarcı insan. Çünkü kendi babamdan baskı göre göre ısrar edildiğinde, verdiğim cevabın yok sayılması, insan yerine konulmamak benim için psikolojik bir şiddet.

Eskiden babam vardı. İşte şimdi kayınvalide.

Eşimle son büyük tartışmamızda annesi yüzünden boşanabileceğimi bile söyledim.

İstersen görüşmeyebilirsin dedi. Denge kurmaya çalışıyor ama kadın durmuyor işte.

Şuan düşünüyorum. Ben manyak bir kadının yaşlılık sigortası mıyım?
Onun gel dediği git dediği tasma takıp" bu da bizim gelin" diye elaleme gösterdiği insan dışı bir varlıkmıyım?

Ben ailemi işimi hayatımı arkadaşlarımı eşim için bıraktım. Beraber bir hayat için. Burada iş bulurum arkadaş bulurum dedim.
İstanbul ne ki giderim, onlar gelir dedim. Öyle aile bağımlısı değilim.

Fakat bu kadına anne demek için, her hafta sonumu bu kadını görmek mecburiyetinde kaldığım bir hayat yaşamak için evlenmedim ben.

Hayatımı gasp ettiği düşüncesinden kurtulamıyorum.

Şuan dersaneye gdiyorum 3 aydır kafam rahat. Martta sınavım var. Bu düzeni devam ettirmek istiyorum.

Şimdi hakkını yemeyeyim. Eşim sayesinde belli bir mesafe var. Ama azıcık ya azıcık kalkanı indirince yine aynı şeyler.
Bunları bir sınırda tutuyoruz. Belki şuanki nefretim hiddetim fazla olabilir, çok doldum ondan.
Bu yüzden aşırı derecede aksi davranmamaya, eşim hatrına tamamen ipleri koparmıyorum.

Benim asıl korkum çocuk meselesi. Şuan çocuk yapmayı düşünmüyorum. Çünkü sınavı kazanırsam aralıksız 2 yıl çalışmam lazım. Hep yapmak istediğim yüksek lisansı bu staj sürecinde yapma niyetindeyim.

Fakat anlıyorum eşim çocuk istiyor. Ben hem gezmek görmek istediğim yerleri göreyim, hem şu yl ve staj ve sınav bitsin istiyorum. Çocukla bunların hepsini aynı anda yapmak çok zor.

Hele de çocuğumu kayınvalideye baktırmak istemiyorum. Benim derdim bunları 2 sene içinde yapıp çocuğu öyle yapmak. Kreş yaşına gelene kadar kendim bakmak istiyorum.

Şuan bu planların arasında çocuğa yer verirsem yine de yapar mıyım evet ama o çocuğa bunu reva görmekte istemiyorum.
Çünkü ben daha kendi yaşantımla ilgili tatminsizlikleri yaşarken bir bebeğin sorumluluğunu alma fikri beni rahatsız ediyor.

Öte yandan iş okul planlarını ertelemekte istemiyorum. Çünkü evleniyoruz şehir değiştir vs derken zaten erteledim. İleride daha çok zorlanacağıma inanıyorum.

Bir de işte sınır tanımaz kayınvalidem var. Her şeye maydanoz bağırarak baskı yaparak ısrar ederek diş geçireceğini sanıyor. Çocuk olunca bahaneyle daha çok tepeme çıkmaya çalışacak.

Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Eşim bebek istiyor. Ben her açıdan 2 yıl diyorum.
2 yıl sonra 31 olacağım notunu da düşeyim...

Siz olsanız ne yaparsınız?

Genişletmek için tıkla...

Den .!.:

Merhaba, acı konuşacağım baştan söyleyeyim.gerçi yazdılar mı bilmiyorum ama.
Büyük bir strateji hatası yapmışsın, önce işini eline alıp yüksek lisansını tamamlayıp öyle evlenecektin. Hem işini eline almış gerçek anlamda bir birey olacaktın, birey olmadan evlenilmez. Hem de O kayınvalide de seni ezemezdi böyle.daha güçlü bir kadın olurdun. Maddi sorunumuz yok falan deme, olayın parayla alakası yok; ama ekonomik özgürlük başka bir şey.
Böyle çok zor, hata yapmışsın.nasıl döneceğim diye soruyorsun, ama inan ben de bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Ama arkadas zaten bekarken calisiyormus. Hazir sehir degistirmisken baska seyler de yapmak istemis bence. 10 evli kadindan 9unun kpssye hazirlandigi bir ulkede smmm olmak icin ugrasmak istemesi birey olmadigina isaret etmiyor

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Ama arkadas zaten bekarken calisiyormus. Hazir sehir degistirmisken baska seyler de yapmak istemis bence. 10 evli kadindan 9unun kpssye hazirlandigi bir ulkede smmm olmak icin ugrasmak istemesi birey olmadigina isaret etmiyor

Genişletmek için tıkla...

Den .!.:

Yok yüksek lisansı çok uzun süredir istiyormuş öyle yazmış hazır şehir değiştirmişken yapayım dememiş onu. Evli 10 kadından 9unun kpss çalışması çok üzücü toplumun durumunu adeta gözler önüne seriyor işte toplumumuzun belli bir kesiminde evlilik en başta geliyor ; eğitim ve kişisel olarak gelisme olayından ne yazık ki.
Konu sahibi de kv ile başa çıkamıyor, eh evliliğin getirdiği bazı yükümlülükler var; kv kp görümce vs insanlarla denge kurmak, gerekirse de başa çıkmak bu evlilik yükünden biri.birey olmadan kendine güven tam olmadan evlilik yapmak çok yanlış. Hele ki böyle konu sahibininki gibi çok zor bir kayinvalide kayınpeder ne bileyim gorumce falan varsa.Ben de bunları hayatımdaki tecrübelerden yola çıkarak yaşayarak öğrendim.gerçi benim konum çok farklıydı ama tek bildiğim şey var: Birey olmadan bir olunmaz. Evlilik kolay değil. Sonra burada bir sürü kv kp gorumce sorunu, eş sorunu, çocuk sorunu ve başka birçok sorunlar okumak zorunda kalıyoruz, ve birçok çaresiz kadınlar...

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Kvsi sizce degisir mi peki? Konu sahibi “birey” olsa. Yuksek lisans yapmis smmm olmus olsa kv sizce nasil davranacak? Ayni model kvden bende de var, NASAda calissam da uzaya da ciksam kadin ayni. Deliyse deli olarak kalmaya devam edecek maalesef. Sizin bahsettiginiz birey olmayan kadinlar 18 yasinda meslek ve para sahibi olmadan kosa kosa kocaya kacanlar bence. Konu sahibi zaten sehir degistirince de is bulabilirdi ve calisabilirdi. Soylediginiz her seyde haklisiniz ama bu konu sahibi icin gecersiz.

Genişletmek için tıkla...

birgariporhanveli .!.:

Konudan alakasız olacak ama stajı 2 yıla düşürmek için yüksek lisansı staja başlamadan yapmak gerekmiyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Wanheda .!.:

Selam kadınlar kulübünün güzel kadınları...

Benim derdim uzun peşin peşin söylüyorum.:)

Şimdi yaklaşık 1,5 yıllık evliyim.
İstanbul'dan İzmir'e geldim. Gelirken işimi ailemi arkadaşlarımı her şeyimi bırakıp geldim.

Gelirken zorlanmayacağımı düşündüm.
Nitekim şehre alışmakta zorlanmadım ama arkadaşsızlığa, işsizliğe alışamadım.

Evde oturmak bana göre değil.
İşsizim ve şu sıra SMMM staja başlama sınavına hazırlanıyorum. Çünkü işsizim ve bu canımı çok sıkıyor.
Dersane temposu falan derken biraz kendime geldim, arkadaş edindim.

İyi hoş güzel ama genel olarak içimde bir tatminsizlik hissi var.
28 yaşındayım ve daha evvel kendi ailemle ilgili çocukluk ergenlik travmalarım var. (tedavi oldum)
En güzel zamanlarımı hep çalışarak geçirdim.
Gezmek görmek istediğim yerler var.
Yapmak istediklerim var ama hayatın o kadar acısından sonra ve hala devam eden o mücadele var ya ? he işte onun yüzünden elim kolum bağlı hissediyorum.

Eskiden daha yoğun bir gelecek kaygısı hissediyordum. Hala hissediyorum fakat eşim sayesinde biraz körelttim bunu.
Fakat şuanki şartlarım beni yine eski noktaya getirdi.

Durumum şu:
Eşimi seviyorum, güveniyorum. Ailesiyle ilgili tek sıkıntım kayınvalidem.
Eşim anneci bir insan değil yıllarca ayrı şehirlerde yaşadılar. Eşimle 5 yıl beraberdik bu süre içerisinde annesi 3 kere eşimin evine geldi. Telefonda 10 günde bir konuşurlar öyle bir ilişkileri var.
Fakat biz evlendik. Bir haller oldu kadına.

Resmen kadın beni bitirdi.
Hayatım boyunca bir daha kimseden nefret etmeyeceğim diye kendime söz verdim. Çünkü en çok kendime zarar veriyorum.
Lakin ben bu kadından nefret ediyorum artık.

Eşim bana hak veriyor. Annesinin zor bir insan olduğunu kabul ediyor. Başta denge kurmakta zorlandı.
Sevgililikte kavga etmeyen biz, evlenince tek tartışma konumuz annesi oldu.

Benim kaldırabileceğim haftada bir, iki hafta bir ziyaret etmekten öteye gitmez.
Fakat kadının sınırları yok. Laf anladığı yok. Terbiye yok. Israrcı. Hayatımda en nefret ettiğim insan ısrarcı insan. Çünkü kendi babamdan baskı göre göre ısrar edildiğinde, verdiğim cevabın yok sayılması, insan yerine konulmamak benim için psikolojik bir şiddet.

Eskiden babam vardı. İşte şimdi kayınvalide.

Eşimle son büyük tartışmamızda annesi yüzünden boşanabileceğimi bile söyledim.

İstersen görüşmeyebilirsin dedi. Denge kurmaya çalışıyor ama kadın durmuyor işte.

Şuan düşünüyorum. Ben manyak bir kadının yaşlılık sigortası mıyım?
Onun gel dediği git dediği tasma takıp" bu da bizim gelin" diye elaleme gösterdiği insan dışı bir varlıkmıyım?

Ben ailemi işimi hayatımı arkadaşlarımı eşim için bıraktım. Beraber bir hayat için. Burada iş bulurum arkadaş bulurum dedim.
İstanbul ne ki giderim, onlar gelir dedim. Öyle aile bağımlısı değilim.

Fakat bu kadına anne demek için, her hafta sonumu bu kadını görmek mecburiyetinde kaldığım bir hayat yaşamak için evlenmedim ben.

Hayatımı gasp ettiği düşüncesinden kurtulamıyorum.

Şuan dersaneye gdiyorum 3 aydır kafam rahat. Martta sınavım var. Bu düzeni devam ettirmek istiyorum.

Şimdi hakkını yemeyeyim. Eşim sayesinde belli bir mesafe var. Ama azıcık ya azıcık kalkanı indirince yine aynı şeyler.
Bunları bir sınırda tutuyoruz. Belki şuanki nefretim hiddetim fazla olabilir, çok doldum ondan.
Bu yüzden aşırı derecede aksi davranmamaya, eşim hatrına tamamen ipleri koparmıyorum.

Benim asıl korkum çocuk meselesi. Şuan çocuk yapmayı düşünmüyorum. Çünkü sınavı kazanırsam aralıksız 2 yıl çalışmam lazım. Hep yapmak istediğim yüksek lisansı bu staj sürecinde yapma niyetindeyim.

Fakat anlıyorum eşim çocuk istiyor. Ben hem gezmek görmek istediğim yerleri göreyim, hem şu yl ve staj ve sınav bitsin istiyorum. Çocukla bunların hepsini aynı anda yapmak çok zor.

Hele de çocuğumu kayınvalideye baktırmak istemiyorum. Benim derdim bunları 2 sene içinde yapıp çocuğu öyle yapmak. Kreş yaşına gelene kadar kendim bakmak istiyorum.

Şuan bu planların arasında çocuğa yer verirsem yine de yapar mıyım evet ama o çocuğa bunu reva görmekte istemiyorum.
Çünkü ben daha kendi yaşantımla ilgili tatminsizlikleri yaşarken bir bebeğin sorumluluğunu alma fikri beni rahatsız ediyor.

Öte yandan iş okul planlarını ertelemekte istemiyorum. Çünkü evleniyoruz şehir değiştir vs derken zaten erteledim. İleride daha çok zorlanacağıma inanıyorum.

Bir de işte sınır tanımaz kayınvalidem var. Her şeye maydanoz bağırarak baskı yaparak ısrar ederek diş geçireceğini sanıyor. Çocuk olunca bahaneyle daha çok tepeme çıkmaya çalışacak.

Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Eşim bebek istiyor. Ben her açıdan 2 yıl diyorum.
2 yıl sonra 31 olacağım notunu da düşeyim...

Siz olsanız ne yaparsınız?

Genişletmek için tıkla...

Wanheda .!.:

Bildiğim kadarıyla staj süresi içinde olmalı. Çünkü bir arkadaşım yüksek lisans yapmış ama o düşüm yapamıyor. İibf bölümü.

Genişletmek için tıkla...

Den .!.:

Kişiler değişmezler ama karşı tarafın başa çıkma gücü değişir.hayatta yapmak istediklerini başararak arttırdığı özgüven ile, hayatın içinde bizzat olarak kazandığı tecrübeler ile değişir. Bu konu tam da konu sahibini kapsayan bir konu çünkü Konu sahibinin özgüveni ve tecrübesi henüz tam değil. Çünkü geçmiş yaşantılarından getirdiği birtakım eksiklikleri de var. Ayrıca herşeyi Tam olsa burada konu açmaz zaten, kendisi başa çıkar. baştan beri anlatmak istediğim bu.yoksa mesleki statü değil sadece.
Kadın manyak olabilir, ama olayı direkt kv üzerinden anlatirsak konu çözümsüz kalır.

Genişletmek için tıkla...

Den .!.:

Kişiler değişmezler ama karşı tarafın başa çıkma gücü değişir.hayatta yapmak istediklerini başararak arttırdığı özgüven ile, hayatın içinde bizzat olarak kazandığı tecrübeler ile değişir. Bu konu tam da konu sahibini kapsayan bir konu çünkü Konu sahibinin özgüveni ve tecrübesi henüz tam değil. Çünkü geçmiş yaşantılarından getirdiği birtakım eksiklikleri de var. Ayrıca herşeyi Tam olsa burada konu açmaz zaten, kendisi başa çıkar. baştan beri anlatmak istediğim bu.yoksa mesleki statü değil sadece.
Kadın manyak olabilir, ama olayı direkt kv üzerinden anlatirsak konu çözümsüz kalır.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

O zaman size kendimden ornek vereyim,muhendisim,cocuktan once 8 yillik ozel sektor gecmisim var. Cocuk bakmak icin isten ayrildim kendi istegimle, simdi evde oldugum sure zarfinda yuksek lisans yapabilirim veya yeni bir bolum daha okuyabilirim,4.yabanci dilimi ogrenebilirim. Ama bunlari yapmadan da ise girip kariyerime kaldigim yerden devam edebilirim. Simdi ben birey degil miyim? ya da kaynanam ben yuksek lisans yapinca bana olan bakis acisi degisen,normal bir insan olup ayni zamanda da sınırlarını ogrenir mi sizce?

Genişletmek için tıkla...

birgariporhanveli .!.:

Emin misiniz? Ben de girmeyi düşünüyorum hatta baya kararsızım ilk yüksek lisans mı staj mı diye. Ben staja başlama tarihinden önce yuksek lisans bitmeli diye biliyordum :))))) ay inşallah dediğiniz doğrudur isim kolaylaşır

Genişletmek için tıkla...