- 10 Ekim 2020
- 1.997
- 8.772
- 88
- Konu Sahibi muhtesemgatsby
- #1
Merhaba herkese. Konu açmak için fazla erken ya da geç bir saat mi emin değilim ama bir saatlik uykudan kabus görüp uyanma sebebim olduğu için yazmak istedim. Detaylarını anlatsam oldukça uzun olabilecek bir mesele ama ifşa olma korkumdan dolayı olabildiğince kısa bahsetmeye çalışacağım.
Eğitim hayatım boyunca sürekli farklı sebeplerden ötürü okul değiştiren biriyim. Bu gittiğim okullardan birinde (ilkokul dönemindeyken) aynı sınıfta olduğum bir çocuğun bana takıntılı derecede bir ilgisi vardı. Öğretmenime şikayetim bir sonuç getirmedi ya da aileme söylediğimde 'siz çocuksunuz' diyerek geçiştirildim. Sonrasında yine aynı şehirde farklı bir ilçeye taşındık ama çocuğun saplantısı bitmek yerine giderek artmaya devam etti. Bana bulabildiği her yerden mesaj atıyordu ya da arkadaşlarıma atarak ulaşmaya çalışıyordu. Aileme işin bu kadar büyüdüğünü dile getirmeye korktum o zamanlar ve umursamadım. Sonra bir gün ortaokulun son senesinde servis arkadaşımdan adresimi öğrenerek evime gelmiş. Kafasında beni kaçırma planı kurmuş ama başarılı olamayınca geri döndüğünü söylemişti. Küçük çocuktan ne zarar gelir diye düşünebilirsiniz ama hem tip olarak büyük duruyordu hem de babasının iş yerinde çalışan yetişkin adamlarla planlıyordu bunları. Olaylar zaten korkunçken çocuk yaşta yaşamak daha kötüydü inanın. Liseye geçtiğimde ilk gün okul duvarlarında sprey boyayla yazılmış adımı soyadımı görmüştüm her yerde. Müdür tarafından suçlanmıştım üstelik. Kısa zaman geçtikten sonra okuldayken herkesin içindeyken yine beni kaçırmaya çalıştı. Sınıf arkadaşlarımdan biriyle para karşılığı anlaşarak boş bir derste beni bahçede yalnız yakalamak üzerine plan yapmış. Neyse ki sınıftan biri olayı bana haber verdi ve hemen müdüre gidip olayı anlatabildim.
Sonrasında yaşadığım kargaşayı unutamıyorum. Çocuğun yakalanması, polislerin ve ailelerin çağrılması... Tüm okulun senenin kalanında bana bakışları hala rüyalarıma giriyor gerçekten.
Bu olaylarla ilgili en kötüsü çocukla anlaşma yapan sınıf arkadaşımı da polislere şikayet etmem üzerine en yakın arkadaşlarımın bile bana cephe alması. Ben olayın şokundayken 'Gatsby nasıl x'i şikayet edersin, abartmıyor musun' diyerek bağırmışlardı. Kimse o çocuk nasıl para karşılığı böyle bir anlaşma yapar dememişti. Sen nasıl şikayet edersin demişlerdi sadece. Bütün bu olayların dağ başında, eğitimsiz ailelerin çocuklarıyla yaşanan tatsız şeyler olduğu da sanılmasın. Yaşadığım yerdeki en iyi okullardan birindeydim, kaçırmaya çalışan çocuk sözde yüksek iq seviyesine sahip başarıları olan bir insandı. Bazen bazı şeylerin yaşanılan çevreyle ilgisi olduğu düşünüldüğü için belirtmek istedim.
Kısa yazmaya çalışmama rağmen uzun oldu farkındayım ama bu kadar özetleyebildim ancak. Ben bu olaylardan sonra psikolojik destek aldım ama yaşadıklarımın etkisini atlatamadım üzerinden oldukça zaman geçmesine rağmen. Kabuslarıma girdiği zaman etkisinden çıkamıyorum tüm gece. Arkadaşlarıma ya da aileme anlatmıyorum bu durumu. Kendime bile fazla drama yapıyorsun diyerek kızıyorum aklıma gelince. İlk defa buraya yazmak istedim. Bilmiyorum belki de dediğim gibi drama queenlik yapıyorum, öyleyse lütfen yazın. Normalde takıntılı biri değilim, hatta genelde bir sorun yaşarsam o sorun yokmuş gibi davranmak gibi bir özelliğim var. Yine de bu olayı görmezden gelmeyi başaramadım bir türlü. Üzerinden zaman geçen bir konuyla ilgili tekrar psikolojik destek alıp ailemi de telaşlandırmak istemiyorum ama kafam karışık. Ne yapmamı önerirsiniz?
Eğitim hayatım boyunca sürekli farklı sebeplerden ötürü okul değiştiren biriyim. Bu gittiğim okullardan birinde (ilkokul dönemindeyken) aynı sınıfta olduğum bir çocuğun bana takıntılı derecede bir ilgisi vardı. Öğretmenime şikayetim bir sonuç getirmedi ya da aileme söylediğimde 'siz çocuksunuz' diyerek geçiştirildim. Sonrasında yine aynı şehirde farklı bir ilçeye taşındık ama çocuğun saplantısı bitmek yerine giderek artmaya devam etti. Bana bulabildiği her yerden mesaj atıyordu ya da arkadaşlarıma atarak ulaşmaya çalışıyordu. Aileme işin bu kadar büyüdüğünü dile getirmeye korktum o zamanlar ve umursamadım. Sonra bir gün ortaokulun son senesinde servis arkadaşımdan adresimi öğrenerek evime gelmiş. Kafasında beni kaçırma planı kurmuş ama başarılı olamayınca geri döndüğünü söylemişti. Küçük çocuktan ne zarar gelir diye düşünebilirsiniz ama hem tip olarak büyük duruyordu hem de babasının iş yerinde çalışan yetişkin adamlarla planlıyordu bunları. Olaylar zaten korkunçken çocuk yaşta yaşamak daha kötüydü inanın. Liseye geçtiğimde ilk gün okul duvarlarında sprey boyayla yazılmış adımı soyadımı görmüştüm her yerde. Müdür tarafından suçlanmıştım üstelik. Kısa zaman geçtikten sonra okuldayken herkesin içindeyken yine beni kaçırmaya çalıştı. Sınıf arkadaşlarımdan biriyle para karşılığı anlaşarak boş bir derste beni bahçede yalnız yakalamak üzerine plan yapmış. Neyse ki sınıftan biri olayı bana haber verdi ve hemen müdüre gidip olayı anlatabildim.
Sonrasında yaşadığım kargaşayı unutamıyorum. Çocuğun yakalanması, polislerin ve ailelerin çağrılması... Tüm okulun senenin kalanında bana bakışları hala rüyalarıma giriyor gerçekten.
Bu olaylarla ilgili en kötüsü çocukla anlaşma yapan sınıf arkadaşımı da polislere şikayet etmem üzerine en yakın arkadaşlarımın bile bana cephe alması. Ben olayın şokundayken 'Gatsby nasıl x'i şikayet edersin, abartmıyor musun' diyerek bağırmışlardı. Kimse o çocuk nasıl para karşılığı böyle bir anlaşma yapar dememişti. Sen nasıl şikayet edersin demişlerdi sadece. Bütün bu olayların dağ başında, eğitimsiz ailelerin çocuklarıyla yaşanan tatsız şeyler olduğu da sanılmasın. Yaşadığım yerdeki en iyi okullardan birindeydim, kaçırmaya çalışan çocuk sözde yüksek iq seviyesine sahip başarıları olan bir insandı. Bazen bazı şeylerin yaşanılan çevreyle ilgisi olduğu düşünüldüğü için belirtmek istedim.
Kısa yazmaya çalışmama rağmen uzun oldu farkındayım ama bu kadar özetleyebildim ancak. Ben bu olaylardan sonra psikolojik destek aldım ama yaşadıklarımın etkisini atlatamadım üzerinden oldukça zaman geçmesine rağmen. Kabuslarıma girdiği zaman etkisinden çıkamıyorum tüm gece. Arkadaşlarıma ya da aileme anlatmıyorum bu durumu. Kendime bile fazla drama yapıyorsun diyerek kızıyorum aklıma gelince. İlk defa buraya yazmak istedim. Bilmiyorum belki de dediğim gibi drama queenlik yapıyorum, öyleyse lütfen yazın. Normalde takıntılı biri değilim, hatta genelde bir sorun yaşarsam o sorun yokmuş gibi davranmak gibi bir özelliğim var. Yine de bu olayı görmezden gelmeyi başaramadım bir türlü. Üzerinden zaman geçen bir konuyla ilgili tekrar psikolojik destek alıp ailemi de telaşlandırmak istemiyorum ama kafam karışık. Ne yapmamı önerirsiniz?
tranvan oluşmuş ve destek almışsın bunun sonucunda arada seni yoklaması normal takılmadan devam et yoluna kaldığın yoldan, hatta rüyanısi gördüğün zaman ben seni hallettim yıllar önce de odak noktani değiştir aklına veya rüyana girdiği zaman. drama queelik yapma yaşın büyüdüğünde ne dertlerin olucak bunlar neymiş diyeceksin
