Merhabalar,
30 yaşında ve evliyim. Çok şükür evliliğimde bir sorun yok fakat kocamın geçmişte bana yaşattıkları yüzünden bazen ondan soğuyorum durup dururken sinir krizi geçirirken buluyorum kendimi herkese herşeye karşı içimde büyük bir öfke oluyor bazen deliriyo muyum acaba diyorum?
Biz eşimle ben ev ararken tanıştık emlakçıydı uygun fiyata bir ev bulamadığım için tanıdığı bir kızın yanına beni ev arkadaşı olarak yerleştirdi tanışıklığımız dostluğa dostluktan sevgili olmaya yolunda adım attık kısa bir süre içinde evlilik kararı aldık nişanlandık ailem şehir dışında yaşadığı için isteme söz nişan hepsi bi arada oldu fakat ev arkadaşım bizi ayırmak için türlü oyunlar yaptı bi şekilde hepsini ortaya çıkarıp eşimin gözünde kendimi akladım ama maddi sebeplerden kızın yanından taşınamadım ve tabi onunla yüzleşemedim ben sabredip sırasını beklerken eşim o ara bi tartışmamızdan sonra hiç olmayacak bişey yaptı ve kıza herşeyi anlattı kızda beni evinde istemedi haliyle resmen kış üstü sokakta kaldım diyebilirim ne yapacağımı şaşırdım eşime buna sen sebep oldun sen düzelteceksin bana ev tut dedim birlikte yaşayalım nikah olana kadar zaten evlenecez dedi ama onun evi çok dar bi çatı katıydı eşyalarım sığmayacağı için daha geniş bi eve çıkalım evlenene kadar düzeni oturturuz o zaman dedim ve evi tuttuk işte kabus o zaman başladı...
Eşimin babası vefat etmişti annesi duldu abisinde kalıyordu ev tutacağımızı öğrenir öğrenmez ortalığı karıştırdı evi tutar tutmaz kavgalar hakaretler başladı ve eşim bana asla destek olmadı eve yeni taşındığımız sırada ikimiz de eşyalarımızı getirip eve serdik eksik olan birkaç şeyi almak için alışveriş yapmıştık akşam annesi büyük bir kavga çıkarmış eşim geldi yüzüğümü benden aldı annesine götürdü annesi beni aradı olmadık hakaretler etti ne olduğumu bile anlamadım eşime sorduğum da tartıştıklarını onun hiçbirşeyine ihtiyacımız olmadığını söyledi yüzükleri annesi almıştı yine anlamamıştım ama ana ile oğul arasına girmemek için sustum bir hafta sonra eşim geldi anneme gidiyoruz özür dileyeceksin dedi anlamadım dedim niye özür diliyorum telefonu yüzüne kapatmışsın dedi evet sana söylemiştim o da bana olmadık laflar sayıyordu karşılık versem daha mı iyiydi dedim kavga ettik baktım olacak gibi değil ayrılsak kış ortası nereye gidecektim yine sustum gittik özür diledik eşim annesinin avucuna evimizin anahtarını verdi o günden sonra olanlar oldu o bir yılda benim ömrümden on yıl gitti yediler bitirdiler beni mahvoldum ne lafları bitti ne sözleri ne hakaretleri nede eşimle kavgalarımız birgün artık dayanamayıp evi terketmiştim ortak bi arkadaşımızda kalıyordum o sıra 7 ay olmuştu nişanlanalı nikaha çok az kalmıştı kafam çok karışıktı geri döndüm yine herşey burnumdan geldi ne nikahımdan ne düğünümden hiçbirşey anlamadım zaten hepsi de benim zorlamamla benim sırtımdan oldu maddi ve manevi olarak çöktüm en azından bu kadar kullanıldıktan sonra laflar sözler aile çevre baskısı ayyuka çıkmışken nikahımı yaptım bu işten kemik çıktım diyebilmek istiyordum dediğimi yaptım da bu işten kemik çıktım nikahta keramet var derler ya sanki eşim evlendikten sonra daha bir düştü üstüme kaynanamda bir süre sonra Antalya ya yerleşti artık arada bir geliyor gerçi her geldiğinde ortalığı karıştırmadan gitmiyor ya neyse... herşey yoluna girdi girmesine ama ben mutlu değilim olamıyorum hala o günlerden çıkamıyorum o kadar çok şey içimde kaldı ki istesem de unutamıyorum bazen eşimden boşanıp kendime yeni bir sayfa açmayı bile düşünüyorum söz yapan nişanlanan kızlara mutluluk fotoğrafları paylaşanlara kıskançlık haset ve öfkeyle değil sevgiyle mutlulukla ahh ahh bizde geçtik bu yollardan ne güzel günlerdi diyerek bakmak istiyorum kız kardeşim Yeni nişanlandı şimdi onun mutlu mesut nişanlılık dönemi geçireceğini düşündükçe deliriyorum çünkü bu yaşadıklarım da onun da suçu var ailem şehir dışına taşınınca biz bize kalmıştık kardeşlerle hergün kavga ederdi benimle çalışmaz yan gelir yatar herşeyi ben öderdim bide eve gelince asar keser evde kavga çıkartırdı o çalışmadığı için evden ben ayrılmıştım erkek kardeşimle de bu yüzden aramız açılmıştı benimle hiç görüşmediler ne nişanıma geldiler ne de zor günümde yanımda oldular hiçbiri ben herşeye katlanmak zorunda kaldım evlendikten sonra ailem için görüşmeye başladık herşey olup bitince yani.. şimdi kız kardeşim yine çalışmıyor erkek kardeşimin sırtından geçiniyor yata yata evleniyor gelde delirme bide yok nişan elbisem yok nişan hediyeliklerim yok bilmem neyim diye resim atıp duruyor ben nişanımda tek başıma oturmuş eski elbiselerimden hangisini giysem de el içine çıksam diye düşünüyordum bunları düşününce kafayı Yicek gibi oluyorum evet şuan için bakılırsa sorun yok ama geçmiş yakamı bırakmıyor ne yapmalıyım bilmiyorum