Gecmeyen depresyon

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

Arkadaslar gunaydin. Ben kendimi bildim bileli depresyondayim ve kendimi bildim bileli de psikologa giderim psikoloji kitaplari okur kendimi surekli iyilestirmeye calisirim. Ama 30 yasindayim ve bu depresif haller hala gecmedi gecmiyor.

Depresyon demek dogru mu su an bilmiyorum aslinda. Biraz daha baska bir sey. Hayati cok seven biriyim cok fazla arkadasim vardir surekli sakalar yapan gulen etrafinda neseli olarak bilinen biriyim. Yani oyle hayat berbat olsem kurtulsam gibi bir durumum yok cok sukur. Ustelik ne dertler var bunu en yakindan goruyorum yasiyorum. 3 senedir her gunum multecilerle, anne babasini kaybetmis cocuklarla, tecavuze ugramis kadinlarla beraber geciyor. Onlardaki gucu gordukce kendime geliyorum, onlarin iyilesme azmi beni cok mutlu ediyor.

Depresyondayim filan gibi seyler deme sebebim ise: obezite sinirinda biriyim ve her strese girdigimde yemege sariliyorum. En ufak sey kafamda buyuyor, o gece beni uyutmuyor, sucluluk duygulariyla yine yemege sariliyorum. Sik sik islerimi erteliyorum, geciktiriyorum, patronlarim uyariyor cogu zaman. Sabahlari uyanamiyorum, ise gec kaliyorum, acayip goze batiyor. Sabah kalktigimda acayip bir kaygi stres ve karin agrisi ile uyaniyorum. Bazen bu hislerden tek cikis yolu olarak intihari goruyorum ama biliyorum ki hic mantikli degil. Bedenim cok agir geliyor bana, sanki hareket etmek, bir seyleri halletmek, hayata tutunmak bir zulum. Isimden dolayi mi acaba desem her is stresli bunu biliyorum. Ben de sabah 7 aksam 9 calisan biriyim. Haftasonlari da calisiyorum sik sik. Istifa edip gitmek istiyorum ama bu isi yapmazsam ne yapabilirim bilmiyorum. Biraz sik disini diyorum kendime. Bu isi sen sectin bir sekilde daha az saat calisip daha uretken olabilirsin yapabilirsin diyorum. Baskalarina bakiyorum kimse sikayet etmiyor herkes memnun. Bende bir organizasyon sorunu olmali diyorum. Ve bu isle tetiklenip artsa da, ogrenciyken bile ayniydi sorunlarim. Biliyorum ki istifa etsem issiz kalsam yine ayni sorunlar olacak. Yine sabahlari yataktan kalkmak istemeyecegim. Yine butun gun internete girip yemek yiyecegim. Bulusmak isteyen arkadaslarima turlu bahaneler uydurup yatakta kalacagim. Veya bulusunca cok neseli davranacagim ve kimse bir sey anlamayacak.

Isin ne diye soracak olanlar icin: Avukatim normalde ama avukatliktan kafayi yedim sitkim siyrildi sevmedim ve her zaman istedigim insan haklarina yoneldim. Bir sure issiz kaldim gece gunduz ceviri yaparak gecindim master yaptim ve doktoraya basladim. 3 yil once BM'ye bagli bir kurulusta turkiyedeki multecilerin hukuki sorunlari ile ilgili calismaya basladim sonra afrikada bir ulkeden teklif geldi ve simdi buradayim. Isimi hep cok sevdim ama su aralar yapamiyorum dayanamiyorum. Avukatliga doneyim desem nefret ediyorum. Turkiyede akademiye basvurayim desem almazlar zaten ben de istemem. Yurtdisinda doktoraya basvursam zor neyle gecinecegim hem orada da bunlari yasarim kesin. Tek istedigim sey gitar calmak resim yapmak sarki soylemek okumak yazmak cizmek. Veya bos bos seyahat etmek para kaygisi olmadan. Bunu yapabilenler sanirim sadece instagram fenomenleri filandri. Hayat boyle bir sey belki de bunu anlamam lazim. Bilmiyorum ki.

Duygusal anlamda hep kotu seyler yasadim. Tek uzun iliskim oldu 3 sene surdu adam bana duygusal siddetin her turunu uyguladi sonra da aldatip defolup gitti. Ha ben bunun yanlis oldugunu bilmiyor muydum? Biliyordum ama sevgiye o kadar actim ki ayrilamadim. Sonra da kimse olmadi. Hic guzel bir iliskim olmadi kimse beni sevmedi. Arkadaslarima bakiyorum guzel iliskileri var evlilikleri cocuklari veya erkek arkadaslari. Ben ise kendime hep kotu iliskileri cektim kotu secimler yaptim.

Ne zaman soyle verimli, uretken, mutlu, kendine zaman ayiran, saglikli, bakimli... Olacagim diye soruyorum kendime.

Var mi ayni durumlari yasayan? Ne yaptiniz asmak icin? Nasil astiniz?

uckisidenbiri · 6 Ekim 2018

Merhaba ablacım, yeme bozukluğu yaşıyordum aynı şekilde bende çevremdeki insanlar sorunlu olduğumu düşünmüyordu ama artık döngüye girmeye başlamıştı, tıkınırcasına yiyor sonra pişman olduğum için laksatif alıyordum. Vücudumun dengesi inanılmaz bozuldu, kilo aldım nefes alamıyordum geceleri, fiziksel olarak çok rahatsız etmeye başlayınca psikiyatr randevusu aldım, çünkü her şeyin farkındaydım sorunlarımın nelerin sebep olduğunun ama düşünceleri kontrol edemiyordum bir şekilde, psikoloğa gitmedim bu yüzden, okb, yeme bozukluğu ve anksiyete teşhisi konuldu 2 ay sonrasında, antidepresana başladım en önemli etkisi iştahsızlık olan, huzursuz düşünceler geçti ihtiyacım olan kadar yiyorum kilo da verdim aşırı olmasa da. Yeme atakları yaşamıyorum 1-2 aydır hiç. Konuşarak çözülmüyor bazı durumlar benim çözümüm bu oldu, psikiyatr deneyebilirsiniz psikologlarla görüşmek işe yaramıyorsa.

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

uckisidenbiri .!.:
Merhaba ablacım, yeme bozukluğu yaşıyordum aynı şekilde bende çevremdeki insanlar sorunlu olduğumu düşünmüyordu ama artık döngüye girmeye başlamıştı, tıkınırcasına yiyor sonra pişman olduğum için laksatif alıyordum. Vücudumun dengesi inanılmaz bozuldu, kilo aldım nefes alamıyordum geceleri, fiziksel olarak çok rahatsız etmeye başlayınca psikiyatr randevusu aldım, çünkü her şeyin farkındaydım sorunlarımın nelerin sebep olduğunun ama düşünceleri kontrol edemiyordum bir şekilde, psikoloğa gitmedim bu yüzden, okb, yeme bozukluğu ve anksiyete teşhisi konuldu 2 ay sonrasında, antidepresana başladım en önemli etkisi iştahsızlık olan, huzursuz düşünceler geçti ihtiyacım olan kadar yiyorum kilo da verdim aşırı olmasa da. Yeme atakları yaşamıyorum 1-2 aydır hiç. Konuşarak çözülmüyor bazı durumlar benim çözümüm bu oldu, psikiyatr deneyebilirsiniz psikologlarla görüşmek işe yaramıyorsa.

Cok tesekkur ederim ayni durumlar var bende de bana da okb degil ama obsesif kisilik (?) anksiyete major depresyon tanisi konmustu ef... Ve pr.. Adli ilaclar baslandi ama depresyonu atlatinca azalip biraktirdilar ama sanirim tekrar baslamam lazim. Turkiyeye izne gelince tekrar gitmem lazim psikiyatriste sanirim. Ama yillardir neden gecmiyor 10 sene sonra da boyle mi olacak gibi dusuncelerle moralimi bozuyorum biliyorum bu da depresif dusuncenin bir parcasi biliyorum iyi olacagiz ama isyan ediyorum iste. Ikimiz de umarim bir an once sifa buluruz cok tesekkur ediyorum sag olun iyi ki varsiniz.

vivamedusa · 6 Ekim 2018

En buyuk kk .!.:
Arkadaslar gunaydin. Ben kendimi bildim bileli depresyondayim ve kendimi bildim bileli de psikologa giderim psikoloji kitaplari okur kendimi surekli iyilestirmeye calisirim. Ama 30 yasindayim ve bu depresif haller hala gecmedi gecmiyor.

Depresyon demek dogru mu su an bilmiyorum aslinda. Biraz daha baska bir sey. Hayati cok seven biriyim cok fazla arkadasim vardir surekli sakalar yapan gulen etrafinda neseli olarak bilinen biriyim. Yani oyle hayat berbat olsem kurtulsam gibi bir durumum yok cok sukur. Ustelik ne dertler var bunu en yakindan goruyorum yasiyorum. 3 senedir her gunum multecilerle, anne babasini kaybetmis cocuklarla, tecavuze ugramis kadinlarla beraber geciyor. Onlardaki gucu gordukce kendime geliyorum, onlarin iyilesme azmi beni cok mutlu ediyor.

Depresyondayim filan gibi seyler deme sebebim ise: obezite sinirinda biriyim ve her strese girdigimde yemege sariliyorum. En ufak sey kafamda buyuyor, o gece beni uyutmuyor, sucluluk duygulariyla yine yemege sariliyorum. Sik sik islerimi erteliyorum, geciktiriyorum, patronlarim uyariyor cogu zaman. Sabahlari uyanamiyorum, ise gec kaliyorum, acayip goze batiyor. Sabah kalktigimda acayip bir kaygi stres ve karin agrisi ile uyaniyorum. Bazen bu hislerden tek cikis yolu olarak intihari goruyorum ama biliyorum ki hic mantikli degil. Bedenim cok agir geliyor bana, sanki hareket etmek, bir seyleri halletmek, hayata tutunmak bir zulum. Isimden dolayi mi acaba desem her is stresli bunu biliyorum. Ben de sabah 7 aksam 9 calisan biriyim. Haftasonlari da calisiyorum sik sik. Istifa edip gitmek istiyorum ama bu isi yapmazsam ne yapabilirim bilmiyorum. Biraz sik disini diyorum kendime. Bu isi sen sectin bir sekilde daha az saat calisip daha uretken olabilirsin yapabilirsin diyorum. Baskalarina bakiyorum kimse sikayet etmiyor herkes memnun. Bende bir organizasyon sorunu olmali diyorum. Ve bu isle tetiklenip artsa da, ogrenciyken bile ayniydi sorunlarim. Biliyorum ki istifa etsem issiz kalsam yine ayni sorunlar olacak. Yine sabahlari yataktan kalkmak istemeyecegim. Yine butun gun internete girip yemek yiyecegim. Bulusmak isteyen arkadaslarima turlu bahaneler uydurup yatakta kalacagim. Veya bulusunca cok neseli davranacagim ve kimse bir sey anlamayacak.

Isin ne diye soracak olanlar icin: Avukatim normalde ama avukatliktan kafayi yedim sitkim siyrildi sevmedim ve her zaman istedigim insan haklarina yoneldim. Bir sure issiz kaldim gece gunduz ceviri yaparak gecindim master yaptim ve doktoraya basladim. 3 yil once BM'ye bagli bir kurulusta turkiyedeki multecilerin hukuki sorunlari ile ilgili calismaya basladim sonra afrikada bir ulkeden teklif geldi ve simdi buradayim. Isimi hep cok sevdim ama su aralar yapamiyorum dayanamiyorum. Avukatliga doneyim desem nefret ediyorum. Turkiyede akademiye basvurayim desem almazlar zaten ben de istemem. Yurtdisinda doktoraya basvursam zor neyle gecinecegim hem orada da bunlari yasarim kesin. Tek istedigim sey gitar calmak resim yapmak sarki soylemek okumak yazmak cizmek. Veya bos bos seyahat etmek para kaygisi olmadan. Bunu yapabilenler sanirim sadece instagram fenomenleri filandri. Hayat boyle bir sey belki de bunu anlamam lazim. Bilmiyorum ki.

Ne zaman soyle verimli, uretken, mutlu, kendine zaman ayiran, saglikli, bakimli... Olacagim diye soruyorum kendime.

Var mi ayni durumlari yasayan? Ne yaptiniz asmak icin? Nasil astiniz?

Gerçekten obezite probleminiz varsa (yalan söylüyorsunuz diye demiyorum diyetisyenlerin kabul ettiği obeizte koşullarındaysanız diye diyorum bazı kadınlar 5 10 kilo fazlası olunca bile obez olduklarını düşünebiliyor) diyetisyen yardımıyla cerrahiye başvurabilirsiniz. Mide küçültme yağ aldırma vs. Sonra düzgün diyet ve sağlıklı yaşama alışkanlıklarıyla desteklerseniz bu durumu kendinizi toparlarsınız. Kısa sürede kendinizde göreceğiniz değişimler sizi daha fazla motive eder diye fazla kestirme ama biraz tehlikeli bu yolu öneriyorum yanlış anlaşılmasın.

Abur cubur bulundurmayın ben de canım sıkıldıkça ne bulursam yiyorum diye eve ekmek bile almıyorum dolapta bol bol yeşillik var mesela çok çıldırınca büyük bir kaseye doldurup onu yiyorum. Belli bir süre sonra kuzu kulağı roka falan bayıyor zaten onu da çok yiyemiyorum böylece kendimi frenliyorum :)

Kısa dönem hedefleriyle başlayabilirsiniz mesela varsa bir 3 4 günlük izin alabilme şansınız alın uçak biletinizi yakın bir yere gidin tatil yapın. Alın gitarınızı yanınıza kimsenin sizi tanımadığı sakin bir yerde sevdiğiniz bir şarkıyı çalın. Çok para harcamanıza da gerek yok ucuz bir hostel bulun kendinize 3 4 günlük yakın bir yere gidin yeni yerler tanıyın.

Tekrar iş başına önünce bir sonraki seyahatinizi planlayın mesela farklı birkaç şarkı daha öğrenin, gitmek istediğiniz başka bir ülkeyi araştırın 3 ay sonra bir 4 5 günlük tatil daha yaratın kendinize. Ona göre kendinizi motive edin mesela. Tek seferde çıkıp gezeyim bir daha dönmeyeyim hep gezeyim derseniz Mısır'daki dedenizden çok güzel bir miras kalmadıysa çok zor bir ihtimal bu. Ya da dediğiniz gibi fenomen olmak için tabiri caizse bir yerinizi yırtacaksınız kendinizi rezil edeceksiniz falan. Ki gördüğüm kadarıyla hassas depresyona meyilli bir yapınız var. En sevilen fenomenin bile sevenleri olduğu kadar sevmeyenleri var kötü yorumları kaldıramam diyorsanız kendinizi hiç o stresin altına sokmayın. Birçoğunun göstermeye çalıştığı gibi mutlu süperötesi hayatlarının olmadığını bliliyoruz hepimiz. Kendinizi mutlu etmek için yaşayın kendinizi için anılar biriktirin.

Dil kursuna başlayın ya da herhangi bir hobi dans kursu da olur. Yakınlarınızda yoksa online kurslar var udemy khan academy gibi sitelerden bulabilirsiniz Hiç vaktim yok diyorsanız evde yemek yaparken açın bachata salsa müziğini youtubedan kendi kendinize öğrenin dans ederek yemek yapın :)

Beni hayvanlara yardım etmek falan mutlu eder mesela hiç bir şey yapasım yoksa keyfim olmadığı zamanlar büyük iki poşete kedi köpek mamasını ekmek kırıntısını dolduruyorum sokakta beslemeye çıkıyorum hayvanları. Tabi kedi köpeği kuşu gördüğümde mamasını verip uzaklaşıyorum insana çok alışmasınlar yine de diye. Ertesi gün tekrar çıktığımda o minnoşların beni mama koyduğum yerde beklemeleri hoşuma gidiyor mesela daha mutlu dönüyorum eve :)

Kendinizi en iyi siz tanıyorsunuz neyi seviyorsunuz aklınıza ne gelince istemsiz gülüyorsunuz mesela onları düşünün bolca yapmaya çalışın. Hayat tarzınızı değiştirin sizi rahatsız eden ne varsa yavaş yavaş çıkarın hayatınızdan. En önce intihar düşüncesini çıkarın tabi ki.

uckisidenbiri · 6 Ekim 2018

En buyuk kk .!.:
Cok tesekkur ederim ayni durumlar var bende de bana da okb degil ama obsesif kisilik (?) anksiyete major depresyon tanisi konmustu ef... Ve pr.. Adli ilaclar baslandi ama depresyonu atlatinca azalip biraktirdilar ama sanirim tekrar baslamam lazim. Turkiyeye izne gelince tekrar gitmem lazim psikiyatriste sanirim. Ama yillardir neden gecmiyor 10 sene sonra da boyle mi olacak gibi dusuncelerle moralimi bozuyorum biliyorum bu da depresif dusuncenin bir parcasi biliyorum iyi olacagiz ama isyan ediyorum iste. Ikimiz de umarim bir an once sifa buluruz cok tesekkur ediyorum sag olun iyi ki varsiniz.

Kısaca bir kısmını yazdım sizinkiyle benzer olarak, ilk ilaca başlattığından 20 gün sonra gittim muayene için, bende de ilacı bırakınca eskisi gibi olacak korkusu vardı. Düşüncelerimde inanılmaz azalma hissettim, ilk gece "şu an hiçbir şey düşünmüyorum" diye güldüm hatta çok garipti. Aynı düşünceyi çevirip duruyordum yeni bir tanesine geçene kadar ya da o düşüncede boğulup ağlama krizi geçirene kadar. Şansım iyi bir doktora denk gelmem oldu, psikiyatr bölümü sorunları fiziksel kaynağa dayandırarak inceliyor ama benimle konuşma da yaptı yarım saat kadar her gidişimde, değerlerim ve bunlar için hayatımdaki diğer şeylerden ne kadar ödün verdiğime dair. Düşüncelerinle ne kadar uğraşırsan yaşaman gerekenlerden o kadar uzaklaşırsın, ilaç tedavisi elbette seni daha iyi hissettirecek ama bunun farkına varmanı istiyorum diye uzun uzun anlattı her şeyi. Anlatamayacağım, anlamayacaklar ben mi abartıyorum acaba bunları ben mi uydurdum diye düşünüyordum sürekli. Nöbet geçirmeye başladım son zamanlarda daha da korktum ve gitmek için zorladım kendimi, senelerdir randevu alıp alıp iptal ediyordum. Aklıma gelen her şeyi anlattım, anlatamadıklarımı yazdım gösterdim. Hepimiz başka başkayız, bir başkasının önemsemeyeceği bir mesele bizim için içinden çıkılmaz bir hâl alabiliyor. Üzerimdeki o tahammülsüzlüğü, agresifliği kişiliğim sanmaya başlamıştım, kara bulutlar dağıldı sanki hayatımın üzerindeki. Şifa bulmak ve ilaçsız da bulutsuz bir gökyüzüne sahip olmak isterim, size de dilerim lütfen ihmal etmeyin kendinizi. :KK15:

Zeyneppzezee · 6 Ekim 2018

Bende o durumdayım. Çalışıyordum, işi bıraktım. Benim sorunlarımın sebebi sağlık problemlerimin ciddi olması sürekli ameliyat olmamdan ve ağrılardan oluşan anksiyete, okb.. Antidepresanı iyileşince dr kesmişti. Uzun süre iyiydim bu hisler yine başladı bende. Herşey anlamsız geliyor, hiç birşeye vakit ayırmak istemiyorum kolumu kaldıracak halim yok. Sürekli yemek yiyorum 20 kilo aldım. Evlendim mutluyum ama bu hislere engel olamıyorum antidepresanı da gebelik olabileceği için kullanamıyorum şuan.

Zeyneppzezee · 6 Ekim 2018

ALLAH yardımcımız olsun. Ama bu anlattıklarınızı bir süre ilaç tedavisi kullanarak gerçekten aşıyorsunuz terapilerle beraber. Bence izin zamanınız da psikiyatri ile görüşün. Umarım geçer bugünler.

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

vivamedusa .!.:
Gerçekten obezite probleminiz varsa (yalan söylüyorsunuz diye demiyorum diyetisyenlerin kabul ettiği obeizte koşullarındaysanız diye diyorum bazı kadınlar 5 10 kilo fazlası olunca bile obez olduklarını düşünebiliyor) diyetisyen yardımıyla cerrahiye başvurabilirsiniz. Mide küçültme yağ aldırma vs. Sonra düzgün diyet ve sağlıklı yaşama alışkanlıklarıyla desteklerseniz bu durumu kendinizi toparlarsınız. Kısa sürede kendinizde göreceğiniz değişimler sizi daha fazla motive eder diye fazla kestirme ama biraz tehlikeli bu yolu öneriyorum yanlış anlaşılmasın.

Abur cubur bulundurmayın ben de canım sıkıldıkça ne bulursam yiyorum diye eve ekmek bile almıyorum dolapta bol bol yeşillik var mesela çok çıldırınca büyük bir kaseye doldurup onu yiyorum. Belli bir süre sonra kuzu kulağı roka falan bayıyor zaten onu da çok yiyemiyorum böylece kendimi frenliyorum :)

Kısa dönem hedefleriyle başlayabilirsiniz mesela varsa bir 3 4 günlük izin alabilme şansınız alın uçak biletinizi yakın bir yere gidin tatil yapın. Alın gitarınızı yanınıza kimsenin sizi tanımadığı sakin bir yerde sevdiğiniz bir şarkıyı çalın. Çok para harcamanıza da gerek yok ucuz bir hostel bulun kendinize 3 4 günlük yakın bir yere gidin yeni yerler tanıyın.

Tekrar iş başına önünce bir sonraki seyahatinizi planlayın mesela farklı birkaç şarkı daha öğrenin, gitmek istediğiniz başka bir ülkeyi araştırın 3 ay sonra bir 4 5 günlük tatil daha yaratın kendinize. Ona göre kendinizi motive edin mesela.

Dil kursuna başlayın ya da herhangi bir hobi dans kursu da olur. Yakınlarınızda yoksa online kurslar var udemy khan academy gibi sitelerden bulabilirsiniz Hiç vaktim yok diyorsanız evde yemek yaparken açın bachata salsa müziğini youtubedan kendi kendinize öğrenin dans ederek yemek yapın :)

Beni hayvanlara yardım etmek falan mutlu eder mesela hiç bir şey yapasım yoksa keyfim olmadığı zamanlar büyük iki poşete kedi köpek mamasını ekmek kırıntısını dolduruyorum sokakta beslemeye çıkıyorum hayvanları. Tabi kedi köpeği kuşu gördüğümde mamasını verip uzaklaşıyorum insana çok alışmasınlar yine de diye. Ertesi gün tekrar çıktığımda o minnoşların beni mama koyduğum yerde beklemeleri hoşuma gidiyor mesela daha mutlu dönüyorum eve :)

Kendinizi en iyi siz tanıyorsunuz neyi seviyorsunuz aklınıza ne gelince istemsiz gülüyorsunuz mesela onları düşünün bolca yapmaya çalışın. Hayat tarzınızı değiştirin sizi rahatsız eden ne varsa yavaş yavaş çıkarın hayatınızdan.

Ya cok tesekkur ederim cidden. Obezite sinirinda oldugumu dusunuyorum beden kitle endeksim 33 filan boyum 163 94 kilodan 89a dustum son 5 ayda. Tam olarak dediginizi yaptim evde yiyecek bulundurmadim. Yemek yapmami ve evde guzel seyler yapmami evde nefes almami engelleyen sey evimin igrenc olmasi ve mutfagimin olmamasi ama mutfagi olan daha yasanilabilir yeni bir eve tasinarak bunu cozmeyi planliyorum. Izin durumunu yaptim aslinda 2 gun izin alarak gol kenarina gittim bir kere cok ama cok iyi geldi. Ama sorun su ki ayda 2 gun iznim var onlari biriktirip 2 hafta turkiyeye gidecegim yakinda ailemi ozluyorum cunku. Iznimi pek kullanamiyorum bu yuzden. Normalde ailemin yanina gitmek cok iyi hissettirmeli beni degil mi yok o bile beni strese sokuyor su an nedense. Hangi arkadasima ne kadar zaman ayiracagim annem her seyime karisacak filan diye dusunup sacma sapan strese giriyorum bu bile bir stres kaynagi oldu nedense.

Dediginiz gibi farkli hobiler dans gitar muzik bunlara daha fazla zaman ayirmam gerek. Bunlar iyilestiriyor gercekten beni. Turkiye'de kedilerim vardi su an kardesim bakiyor onlari da cok ozluyorum.

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

Zeyneppzezee .!.:
ALLAH yardımcımız olsun. Ama bu anlattıklarınızı bir süre ilaç tedavisi kullanarak gerçekten aşıyorsunuz terapilerle beraber. Bence izin zamanınız da psikiyatri ile görüşün. Umarım geçer bugünler.

Sag olun galiba benim de hastaliklar nuks etti siz yazinca anliyorum acilen ilac ve psikiyatriye gorunmem lazim galiba tekrar.

Size de allah sifalar versin umarim sagliniza bir an once kavusursunuz sevgielr.

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

uckisidenbiri .!.:
Kısaca bir kısmını yazdım sizinkiyle benzer olarak, ilk ilaca başlattığından 20 gün sonra gittim muayene için, bende de ilacı bırakınca eskisi gibi olacak korkusu vardı. Düşüncelerimde inanılmaz azalma hissettim, ilk gece "şu an hiçbir şey düşünmüyorum" diye güldüm hatta çok garipti. Aynı düşünceyi çevirip duruyordum yeni bir tanesine geçene kadar ya da o düşüncede boğulup ağlama krizi geçirene kadar. Şansım iyi bir doktora denk gelmem oldu, psikiyatr bölümü sorunları fiziksel kaynağa dayandırarak inceliyor ama benimle konuşma da yaptı yarım saat kadar her gidişimde, değerlerim ve bunlar için hayatımdaki diğer şeylerden ne kadar ödün verdiğime dair. Düşüncelerinle ne kadar uğraşırsan yaşaman gerekenlerden o kadar uzaklaşırsın, ilaç tedavisi elbette seni daha iyi hissettirecek ama bunun farkına varmanı istiyorum diye uzun uzun anlattı her şeyi. Anlatamayacağım, anlamayacaklar ben mi abartıyorum acaba bunları ben mi uydurdum diye düşünüyordum sürekli. Nöbet geçirmeye başladım son zamanlarda daha da korktum ve gitmek için zorladım kendimi, senelerdir randevu alıp alıp iptal ediyordum. Aklıma gelen her şeyi anlattım, anlatamadıklarımı yazdım gösterdim. Hepimiz başka başkayız, bir başkasının önemsemeyeceği bir mesele bizim için içinden çıkılmaz bir hâl alabiliyor. Üzerimdeki o tahammülsüzlüğü, agresifliği kişiliğim sanmaya başlamıştım, kara bulutlar dağıldı sanki hayatımın üzerindeki. Şifa bulmak ve ilaçsız da bulutsuz bir gökyüzüne sahip olmak isterim, size de dilerim lütfen ihmal etmeyin kendinizi.

Ben de randevularimi birakiyordum ilaci filan unutup ben iyiyim filan diyip birakiyordum baskasi yapsa cok kizacagim ve salak misin diyecegim seyler ama kendim yapiyorum iste. Kesinlikle doktora gidecegim.

uckisidenbiri · 6 Ekim 2018

En buyuk kk .!.:
Ben de randevularimi birakiyordum ilaci filan unutup ben iyiyim filan diyip birakiyordum baskasi yapsa cok kizacagim ve salak misin diyecegim seyler ama kendim yapiyorum iste. Kesinlikle doktora gidecegim.

Tedaviye başlarsanız lütfen aksatmayın düzenli gidin ve ilacı bırakacağınız zamana doktor karar versin onun gözetiminde bırakın, yoksunluk durumu oluyor birden kesmelerde çünkü şakaya gelecek bir şey olduğunu düşünmüyorum dikkat edin kendinize. Ve her şeyi stres yapma durumunuzu da çok iyi anlıyorum, haftanın bir günü arkadaşlarımla dışarı çıkıyorum düzenli olarak onu cumartesi yapalım derlerse herkesle kavga ediyordum çıkmamak için, rutinlerin bozulması çıldırtıyordu beni, 1 yılda çıktığımdan daha çok dışarı çıkmışımdır 1 ay içerisinde. İhmal etmeyin demem bu yüzden, kendi başınıza hayat kalitenizi yükseltemiyorsanız destek almakta hiçbir sıkıntı yok, hobilerim var kitap okumak, anime izlemek, resim çizmek gibi ama berbat bir ruh haliyle bunlardan da keyif alamıyor insan ve devam edecek motivasyonu bulamıyor. Bazı insanlara verilen bu tarz tavsiyeler işe yarıyor olabilir ama bende ters tepiyordu hep. Çünkü isteğim, hevesim yoktu. Keyif almak için zorlayamazsınız kendinizi bir şeylerden sonuçta. Anladığımı ve takıntılı düşüncelerde yalnız olmadığınızı bilmeniz için yazdım. Ben yaşarken çevremde bunu anlayabilecek kimse olmadığı için de çok büyük sıkıntılar çektim çünkü. Kalbim sizinle. :)

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

uckisidenbiri .!.:
Tedaviye başlarsanız lütfen aksatmayın düzenli gidin ve ilacı bırakacağınız zamana doktor karar versin onun gözetiminde bırakın, yoksunluk durumu oluyor birden kesmelerde çünkü şakaya gelecek bir şey olduğunu düşünmüyorum dikkat edin kendinize. Ve her şeyi stres yapma durumunuzu da çok iyi anlıyorum, haftanın bir günü arkadaşlarımla dışarı çıkıyorum düzenli olarak onu cumartesi yapalım derlerse herkesle kavga ediyordum çıkmamak için, rutinlerin bozulması çıldırtıyordu beni, 1 yılda çıktığımdan daha çok dışarı çıkmışımdır 1 ay içerisinde. İhmal etmeyin demem bu yüzden, kendi başınıza hayat kalitenizi yükseltemiyorsanız destek almakta hiçbir sıkıntı yok, hobilerim var kitap okumak, anime izlemek, resim çizmek gibi ama berbat bir ruh haliyle bunlardan da keyif alamıyor insan ve devam edecek motivasyonu bulamıyor. Bazı insanlara verilen bu tarz tavsiyeler işe yarıyor olabilir ama bende ters tepiyordu hep. Çünkü isteğim, hevesim yoktu. Keyif almak için zorlayamazsınız kendinizi bir şeylerden sonuçta. Anladığımı ve takıntılı düşüncelerde yalnız olmadığınızı bilmeniz için yazdım. Ben yaşarken çevremde bunu anlayabilecek kimse olmadığı için de çok büyük sıkıntılar çektim çünkü. Kalbim sizinle. :)

Cok dogru bunun bir hastalik oldugunu bile anlamiyoruz kisiligimiz boyle zannediyoruz mesela ben kendimi tembel dengesiz... Bulurum ve isin kotusu disardan da bunu soyleyen insanalr olmustu yok bogazini tutamiyor musun yok tembelsin butun gun uyunur mu duzenli ol azicik kac yasina geldin Bunu mu kafaya takiyorsun vs vs. Oysaki bu benim gercek karakterim degil ki hastaligin etkileri.

Benim de kalbim sizinle anksiyete depresyon yeme bozuklugu tek derdimiz olsun asilacak seyler yeter ki tedaviden vazgecmeyelim.

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

uckisidenbiri .!.:
Tedaviye başlarsanız lütfen aksatmayın düzenli gidin ve ilacı bırakacağınız zamana doktor karar versin onun gözetiminde bırakın, yoksunluk durumu oluyor birden kesmelerde çünkü şakaya gelecek bir şey olduğunu düşünmüyorum dikkat edin kendinize. Ve her şeyi stres yapma durumunuzu da çok iyi anlıyorum, haftanın bir günü arkadaşlarımla dışarı çıkıyorum düzenli olarak onu cumartesi yapalım derlerse herkesle kavga ediyordum çıkmamak için, rutinlerin bozulması çıldırtıyordu beni, 1 yılda çıktığımdan daha çok dışarı çıkmışımdır 1 ay içerisinde. İhmal etmeyin demem bu yüzden, kendi başınıza hayat kalitenizi yükseltemiyorsanız destek almakta hiçbir sıkıntı yok, hobilerim var kitap okumak, anime izlemek, resim çizmek gibi ama berbat bir ruh haliyle bunlardan da keyif alamıyor insan ve devam edecek motivasyonu bulamıyor. Bazı insanlara verilen bu tarz tavsiyeler işe yarıyor olabilir ama bende ters tepiyordu hep. Çünkü isteğim, hevesim yoktu. Keyif almak için zorlayamazsınız kendinizi bir şeylerden sonuçta. Anladığımı ve takıntılı düşüncelerde yalnız olmadığınızı bilmeniz için yazdım. Ben yaşarken çevremde bunu anlayabilecek kimse olmadığı için de çok büyük sıkıntılar çektim çünkü. Kalbim sizinle. :)

Cok dogru bunun bir hastalik oldugunu bile anlamiyoruz kisiligimiz boyle zannediyoruz mesela ben kendimi tembel dengesiz... Bulurum ve isin kotusu disardan da bunu soyleyen insanalr olmustu yok bogazini tutamiyor musun yok tembelsin butun gun uyunur mu duzenli ol azicik kac yasina geldin Bunu mu kafaya takiyorsun vs vs. Oysaki bu benim gercek karakterim degil ki hastaligin etkileri.

Benim de kalbim sizinle anksiyete depresyon yeme bozuklugu tek derdimiz olsun asilacak seyler yeter ki tedaviden vazgecmeyelim.

uckisidenbiri · 6 Ekim 2018

En buyuk kk .!.:
Cok dogru bunun bir hastalik oldugunu bile anlamiyoruz kisiligimiz boyle zannediyoruz mesela ben kendimi tembel dengesiz... Bulurum ve isin kotusu disardan da bunu soyleyen insanalr olmustu yok bogazini tutamiyor musun yok tembelsin butun gun uyunur mu duzenli ol azicik kac yasina geldin Bunu mu kafaya takiyorsun vs vs. Oysaki bu benim gercek karakterim degil ki hastaligin etkileri.

Benim de kalbim sizinle anksiyete depresyon yeme bozuklugu tek derdimiz olsun asilacak seyler yeter ki tedaviden vazgecmeyelim.

ulasimiz · 6 Ekim 2018

En buyuk kk .!.:
Arkadaslar gunaydin. Ben kendimi bildim bileli depresyondayim ve kendimi bildim bileli de psikologa giderim psikoloji kitaplari okur kendimi surekli iyilestirmeye calisirim. Ama 30 yasindayim ve bu depresif haller hala gecmedi gecmiyor.

Depresyon demek dogru mu su an bilmiyorum aslinda. Biraz daha baska bir sey. Hayati cok seven biriyim cok fazla arkadasim vardir surekli sakalar yapan gulen etrafinda neseli olarak bilinen biriyim. Yani oyle hayat berbat olsem kurtulsam gibi bir durumum yok cok sukur. Ustelik ne dertler var bunu en yakindan goruyorum yasiyorum. 3 senedir her gunum multecilerle, anne babasini kaybetmis cocuklarla, tecavuze ugramis kadinlarla beraber geciyor. Onlardaki gucu gordukce kendime geliyorum, onlarin iyilesme azmi beni cok mutlu ediyor.

Depresyondayim filan gibi seyler deme sebebim ise: obezite sinirinda biriyim ve her strese girdigimde yemege sariliyorum. En ufak sey kafamda buyuyor, o gece beni uyutmuyor, sucluluk duygulariyla yine yemege sariliyorum. Sik sik islerimi erteliyorum, geciktiriyorum, patronlarim uyariyor cogu zaman. Sabahlari uyanamiyorum, ise gec kaliyorum, acayip goze batiyor. Sabah kalktigimda acayip bir kaygi stres ve karin agrisi ile uyaniyorum. Bazen bu hislerden tek cikis yolu olarak intihari goruyorum ama biliyorum ki hic mantikli degil. Bedenim cok agir geliyor bana, sanki hareket etmek, bir seyleri halletmek, hayata tutunmak bir zulum. Isimden dolayi mi acaba desem her is stresli bunu biliyorum. Ben de sabah 7 aksam 9 calisan biriyim. Haftasonlari da calisiyorum sik sik. Istifa edip gitmek istiyorum ama bu isi yapmazsam ne yapabilirim bilmiyorum. Biraz sik disini diyorum kendime. Bu isi sen sectin bir sekilde daha az saat calisip daha uretken olabilirsin yapabilirsin diyorum. Baskalarina bakiyorum kimse sikayet etmiyor herkes memnun. Bende bir organizasyon sorunu olmali diyorum. Ve bu isle tetiklenip artsa da, ogrenciyken bile ayniydi sorunlarim. Biliyorum ki istifa etsem issiz kalsam yine ayni sorunlar olacak. Yine sabahlari yataktan kalkmak istemeyecegim. Yine butun gun internete girip yemek yiyecegim. Bulusmak isteyen arkadaslarima turlu bahaneler uydurup yatakta kalacagim. Veya bulusunca cok neseli davranacagim ve kimse bir sey anlamayacak.

Isin ne diye soracak olanlar icin: Avukatim normalde ama avukatliktan kafayi yedim sitkim siyrildi sevmedim ve her zaman istedigim insan haklarina yoneldim. Bir sure issiz kaldim gece gunduz ceviri yaparak gecindim master yaptim ve doktoraya basladim. 3 yil once BM'ye bagli bir kurulusta turkiyedeki multecilerin hukuki sorunlari ile ilgili calismaya basladim sonra afrikada bir ulkeden teklif geldi ve simdi buradayim. Isimi hep cok sevdim ama su aralar yapamiyorum dayanamiyorum. Avukatliga doneyim desem nefret ediyorum. Turkiyede akademiye basvurayim desem almazlar zaten ben de istemem. Yurtdisinda doktoraya basvursam zor neyle gecinecegim hem orada da bunlari yasarim kesin. Tek istedigim sey gitar calmak resim yapmak sarki soylemek okumak yazmak cizmek. Veya bos bos seyahat etmek para kaygisi olmadan. Bunu yapabilenler sanirim sadece instagram fenomenleri filandri. Hayat boyle bir sey belki de bunu anlamam lazim. Bilmiyorum ki.

Duygusal anlamda hep kotu seyler yasadim. Tek uzun iliskim oldu 3 sene surdu adam bana duygusal siddetin her turunu uyguladi sonra da aldatip defolup gitti. Ha ben bunun yanlis oldugunu bilmiyor muydum? Biliyordum ama sevgiye o kadar actim ki ayrilamadim. Sonra da kimse olmadi. Hic guzel bir iliskim olmadi kimse beni sevmedi. Arkadaslarima bakiyorum guzel iliskileri var evlilikleri cocuklari veya erkek arkadaslari. Ben ise kendime hep kotu iliskileri cektim kotu secimler yaptim.

Ne zaman soyle verimli, uretken, mutlu, kendine zaman ayiran, saglikli, bakimli... Olacagim diye soruyorum kendime.

Var mi ayni durumlari yasayan? Ne yaptiniz asmak icin? Nasil astiniz?

Yaş kaç?

Ruzgar8643 · 6 Ekim 2018

be

Zeyneppzezee .!.:
Bende o durumdayım. Çalışıyordum, işi bıraktım. Benim sorunlarımın sebebi sağlık problemlerimin ciddi olması sürekli ameliyat olmamdan ve ağrılardan oluşan anksiyete, okb.. Antidepresanı iyileşince dr kesmişti. Uzun süre iyiydim bu hisler yine başladı bende. Herşey anlamsız geliyor, hiç birşeye vakit ayırmak istemiyorum kolumu kaldıracak halim yok. Sürekli yemek yiyorum 20 kilo aldım. Evlendim mutluyum ama bu hislere engel olamıyorum antidepresanı da gebelik olabileceği için kullanamıyorum şuan.

bende aynı böyleyim hersey anlamsız hep yatıp uyumak istiyorum sabahci öğretmenim birde her sabah isi bırakmak istiyorum

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

ulasimiz .!.:
Yaş kaç?

30.

En buyuk kk · 6 Ekim 2018

Ruzgar8643 .!.:
be

bende aynı böyleyim hersey anlamsız hep yatıp uyumak istiyorum sabahci öğretmenim birde her sabah isi bırakmak istiyorum

Belki de bu bir donemdir.

Ruzgar8643 · 6 Ekim 2018

En buyuk kk .!.:
Belki de bu bir donemdir.

bende 10 yıldır böyleyim surunuyorum resmen kurtulamiyorum en son 2 ay önce psikiyatri geçmeyen depresyon distimi teşhisi koydu

Sisyphe · 6 Ekim 2018

Buradan tanı koymak asla mümkün değil. Ancak şunu çok rahatlıkla söyleyebilirim ki ‘Yetişkin Dehb’ tanısı atlanmış gibime geliyor. Organizasyonda problem, işlerin sonunu getirememe, sürekli geç kalma, bariz ilişki problemleri, yeme bozukluğu, bitmeyen bir depresyon... Tüm bunlar birleşince bende bu tanıyı çağrıştırdı açıkçası. Bunun için çocukluk öyküsünün de bilinmesi gerekir. Bu tanıyı koyarlar ya da koymazlar bilemiyorum ama bu yakındığınız şeyler için sadece ilaç tedavisi asla sonuç vermez. Düzenli terapi şart, üstelik çok rahat 2 yıl gibi bir süre verebilirim. Geçmiş olsun.

Gecmeyen depresyon

Guru

Popüler Üye

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Guru

Guru

Guru

Popüler Üye

Guru

Guru

Popüler Üye

Hızır Senin Kalbindedir Be Güzelim..

Üye

Guru

Guru

Üye

Aktif Üye

Benzer Konular