geçen online marketten bir şeyler aldım; yumurta, sebze-meyve, çay, bir paket tavuk, birkaç abur-cubur, öyle elle tutulur bir şey çok yok yani 400 lira tuttu. kızdım, söylendim ama ne işe yarıyor. temizlik malzemeleri uzun zamandır kasa arkası indirimlerinden, yada online indirimde yakaladım mı alıyorum.
kapanma öncesi spor ayakkabı alacaktık eşime, normalde hep outdoor markalardan alırız. en son hatırladığımız fiyat 400-500 civarıydı. fiyatlar 1200 den başlıyor, alamadık tabiki. hoş normal spor ayakkabılar bile 500 den başlıyor nasıl artmış fiyatlar. ihtiyacımız olmadan öyle giyim-kuşama para harcayan insanlar değiliz. biraz süsüme meraklı olsam ayrı bir bunalım başlığı çıkardı bana. bizim gelirimiz çok şükür iyi ama eşim 1,5 sene önce güzel battı. borçlarımızı falan toparladık ama inanılmaz bir gelecek kaygısı oluştu bizde, normalde var olan korkumuz dağları tepeleri aştı. birikim yapalım diyoruz, bugün biriktirdiğin para yarın pul oluyor.
annem sürekli 2. çocuğu yapmamı söylerdi, kardeşsiz bırakma çocuğu, durumunuz kötü değil gecikme daha fazla falan derdi hep. şimdi, aman bu sağlıkla büyüsün başkasına gerek yok, bizim ne olacağımız belli değil artık diyor. benim dar görüşlü, sığ anama bunları söyleten hayat bize neler yapmaz.
