Ben ilk ikisi yakın yaş olsun istemiştim :) açıkcası başka çocuk dusunmuyordum. 3. Biraz sürpriz biraz ihmal diyelim. Ama iyiki :)
İkisi bir buyur diyordum, 3 u bir buyur :)
2 numara geldiğinde 1 numara biraz kıskançlık yaptı, hala zaman zaman yapmakta.
Ama normal karşıladım. Ben de küçükken kardeşlerini kıskanan bir ablaydım. Empati yapmam kolay oldu.
Oluruna bırakınca yolunu buluyormuş bir de onu anladım.
Ben çok plan delisi bir tiptim. Herşeyi en ince ayrıntısına kadar hesaplamaya çalışır, her ihtimale bir b,c,d planları yapardım :) şimdi o halime gülüyorum, öyle bir dünya yok.
2 çocukla şartlar beni çok zorlamadı. Eşim hep çok yardımcı oldu. Biraz da onun sayesinde :)
Ama 3 dedin mi, ilk işim eve gelen yardımcının gün sayısını haftada 1 den 3 e çıkarmak oldu :) Zaten zor bir hamilelik geçiriyorum, alabileceğim her türlü yardıma açığım :)
Gerçi hala aileler bilmiyor. Bilse de Ramazan, Bayram, akılları kalacak ve ellerinden bir şey gelmeyecek. En azından böyle bizim kafalar rahat :)