Ya şu yorumu yazıp durmayın gülmeye bi başlıyorum bırakamıyorum ahahahah yeterince rezil oldum millete bugünÖyle açıklamalar yapıyor öyle anlatıyor ki. Hareketleri olsun tavırları olsun. Diplomayı alıp gittiğimde bitireceğim diyor. Elim kolum bağlı sabredelim diyor. İnanmak istedim heralde ama o kadar kişi aynı görüşleri söylüyorsa o zaman ben kendime gelmeliyim
Öyle açıklamalar yapıyor öyle anlatıyor ki. Hareketleri olsun tavırları olsun. Diplomayı alıp gittiğimde bitireceğim diyor. Elim kolum bağlı sabredelim diyor. İnanmak istedim heralde ama o kadar kişi aynı görüşleri söylüyorsa o zaman ben kendime gelmeliyim
eğer anne babasının sözüyle evlenecek kadar kişiliksiz pısık bir şeyse ayrıl. Yok yalancının tekiyse yine ayrıl. Her türlü ayrıl. İsteyerek veya istemeyerek şuanda sözlü. Bi kere bu kendine yakıştırdığın bir şey mi? Başkasının sözlüsü ile görüşmek?Öyle açıklamalar yapıyor öyle anlatıyor ki. Hareketleri olsun tavırları olsun. Diplomayı alıp gittiğimde bitireceğim diyor. Elim kolum bağlı sabredelim diyor. İnanmak istedim heralde ama o kadar kişi aynı görüşleri söylüyorsa o zaman ben kendime gelmeliyim
1- adamın yaşı senden büyükse sorun yaşayabilirsin.Merhaba arkadaşlar sizlerden fikir bekliyorum. Kafam çok karışık. Karışık bir durumun içerisindeyim. Gayet güzel ilerleyen bir ilişkim vardı. İlk bir ay çok güzeldi. Bağlanmıştım, her şeyiyle çok güzeldi, mutluydum. İlişkimizin üstünden 1 buçuk ay geçmişti yine bir gün buluştuk. O çok tedirgin idi. Bir şey olduğunu anlamıştım. Neyin var falan sordum. Bana şöyle demeye başladı. Bir şey var ama söylersem eğer beni bırakacağından korkuyorum. Neyse ben ısrarcı oldum. Bana söz vermemi istedi ne olursa olsun bu anlattığımdan sonra beni bırakmayacaksın falan. Ben de beni korkutuyorsun aklıma farklı şeyler geliyor dedim. Her neyse zar zor çekine çekine söyledi. Söylediği şey ise "Ben daha önce evlendim ve bir çocuğum var. 4 yıl önce de boşandım." O an çok kötü oldum ne diyeceğimi bilemedim. Ağlamaya başladım. O beni sakinleştirmeye çalıştı ve durumu anlatmaya başladı. Bunun ailesi çok baskıcı ve erkenden evlendirme düşüncesinde. 17 yaşında hiç tanımadığı, sevmediği biri ile evlendirmişler. Kötü şeyler yaşamış. Hep birlikte aynı evde imişler. Neyse işte sorunlar doğrultusunda evlilik sona ermiş. Ben bunu kabullenemedim ona çok kızdım neden baştan söylemedin bağlandıktan sonra bana bunu yapmamalıydın vs. O gün ağlayarak ve bitirme düşüncesinde olarak buluşmadan ayrıldım. 3 gün boyunca çok kötü idim. Çok düşünceli kafam karışık. Onu anlamaya çalıştım. 4.gün tekrar görüştük konuşmak için. Çok dil döktü, anlattı. Ben çok seviyorum çok alıştım ve bunu kabul ettim. Kabullenmeye çalıştım. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Aramızda farklı bir bağ vardı. Ben sevgisini hissediyordum ve zorlu bir hayatı var bunu anlamıştım. Neyse daha sonra memleketine gitti. Sürekli sesli, görüntülü konuşuyoruz. Bana şey diyor bu sene söz, nişan yapalım. Ama benim yaşım ve ailem den ötürü öyle bir şey olamazdı. Biraz daha zaman lazımdı bunu zaten en başta da konuşmuştuk ve biliyordu. Ama yine de tekrar tekrar söylüyordu. İlişkimiz ilerledi ve yine bir gün konuşurken şöyle dedi: Ailem artık evlenmemi istiyor. Ya kendi bulduğun ile ya da bizim istediğimiz ile evleneceksin diyorlarmış. Ailenle konuş en azından bi yüzük takalım dedi bana. Yine tabii ki de çok üzgünüm ne yapacağımı bilmiyorum. Babam asla izin vermez onu biliyorum sözünü bile edemem ama anneme söyleme kararı aldım. Anneme anlattım ve tahmin ettiğim gibi karşılık verdi. Babamın asla izin vermeyeceğini, daha yaşımın küçük olduğunu ve daha birçok sebep. Onu aradım anlattım böyle böyle. İkimizde ağladık ve bitirdik, zorunda kaldık. 2 hafta geçti bayram geldi ve bana mesaj attı sonra konuştuk nasılsın falan. Buraya geleceğini söyledi. Okuldan dolayı ve geldi yine görüştük. Çok karışık gerçekten seviyoruz ama olamıyoruz, imkansız gibi bir şeyiz. Görüştük yine eskisi gibi her şeyi unutmuş gibi. Aradan 2 gün geçti sabah beni aradı. Ben memlekete gidiyorum. Hadi sen de çık gel benimle yuvamızı kuralım vs. dedi. Bunu yapamazdım. Beni sözlendirecekler falan dedi bana. Yine hüzünlü bir kapanış. Neyse gitti memleketine hiç konuşmadık. 1 hafta geçti ben dışarıda iken tesadüfen karşılaştık. Bi an birbirimize baktık ve bakışlarımızı çevirdik. Akşamında dayanamayıp yazdım. Mesafeli konuştuk ve yine görüşme ayarladık. Görüştüğümüzde hem çok duygulu hem de çok karışıktık. Bana sözlendiğini söyledi. Ama yine mutsuzdu. Ailesinin istediği bir kız ve mecburiyetten bi ilişki sürdürüyor. Arkadaşlar çok kötü bir durum. Sevdiğim kişiyi başkası ile böyle düşünmek canımı çok yakıyor. Kendime diyorum ben ne yapıyorum. Çabalıyorum, vazgeçmek istemiyorum. Ama önümüzde engel çok. Bana fikir verir misiniz? Çok ayrıntıya giremedim uzamasın diye ama duygu olarak çok farklı. Aslında bana kaldıramayacağım şeyler yaşattı ama kopamıyorum. Çok karışığım. Ne dersiniz
1) Anne babanı dinle. Öğrenci ve yaşın küçük iken evlenmen doğru değil.Önce mesleğini eline al.Merhaba arkadaşlar sizlerden fikir bekliyorum. Kafam çok karışık. Karışık bir durumun içerisindeyim. Gayet güzel ilerleyen bir ilişkim vardı. İlk bir ay çok güzeldi. Bağlanmıştım, her şeyiyle çok güzeldi, mutluydum. İlişkimizin üstünden 1 buçuk ay geçmişti yine bir gün buluştuk. O çok tedirgin idi. Bir şey olduğunu anlamıştım. Neyin var falan sordum. Bana şöyle demeye başladı. Bir şey var ama söylersem eğer beni bırakacağından korkuyorum. Neyse ben ısrarcı oldum. Bana söz vermemi istedi ne olursa olsun bu anlattığımdan sonra beni bırakmayacaksın falan. Ben de beni korkutuyorsun aklıma farklı şeyler geliyor dedim. Her neyse zar zor çekine çekine söyledi. Söylediği şey ise "Ben daha önce evlendim ve bir çocuğum var. 4 yıl önce de boşandım." O an çok kötü oldum ne diyeceğimi bilemedim. Ağlamaya başladım. O beni sakinleştirmeye çalıştı ve durumu anlatmaya başladı. Bunun ailesi çok baskıcı ve erkenden evlendirme düşüncesinde. 17 yaşında hiç tanımadığı, sevmediği biri ile evlendirmişler. Kötü şeyler yaşamış. Hep birlikte aynı evde imişler. Neyse işte sorunlar doğrultusunda evlilik sona ermiş. Ben bunu kabullenemedim ona çok kızdım neden baştan söylemedin bağlandıktan sonra bana bunu yapmamalıydın vs. O gün ağlayarak ve bitirme düşüncesinde olarak buluşmadan ayrıldım. 3 gün boyunca çok kötü idim. Çok düşünceli kafam karışık. Onu anlamaya çalıştım. 4.gün tekrar görüştük konuşmak için. Çok dil döktü, anlattı. Ben çok seviyorum çok alıştım ve bunu kabul ettim. Kabullenmeye çalıştım. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Aramızda farklı bir bağ vardı. Ben sevgisini hissediyordum ve zorlu bir hayatı var bunu anlamıştım. Neyse daha sonra memleketine gitti. Sürekli sesli, görüntülü konuşuyoruz. Bana şey diyor bu sene söz, nişan yapalım. Ama benim yaşım ve ailem den ötürü öyle bir şey olamazdı. Biraz daha zaman lazımdı bunu zaten en başta da konuşmuştuk ve biliyordu. Ama yine de tekrar tekrar söylüyordu. İlişkimiz ilerledi ve yine bir gün konuşurken şöyle dedi: Ailem artık evlenmemi istiyor. Ya kendi bulduğun ile ya da bizim istediğimiz ile evleneceksin diyorlarmış. Ailenle konuş en azından bi yüzük takalım dedi bana. Yine tabii ki de çok üzgünüm ne yapacağımı bilmiyorum. Babam asla izin vermez onu biliyorum sözünü bile edemem ama anneme söyleme kararı aldım. Anneme anlattım ve tahmin ettiğim gibi karşılık verdi. Babamın asla izin vermeyeceğini, daha yaşımın küçük olduğunu ve daha birçok sebep. Onu aradım anlattım böyle böyle. İkimizde ağladık ve bitirdik, zorunda kaldık. 2 hafta geçti bayram geldi ve bana mesaj attı sonra konuştuk nasılsın falan. Buraya geleceğini söyledi. Okuldan dolayı ve geldi yine görüştük. Çok karışık gerçekten seviyoruz ama olamıyoruz, imkansız gibi bir şeyiz. Görüştük yine eskisi gibi her şeyi unutmuş gibi. Aradan 2 gün geçti sabah beni aradı. Ben memlekete gidiyorum. Hadi sen de çık gel benimle yuvamızı kuralım vs. dedi. Bunu yapamazdım. Beni sözlendirecekler falan dedi bana. Yine hüzünlü bir kapanış. Neyse gitti memleketine hiç konuşmadık. 1 hafta geçti ben dışarıda iken tesadüfen karşılaştık. Bi an birbirimize baktık ve bakışlarımızı çevirdik. Akşamında dayanamayıp yazdım. Mesafeli konuştuk ve yine görüşme ayarladık. Görüştüğümüzde hem çok duygulu hem de çok karışıktık. Bana sözlendiğini söyledi. Ama yine mutsuzdu. Ailesinin istediği bir kız ve mecburiyetten bi ilişki sürdürüyor. Arkadaşlar çok kötü bir durum. Sevdiğim kişiyi başkası ile böyle düşünmek canımı çok yakıyor. Kendime diyorum ben ne yapıyorum. Çabalıyorum, vazgeçmek istemiyorum. Ama önümüzde engel çok. Bana fikir verir misiniz? Çok ayrıntıya giremedim uzamasın diye ama duygu olarak çok farklı. Aslında bana kaldıramayacağım şeyler yaşattı ama kopamıyorum. Çok karışığım. Ne dersiniz
Sakın sakın çocuğum tekrar yazayım seni kandırıyor.Bak dolandırıcılar o kadar iyi becerir ki bu konuşmaları.Hiç anlamazsın.Koca koca profları telefonda dolandırdılar hiç okumadın mı.Bu da öyle biri .Tamamen çıkart hayatından.Hiç duymadım bu yaşa kadar.Onu sözlemişler de diplamasını alıp karşılarına çıkacakmış da yüzüğü atacakmış mış mış...Tam dolandırıcı bu .Annenden gizleme hiç bir şeyi.Annene babana yazık üzme onları.Merhaba arkadaşlar sizlerden fikir bekliyorum. Kafam çok karışık. Karışık bir durumun içerisindeyim. Gayet güzel ilerleyen bir ilişkim vardı. İlk bir ay çok güzeldi. Bağlanmıştım, her şeyiyle çok güzeldi, mutluydum. İlişkimizin üstünden 1 buçuk ay geçmişti yine bir gün buluştuk. O çok tedirgin idi. Bir şey olduğunu anlamıştım. Neyin var falan sordum. Bana şöyle demeye başladı. Bir şey var ama söylersem eğer beni bırakacağından korkuyorum. Neyse ben ısrarcı oldum. Bana söz vermemi istedi ne olursa olsun bu anlattığımdan sonra beni bırakmayacaksın falan. Ben de beni korkutuyorsun aklıma farklı şeyler geliyor dedim. Her neyse zar zor çekine çekine söyledi. Söylediği şey ise "Ben daha önce evlendim ve bir çocuğum var. 4 yıl önce de boşandım." O an çok kötü oldum ne diyeceğimi bilemedim. Ağlamaya başladım. O beni sakinleştirmeye çalıştı ve durumu anlatmaya başladı. Bunun ailesi çok baskıcı ve erkenden evlendirme düşüncesinde. 17 yaşında hiç tanımadığı, sevmediği biri ile evlendirmişler. Kötü şeyler yaşamış. Hep birlikte aynı evde imişler. Neyse işte sorunlar doğrultusunda evlilik sona ermiş. Ben bunu kabullenemedim ona çok kızdım neden baştan söylemedin bağlandıktan sonra bana bunu yapmamalıydın vs. O gün ağlayarak ve bitirme düşüncesinde olarak buluşmadan ayrıldım. 3 gün boyunca çok kötü idim. Çok düşünceli kafam karışık. Onu anlamaya çalıştım. 4.gün tekrar görüştük konuşmak için. Çok dil döktü, anlattı. Ben çok seviyorum çok alıştım ve bunu kabul ettim. Kabullenmeye çalıştım. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Aramızda farklı bir bağ vardı. Ben sevgisini hissediyordum ve zorlu bir hayatı var bunu anlamıştım. Neyse daha sonra memleketine gitti. Sürekli sesli, görüntülü konuşuyoruz. Bana şey diyor bu sene söz, nişan yapalım. Ama benim yaşım ve ailem den ötürü öyle bir şey olamazdı. Biraz daha zaman lazımdı bunu zaten en başta da konuşmuştuk ve biliyordu. Ama yine de tekrar tekrar söylüyordu. İlişkimiz ilerledi ve yine bir gün konuşurken şöyle dedi: Ailem artık evlenmemi istiyor. Ya kendi bulduğun ile ya da bizim istediğimiz ile evleneceksin diyorlarmış. Ailenle konuş en azından bi yüzük takalım dedi bana. Yine tabii ki de çok üzgünüm ne yapacağımı bilmiyorum. Babam asla izin vermez onu biliyorum sözünü bile edemem ama anneme söyleme kararı aldım. Anneme anlattım ve tahmin ettiğim gibi karşılık verdi. Babamın asla izin vermeyeceğini, daha yaşımın küçük olduğunu ve daha birçok sebep. Onu aradım anlattım böyle böyle. İkimizde ağladık ve bitirdik, zorunda kaldık. 2 hafta geçti bayram geldi ve bana mesaj attı sonra konuştuk nasılsın falan. Buraya geleceğini söyledi. Okuldan dolayı ve geldi yine görüştük. Çok karışık gerçekten seviyoruz ama olamıyoruz, imkansız gibi bir şeyiz. Görüştük yine eskisi gibi her şeyi unutmuş gibi. Aradan 2 gün geçti sabah beni aradı. Ben memlekete gidiyorum. Hadi sen de çık gel benimle yuvamızı kuralım vs. dedi. Bunu yapamazdım. Beni sözlendirecekler falan dedi bana. Yine hüzünlü bir kapanış. Neyse gitti memleketine hiç konuşmadık. 1 hafta geçti ben dışarıda iken tesadüfen karşılaştık. Bi an birbirimize baktık ve bakışlarımızı çevirdik. Akşamında dayanamayıp yazdım. Mesafeli konuştuk ve yine görüşme ayarladık. Görüştüğümüzde hem çok duygulu hem de çok karışıktık. Bana sözlendiğini söyledi. Ama yine mutsuzdu. Ailesinin istediği bir kız ve mecburiyetten bi ilişki sürdürüyor. Arkadaşlar çok kötü bir durum. Sevdiğim kişiyi başkası ile böyle düşünmek canımı çok yakıyor. Kendime diyorum ben ne yapıyorum. Çabalıyorum, vazgeçmek istemiyorum. Ama önümüzde engel çok. Bana fikir verir misiniz? Çok ayrıntıya giremedim uzamasın diye ama duygu olarak çok farklı. Aslında bana kaldıramayacağım şeyler yaşattı ama kopamıyorum. Çok karışığım. Ne dersiniz
o adam hala evlidir bence ...ah yazık inşallah gözü açılır bu gencin..Adama çok üzüldüm, sevmediği ve tanımadığı kadından çocuk yaparken kim bilir ne kadar zorlanmıştır.
Kızım böyle bir şey olur mu hiç hayatta.Yalan bunların hepsi.Sevmiyorum diyor ama mecburum sonuçta ailem sözlendirdi sözlüm olarak mecbur bu hareketleri sergiliyorum. Diplomayı alıp karşılarına çıkayım bir şey diyemezler sabredelim diyor. Ama benim aklım almıyor...
Ben seni cok iyi anliyorum. Yani duygularina saygi gostererek konustugumu bilmeni isterim. Yani duygularini kenara at demiyorum, duygusuz ol demiyorum. Ama disardan konuya duygu beslemeyen biri olarak mantiken bir cevap vermek istiyorum. Sevgi, ask bunlar gercekten cok heyecan verici guzel seyler. Fakat suna inan, evlendikten sonra hersey ama hersey degisiyor suanki hissettigin ozlemi aski evlendikten sonra o denli hissetmiyorsun. O ask sevgiye donusuyor ve beraber cok farkli bir hayat yasamis oluyorsun. Ama evlenmeden bunu elbetteki anlayamazsin.Merhaba arkadaşlar sizlerden fikir bekliyorum. Kafam çok karışık. Karışık bir durumun içerisindeyim. Gayet güzel ilerleyen bir ilişkim vardı. İlk bir ay çok güzeldi. Bağlanmıştım, her şeyiyle çok güzeldi, mutluydum. İlişkimizin üstünden 1 buçuk ay geçmişti yine bir gün buluştuk. O çok tedirgin idi. Bir şey olduğunu anlamıştım. Neyin var falan sordum. Bana şöyle demeye başladı. Bir şey var ama söylersem eğer beni bırakacağından korkuyorum. Neyse ben ısrarcı oldum. Bana söz vermemi istedi ne olursa olsun bu anlattığımdan sonra beni bırakmayacaksın falan. Ben de beni korkutuyorsun aklıma farklı şeyler geliyor dedim. Her neyse zar zor çekine çekine söyledi. Söylediği şey ise "Ben daha önce evlendim ve bir çocuğum var. 4 yıl önce de boşandım." O an çok kötü oldum ne diyeceğimi bilemedim. Ağlamaya başladım. O beni sakinleştirmeye çalıştı ve durumu anlatmaya başladı. Bunun ailesi çok baskıcı ve erkenden evlendirme düşüncesinde. 17 yaşında hiç tanımadığı, sevmediği biri ile evlendirmişler. Kötü şeyler yaşamış. Hep birlikte aynı evde imişler. Neyse işte sorunlar doğrultusunda evlilik sona ermiş. Ben bunu kabullenemedim ona çok kızdım neden baştan söylemedin bağlandıktan sonra bana bunu yapmamalıydın vs. O gün ağlayarak ve bitirme düşüncesinde olarak buluşmadan ayrıldım. 3 gün boyunca çok kötü idim. Çok düşünceli kafam karışık. Onu anlamaya çalıştım. 4.gün tekrar görüştük konuşmak için. Çok dil döktü, anlattı. Ben çok seviyorum çok alıştım ve bunu kabul ettim. Kabullenmeye çalıştım. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Aramızda farklı bir bağ vardı. Ben sevgisini hissediyordum ve zorlu bir hayatı var bunu anlamıştım. Neyse daha sonra memleketine gitti. Sürekli sesli, görüntülü konuşuyoruz. Bana şey diyor bu sene söz, nişan yapalım. Ama benim yaşım ve ailem den ötürü öyle bir şey olamazdı. Biraz daha zaman lazımdı bunu zaten en başta da konuşmuştuk ve biliyordu. Ama yine de tekrar tekrar söylüyordu. İlişkimiz ilerledi ve yine bir gün konuşurken şöyle dedi: Ailem artık evlenmemi istiyor. Ya kendi bulduğun ile ya da bizim istediğimiz ile evleneceksin diyorlarmış. Ailenle konuş en azından bi yüzük takalım dedi bana. Yine tabii ki de çok üzgünüm ne yapacağımı bilmiyorum. Babam asla izin vermez onu biliyorum sözünü bile edemem ama anneme söyleme kararı aldım. Anneme anlattım ve tahmin ettiğim gibi karşılık verdi. Babamın asla izin vermeyeceğini, daha yaşımın küçük olduğunu ve daha birçok sebep. Onu aradım anlattım böyle böyle. İkimizde ağladık ve bitirdik, zorunda kaldık. 2 hafta geçti bayram geldi ve bana mesaj attı sonra konuştuk nasılsın falan. Buraya geleceğini söyledi. Okuldan dolayı ve geldi yine görüştük. Çok karışık gerçekten seviyoruz ama olamıyoruz, imkansız gibi bir şeyiz. Görüştük yine eskisi gibi her şeyi unutmuş gibi. Aradan 2 gün geçti sabah beni aradı. Ben memlekete gidiyorum. Hadi sen de çık gel benimle yuvamızı kuralım vs. dedi. Bunu yapamazdım. Beni sözlendirecekler falan dedi bana. Yine hüzünlü bir kapanış. Neyse gitti memleketine hiç konuşmadık. 1 hafta geçti ben dışarıda iken tesadüfen karşılaştık. Bi an birbirimize baktık ve bakışlarımızı çevirdik. Akşamında dayanamayıp yazdım. Mesafeli konuştuk ve yine görüşme ayarladık. Görüştüğümüzde hem çok duygulu hem de çok karışıktık. Bana sözlendiğini söyledi. Ama yine mutsuzdu. Ailesinin istediği bir kız ve mecburiyetten bi ilişki sürdürüyor. Arkadaşlar çok kötü bir durum. Sevdiğim kişiyi başkası ile böyle düşünmek canımı çok yakıyor. Kendime diyorum ben ne yapıyorum. Çabalıyorum, vazgeçmek istemiyorum. Ama önümüzde engel çok. Bana fikir verir misiniz? Çok ayrıntıya giremedim uzamasın diye ama duygu olarak çok farklı. Aslında bana kaldıramayacağım şeyler yaşattı ama kopamıyorum. Çok karışığım. Ne dersiniz
EVET.23-26
Bende düşünüyorum gerçekten zorla mı yoksa başka şeyler var mı içinde. Daha önce ki evliliği de tanımadığı, bilmediği biriyle ailesi istediği için olmuş. Kandırıyor mu dersiniz? Bir söze, davranışa...
Zatem bastan cocugum yok diye yalan soylemis. Yalanla baslamis yalanla devam ediyor yaniBu adam yalan makinesi.ve seninde yaşının küçüklüğü ve safliginla seni kandırmaya çalışıyor. Aklını başına al.egitimini bitir gez toz hayatın tadını çıkar erkenden evlenince bi bok olmuyor. Aile zoruyla bisey olmaz senede iyi dalga geçip gönül eğlendiriyor.ayrica dürüst biti değil.o tarz bilgiler başta söylenir.hatta bosanmamis bile olabilir eşi memlekettedir belkide
Gercekten cok dogru konustunuz. Umarim bu kizimizda aklini basina toplar. Dogru kararlar alirYaşınız çok genç olduğu için daha çok dürtülerinizle hareket ediyorsunuz dolayısıyla kendi üzerinizdeki kontrolünüz zayıf. Bu yüzden
Size söylenen bir çok şeyin doğru olmadığının farkında olduğunuz halde inanmak istiyorsunuz. Buraya konu açtığınıza göre sizde ondan size güven vermeyen bir çok yönünden huzursuz olmuşsunuz.
Bende dahil olmak üzere bir buradaki bir çok üye sizden büyük. Dolayısıyla sizin görmediğiniz, görüpte anlamlandıramadığınız bir çok şeyi çok net görüyoruz. Annen ve baban boşuna hayır demiyor onları dinleyin ve derhal iletiminizi kesin yoksa daha çok bağlanırsınız.
23 yaşında eğitimli bir kadın boşanmış birde çocuğu olan bir adama ayak uyduramaz. Evlenirseniz çok değil bir sene içerisinde boşanmayı düşünmeye başlarsınız.
Çok yazık. Yaşınız kaç bilmiyorum ama belli ki küçüksünüz ve o da bunu kullanıyor. Sizi kandırıyor. Kanmayın artık. Bir erkek zorla evlendirilemez. İnanmayın ve iletisiminizi tamamen kesin. Kendiniz için bunu yapın.Merhaba arkadaşlar sizlerden fikir bekliyorum. Kafam çok karışık. Karışık bir durumun içerisindeyim. Gayet güzel ilerleyen bir ilişkim vardı. İlk bir ay çok güzeldi. Bağlanmıştım, her şeyiyle çok güzeldi, mutluydum. İlişkimizin üstünden 1 buçuk ay geçmişti yine bir gün buluştuk. O çok tedirgin idi. Bir şey olduğunu anlamıştım. Neyin var falan sordum. Bana şöyle demeye başladı. Bir şey var ama söylersem eğer beni bırakacağından korkuyorum. Neyse ben ısrarcı oldum. Bana söz vermemi istedi ne olursa olsun bu anlattığımdan sonra beni bırakmayacaksın falan. Ben de beni korkutuyorsun aklıma farklı şeyler geliyor dedim. Her neyse zar zor çekine çekine söyledi. Söylediği şey ise "Ben daha önce evlendim ve bir çocuğum var. 4 yıl önce de boşandım." O an çok kötü oldum ne diyeceğimi bilemedim. Ağlamaya başladım. O beni sakinleştirmeye çalıştı ve durumu anlatmaya başladı. Bunun ailesi çok baskıcı ve erkenden evlendirme düşüncesinde. 17 yaşında hiç tanımadığı, sevmediği biri ile evlendirmişler. Kötü şeyler yaşamış. Hep birlikte aynı evde imişler. Neyse işte sorunlar doğrultusunda evlilik sona ermiş. Ben bunu kabullenemedim ona çok kızdım neden baştan söylemedin bağlandıktan sonra bana bunu yapmamalıydın vs. O gün ağlayarak ve bitirme düşüncesinde olarak buluşmadan ayrıldım. 3 gün boyunca çok kötü idim. Çok düşünceli kafam karışık. Onu anlamaya çalıştım. 4.gün tekrar görüştük konuşmak için. Çok dil döktü, anlattı. Ben çok seviyorum çok alıştım ve bunu kabul ettim. Kabullenmeye çalıştım. Birbirimizi gerçekten seviyorduk. Aramızda farklı bir bağ vardı. Ben sevgisini hissediyordum ve zorlu bir hayatı var bunu anlamıştım. Neyse daha sonra memleketine gitti. Sürekli sesli, görüntülü konuşuyoruz. Bana şey diyor bu sene söz, nişan yapalım. Ama benim yaşım ve ailem den ötürü öyle bir şey olamazdı. Biraz daha zaman lazımdı bunu zaten en başta da konuşmuştuk ve biliyordu. Ama yine de tekrar tekrar söylüyordu. İlişkimiz ilerledi ve yine bir gün konuşurken şöyle dedi: Ailem artık evlenmemi istiyor. Ya kendi bulduğun ile ya da bizim istediğimiz ile evleneceksin diyorlarmış. Ailenle konuş en azından bi yüzük takalım dedi bana. Yine tabii ki de çok üzgünüm ne yapacağımı bilmiyorum. Babam asla izin vermez onu biliyorum sözünü bile edemem ama anneme söyleme kararı aldım. Anneme anlattım ve tahmin ettiğim gibi karşılık verdi. Babamın asla izin vermeyeceğini, daha yaşımın küçük olduğunu ve daha birçok sebep. Onu aradım anlattım böyle böyle. İkimizde ağladık ve bitirdik, zorunda kaldık. 2 hafta geçti bayram geldi ve bana mesaj attı sonra konuştuk nasılsın falan. Buraya geleceğini söyledi. Okuldan dolayı ve geldi yine görüştük. Çok karışık gerçekten seviyoruz ama olamıyoruz, imkansız gibi bir şeyiz. Görüştük yine eskisi gibi her şeyi unutmuş gibi. Aradan 2 gün geçti sabah beni aradı. Ben memlekete gidiyorum. Hadi sen de çık gel benimle yuvamızı kuralım vs. dedi. Bunu yapamazdım. Beni sözlendirecekler falan dedi bana. Yine hüzünlü bir kapanış. Neyse gitti memleketine hiç konuşmadık. 1 hafta geçti ben dışarıda iken tesadüfen karşılaştık. Bi an birbirimize baktık ve bakışlarımızı çevirdik. Akşamında dayanamayıp yazdım. Mesafeli konuştuk ve yine görüşme ayarladık. Görüştüğümüzde hem çok duygulu hem de çok karışıktık. Bana sözlendiğini söyledi. Ama yine mutsuzdu. Ailesinin istediği bir kız ve mecburiyetten bi ilişki sürdürüyor. Arkadaşlar çok kötü bir durum. Sevdiğim kişiyi başkası ile böyle düşünmek canımı çok yakıyor. Kendime diyorum ben ne yapıyorum. Çabalıyorum, vazgeçmek istemiyorum. Ama önümüzde engel çok. Bana fikir verir misiniz? Çok ayrıntıya giremedim uzamasın diye ama duygu olarak çok farklı. Aslında bana kaldıramayacağım şeyler yaşattı ama kopamıyorum. Çok karışığım. Ne dersiniz
İnşallah zorla evlendirilmiyordur gerçekten o daha fena.Çok yazık. Yaşınız kaç bilmiyorum ama belli ki küçüksünüz ve o da bunu kullanıyor. Sizi kandırıyor. Kanmayın artık. Bir erkek zorla evlendirilemez. İnanmayın ve iletisiminizi tamamen kesin. Kendiniz için bunu yapın.
Yaşınız çok genç olduğu için daha çok dürtülerinizle hareket ediyorsunuz dolayısıyla kendi üzerinizdeki kontrolünüz zayıf. Bu yüzden
Size söylenen bir çok şeyin doğru olmadığının farkında olduğunuz halde inanmak istiyorsunuz. Buraya konu açtığınıza göre sizde ondan size güven vermeyen bir çok yönünden huzursuz olmuşsunuz.
Bende dahil olmak üzere bir buradaki bir çok üye sizden büyük. Dolayısıyla sizin görmediğiniz, görüpte anlamlandıramadığınız bir çok şeyi çok net görüyoruz. Annen ve baban boşuna hayır demiyor onları dinleyin ve derhal iletiminizi kesin yoksa daha çok bağlanırsınız.
23 yaşında eğitimli bir kadın boşanmış birde çocuğu olan bir adama ayak uyduramaz. Evlenirseniz çok değil bir sene içerisinde boşanmayı düşünmeye başlarsınız.
Öncelikle yazdıklarınız için çok teşekkür ederim. Anlaşılmak güzelBen seni cok iyi anliyorum. Yani duygularina saygi gostererek konustugumu bilmeni isterim. Yani duygularini kenara at demiyorum, duygusuz ol demiyorum. Ama disardan konuya duygu beslemeyen biri olarak mantiken bir cevap vermek istiyorum. Sevgi, ask bunlar gercekten cok heyecan verici guzel seyler. Fakat suna inan, evlendikten sonra hersey ama hersey degisiyor suanki hissettigin ozlemi aski evlendikten sonra o denli hissetmiyorsun. O ask sevgiye donusuyor ve beraber cok farkli bir hayat yasamis oluyorsun. Ama evlenmeden bunu elbetteki anlayamazsin.
Bazi insanlar o denli asik oluyor ki, herseyi goze aliyor. Evlendigin zaman sadece o kisiyle degil butun ailesiyle evlenmis oluyorsun bunu da hicbir zaman unutma. Cocugun olur, yine ailesine goturmek zorunda kalirsin. Bayramlarda gidilir onlar gelir vs vs.
Bu sevdigin kisi aile baskisiyla "17" yasinda evlenmis bir de cocuk yapmis. Simdi. Tekrar aile baskisiyla sozlenmis. Aile baskisi var mi hala bu devirde? Var diyelim. Peki bu baski bir erkege nasil uygulanabiliyor? Bu erkegin iradesi yok mu? Fikri yasantisi yok mu? Yok diyecek karsi cikacak, seni de kendisini de mudafaa edecek yurek yok mu? Insanlar sevgileri icin intihar ediyor, sevgileri icin deliriyor. Bu ise kisa zamanda hemen baskasiyla sozlenivermis. Yani senin duygularin bile onemsenmemis. Sakin kacmaya calisma, gerci zeki bir kiza benziyorsun yazdiklarini okudugumda ama seni gercekten seven ve koruyan bir anne ve babanin oldugunu unutma. Ne olursa olsun herzaman onlarin kanatlari altina siginabilirsin. Ama benim okuduklarima gore bu aile cok baskici ve siz evlenseniz bile sizin uzerinize cok baski yapacaklar gibime geliyor. Bu da ailesine yok diyemeyen tiplerden. Yani suanda pembe bultlarin uzerinde olabilirsin ama yarin kara bulutlarin altinda olabilecegin ijtimalini de goz onunde bulundur. Inan ki sevgi ve ask hersey degildir. Ve bunu sende farkindasin. Sadece duygularini kontrol edemedigin icin bizden dogrulari birkez daha duymak istiyorsun. Mantigin sana soylediklerini bizden duymak istiyorsun. Ama sonucta karar senin. Mantiginla hareket et derim nekadar zor da olsa. Unutma ki ask insani degil, insanligi sever....
Gerçekten çok doğru ben inanmak istiyorum, istedim daha doğrusu. Ama yanlış yapıyorum. Çünkü bu yolun sonu yok. Evet, bugün fikirlerinizle gerçekten benim de kafamda çoğu şey değişmeye başladı.Yaşınız çok genç olduğu için daha çok dürtülerinizle hareket ediyorsunuz dolayısıyla kendi üzerinizdeki kontrolünüz zayıf. Bu yüzden
Size söylenen bir çok şeyin doğru olmadığının farkında olduğunuz halde inanmak istiyorsunuz. Buraya konu açtığınıza göre sizde ondan size güven vermeyen bir çok yönünden huzursuz olmuşsunuz.
Bende dahil olmak üzere bir buradaki bir çok üye sizden büyük. Dolayısıyla sizin görmediğiniz, görüpte anlamlandıramadığınız bir çok şeyi çok net görüyoruz. Annen ve baban boşuna hayır demiyor onları dinleyin ve derhal iletiminizi kesin yoksa daha çok bağlanırsınız.
23 yaşında eğitimli bir kadın boşanmış birde çocuğu olan bir adama ayak uyduramaz. Evlenirseniz çok değil bir sene içerisinde boşanmayı düşünmeye başlarsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?