Ben ilaç kullanmıyorum. Hiç başlamadım. Spor ve düzenli yaşamla ağrılarımı hafifletmeye çalışıyorum ama geçmiyor meret. Olsun, ağrıyı çekiyorum şimdilik. Benim yaşım daha 24. 2 yıllık da evliyim. Bebek istiyoruz, polikistik over de var. O yüzden zaten kullanmıyorum antidepresan. Son gittiğim doktor illa ilaç başlayalım, boşuna kendine eziyet etme, çekme bu ağrıları, yazık daha yaşın çok küçük dedi(4yıl oluyor bu ağrılar başlayalı) ama bebek istediğimi söyleyince, emzirme döneminden sonra bakarız o zaman dedi. Önce hafif bir ilaçla başlayalım diyorlar sözde ama en hafifi bile çok ağır tabi... Doktor daha hafif diye verdiyse epilepsi ilacını bence yine de kullan canım. Kafana göre kullanmamazlık etme sakın... Ağır ilaçlar bunlar pat diye bırakmak çok yanlış.
Ben takmamayı veya anksiyete krizi geldiğinde önceki mesajlarda bahsettiğim gibi geçiştirebiliyorum. Çok şükür. Ağrılar oluyor, hatta şu an bile belim kopacak gibi acıyor, sırtımın acımadığı bir pozisyon bulabilmek için yamuk yumuk duruyorum. Telefonu taşıyacak gücüm yok elimde, yatağa koydum telefonu, öyle yazıyorum. Olsun ama bunlarla yaşamaya da alıştım. Biraz zorlasa da ne kolay ki şu hayatta deyip derin bir nefes çözüyor çoğu şeyi. Bir de bu sene işten çıktım, yoğun tempolu çalışıyordum yıllardır. Dinlenmek de iyi geldi... Çalışırken ağrıdan ağlıyordum devamlı, öyle dayanılmaz noktaya geliyordu iş stresi ve yoğunluğundan ağrılar...
Ayrıca doktorların o noktalara uyguladıkları bası, hasta olmayan birey için hiç acı vermeyen bir şiddette. Boşuna teşhis için oralara bası uygulanmıyor... Sağlıklı veya başka rahatsızlığı olan bireylerde oralar acımıyormuş. Ayrıcı teşhisi koyabiliyorlar o noktalar sayesinde.