evet canım ben hatin, daha önce söylemiştim diye hatırlıyorum ama belkide söylememişimdir :). canım ben şuanda 36 dayım, 30dan sonra cok zorlaştı benim için, daha duygusal oldum her şeye ağlıyorum, hatta galiba ağlamak için bahane arıyorum :)), dogum korkusu sarmaya başladı, fiziksel olarak ağırlaştım, hareketlerim kısıtlandı, gezmeyi çok seven birisiydim şimdi hiç evden çıkmak istemiyorum, günlük işleri yapmak zor geliyor artık, bayağı bi tembellik var üzerimde.. artık diyorum asıl hamilelik buymuş, şimdi hamile olduğumu unutmak imkansız :). Sürekli kafamda düşünceler, nasıl olcak, sağlıklı mı vs... beynim boş kalmıyor diyebilirim.. Rüyalarım ayrı zaten, ya emziririm ya doğururum, aklımdaki tek düşünce annelik oldu, haliyle bu durum insanda cok stres yapıyor, kafamı boşaltamıyorum..hormonlar insanı kuklaya çeviriyor, durduk yere kendimi çok mutsuz hissedebiliyorum, sonra gülüyorum kendime :). eski halimi özledim, bebeğimi özlüyorum, hep şikayet gibi oldu, aslında şikayet değil, bu günleri içimdeki hareketlerini, onunla aynı bedende olmayıda özleyeceğimi biliyorum :)
Şimdilik normal canım, inşallah bir aksilik çıkmaz, ben normal dogum istiyorum çünkü.. ne zaman olacagı belli değil 10 gün sonra heran gelebilir modunda bekleyeceğiz :) hayırla sağlıkla gelsin hepimizin kuzuları inşallah..
benim bat 28 aralik diyelim cnm bu ay bisey yok cunku esim yok 
nezaman gelecegide belli degil ve cildirmak uzeeyim
aslinda sen beni silmisken hic ekleme bosuna benim herifin gelecegi brlli degil
ya kurs nöbet ev işleri misafirlik yogunluk yogunluk yogunluk 
ya valla cok kolay geciyo elh bende sasırıyorum bazen
sadece asırı gögüs agrılarım var bide halsizlik ve uyku hali 
okadarıda olsun demi icimde bi bebek var ve gün gectikce büyüyo 
haklısın aslında hep kız kıyafetlerine bakar oldum kız isimlerini düşünüyorum gönlüm kızdan yana ne yalan söyliyim ama herseyden önce hayırlısı diyorum bebegimi sağlıklı hayirli bi şekilde dünyaya getireyimde ne olursa olsun ikiside benim evladım sonuçta 
