Çok fazla konuşuyorsun ve bunun adı dedikodu, bir de aynı şeyleri başa sarıp sarıp konuşuyorsunuz fenalık geliyor bana, iyi şeyler de değil. Ben büyürken de sürekli birileri bir çok kötü bir çok iyi oldu, iyi-kötü dengemi şaşırttın böyle, sen birine kızıp ben de buna uygun bir şey söylediğimde hemen korumaya başladın o kişiyi, sanane dedin falan, o zaman niye anlatıyorsun, insan dayanmakta zorlanıyor, sen nasıl zorlanıyorsan. Hep abartılı konuşmalar, küçük şeylerin dağ olması.. Ve belli ki sen de korkularınla nasıl baş edeceğini bilemiyorsun ve dengen şaşıyor.. Dış dünyadan korkma, çekinme sebebimsin. Hayatta dengemi bulmaya çabalıyorum.
Ama tebrik ediyorum o kadar kişiyle muhabbetlerin arasında nelerin kimlere karşı gizli kalması gerektiğini, kimlere nelerin nasıl söylenmesi gerektiğini aklına tutabiliyorsun valla ben beceremem, (acaba diğerleri de anlattıklarını öbürlerine anlatıyor mudur gizli kalsın diye, alenen konuşulmayınca olay olmuyordur belki, yetiştirme olmasa da hakkında konuşuluyordur bence) zaten ikili ilişkilerde iyi olamama sebeplerimden biri sanırım bu. Gerçi iş hayatın, farklı uğraşların vs. yoksa buna efor harcamak da daha bir kolay oluyordur herhalde ki benim de yok ama zor geliyor, ruhum daralır.