Beni öyle yordun ve bunalttın ki anne yıllardır.
Çok iyi niyetli temiz bir insansın evet ama o kadar o kadar o kadar çok kırdın ve yordun ki beni.
Düşman gibisin bazen resmen......
Sürekli de yanımdasın odamda yalnız kalamıyorum bile, enerjimi ruhumu dinlendiremiyorum....
Anca çalışarak kurtarabilirim maneviyatımı............
Bir gün kendi evime geçince önce her şeyi kırıp dökmek istiyorum görür ve sorarsan da ev benim! diyeceğim. Nasıl sen yapıyordun güya aile olduğumuz evde bana....
Ne iş öğrenebildim tahammülsüzlüğün sayesinde ne evi benimsettin, her şeyden soğuyunca tembel bir şey oldum iyice, bulaşmak istemedim hiç bir şeye.....
Ben de içimi buralara döküyorum işte napim, çooook yoruldum senin ezmelerinden!