bunu sana çok yazdım aslında, her yazdığımda da ayrı bir sayfanın arsına koyup kaldırdım rafıma..
bilmiyorum bunları duysan ne düşüneceksin gözünde küçülecek miyim yoksa durumumda bir değişiklik olacak mı? bunları sana asla söylemeyeceğim nasıl olsa..
sen diyorsun ya bana çocuksun diye.. ben çok büyüdüm aslında ben ----. seni seveli çok büyüdüm. hissediyorum bunu. sevgi insanı büyütür acı olgunlaştırırmış derler ya doğruymuş. bunu abim bile söylüyor bana, ben eskisi gibi değilim..
severken seni zor zamanlar yaşadım. O'nu sevdiği bilmek çok zora soktu beni. sonra seni düşündüm senin halini neler hissedebileceğini ve yaşanmışlıklarının bildiğim kısmını... senin için üzüldüm, kıyamadım sana. kendinden geçmiş gezdiğin zamanlarda çok kızdım O'na değerini bilmiyor diye. sonra da elbet bilmediğin bir yer bir kısım vardır hakkın yok buna dedim.
hala da kıyamıyorum sana içim gidiyor bir şey olacak diye. sana hayır diyememek en büyük zaafım benim.
sürekli kendimi ve geçmişi suçladım olmamasından ötürü.. neden dedim neden? sanki biliyormuşsun da o yüzden olmuyormuş gibi hissettim hep. ama geçti o zamanlarım şükür ki. şimdi biliyorum ki her şey kısmet işi. kaderden gerisi yalan.
bazı bazı kafama vuruyor, isyan ediyorum aslında neden ben değilim diye. sonra her şeyde bir hayır vardır diye avutuyorum kendimi... içimdekinin ne olduğunu ben de bilmiyorum ama her neyse ve beni her ne kadar yıkıyorsa da iyi ki geldi içime. şükür ki rabbim verdi onu içime. sen benim dönüm noktamsın. seni seviyorum demek anlamsız. demekle olabilecek bir şey değil bu çünkü. biliyorum ki sen bunu sana baktığımda anlıyorsun. bana demiştin ya '' ben insanların bana baktıklarında hakkımda ne düşündüklerini anlayabilirim'' diye. o günden beri biliyorum ki biliyorsun.. senin de dediğin gibi unutamayacağım asla.. sadece küllenecek ve üzeri kapanacak seni görmem bittikten sonra.. dualarım seninle hep bil ki...
Belki herkesin dilinde şimdi bu firar... bunu bana sen yollamıştın... ben de günün birinde sana bununla veda edebilirim umarım...