merhaba kızlar
yeni biriyle tanışıp ve görüşüyordum. internette karşıma çıktı seviyeli bir yerde(mesleki bir paylaşım sitesi) güvenilir görünüyordu. zaten daha sonra da tüm kimliğini öğrenebildiğim için güven sorunu olmadı. zaten tavırları da çok düzgündü. o yüzden şans vermeye karar verdim. o da benim gibi devlet memuru olan bir öğretmen.
velhasılı her şey güzeldi ama ayrı şehirlerde yaşamamız sorun oldu. 2 hafta konuştuk ama ciddi yaklaştığı için gelip görüşmek istedi . kabul ettim. ama daha görüşemeden, şehirlerden konu açıldı. ben başka bir şehre gitmek istemediğimi söyledim. ailem burada ve bu şehirden hiç ayrılmadım dedim. bu değişmeyecek bir karar mı dedi evet dedim. üzüldü. durgunlaştı. o da bu şehre gelmeyi düşünmüyor maddi manevi külfet olarak görüyor. ertesi gün de biraz daha konuştuk baktı ben kararlıyım. sen kararını vermiş seni zorlamaya hakkım yok dedi. biraz da hüzünlü bir konuşma yaparak konuşmayı bitirdi. zaten net ve fevri biri.
bunu beklemiyordum ama nihayetinde söylediklerim de blöf değildi. ben de üzüldüm ama haklısın deyip kabul ettim. seni beğenmiştim seninle tanışmayı çok istiyordum ama nasip değilmiş dedi.
kolay kolay biriyle anlaşabileceğini düşünen biri değilim. anlaşıyorduk. bana güven veriyordu(başlangıç aşaması için yani evlenecek kadar güvenmekten bahsetmiyorum). zaten yaklaşımı çok ciddiydi böyle afedersiniz kızlarla konuşa konuşa bu işin kaşarı olmuş biri değildi kesinlikle. ben önem veririm ahlaka samimiyete.
nihayetinde bu kadar kısa bir görüşme için sandığımdan çok daha fazla üzüldüm.
düşününce yaşanacak şehir basit bir konu gibi görünüyor ama durumda bu. öyle bir zamanda bitti ki
çok da fazla tanımıyorum onu ve bir şeyleri göze alabileceğim bir durumda değiliz.
siz ne düşünürdünüz kızlar bu durumda? fikirlerinizi bekliyorum.
yeni biriyle tanışıp ve görüşüyordum. internette karşıma çıktı seviyeli bir yerde(mesleki bir paylaşım sitesi) güvenilir görünüyordu. zaten daha sonra da tüm kimliğini öğrenebildiğim için güven sorunu olmadı. zaten tavırları da çok düzgündü. o yüzden şans vermeye karar verdim. o da benim gibi devlet memuru olan bir öğretmen.
velhasılı her şey güzeldi ama ayrı şehirlerde yaşamamız sorun oldu. 2 hafta konuştuk ama ciddi yaklaştığı için gelip görüşmek istedi . kabul ettim. ama daha görüşemeden, şehirlerden konu açıldı. ben başka bir şehre gitmek istemediğimi söyledim. ailem burada ve bu şehirden hiç ayrılmadım dedim. bu değişmeyecek bir karar mı dedi evet dedim. üzüldü. durgunlaştı. o da bu şehre gelmeyi düşünmüyor maddi manevi külfet olarak görüyor. ertesi gün de biraz daha konuştuk baktı ben kararlıyım. sen kararını vermiş seni zorlamaya hakkım yok dedi. biraz da hüzünlü bir konuşma yaparak konuşmayı bitirdi. zaten net ve fevri biri.
bunu beklemiyordum ama nihayetinde söylediklerim de blöf değildi. ben de üzüldüm ama haklısın deyip kabul ettim. seni beğenmiştim seninle tanışmayı çok istiyordum ama nasip değilmiş dedi.
kolay kolay biriyle anlaşabileceğini düşünen biri değilim. anlaşıyorduk. bana güven veriyordu(başlangıç aşaması için yani evlenecek kadar güvenmekten bahsetmiyorum). zaten yaklaşımı çok ciddiydi böyle afedersiniz kızlarla konuşa konuşa bu işin kaşarı olmuş biri değildi kesinlikle. ben önem veririm ahlaka samimiyete.
nihayetinde bu kadar kısa bir görüşme için sandığımdan çok daha fazla üzüldüm.
düşününce yaşanacak şehir basit bir konu gibi görünüyor ama durumda bu. öyle bir zamanda bitti ki
çok da fazla tanımıyorum onu ve bir şeyleri göze alabileceğim bir durumda değiliz.
siz ne düşünürdünüz kızlar bu durumda? fikirlerinizi bekliyorum.
Son düzenleme: