Merhaba arkadaşlar. ..Yıllardır yorum yaparım şimdi de sıra bana gelmiş demek ki. .kısaca özet geçeyim;
Ege'de güzel bir yerde yaşıyorum..Üniversite yi Denizli'de okudum ve direkt de evlendim mutlu bir hayatım vardı;kızım la taclanan ama 29 yaşındayken kızımın babasini kaybettim. ..çok zor zamanlardan geçtim maddi manevî. ..7 yıl kızım la yaşadık ve ben tekrar aşık olup çok da mutlu oldum. ..Eşim ile dört yıllık harika bir iliskimiz iki yıllık da evliligimiz var..aktif bir bayanim. .maddi bir sorunum yok Hamdolsun. ..evliligim ile ilgili de..her evde olabilecek,sarilinca geciveren tartışma olur en fazla. ..ölümü ve mutsuzlugu dibine kadar yaşadığım için ;Sevdiğin hayatta iken kıymet bilmeli diye yaşarım çünkü. ..şimdi sorum ve gerçekten fikre ihtiyacım olan yer şu ki;
Eşim bir bebeğimiz olsun istiyor ..kızım artık 11 yaşında ..ben 38 ...Dr a gidip tüm tahlillerimi yaptırdım bir sorun görünmüyor. ..Ama Cesaretim Yok...Geçmişte yaşadığım ölüm ve çocukla tek başına kalakalma korkusu mu;büyünün bozulma korkusu mu bilmiyorum. .Eşim dürüst doğru sadık ve Aşık bir adam...kızım dolu dolu babam der o derece sevdirdi kendini. ..öyle bir erkektir ki;benim ailemden dolayi rezidans şeklinde havuzlu falan süper luks evimde oturmayi kabul etmedi kiraya çıktık !Kızımın babasından maaşına asla el uzatmaz ki ...eşim evlendikten sonra çok daha iyi bir erkek oldu ...seviyorum ..seviliyorum. .kayinvalidem kayinpederim saçımi oksarken gözleri dolan sevgiyle davranan insanlar. ..Ama ben artık iki yıldan beri tereddüt ediyorum ve eşim son konuşmayı yaptı korunmayi bırakıp biran evvel ortak çocuğumuz olsun diye. ..(eşim 6-7 yıl evvel boşanmış iki kızımız da ordan var yani )Şimdi sizlerin akil fikirlerinizi almak istiyorum;Hiç rahatini bozma uykusuz kalma mi dersiniz yoksa elini çabuk tut mu?Şimdiden teşekkür ederim. ..
