yalnız değilsin,tek başınasın,ve bu bır tercıhdır,önce bununla yaşamayı öğren,eskiden hafta sonları gelsın istemezdım,yalnız kalırdım,ailecek bırşeyler yapacak görgüde değildi annem,herkes ailecek bır yere giderdi,kendımı çok kötü hissederdim,sonra erkek arkadaşımdan ayrılınca kendımı yalnız kötü hissetim,sonra yaşadığım şehirden,derken bır baktımki hep depresyona gırıyoprum,hayır bu böle olmaz,kımseye hiçbirşey bağlı olmamalı mutluluğum,o nedenler gıdınce mutsuz olup depresyonamı gırıcem dedım,yıllardır tek başınayım,aşklar geldi gitti,dostlar geldi gitti,ama ben depresyona gırmedım,yeğenlerıme söylüyorum,insan önce tek başına mutlu olmayı yaşamayı öğrenmeli,yoksa hep hüsran,geçen sınemaya gittim,arkdaş bende gelyim dedi yok dedim,çok keyıf aldım tek başına...