Gebeliğe Hazırlık Evliyim çocuk yapmak hiç istemiyorum

Gebe kalmayı planladığımızda yapmamız gereken hazırlıklar.
Herkes bebek sahibi olmak zorunda değil. İlk yazdığınızda yorum yapanlarda niye baskıcı davranmış anlamış. Değilim. Bende çocukken bir gün anne olacağım derdim. Yetişkin olunca bende istemedim. Ama sonradan istemeye başladım. ILk basta aldirmayi dusundum. Hatta hareketlerinj hissedene kadar bebege karsi bir sey hissetmedim.dogdugunda kolik ve gazliydi. Neden dogurdum .hayatimi mahvetttim diyordum .o gunler gecti. Kucuk ellerine bakiyorum cok degisik gekiyor.Şimdi hamileymissinjz. Artık bir bebeğiniz olacak. size bağlı olacak bir bebeğe iyi bakım vereceğinize inanıyorum . Dogdugunda Zor günlerinizde olacak. Belki bir gülümsemesi İçinizi eritecwk. Terapiye bırakmayın lütfen.
 
gizzakk .!.:
Keşke aynı kalsaydı, katlanarak devam etti ve eşimin baba olma konusundaki ısrarları da katlanarak devam etti, hamile kalmaya rıza gösterdim ama Allah'ım inşallah kısırımdır diye dualar ettim yalvardım Allah'a ama maalesef hamile kaldım, 5 aydır hamileyim ve depresyonun en dibini gördüm, düşsün diye Rabbime öyle yalvardım öyle yalvardım ki ama düşmedi, her doktora gittiğimde ultrasonda görünce sinirden ağlıyorum, Allah'ım onca yıl çocuk sahibi olmak için uğraşanlar varken neden bana verdin neden beni kısır etmedin diye büyük isyanlar ettim, düzenli terapi alıyorum ve sanırım terapi ve bana sağladığı farkındalıklar sayesinde biraz iyi gibiyim, depresyon biraz hafifledi ama anne olma fikrini düşününce bile hayattan kopup çukura düşüyorum, ne desem ne yazsam bilmiyorum ama durum bu
Genişletmek için tıkla...
Hayatımın en boktan günlerini yaşarken şunu anladim ki hayat hiç adil değil hem de dibine kadar adil değil. Ben olsun diye ağlayıp kendimi üzerken birinin düşsün, keşke olmamış olsaydı demesi kalbimi paramparça etti. Bundan sonra üzülmeme kararı aldım . Bu adaletsiz boktan hayat hiç kimseye istediğini vermiyorsa, akıntıya karşı kürek çekip kendimi hirpalanmamin da anlamı yok bu basima gelenler sayesinde duygusuz, hiçbir şey hissetmeyen birine dönüştum. Hamile olamadım diye kendimi anormalmis ,yetersizmis gibi gördüm bunu yazarken bile gözlerim doluyor. Keşke hepimiz hayal ettiğimiz gibi bir hayat yaşasaydik ama kaderimiz böyleymiş kabullenmekten baska ne gelir elden...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.