• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Her evli kadın anne olmak zorunda mı?

Allah nasip eder inşallah. Sahip olmanızda bi sorun mu var?
Sorun yaş sanırım ama 5 senedir uğraşıyorum.yaşım 40 oldu.Br kez hamile kaldım o da boş gebelikti.Tüp bebek sürecindeyim.İnşallah bana da kısmet olur analık.Eşinizle huzunuz daim olsun inşallah.Kim ne der düşünmeyin hiç.Hayatta ne istediğini\istemediğini bilmek kadar güzel bir lütuf yoktur.Bu lütfa sahip insanlarda hep en zararsız en haddini bilen insanlar olurlar,tecrübelerim bana bunu gösterdi.Yolunuz açık olsun.
 
Bebeğim olmayacağını öğrendiğimde diyorsanız ben onu arkadaşımla konuştum. Israrla tüp bebek denemeleri yaptı. Sordum ona. Daha önce tatmadığın bir şey için nasıl bu kadar hırslı olup isteyebiliyorsun, çabalıyorsun dedim. O da olmadıkça garip bir şekilde daha da fazla istiyorsun demişti. Garip bir psikoloji

benım çok şükür bir kızım var ve yıllarca kv yüzünden dogurmadım
ama öyle böyle değil lafını bile ettirmiyorum kıyamet koparıyorum
anne abla koca arkadaş hiç fark etmıyor herkesin ağzının payını veriyorum

veee kızım buyudu kardeş istedi ona dayanamadım tamam dedim
şimdi 3,5 senedir uğraşıyorum ve olmuyor tüp bebek bile yaptık
hamıle kaldım kalbi durdu tekrar kaldım boş gebelık
her ay döktüğüm gözyaşını görünce ben kendime bile inanamıorum ,

ben neydim ne oldum diye ,

allahım herşeyi gönlüne göre nasip eder inşallah güzel kardeşim
 
Bu sonradan oluşan bi duygu. Hiçbir zaman bi çocuk istemeyeceğimi düşünmemiştim . Sonradan oluşur ya bazı duygular. Bende 3 yıldır tık yok :110:
5 yıldır evliyim, 37 yaş.
Hala istemiyorum çocuk.
İsteyene versin Allah.
Ha verirse baş üstü vermezse benim de hiç umurumda olmaz,işime de gelir sanki.
 
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
cnm aynen senin gibiydim, 29 yaşında evlendim, hiç çocuk düşünmüyorum dedim hep. sonra doktorlar çikolata kistin var çocuk yapmalısın olmayabilir hayatın boyunca dediler. doğal yoldan bebeğim olamayacağını düşündüm durdum. eşimle dedik ki hep birgün istersek de olmazsa evlat ediniriz. evlendikten 3 sene sonra denemeye başladık, öyle arada bir. ve ben bugün 4 aylık hamileyim :))) testteki pozitifi görünce ağladım,güldüm,titredim,üzüldüm,çok sevindim, hayatımda tüm duyguları biranda yaşadığım başka bir günüm yoktur. hastanede kan sonucunu aldığımızda eşimle beni görenler senelerdir çocuk hasretiyle yandığımızı düşünmüştür eminim. birbirimize sarılıp ağladık öyle mutlu oldukki. o an anladımki ben anne olmak istiyormuşum da haberim yokmuş. karnına düştüğü zaman sen zaten onu istediğnii anlıyorsun.
 
Biliyorum. Bu işin içindeyim zaten. İstersem yumurtalarımı aldırıp dondurtabilirim. Sıkıntı değil. Ki bunu belli bi yaşa gelip evlenmemiş olan insanlar da yapıyor.
Evet dondurma işlemi yapılıyor. Şimdi sorun olmayabilir ya ilerde eşinde sorun olursa. Sakın yanlış anlama benim de yumurtam vardı. Ama malesef eşimde sorun var ve eşim ameliyat olmuyor olsa da %20 şans veriyorlar. Zaten evli bi kadının yumurta dondurma işlemini yapmıyorlar. Embriyo dışında.
 
Evet dondurma işlemi yapılıyor. Şimdi sorun olmayabilir ya ilerde eşinde sorun olursa. Sakın yanlış anlama benim de yumurtam vardı. Ama malesef eşimde sorun var ve eşim ameliyat olmuyor olsa da %20 şans veriyorlar. Zaten evli bi kadının yumurta dondurma işlemini yapmıyorlar. Embriyo dışında.

yok yok yanlış anlamıyorum ama üzüldüm sizin adınıza :KK43: yaşamasam da ne sıkıntılar yaşadığınızı az da olsa görüyorum... eşiniz neden ameliyat olmak istemiyor? bu da sıkıntılı bi durum :KK43: inşallah hakkınızda hayırlısı olsun...
 
cnm aynen senin gibiydim, 29 yaşında evlendim, hiç çocuk düşünmüyorum dedim hep. sonra doktorlar çikolata kistin var çocuk yapmalısın olmayabilir hayatın boyunca dediler. doğal yoldan bebeğim olamayacağını düşündüm durdum. eşimle dedik ki hep birgün istersek de olmazsa evlat ediniriz. evlendikten 3 sene sonra denemeye başladık, öyle arada bir. ve ben bugün 4 aylık hamileyim :))) testteki pozitifi görünce ağladım,güldüm,titredim,üzüldüm,çok sevindim, hayatımda tüm duyguları biranda yaşadığım başka bir günüm yoktur. hastanede kan sonucunu aldığımızda eşimle beni görenler senelerdir çocuk hasretiyle yandığımızı düşünmüştür eminim. birbirimize sarılıp ağladık öyle mutlu oldukki. o an anladımki ben anne olmak istiyormuşum da haberim yokmuş. karnına düştüğü zaman sen zaten onu istediğnii anlıyorsun.

Yaaaa ne mutlu size. öyle güzel anlatmışsınız ki sevincinizi paylaştım... Allahım sağlıkla sürdürsün hep:KK200:
 
benım çok şükür bir kızım var ve yıllarca kv yüzünden dogurmadım
ama öyle böyle değil lafını bile ettirmiyorum kıyamet koparıyorum
anne abla koca arkadaş hiç fark etmıyor herkesin ağzının payını veriyorum

veee kızım buyudu kardeş istedi ona dayanamadım tamam dedim
şimdi 3,5 senedir uğraşıyorum ve olmuyor tüp bebek bile yaptık
hamıle kaldım kalbi durdu tekrar kaldım boş gebelık
her ay döktüğüm gözyaşını görünce ben kendime bile inanamıorum ,

ben neydim ne oldum diye ,

allahım herşeyi gönlüne göre nasip eder inşallah güzel kardeşim

Allah sizin de dualarınızı duysun inşallah . Sizin de istediğiniz gibi olsun her şey :KK200:
 
Sorun yaş sanırım ama 5 senedir uğraşıyorum.yaşım 40 oldu.Br kez hamile kaldım o da boş gebelikti.Tüp bebek sürecindeyim.İnşallah bana da kısmet olur analık.Eşinizle huzunuz daim olsun inşallah.Kim ne der düşünmeyin hiç.Hayatta ne istediğini\istemediğini bilmek kadar güzel bir lütuf yoktur.Bu lütfa sahip insanlarda hep en zararsız en haddini bilen insanlar olurlar,tecrübelerim bana bunu gösterdi.Yolunuz açık olsun.

çok teşekkür ederim. inşallah tedaviniz başarıyla biter ve devamı da gelir inşallah. çok çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için
 
Zorunda değilsin elbette. Baskaları için ( onlari memnun etmek icin) ugrasmayin. Sizin kafa yapınızdaydım. Zaman geçtikçe 'olsa mı ' diyor insan. O zamani bekleyin. Simdi ne gec ne erken iyi ki bu yasimi beklwmisim diyorum. 31 yasinda anne oldum.

maşallah allah bağışlasın :KK200:
 
Konuyu ben açsam ancak bu kadar hislerimi anlatabilirdim.
İstemiyorum anne olmak ve bu sebepten eşimle sürekli tartışıyoruz. . mecbur muyuz anne olmaya, anaç doğmaya gönüllü hizmetçilik gibi geliyor.
Eşimin ilk evliliğinden çocuğu var buna rağmen her regl dönemi suratı mahkeme duvarı. Gizli gizli korunuyorum. Kimsenin baskısı da umrumda değil. Bence en önemlisi senin ne istediğin ve istemiyorsan, hazır değilsen hiç o topa girme.Çocuk sorana Allah isteyen herkese nasip etsin de geç

kesinlikle öyle yapıyorum. hem eşinizin varmış madem neden istiyor dicem ama erkekler de kadınlar da o konuda garip. 8 tane çocuğu olup 2. eşten tüp bebekle bebek yapmaya gelenler var. aklım duruyor...
 
cnm aynen senin gibiydim, 29 yaşında evlendim, hiç çocuk düşünmüyorum dedim hep. sonra doktorlar çikolata kistin var çocuk yapmalısın olmayabilir hayatın boyunca dediler. doğal yoldan bebeğim olamayacağını düşündüm durdum. eşimle dedik ki hep birgün istersek de olmazsa evlat ediniriz. evlendikten 3 sene sonra denemeye başladık, öyle arada bir. ve ben bugün 4 aylık hamileyim :))) testteki pozitifi görünce ağladım,güldüm,titredim,üzüldüm,çok sevindim, hayatımda tüm duyguları biranda yaşadığım başka bir günüm yoktur. hastanede kan sonucunu aldığımızda eşimle beni görenler senelerdir çocuk hasretiyle yandığımızı düşünmüştür eminim. birbirimize sarılıp ağladık öyle mutlu oldukki. o an anladımki ben anne olmak istiyormuşum da haberim yokmuş. karnına düştüğü zaman sen zaten onu istediğnii anlıyorsun.

Ben mi yazdım dedim bir an aynı şeyler bana da söylendi ama biz sizin kadar sağ duyulu olamadık, ben değil de eşim özellikle, baba olamayacağım diye çok korktu ve doktorlardan çok etkilendi. 6 ay visanne kullandım, bırakınca korunmayı da bıraktık eşimin isteğiyle hemen olmayacağını düşündüğü için ama ben ilacı bırakır bırakmaz hamile kaldım.

Tamam hayat planlandığı gibi gitmez ama bizimki de fazla bodoslama oldu :KK14:
 
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
gerçek bir aile olmak için çocuk olmalı.her canlının bir üreme ve soyunu devam ettirme arzusunun olduğunu düşünüyorum.aksi takdirde hayatta olmazdık.şimdi çocuk istemeyebilirsin ama menapozdan sonra pişman olabilir mi,
pişman olmayacaksan çocuk yapma bence de...
 
gerçek bir aile olmak için çocuk olmalı.her canlının bir üreme ve soyunu devam ettirme arzusunun olduğunu düşünüyorum.aksi takdirde hayatta olmazdık.şimdi çocuk istemeyebilirsin ama menapozdan sonra pişman olabilir mi,
pişman olmayacaksan çocuk yapma bence de...

işte... istesem de istemesem de 1 bebek doğurucam. ama içime istek gelmesini bekleyeceğim.
 
Bende komşu yada arkadaş çocuklarına karşı çok soğuğum , kucağıma alıp sevmem bile , karşıdan severim o kadar. Bazıları var şap şup yapışıyolar , hoppidik hopiidik zzıplatıyorlar bnde o yok . Ama kendi çocuğunun olması tabi ki bambaşka bir duygu olduğundan eminim , ben kardeşime bile kıyamazdım hala da çok severim. Evimdeki kuşuma çocuğummuş gibi bakarım onu ilgisiz bırakmam. Dediğin gibi bende anne olma gibi bi düşüncem yok ama yaş aldı başını gidiyor diye çalışmalara başladım. Sende pskolojik olarak değerlendir derim kendini.:anneadayı:
 
Ben de 3 yıllık evliyim. Ne zaman biri çocuk düşünmüyor musunuz dese 4-5 sene sonra diye geçiştiriyorum. Hayatım boyunca hiç anne olma isteği olmadı bende. Ha ileride değişir mi bilemem. Gerçekten çocuk sahibi olmak çok büyük sorumluluk. Sizi çok iyi anlıyorum.
 
Her evli olan çocuk sahibi olmak durumunda değil. İsteyen herkese nasip etsin Allah ancak mental olarak hazır olmadan çocuk sahibi olmak da sağlıklı bir karar değil.
Etraf baskısına aldırmayın benim ailem de sürekli biz maddi bakıcaz torunumuz plsun diyor ancak kendim hazır olmadan böyle bir sorumluluk almak zor.Eşimin ailesi de sürekli yaşın geçiyor diye laf söylediğinde acabalarjm çok oldu ama kulağımı tıkadım artık bunlara.
Bu nedenle siz ve eşiniz hazır hissettiğinizde sağlığınız el verirse bir çocuk sahibi olursunuz ancak çok yakınımdan bildiğim maddi ve manevi olarak güçlü olmasına karşın tercih etmediği için çocuk sahibi olmayan gayet mutlu tanıdığım var yaşları ilerde olan.
Yani boşverin dinlemeyin herkesin her konuda fikri var .
 
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Biz de 10 yıl istemedik canım. Bize de kısır (hiç sevmem bu kelimeyi) gözüyle bakıldı , umursamadım. Hazır olmayınca içinden gelmiyor ki hele ki maddi sorunlar var iken . 30'undan sonra yavaş yavaş istemeye başladım . Yapabilir miyim korkusuyla ya allah ya bismillah dedim . Bu kadar çabuk olacağını beklemiyordum. Kapıyı aralar aralamaz geldi hamd olsun, bekletmedi bıcırığım. Doğum korkum hala var ama eskisi gibi değil . Allah güç veriyordur gebelere derdim, veriyormuş şükürler olsun. Şimdilik keyfim yerinde . İlerde zorlanır mıyım bilemem . Ama keşke sorunlarımız olmasaydı da 3 ncüyü doğuruyor olsaydım şimdi diyorum biliyor musun .
Arkadaşım aşırı çocuk düşkünü. İnanamazsın . Ben de öyle bir şey yok. Ben kendi evladımdan başkasını sevemem, bakamam derken . O ölür biter çocuklar için. Yapı meselesi demek ki. Bana da çok şaşırırdı bebek düşünmediğim zamanlarda, hatta kızardı .
 
Her evli çift çocuk sahibi olmak zorunda değil.isteyerek ya da zorunluluktan.sebep ne olursa.biz istiyoruz şimdi ama olmuyor,bana kalsa kısmet derim zamana bırakır olursa olur olmazsa olmaz kafasındayım.ta ki çevremdekilerin çok bilmis düşüncelerini fikirlerini duyana kadar.modum düşüyor benim,etkileniyorum.üzülesim yokken bile üzülüyorum
 
Back