Gebeliğe Hazırlık Evliyim çocuk yapmak hiç istemiyorum

Gebe kalmayı planladığımızda yapmamız gereken hazırlıklar.
Etrafımda hiç ama hiç güzel hayatlar yok çocuk sahibi olan, herkes güzelliğinden ziyade zorluğundan şikayet ediyor

Evliliği de kotu anlatan cok insan var tv de ailenizde de vardır muhakkak ama evlenmişsiniz yani hayatınızı başka insanlarin tecrübeleri ile sekillendirmeyin derim ama neredeyse cocuktan nefretle bahsetmişsiniz bence eşiniz istiyor diye kesinlikle yapmayın baba sevgisinden cok anne sevgisine ihtiyacı var her çocuğun
 
Bence öyle düşünmüşler ki sizde bu hale gelmişsiniz, her çocuk her insan kendi ailesini yansıtır
Sanki ben büyürken yanımdaydınız çok komiksiniz şuan, hem annem hem anneannem ve sülale tarafından çok sevgi içinde çok güzel bir çocukluk geçirdim Elhamdülillah, duymak istediğim sadece " tatmadığın bir his hakkında korkman normal ama anne olunca iyiki diyeceksin " tek duymak istediğim buydu moral bulmak için ama moral bozdunuz,
 
Merhaba, öncelikle kimsenin kimseyi eleştirmeye kınamaya ya da kendi hayat görüşünü başkasına dayatmaya hakkı yok. Bu nedenle rahat olmalısın. Ben seni çok iyi anlıyorum, bende 4 senelik evliyim ve 32 yaşındayım, hayvanlar benim için dünyadaki en kıymetli varlıklar. Sokaktan kurtardığım bir kedim de var. Hiç bir sevginin daha kıymetli olduğunu da düşünmüyorum. Insanın sırf kendi isteği için çocuk doğurup ona duyduğu sevgi hayvan sevgisinden daha kıymetli gelmiyor. Sanırım hayvan sevmeyenler nasıl bir kedinin yanından kayıtsızca hicbir şey hissetmeden geçiyorlar ya bana da bi çocuk ağlayinca falan olay yaratanlar o kadar gereksiz geliyor. Biraz yeğenlerim olduktan sonra çocuklara bakış açım değişti. Şuan artık bebek düşünüyorum, ama bu başkalarının "ayy bebek kokusu özledim" "evlat hasreti" falan şeklinde tanimladiklari bi his değil. Çocuğumu büyük hayal ediyorum çünkü benimde öyle bir bebek sevgim yok. Sende böyle düşünebilirsin, yaşın ilerleyince ailenden biri daha olacak yanında, bir arkadaş, bir dert ortağı. Yani bu his illa da bebek kokusu özlemi, askimizin bir meyvesi olsun falan şeklinde gelmiyor. Bunu düşünerek çocuk sahibi olabilirsin daha akilci ve mantıklı yoldan. Yoksa inan sevmek için bebek yapmak kadar anlamsız bir şey yok bana sorarsan hayvanlar kadar masum ve masum kalabilen canlilar varken..Anne olmak da bence fazla abartılıyor hayatın doğal bir sureci olarak düşün.
 
Sen istemiyorsun ama dur bakalım Allah verecek mi bu ayrintiyi unutuyoruz hep belki koruyucu aile olmayı deneyebilirsin ilk önce sana muhtaç sana ihtiyacı olan ve seni karşılıksız seven gözünde senden başka bi kahramanı olmayan korkunca elini sıkıca tutan sen ağlayınca gözünün yaşını silen güvendiği örnek aldığı seni sen olduğun için hesapsız ve koşulsuz seven bi çocuğa karşı hislerin değişirse evlat sahibi olmak isteyebilirsin belki
 
Farketmez... istersen kahvaltıyı pariste yap akşam yemeğini italyada ye sen özgürsün istediğin zaman anne olabilirsin ama baba olmak isteyen içten içe hasret çeken bir adama yazık etme benim eşimde hiç istemiyo ben çok istiyorum kadınlar hamile olduğunu eşine söylerken video çekiyolardı adam görüyo mutlu oluyo falan çok ağlardım o videolarda içime otururdu eşime karşı öfkem bitmez sevgim aşkım ayrı yaşadığını ve yaşattığını çok iyi anlıyorum ve çok zor bir durum hayvan sevgin merhametn eşine karşı aşkın var çok uzatma çocuk yapmamayı
 
Bana kalırsa bir kedi yavrusunu koklamanın verdiği huzur hiç bir şey de olamaz. Bunun için çocuk doğurmaya gerek yok, kalpler sevgi dolu olsun, yaratılan herşeyi sevsin yeter illa kendinden olacak diye bir şey yok. Tabi ki kendi bebegini koklamak da güzeldir ama hayvan sevmeyen ve onları koklamayalar bu hissi sadece bebek sahibi olduklarında tattiklari için onlara öyle geliyor.
 
Merhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor


Sen kendini ne zaman hazır hissedersen o zaman yap. Bugün ısrar edenler doğum olunca yanında olmuyorlar ısrar ettikleriyle kalıyorlar. Neyse. Bende evlendikten 4 sene sonra hamile kaldım. Çok büyük bi sorumluluk. Hiç hazır hissetmedim kendimi ki ben anasınıfı öğretmenliğinden mezunum çocuklara bayılırım. Ama annelik farklı. İyiki hemen değilde istediğimde yapmışım. Üstünde düşünme bile bence daha itici gelmeye başlar sana. Zaman bırak.
 
Merhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Dur hemen tuylerin diken diken olmasın 1 tane olsun kucağına al kokusunu çek sonra yine istersen yapmazsın başka:KK36:
 
Merhaba, lütfen kınayıcı cevaplar yerine beni anlamaya çalışarak yazmanızı rica edicem sizlerden, 3 yıllık evliyim ben 29 eşim 38 yaşında, hiçbir zaman anne olup çocuk bakmanın hayalini kurmadım ama bu konuda nekadar katı olduğumu ve ne kadar istemediğimi evlendikten sonra anladım, çocuk sahibi olmak dertsiz başıma dert almak çok kötü geliyor bana, çocukları seven anaç biri de değilim zaten, bu düşüncedeyken çocuk yapsam sevemeyeceğimden korkuyorum, kendi yiğenlerim için canımı veririm ama onlarla fazla vakit geçirince biraz şımarmaya mızmızlanmaya başlasalar onlar bile gözüme çok itici geliyor, çocuk yap dediklerinde bile tüylerim diken diken oluyor Allah korusun diyesim geliyor okadar istemiyorumki siz anlayın artık, eşim çok dile getirmiyor ama baba olmak istediğini ve çocukları sevdiğini biliyorum, ben de aşırı hayvanseverim yüz tane hayvana bakayım ama çocuk diyince tüylerim havaya kalkıyor, bukadar zor insanı 10 yıl yaşlandıracak birşey bana hiç cazip gelmiyor
Oysaki benim tek hayalimm anneliği tatmak..
 
Burada bi cogumuz cocugumuz olsun diye cirpiniyoruz evet ama burada bir sorun var farkli goruslere anlayis gosteremiyoruz acikcasi cocuklari cok seven cocugum bian once olsun isteyen biriyim ama sizide gayet anlaya biliyorum herkes anne olacak diye birsey yok ki acik yureklilikle linc yemeyi goze alarak annelik vasfi tasiyacak karakterde olmadiginizi yazmissiniz bu en dogal hakkini istemeye bilirsiniz esinize ve bosanma kismina gelirsek buraya yazdiginiz gibi acik yureklilikle esinize anlatin ve karari ona birakin bence
 
Ben hiç istemezken eşim istiyor, eşimi mahrum bırakmaya hakkım yok diye düşünüyorum, eşimi çok sevmeme rağmen boşanmayı bile aklımdan geçiriyorum hiç anne olmak istemememden dolayı, evet çevremde çocuk sahibi olan herkesin kendi hayatı bitmiş durumda, çocuk yapıp da hayatı güzel olan kimseyi görmedim
Bende kimsenin cocugunu pek seven biri degildim, sevdiklerimide mizmizladigi anda uzaklasmak icin yer arardim ama annelik baska bisey... sanirim tahamulu az bir anneyim biraz ama yinede butun dunyam yavrum oldu ve bundan COOK memnunum. Iyiki var ve Rabbim onun eksikligini gostermesin. Tabi sevemiceginizi dusunuyosaniz gercekten yapmayin, sevgisiz cocuk buyutulmez, sizden once cocuga cok yazik olur.
 
Siz ve sizin gibi bu düşüncelerde olanlar, hemen hamile kalırlar emin olun, hatta ilk ay'larda.Lakin bizim gibi yıllarca bir bebeğin tırnağına hasret yaşayan ve onu elde etmek için yıllarca uğraşan,her yolu deneyen biz bazı insanların da ne yaparsak yapalım olmaz. Bu da kaderin oyunu işte ne yapalım.
 
Siz ve sizin gibi bu düşüncelerde olanlar, hemen hamile kalırlar emin olun, hatta ilk ay'larda.Lakin bizim gibi yıllarca bir bebeğin tırnağına hasret yaşayan ve onu elde etmek için yıllarca uğraşan,her yolu deneyen biz bazı insanların da ne yaparsak yapalım olmaz. Bu da kaderin oyunu işte ne yapalım.
Doğru söylüyorsunuz çünkü bu bir sınav dünyası, Allah insanı ya istedikleriyle sınıyor yada istemedikleriyle, istemediğim halde yaşadığım çok şey oldu, istediğim halde nasip olmayan da çok şey oldu, daha fazla üzerine düşünmeyip Allaha bırakacağım bu konuyu
 
Evliliği de kotu anlatan cok insan var tv de ailenizde de vardır muhakkak ama evlenmişsiniz yani hayatınızı başka insanlarin tecrübeleri ile sekillendirmeyin derim ama neredeyse cocuktan nefretle bahsetmişsiniz bence eşiniz istiyor diye kesinlikle yapmayın baba sevgisinden cok anne sevgisine ihtiyacı var her çocuğun
Bu nasıl bir psikoloji bilmiyorum ama çocuğum olduğunda zorluklarından dolayı sevemeyeceğim ve pişman olacağım diye çok korkuyorum, en canımı acıtıp korkutan kısmı ise sevemeyeceğimi düşünmek
 
Bu nasıl bir psikoloji bilmiyorum ama çocuğum olduğunda zorluklarından dolayı sevemeyeceğim ve pişman olacağım diye çok korkuyorum, en canımı acıtıp korkutan kısmı ise sevemeyeceğimi düşünmek
Bende anne değilim özgürlüğüme düşkünüm gezer tozarım uykuya düşkünüm ama bebegim olsa heralde cok deli severim hic oyle bir düşünceye kapılmadım o nedenle anlayamıyorum sizi belki hakkınızda hayırlısı...
 
Seni anlamaya calisarak yazmak istedim , sozlerime dikkat ederek de yazmaya calisacagim evlat ha deyince olan birsey degil zaten mesela ben ve benim gibi olsun diye bi taraflarimizi yirtanlarda var bir cok yol deneyen sabirla bekleyenlerimiz var ve sen cocuk istemiyorsun ? Kendince hakli sebeblerin olabilir mi bilmiyorum ama esin? Onu bu durumdan nasil mahrum ede bilirsin? Ona bunu yapmaya hakkin var mi? Madem cocuklara karsi sicak bakmiyorsun insanlara bu sevgiden babalik duygusundan mahrum etmeyede hakkin yok yukarda arkadasim ne guzel demis istemeyen hemen kaliyor kaderin oyunu iste diye ne de guzel soylemis
 
Keşke evlenmeden önce bu durumu eşinize söyleseydiniz ona göre sizi tercih edip etmeyeceğine baştan karar verirdi. Yeğenlerinizi çok sevdiğinize göre evladınızı daha çok seveceğinizi bilin. Yeğenlerinizin şımarıklığı gözünüze batarken çocuğunuzun yaptığı yaramazlıklar şımarıklıklar batmıyor. Anne olup olmama kararı elbette sizin en doğal hakkınız bir evlat sevgisi çok güzel birşey fakat büyük bir sorumluluk bana da mesela ağır geldiği için 2.çocuğu düşünmüyorum ben çocuk bakarken herşey 4 4lük olsun istiyorum olmayınca bunalıma giriyorum yediremiyorum mesela ağlıyorum çocuğuma bakamıyorum diye kendimi çok suçluyorum dönem dönem depresyona giriyorum ona tam bakamadığım için vicdan azabı çekip ağlıyorum. O yüzden çocuk büyük sorumluluk ama sevgisi de bambaşka bir mutluluk
 
Herkes fikrini söylemiş bende diyim. Kendimi bildim bileli çalışıyorum bende hiç anaç değilim. Yani öyle her gördüğüm bebeğe çocuğa uzanıp sevmem. Doğduk büyüdük evlendik kuralıyla ilk çocuğum oldu. Çok güzel bir duygu hayata bakışın değişiyor sprumluluklar o koşturma kadını dinç tutuyor bence. Çok genç gösteriyorsun derler bana mesela neden biliyormusun? Çünkü eve gelince düşünecek bşrşeyin olmayınca hayat monotonlaşıyor çocuk hayata renk katıyor dinç tutuyor gerçekten. Amaaa Allah nasip etti kazayla 2. oldu. Rabbim uzun ömür versin ama bizim gibi kadınları tek çocuk paklar. Şimdi çok strese gşriyorum yoruluyorum. Öyleki 2. Den sonra tahammulum sıfır oldu ve boşandım. Ama küçük bende kalıyor. Bazen babasına gidiyor acayip özlüyorum olmasa ne yaparım ne kadar boş bir hayatım olur diyorum.
Yani şimdi gençsin. Ama bi 10 sene sonrasını düşün. Öyle kararını ver. Ama kimsenin lafına göre değil istediğin kararı ver. Hakkında hayırlısı olsun.
 
Bu nasıl bir psikoloji bilmiyorum ama çocuğum olduğunda zorluklarından dolayı sevemeyeceğim ve pişman olacağım diye çok korkuyorum, en canımı acıtıp korkutan kısmı ise sevemeyeceğimi düşünmek

İşte o tekmelerini hissettiğin zaman korkularının ne kadar yersiz olduğunu anlayıp ona bağlanacaksın. Her zorlandığımızda sevmekten vazgeçmiş olsaydık anne olamazdık. Annelik bu işte...
Tek çocukta başedilmeyecek kadar zorluk yok zaten. Allah'tan hayırlısını isterseniz en doğru olanı karşınıza çıkaracaktır
 
Bu kadar dert etmeyin, hem belki de kısırsınızdır? Hiç baktırdınız mı infertilite durumlarına? Öyle çıkarsanız kafanız da rahat olur belki? Çok üzüldüm bu ikilemde olmanıza :KK43:
 
X