Evlenmeden önce 2 yıllık beraberliğimiz olsa da evliliğimizin ilk yıllarında gezelim tozalım vakit geçirelim beraber dedi, tamam dedim (ki dediği gibi olmadı, birlikte yaptığımız çok az şey oldu). Sonra evimiz olsun para biriktirelim dedi şükür o da oldu. Ben zaten çalışıyorum, iyi de maaşım var şükür, keza onun da işleri iyi. Dahası ailelerimiz de sürekli destek halindeler maddi manevi. Anlayacağınız bu bahane de geçersiz oldu. İlişkimiz deseniz ciddi problemlerimiz yok. Şimdiki bahane ise böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyormuş. Ben de zamanın kötülüklerine karşı fazlasıyla endişeliyim ama yine de geçerli bir sebep gibi gelmiyor, bu başıma birşey gelir diye sokağa çıkmayayım demek gibi.