- 14 Şubat 2016
- 588
- 602
- 103
- 40
- Konu Sahibi Angelsinthesky1
-
- #21
Çok tesekkur ederım...İnşallah ugramazsınız, mutlu olursunuz.. :)
Çok tesekkur ederım...İnşallah ugramazsınız, mutlu olursunuz.. :)En korktugum seydir babam gibi birini bulamamak. Suan bir erkek arkadasım var ve bakıyorum ki cogu özelliği babam gibi. O zaman derin bir nefes alıyorum. Ama iste evlendikten sonra değişme durumu aşırı tedirgin ediyor beni..
Insallah siz de biran önce mutlu oldugunuz huzurlu oldugunuz evrelere gecersiniz. Insallah ben de hayal kırıklığına uğramam
Tesekkur ederım vakıt ayırmıssınız..Sizi cok iyi anliyorum da esinizle evlenmeden hic mi flort etmediniz , hic mi vakit gecirmediniz geziye seyahate,yemege herhangi birsey yapmaya gitmediniz. Bu bahsettiginiz kisilik kendini gizleyebilecek bir kisilik degil ki ? Esiniz birden bire boyle bir insan mi oldu yoksa evlenmeden oncede mi boyleydi ?
Esinizi eger son zamanlarda isinde mutlu degilse ve sadece bunun yuzunden gergin bir insan olduysa cozum esinizi is degistrene kadar idare etmek. Babaniz belliki olgun bir kisilik mis mantikli ve pozitif bir insanmis ama her insan bir olmaz ki. Esinizi babanizla kiyaslama degilde kendi buyudugunuz aileyi kurdugunuz aile ile karsilastiriyorsunuz yani bu normal nasil ailesinde mutsuz olmus ve mutsuz bir ailede buyumus insanlar hep bundan pisman olup kendi kurduklari ailede o hatalari yapmamaya gayret ediyorlar ve aynisini yasamaktan korkuyorlarsa sizde kendi buyudugunuz aileyi dusunuyorsunuz.
Birde evliligin ilk yillarinda insanlar birbirlerine ayak uydurmaya yeni baslarla esinizin bu gerginligi ruh hali dedigim gibi sadece is sebebiyle ise onu sakinlestirmeye calisin herseyin duzelecegine dair telkin edin yardim edebileceginiz birsey varsa yapin yoksa destek olun bir aile oldugunuzu hatirlatin birbirinize destek olarak atlatacaginizi soyleyin. Adam belliki caresizliginden sinirleyor.
Tabı kı kısılık.. Cunku babam da bır zamanlar 30 yasındaydı ..Esinizin otuzlu yaslarda en deli caglarinda babanizinda tabiri caizse ununu elemis elegini asmis oldugunu dusunun.Tabi en onemli etken kisilik.
Çok net olmuş ama şimdi mutlu olmana sevindim seni tanımadan yeniden mi evlendin ..Kiyaslamaz miyim? Bir hata yaptigimda esimin bağırıp çağıracağını,kufurler savuracagini,yapistiracagini saniyorum..
Ki alakasi bile yok. Bu tedirginlik babamdan ve eski esimden miras kaldi.
Babami Allah rahmet eylesin,otekinin Allah belasini versin.
Nasip olursa esimin p.kunu yesin ins.
Ayyy yazılanlar hep sanki benim hayatımdan. Bende babam gibi birini buldum gittim..şimdi bosaniyorum..İnşallah bende mutlu olabilirim ilerde senin gibiValla şimdiki eşim babamdan da eski kocam olacak dümbükden de kat kat iyi bir adam. Ha onun da arada tutar uyuzluğu hatta regl mi olacaksın diye takılırım ama ikisini de cebinden çıkartır yaşamadığım güzellikleri yaşattı bana. Adam beni mutlu etmek için doğmuş sanki.
sevgili konu sahibi, ben de senle benzer şeyleri yaşıyorum. benim eşim otobüs beklerken bile mızmızlanan bi adamdı ilk başlarda. o kadarcık zorluğa bile tahammülü yoktu düşün yani. bence de karakter ayrıca yaşanmışlık meselesi. mesela benim eşim zor görmemiş, en ufak zorlukta koyvermeler, bi peşkiri atıp kaçayım havasına girmeler, zaman zaman küfretmeler
yazdıklarını okuyunca evliliğim film şeridi oldu gözümün önündeseni çok iyi anlıyorum. benim eşim de şu an işsiz (ben yurtdışında çalışıyorum geçici olarak burda çalışma izni yok)
sen mücadeleci bir insansan senin gözüne daha çok batabilir onun halleri. Mesela bizim evliliğimizde zorluklar ne kadar artarsa benim işim bi o kadar zorlaşıyor, yükü yüklenen bir ortak yok aksine onun yükü de biniyor üstüme. Ben mi fırsat vermiyorum acaba diye o kadar çok geri çekilip ona bıraktığım da oldu. Sadece bi kere elimi sıkıp 'biz bu zorluğu' aşarız dediğini bilirim(yaklaşık 6 yıllık ilişkide), hiç unutamayacağım galiba o anı
çok tahammül ettim, cesaretlendirdim zar zor ilerleme kaydettik diyebilirim. tabi her zaman sabırlı sabırlı tepki vermedim, bağırıp çağırdığım da oldu. anladığını sandığım bir şeyi 100 kere tekrar anlattığım olmuştur belki.
bir de biz beklenti içinde girdikçe beklentinin etkisiyle daha da öteleniyorlar galiba. birinden bişey beklemenin onda ağır bir yük oluşturduğunu düşünüyorum. o adamın karakterini bu hale getiren bi aile ortamı var öncelikle onu düşün. mesela ben her ailesini ziyarete gittiğimizde annesinin ya da babasının yaklaşımından neyin nerden geldiğine dair bir fikir edinmişimdir. şunu söyleyim, annesi 'kız niyetine büyüttüm ben onu der, hatta kızım diye hitap ederdi'bunlara son vermek için o kadar mücadele ettim ki hala ediyorum. kv m eşime çocukluğunda göstermediği ilgiyi benden sonra gösterme kararı almış olmalı bir de 'çocuğum çocuğum' modunda hep eşime karşı, 3 yaşındaki bebeğine hitap eder moddda
daha anlatmayım ben durumun vehametini anladın sanırım.
önce eşinin karakterini bil ve anlamlandır eğer benimki gibi üzerine eğilip ortadan kaldırabileceğin etkenler varsa onların üzerine yoğunlaş. beklenti faktörünü ortadan kaldır. kendi hayatına odaklan. herkesin yükü kendine yeter, ben de çok stresli bir ortamda çalışıyorum üstelik çok yoğun bu konuda da hak veriyorum sana. onun bu negatif yönlerine odaklanırsan daha da dikkat kesilirsin çoğaltırsın onu gözünde buna dikkat et.
bir de istersen bana yazabilirsin burdan, gelişim çizelgesi falan hazırlaya önce kendin sonra ilişkiniz için
inşallah mutlu olursun
Herkese merhaba;
Sizlere danısmak ıstedıgım bir konu var..
Sizlerde eşinizle babanızı , kendı evlılıgınızle anne babanızın evlıliğinı kıyaslıyor musunuz?
Ben 26 sene anne babamın yanında sevgiyle büyüdüm.. Küslük ne bılmedım.. Annemle babam 42 yıldır evlıler ve 2 gün dargın kaldıklarını bilmem ya da küfür ettıklerini.. Yanı ben aile boyle olur dıye bılıyordum.. Ama evlılıgımde her sey cok farklı..Eşim bır anda butun huzuru bozabılıyor sureklı benı asagı cekıyor..
Mesela dün esımle yemege gıttık.. Dönuste arabaya bindık vıteste sıkıntı oldu yarım saat ugrastı calısmadı ve eşim bagırmaya basladı zaten benı bulur da ben de sans olsaydı boyle mı olurdu da bıktım artık da .. O kadar cok sinirlendı kı benı ve kızımı(1 yasında) evin onune bıraktı arabayı servıse goturmye gıttı..Eve girdim nefes alamadıgımı , boguldugumu, mutsuzlugumu hissettim...
Oysa babam benı sehır dısına toplantıya goturmustu 2 saatlık yola..Donuste lastık patladı .. Aksam saat 22:00.. Zar zor bır yer buldu hallettı.. Çok uzuldum baba senı ugrastırdım dedım.. Babam 66 yasında.. Kızım canımız sagolsun yeter , iyiyiz ya yeter dedı .. Sakın canını sıkma dedı.. Ben hep böyle gördum.. Kızım canım sagolsunları duydum ama şimdi kendımı hıc degerlı hıssetmıyorum.. Eşım süreklı is yerınde mutsuz oldugunu soyluyor.. Bılıyorum ama bu boyle umarsızca kalp kırmaya sebep olmalı mı?
Eşim tabı kı farklı bır kısılık babam gibi olamaz bılıyorum ama elımde degıl sureklı kıyaslıyorum ve babama anneme daha cok baglanıyorum daha cok korkuyorum onlara bır sey olmasından.. Eşimle bu konuyu hıc konusmadım yanı babamla kıyasladıgımı..
Napıcam nasıl bır yol ızlıcem nasıl asıcam bılmıyorum.. Bu olan olaylar sadece birer örnek .. Cok sık yasıyoruz bu durumu.. Yanı esıme hadı gel bır yere gıdelım dıyemıyorum yolda bır sıkıntı olır zehır olur gunum dıye..
Fikirlerınıze ıhtıyacım var...
Uzun oldu bılıyorum ama daha kısa özetleyemedım
Kizlar bende ikinizle tıpa tıp ayni durumu yasiyorum.
Esim hep el bebek gul bebek buyutulmus zorluk gormemis mucadele etmesi gereken bisey olmamis ailenin en kucugu. Bu yuzden basimiza gelen en kucuk bi aksilikte dunyasi karariyo. Mesela maddi durumumuz iyi olmasina ragmen o ay hesaplamadgmz bir harcama ciksa 100 lira civarnda ne yapcaz bu para fazladan gitti ayin sonu gelcek mi hesabina giriyo. Ya da yolculuk yapicagmzda 2 gun onceden ne yapcam yolda uyuyamycam sknti cekicem zor gecicek diye o 2 gunu mahvediyo. Disari gezmeye cikcaz daha evden cikarken park yeri bulamiycaz diye cikiyo yola. Yani her anımız problem bizim de. Bekarken farkettim bunlari ama bu kadar sorun olmazmis gibi geldi. Bir evde her anı bir arada gecirmek cok farkli.
Herseya ragmen esimi cok seviyorum. Tek kotu ozelligi bu. Cok merhametli yardimsever ve aileme saygili maddi manevi destek veren bir insan. Arti ve eksilerini dusunup oyle sabrediyorum hep. Yine de bu konuda tecrubeli yol kateden arkadaslar varsa tecrubelerinden yararlanmak isterim..
Evet 4 yil olacak 2. evliligimi yapali. Allah kimsenin ev huzurunu bozmasin.. Gerci Allah bozmuyo pislik insanoglu bozuyor.Çok net olmuş ama şimdi mutlu olmana sevindim seni tanımadan yeniden mi evlendin ..
pislik insanoğluEvet 4 yil olacak 2. evliligimi yapali. Allah kimsenin ev huzurunu bozmasin.. Gerci Allah bozmuyo pislik insanoglu bozuyor.
Hanı bır yere gıtmeden parkyerı yoktur yazmıssınız ya .. Aynen bızde de öyle.. Susuyorum sinirden catlıyorum , susmasam tartısma büyüyor gun ıyıce rezil oluyor..Bır de yazınca basıt aeyler ufak tefek sorunlar gıbı gözukse bıle ınsanın enerjısını tuketıyor .. Heves kalmıyor hıc bır seye .. Dedıgınız gıbı ben de esımı cok sevıyorum .. Çok iyi yonlerı var ama evlılık boyle olmamalı dusuncesını atamıyorum kafamdan .. Susuyorum, kızıyorum , tartısıyoruz aynıı bır sey degısmıyor .. İnsallah buluruz bır yolunu..Kizlar bende ikinizle tıpa tıp ayni durumu yasiyorum.
Esim hep el bebek gul bebek buyutulmus zorluk gormemis mucadele etmesi gereken bisey olmamis ailenin en kucugu. Bu yuzden basimiza gelen en kucuk bi aksilikte dunyasi karariyo. Mesela maddi durumumuz iyi olmasina ragmen o ay hesaplamadgmz bir harcama ciksa 100 lira civarnda ne yapcaz bu para fazladan gitti ayin sonu gelcek mi hesabina giriyo. Ya da yolculuk yapicagmzda 2 gun onceden ne yapcam yolda uyuyamycam sknti cekicem zor gecicek diye o 2 gunu mahvediyo. Disari gezmeye cikcaz daha evden cikarken park yeri bulamiycaz diye cikiyo yola. Yani her anımız problem bizim de. Bekarken farkettim bunlari ama bu kadar sorun olmazmis gibi geldi. Bir evde her anı bir arada gecirmek cok farkli.
Herseya ragmen esimi cok seviyorum. Tek kotu ozelligi bu. Cok merhametli yardimsever ve aileme saygili maddi manevi destek veren bir insan. Arti ve eksilerini dusunup oyle sabrediyorum hep. Yine de bu konuda tecrubeli yol kateden arkadaslar varsa tecrubelerinden yararlanmak isterim..
Valla kendı adıma solıyım kımseye evlen dıye baskı yapmam ama evlılık kötü bır sey de demem.. Cunku cook guzel tarafları da var .. Bekarlara tavsıyem ; kimse dört dörtluk degıl ama evlenecegınız ınsanın sevmedıgınız huylarına ne kadar katlanabılırsınız? Ya da katlanabılcegınız turden mı iyi ölçüp tartmaları.. Ben esımın olaylara cogu zaman negatıf bakmasını bekarken önemsememıstim ama yıllarca aynı durumu yasayınca siz de enerjısız gergın bır ınsana dönusuyorsunuz ..Insanliktan ve hayattan soguyorsunuz neden etrafinizdaki insanlara "evlenin" baskisi yapiyorsunuz, eyyyy evli kadinlar.
Yazdıklarınızın her cumlesine katlıyorum.. Öncelıkle cooksevgili konu sahibi, ben de senle benzer şeyleri yaşıyorum. benim eşim otobüs beklerken bile mızmızlanan bi adamdı ilk başlarda. o kadarcık zorluğa bile tahammülü yoktu düşün yani. bence de karakter ayrıca yaşanmışlık meselesi. mesela benim eşim zor görmemiş, en ufak zorlukta koyvermeler, bi peşkiri atıp kaçayım havasına girmeler, zaman zaman küfretmeler
yazdıklarını okuyunca evliliğim film şeridi oldu gözümün önündeseni çok iyi anlıyorum. benim eşim de şu an işsiz (ben yurtdışında çalışıyorum geçici olarak burda çalışma izni yok)
sen mücadeleci bir insansan senin gözüne daha çok batabilir onun halleri. Mesela bizim evliliğimizde zorluklar ne kadar artarsa benim işim bi o kadar zorlaşıyor, yükü yüklenen bir ortak yok aksine onun yükü de biniyor üstüme. Ben mi fırsat vermiyorum acaba diye o kadar çok geri çekilip ona bıraktığım da oldu. Sadece bi kere elimi sıkıp 'biz bu zorluğu' aşarız dediğini bilirim(yaklaşık 6 yıllık ilişkide), hiç unutamayacağım galiba o anı
çok tahammül ettim, cesaretlendirdim zar zor ilerleme kaydettik diyebilirim. tabi her zaman sabırlı sabırlı tepki vermedim, bağırıp çağırdığım da oldu. anladığını sandığım bir şeyi 100 kere tekrar anlattığım olmuştur belki.
bir de biz beklenti içinde girdikçe beklentinin etkisiyle daha da öteleniyorlar galiba. birinden bişey beklemenin onda ağır bir yük oluşturduğunu düşünüyorum. o adamın karakterini bu hale getiren bi aile ortamı var öncelikle onu düşün. mesela ben her ailesini ziyarete gittiğimizde annesinin ya da babasının yaklaşımından neyin nerden geldiğine dair bir fikir edinmişimdir. şunu söyleyim, annesi 'kız niyetine büyüttüm ben onu der, hatta kızım diye hitap ederdi'bunlara son vermek için o kadar mücadele ettim ki hala ediyorum. kv m eşime çocukluğunda göstermediği ilgiyi benden sonra gösterme kararı almış olmalı bir de 'çocuğum çocuğum' modunda hep eşime karşı, 3 yaşındaki bebeğine hitap eder moddda
daha anlatmayım ben durumun vehametini anladın sanırım.
önce eşinin karakterini bil ve anlamlandır eğer benimki gibi üzerine eğilip ortadan kaldırabileceğin etkenler varsa onların üzerine yoğunlaş. beklenti faktörünü ortadan kaldır. kendi hayatına odaklan. herkesin yükü kendine yeter, ben de çok stresli bir ortamda çalışıyorum üstelik çok yoğun bu konuda da hak veriyorum sana. onun bu negatif yönlerine odaklanırsan daha da dikkat kesilirsin çoğaltırsın onu gözünde buna dikkat et.
bir de istersen bana yazabilirsin burdan, gelişim çizelgesi falan hazırlaya önce kendin sonra ilişkiniz için
inşallah mutlu olursun
Öncelikle cok tesekkur ederım zaman ayırıp uzun uzun yazmıssınız..sevgili konu sahibi, ben de senle benzer şeyleri yaşıyorum. benim eşim otobüs beklerken bile mızmızlanan bi adamdı ilk başlarda. o kadarcık zorluğa bile tahammülü yoktu düşün yani. bence de karakter ayrıca yaşanmışlık meselesi. mesela benim eşim zor görmemiş, en ufak zorlukta koyvermeler, bi peşkiri atıp kaçayım havasına girmeler, zaman zaman küfretmeler
yazdıklarını okuyunca evliliğim film şeridi oldu gözümün önündeseni çok iyi anlıyorum. benim eşim de şu an işsiz (ben yurtdışında çalışıyorum geçici olarak burda çalışma izni yok)
sen mücadeleci bir insansan senin gözüne daha çok batabilir onun halleri. Mesela bizim evliliğimizde zorluklar ne kadar artarsa benim işim bi o kadar zorlaşıyor, yükü yüklenen bir ortak yok aksine onun yükü de biniyor üstüme. Ben mi fırsat vermiyorum acaba diye o kadar çok geri çekilip ona bıraktığım da oldu. Sadece bi kere elimi sıkıp 'biz bu zorluğu' aşarız dediğini bilirim(yaklaşık 6 yıllık ilişkide), hiç unutamayacağım galiba o anı
çok tahammül ettim, cesaretlendirdim zar zor ilerleme kaydettik diyebilirim. tabi her zaman sabırlı sabırlı tepki vermedim, bağırıp çağırdığım da oldu. anladığını sandığım bir şeyi 100 kere tekrar anlattığım olmuştur belki.
bir de biz beklenti içinde girdikçe beklentinin etkisiyle daha da öteleniyorlar galiba. birinden bişey beklemenin onda ağır bir yük oluşturduğunu düşünüyorum. o adamın karakterini bu hale getiren bi aile ortamı var öncelikle onu düşün. mesela ben her ailesini ziyarete gittiğimizde annesinin ya da babasının yaklaşımından neyin nerden geldiğine dair bir fikir edinmişimdir. şunu söyleyim, annesi 'kız niyetine büyüttüm ben onu der, hatta kızım diye hitap ederdi'bunlara son vermek için o kadar mücadele ettim ki hala ediyorum. kv m eşime çocukluğunda göstermediği ilgiyi benden sonra gösterme kararı almış olmalı bir de 'çocuğum çocuğum' modunda hep eşime karşı, 3 yaşındaki bebeğine hitap eder moddda
daha anlatmayım ben durumun vehametini anladın sanırım.
önce eşinin karakterini bil ve anlamlandır eğer benimki gibi üzerine eğilip ortadan kaldırabileceğin etkenler varsa onların üzerine yoğunlaş. beklenti faktörünü ortadan kaldır. kendi hayatına odaklan. herkesin yükü kendine yeter, ben de çok stresli bir ortamda çalışıyorum üstelik çok yoğun bu konuda da hak veriyorum sana. onun bu negatif yönlerine odaklanırsan daha da dikkat kesilirsin çoğaltırsın onu gözünde buna dikkat et.
bir de istersen bana yazabilirsin burdan, gelişim çizelgesi falan hazırlaya önce kendin sonra ilişkiniz için
inşallah mutlu olursun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?