- 18 Ocak 2018
- 692
- 374
- 53
- 33
- Konu Sahibi Ponciginannesi
- #21
haklısınız bende bundan sonra hep giden ve konuşan taraf olmayacağımBaslarda bizde böyleydik. Esim icinde yasar kizdigi seyleri gelip soylemezdi bile. Ama artik anliyorum. Gidip sırnasiyorum neye kizdin diye anlatiyo eger hakliysa ozur dilerim dusuncesizlik ettim diyorum haksizsa neden oyle davrandigimi acikliyorum. Anlayis gosteriyo. Ben biseye kizdigimda cok fevri davranırdım. Simdi soyluyorum sesimi yukseltmemeye ozen gostererek. Anliyo zaten hemen gelip gönlümü almaya calisiyo. Haksiz oldugumu dusunuyosa sebebini soyleyip ben oyle anlasilcagimi dusunmedim diyip yine gönlümü aliyo.
Konusmicak kadar buyuk kavgalarda hep ilk adımı ben atiyodum. Dayanamiyodum çünkü. Ama insan bi tuhaf hissediyo öyle. Hep ben mi çabalicam diyosun kendi kendine. Degersiz hissediyosun kendini. Ben onu biraktim. Ne soyliceksem soyluyorum artik kendimi kontrol edemediysem bagiriyorum. Dinlemezse mesajla soyluyorum ama illaki soyluyorum susmuyorum. Sonra uzak kaliyoruz bi sure konusmuyoruz ya o yada ben kim sakinlesebildiyse gelip konusuyo. Nasil hep ben konusunca rahatsiz oluyosam hep ondan beklemekte bencillik olur
eşimi çok seviyorum ama sevgimi ne kadar çok belli edersemde bir o kadar şımarıyor ve değersiz oluyorum
ne kötü böle olduğu için insan içinden geldiği gibi davranamıyor. demek ki herşeyin ölçülü olması gerekiyormuş