evet yaptım düşünerek isteyerek ve hiç pişman değilim. teşekkürler
evet yaptım düşünerek isteyerek ve hiç pişman değilim. teşekkürlereşinin cinsel tercihinin farklı olduğundan, acaba paravan evlilik mi yaptım diye şüphelenen üyeler varsa bu konuyu okuyarak teşhisi koyabilir. resmen adam ilk aylar belli etmiş zaten dokunma temas yok, sarılmak bile yok, öpüşürken ağzını açmıyorEşin kadın cinsel organından değil; kadınlarla cinsellik yaşamaktan iğreniyor. Aslında baştan belliymiş ama siz üzerine çocuk bile yapmışsınız.
evet çok teşekkürler maalesef öyle. bir çaba görsem daha farklı hissedebilirdim belki. daha 32 yaşındayım önümdeki hayatı düşündükçe kafayı yiyorum. bir şansım daha olsun istiyorum.Cinsellikde sorun olur ama erkek derse ki evet seni mutlu edemiyorum, cinsel olarak yetemiyorum. Tedavi olucam. Elimden geleni yapicam. Inanin bunu soylese, denese çabalasa ve hayat boyinca sonuç olmasa bile insan katlanir. Belki aklina boşanmak getirmez. Ama sizinki çok farkli bir boyut. Iyi insan evet ondan iyi arkadaş olur, çocuğa iyi baba da olur ama iyi eş asla olmaz. Çaba yok tam tersi suçlama var. Karar da hayat da sizin. Açikcasi çok uzuldum. Evlendikden sonra ben daha çok anladim kadinlarin sevgiye ne kadar cok ihtiyaçlari oldugunu. Belki ilişki olmasa yaşar giderler. Buna dayanirlar ama kendini degersiz hissettirilen, arzulanmayan yerde fazla duramazlar. InseAllah sorunlariniz duzelir. Olmazsa da hayatiniz boyunca mutsuzluğu seçmeyin derim
kızımın biraz daha büyümesini bekliyorum sene sonu artık nerdeyse 3 yaşında olacak. babasıyla bağı kopacak ayrı şehirlerde olduğumuz için. kafam daha da netleşti artık evet. teşekkürlerKararınızı vermişsiniz aslında keşke bu evliliğe çocuk da yapmasaydınız. Kendi vücudunuzu tanımadan, cinselliği tanımadan bir hayat yaşıyorsunuz. Neden? Neden kendinizi bir şeylerden mahrum bırakıyorsunuz?
İleride yaşlanınca neredeyse hiç sevişmeden, hiç zevk almadan öleceğim peki buna değer mi diye düşünürseniz. Yani yaşlanınca pişman olduğunuzda ne yapacaksınız?
Eşiniz öyle yada böyle ne fark eder siz gerçel bir evlilik gerçek bir aşk yaşamadan ölmeyi kendinize hak mo görüyorsunuz?
Ayrılın. Hayat kısa. Belki hayatınıza sizi sevecek arzulayacak, zevk alarak sevişeceğiniz biri de çıkacak karşınıza.
Daha da zaman kaybetmeden ayrılın.
Kadın cinsel organından iğrendiğini söyledi, öpüşmekten de rahatsız olduğunu
Kadin cinsel organindan igrenirken neden bir kadinla evlenmis, evcilik oynamak icin mi?
Bence işin püf noktası burada. Mademki böyle o zaman bir erkekle evlenseymiş veya aynı evde arkadaşça yaşasalarmış. Vajina oldukça güzel ve çekici bir organ. Cinsellik ilişkin sorumluluklarını yerine getirmiyor, sevişmesini ve karısını tatmin etmesini bilmiyor, beklentilerini karşılamıyor. Doğal olarak kadıncağız da krizde. Kendi sözüm, bir erkeğin kalitesi biraz da yatakta belli olur. Tatminkar cinsel ilişki evliliğin temeli. H Herdal28 eşiniz psikoterapi/çift terapisi alıp düzelme yoluna girmeyecekse boşanmayı gündeminize alın. Vajinanızdan iğrenen ve sizi tatmin etmeyen bu adamı çekmek zorunda değilsiniz.Adam bence escinsel ama paravan evliligi yapmayi tercih etmis. Kadinin cinsel organindan igrenmenin baska hangi sebebi olabilir.
psikolog olmasa şu anda kafayı yerdim herhaldeKonuyu ilk okuduğumda eşinizde sağlık sorunları olduğu ve sağlık sorunlarının isteksizliğe yol açtığını düşündüm
ama sonra tek seferde hamilelik yaşadığınızı söyleyince demek ki fizyolojik bir sorunu yokmuş adamın
Öpüşmekten iğreniyor , vücudunuza ilgi göstermiyor ve siz psikoloğa gidiyorsunuz
Psikoloğa gideceğinize avukata mi gltseniz acaba ?
Eşiniz çok iyi bir baba olabilir
Çok iyi bir insan da olabilir
Ancak evliliğin temellerinden biri de cinsellik ve cinsel duygularınız tatmin olmuyorsa evliliğinizin uzun sürede sizi mutlu etmesi çok zor
Aile terapistine gideceksiniz de ne olacak
Sanki eşinize cinsel istek mi aşılayacak
Adam isteksiz
Belki psikolojik belki de cinsel başka sorunları var
Belki başka eğilimleri var
Bilemeyiz ki
Çocuğu da yapmışsınız zaten
Ayrılın
Sonrasında karşınıza belki cinsellikte de size uyan başka biri çıkar karşınıza onla devam edersiniz.
Yani psikologta terapistte falan zaman kaybetmeyin.
Bence işin püf noktası burada. Mademki böyle o zaman bir erkekle evlenseymiş veya aynı evde arkadaşça yaşasalarmış. Vajina oldukça güzel ve çekici bir organ. Cinsellik ilişkin sorumluluklarını yerine getirmiyor, sevişmesini ve karısını tatmin etmesini bilmiyor, beklentilerini karşılamıyor. Doğal olarak kadıncağız da krizde. Kendi sözüm, bir erkeğin kalitesi biraz da yatakta belli olur. Tatminkar cinsel ilişki evliliğin temeli. H Herdal28 eşiniz psikoterapi/çift terapisi alıp düzelme yoluna girmeyecekse boşanmayı gündeminize alın. Vajinanızdan iğrenen ve sizi tatmin etmeyen bu adamı çekmek zorunda değilsiniz.
Bence işin püf noktası burada. Mademki böyle o zaman bir erkekle evlenseymiş veya aynı evde arkadaşça yaşasalarmış. Vajina oldukça güzel ve çekici bir organ. Cinsellik ilişkin sorumluluklarını yerine getirmiyor, sevişmesini ve karısını tatmin etmesini bilmiyor, beklentilerini karşılamıyor. Doğal olarak kadıncağız da krizde. Kendi sözüm, bir erkeğin kalitesi biraz da yatakta belli olur. Tatminkar cinsel ilişki evliliğin temeli. H Herdal28 eşiniz psikoterapi/çift terapisi alıp düzelme yoluna girmeyecekse boşanmayı gündeminize alın. Vajinanızdan iğrenen ve sizi tatmin etmeyen bu adamı çekmek zorunda değilsiniz.
Boşansan gerisi gelir de o noktaya nasi geleceksin bilemedim. Hep vazgecmissin. Adama da baglisin su anda ekonomik olarak. Bari evi köyü satip car cur etme diye kostum :) bi sor bakalim seninkine açık iliskiye okay miymis?hayatımı özetledin şu anda. var mı bu basiretsizliği kırmanın bir yolu?
sanırım sevilmeyi sevdim bilmiyorum ona aldandım belki. uzun bir ilişkiden de çıkmıştım iyi gelmişti uzun mesafe ilişkisi. yaklaşık 2 sene sürdü evlendik. çok seviyordu hala seviyor, gay olduğunu düşünmüyorum ben de. aseksüellik daha yakın ya da hormonal. çekim hissetmedim evet.. ama düzelir sandım deneyimsizdim. o eski sevgilime karşı daha yoğun duygularım vardı o manada mesela. işte ne desem bilemiyorum..Eşiniz büyük ihtimalle aseksüel. Sizi seviyor fakat genel olarak cinselliğe ilgi duymuyor.
Bir de bu dikkatimi çekti: evlenmeden önce çok aşıktım fakat cinsel olarak bir çekim duymuyordum demişsiniz. Aşk hissinin büyük bir kısmı tutku ve çekimden ibaret aslında. Siz aşktan ziyade eşinize hep şefkat hissetmiş gibisiniz.
Umarım bir an önce hedefinize ulaşır bu hayattan kurtulursunuz. Hayat önünüze çiçekler sersin.Merhaba, bu benim ilk konum, ilk mesajım.. Fikirlerinizi bekliyorum, lütfen paylaşın.
2016 ocakta bir kelime oyununda sohbet etmeye başlayarak tanıştık. O İzmir'de ben İstanbul'daydım. Sohbet ilerledi, görüşmeye geldi ve sevgili olduk. Her ay bir iki günlüğüne beni görmeye gelirdi. Çok aşıktı bana, ben de ona. Evlenmeden önce cinsel bir deneyimimiz olmadı. Öpüşmekten bile kaçınırdı, muhafakarlığına verirdim. Dışarıda sarılmaya bile çekinirdi. Aslında o zamanlar içim hissetti ama önemsemedim. Aramızda hiç cinsel çekim yoktu, hiç arzuladığını hissetmedim, ben de herhangi bir cinsel çekim yaşamadım. Aklıma geliyordu ama evlendikten sonra aynı eve aynı yatağa girince yoluna girer sandım.
2018 eylülde evlendik. tam 3 ay ilişkiye giremedik. Tam sertleşemiyordu, ön sevişme olmadığı için cinsel birleşmede canım yanıyordu ve zevk alamıyordum, her seferinde kanamam oluyordu. Öpüşmek bile istemiyor gibiydi çoğu zaman. Duvarla öpüşmek gibiydi. Dudaklarını asla açmıyordu, hala öyle. İçtiğim bardaktan bile içmezdi. Vücudumun hiç bir yerine dokunmaz, öpmezdi. Kendini sürte sürte içime girerdi, 10 dakika bile sürmeden işini bitirip döner yatardı. Hala öyle.. İlk bir yıl kendimi suçladım, ben beceremiyorum diye düşündüm. Bir de evlendiğimizde ilk 1 ay haftada bir oluyordu. Sonra ayda 1, sonra üç ayda bire çıktı. Psikolojim alt üst oldu. 5 ay birlikte olmadığımızı biliyorum. Benden iğrendiğini hissediyordum, dokunmadığı öpmediği için. Söylüyordum, sana öyle geliyor diyordu.
Giyinip hazırlanıp karşına çıkardım, defalarca üstümde o kıyafetlerle reddedildim. Tek bir bahanesi var, yorgunum. Sen bana inanmıyorsun ama işte ölüyorum yorgunluktan. Eşimin işi ise altında arabayla denetleme yapıyor günde 3 4 yere. Sürekli herşeye yorgun. Yalvarıyordum, ya sen benim kocamsın seni arzuluyorum seninle birlikte olmak istiyorum, nolur reddetme beni diye.
Üstünden inmezdim ilk zamanlar, göğsüne üstüne yatmak isterdim, temas etmek isterdim iterdi beni. Gece uyumadan önce sarılsın diye çok yalvardığımı hatırlıyorum. Ayıp olmasın der gibi 1 2 dakika sarılıp yine döner kendi uyurdu.
İzmir'de hiç kimsem yok, çok yalnızım. Hala daha çevre edinemedim. Aslında içim içten içe burasıyla bağ kurmamı istemiyor gibiydi. Denize götürmeyi daha bir kere başaramadım. Beraber hiç bir şey yapmıyoruz, sinema, gezi, deniz, piknik, hiç bir şey. Bahanesi arabamız yok. Torbalı'dayız her yere uzağız Bir plan yap haftasonu diyorum, sen yap diyor. Ben yapıyorum, başka bir bahane buluyor.
Eşim bu konu hariç dünya iyisi bir insan maalesef. Evde huzursuzluğu yok, kendinden önce benim ihtiyaçlarımı düşünür. Benim istediğimi alır. Temizliğe yardım eder, yemek yapar, asla neden temizlik yapmadın ya da bugün neden yemek yok demez. Bakışlarında, hareketlerinde beni sevdiğini hissettiriyor işin tuhafı. Sadece tembel ve cinsel olarak isteksiz. Eşime hala daha kıyamıyorum bu yüzden. Çok merhametli.
Hep acaba yanlış bir evlilik mi yaptım düşümcesi aklımda olsa da hep bu sebeple boşanılır mı dedim kendime.
Yaşım 30a gelince artık çocuk istedim. Hormanaldi sanırım, deli gibi istedim ama. Boşanma isteği hala aklımda yoktu. Yine içim biliyordu ama bir şeylerin yanlış olduğunu. Kendime içten içe boşanırsan da belki tekrar evlenemeyeceksin, bir çocuğun olsun dedim. Çünkü eşim çok iyi bir baba olacaktı biliyordum. O süreç bile o kadar yorucuydu ki, sevişemiyoruz nasıl çocuğumuz olacak diye kavga edip ağladım. Yumurtlama dönemim belliydi, doktor 2 gün öncesi/yumurtlama günü/2 gün gün sonrası ilişkiye girin dedi. Biz bir kere yapıyoruz, ikincisi olmuyor, nerdeyse oturup ağlayacak yorgunum diye. Öyle bir tepki veriyor ki. Şükürler olsun ki ikinci ayımızda tek bir ilişkiyle tutturduk. Mayıs 2022'de bir kızımız oldu.
Kızımın doğumuyla ben hayat buldum. Bir yaşına gelince kendi hayatımı sorgular oldum. Aslında içimde olduğum hayattan ne kadar mutsuz olduğumu fark ettim. Eşim tarafından aslında geçiştirildiğimi, idare edildiğimi fark ettim. Hiç doğum günümü kutlamadığını fark ettim, evliliğimiz süresince bana asla kendimi özel hissettirecek şeyler yapmadığını fark ettim. Ben onun doğum günlerine, evlilik yıldönümlerimize evde hazırlık yaparken, o benim özel günlerimde sadece sözle kutlamayla geçiştiriyordu ama ben hiç bunu fark edememişim.
Eylül ayında kızım 16 aylıkken çok ciddi tartıştık bu cinsellik konusunu, onun bana olan ilgisizliğini. Ve ilk defa iğrendiğini itiraf etti. Kadın cinsel organından iğrendiğini söyledi, öpüşmekten de rahatsız olduğunu. Cinselliği asla önemsemediğini, benimle çok mutlu olduğunu, karı koca olmanın sadece cinsellik olmadığını, ailemizi sevdiğini söyledi. İlk defa o akşam ayrılmayı düşündüm, ilk defa orda içimde bir şeyler gerçekten kırıldı ama dillendirmedim. İstanbul'a annemlerin yanına gittim. Orda onunla konuşmak istemedim, aradığında hemen kapatmak istedim. Hatta bana ayrılmayı mı istiyorsun, ne düşünüyorsun dedi. Kulaklarımda uzun süre çınlayan bir şey daha dedi. ''Ne zannediyorsun ayrılma diye sana yalvaracağımı mı?''
İki hafta sonra geri döndüm evime ve kendime bir hedef koydum. 2023 yılının sonunda boşanmış olacağım. Ekimden beri sadece iki kez birlikte olduk, tartıştıktan sonra ağladı diye kıyamadım. Değişen bir şey yok, elimden geleni yapacağım dese de sonuç 10 dakikada dümdüz gir çık.. Hiç arzulandığımı hissetmedim, hala kadın gibi hissetmiyorum, bakire gibiyim hatta. Hiç sevişmedim ben diyorum kendime..
Açıkça söyledim artık onu cinsel olarak istemediğimi, içimde bir şeylerin bittiğini. Ama hala zoruma gidiyor, bu durumu çok kolay kabullendi. Yanaşmıyor hiç, arada laf sokuyorum sen istemiyorsun diye istemiyorum diyor. Bana atıyor suçu, uzatmıyorum ben de artık. Artık onu tshirtsüz görmeye bile dayanamıyorum, rahatsız oluyorum. Şu anda o çok mutlu ve memnun. Ben de evde huzursuz olmaması açısından ses çıkarmıyorum, geçiştirip zamanımı dolduruyorum. Sanırım o bu şekilde ömür boyu yaşar gerçekten. Bu evcilik oyununu sürdürüyorum şimdilik.
Eşimi hala seviyorum ama bu sevgiliyi sever gibi değil de çocuğumun babası olarak duyduğum sevgi ve saygı. Hala katlanabiliyor, idare edebiliyorsam bu sebepten.
Psikoloğa da başladım, sosyal kaygı ve anksiyete bozukluğu çıktı. İnsanlardan çok çekinir duruma gelmiştim, yavaştan onu da kırmaya başladım. Evlenmeden önce çalışıyordum, ama çok sık iş değiştirdim. Evlendikten sonra bir türlü çalışmak nasip olmadı, hep bir aksilik yaşadım. Sonra pandemi, çocuk derken kaldım. Artık çalışmaya da korkuyorum. Boşanmaya da korkuyorum. Kendimi psikologla bu sürece hazırlamaya çalışıyorum. Annem ve kardeşim durumdan haberdar, destekliyorlar. Psikoloğa başladıığımda eşime
Bir evimiz vardı, yılbaşında bir de arabamız oldu. Boşanmada evden gelen arabadan gelen parayla bir iş kurarım düşüncesindeyim. Küçük bir kız çocuğuyla yeniden hayata sıfırdan başlama düşüncesi çok korkunç ama o kadar mutsuzum o kadar sıkışmış hissediyorum ki şu anda.
Eşime cinsel ve aile terapisi için çok yalvardım, asla kabul etmiyor. Sen git, yeter diyor. Problemlerimizin kaynağı olarak benim psikolojimi görüyor. Gerçekten düzeleceğine inanıyor her şeyin. Hormonal de olabilir demiştim, doktora da gitmek istemiyor.
Paylaşmak istedim, okuduğunuz için teşekkürler..
gözlerim doldu okurken çok teşekkürler..Umarım bir an önce hedefinize ulaşır bu hayattan kurtulursunuz. Hayat önünüze çiçekler sersin.
en başından beri öyle. herkese karşı öyle çok yardımsever ayrıca. sevilen sayılan ve hayır diyemeyen kimseyi kıramayan biri özünde de. yani onlar da olmasa zaten huzurumuz hiç olmazdı herhaldeKonu sahibi sizin iyi diye anlattığınız özellikleri belki suçluluk psikolojisiyle yapıyordur.Onlar da olmasa geriye ne kalıyor ki evlilikten?
Eşiniz daha önceki ilişkilerinde de mi böyleymiş?en başından beri öyle. herkese karşı öyle çok yardımsever ayrıca. sevilen sayılan ve hayır diyemeyen kimseyi kıramayan biri özünde de. yani onlar da olmasa zaten huzurumuz hiç olmazdı herhalde