Merhaba arkadaşlar. Çok acil desteğe ihtiyacım var. İçinden çıkamadığım bir durumdayım. Ben 11 yıllık evliyim. 3 çocuğum var. Evlilik öncesi 6 yıl da flört dönemimiz oldu. Yani severek evlendim ama biraz tükenmişlik de vardı. İlk yıllarımız biraz sürtüşmeler olsa da seviyorduk. düşe kalka ilerliyorduk. 2. çocuktan sonra çok büyük yanlışları oldu. Bir yerden toplu parası geliyor. gidiyor saçma sapan yatırım araçlarına yatırıyor. Kaç kere uyardığım halde buna devam etti. 4 kez bunu tekrarladı. bir ev paramız çöp oldu. bir keresinde kendime ait büyük bir miktarda paramı zorbalıkla bağır çağır hakaretlerle yatırmaya zorladı. istemiyorum güvenmiyorum diye karşılık verdiğim halde bana öyle kötü davrandı.beni hiçe saydı. 4 aylık bebeğim vardı baktım sürekli bağırmaya devam ediyor
ben de huzurumuz kaçmasın diye mecbur kaldım. tabi paramız yine çöp oldu yani dolandırıldı. uğradığım halde
4 kez buna benzer şeyler yaptı. bit keresinde kimliğimi zorla almaya çalıştı vermiyorum diye yine bağır çağrı demediğini bırakmadı. bu olaylardan sonra ben ondan aşırı soğudum resmen nefret ettim 1 seneden fazla düşman gibiydim. cinsel hayatımız zayıfladı. İletişim sohbet muhabbet sevgi saygı minimumdaydı. Bezen hiç.
3. çocuğumda sürpriz oldu bize. 3 çocuğun yükü tek başıma bana çok ağır geldi. Geçmişte yaşananlar çocukların yükü eşimin ilgisiz tavırları ve 5 senedir evden kavga gürültünün eksik olmaması sadece cinsel ihtiyacı için bana yaklaşıyor olmadı bütün bunlar evliliği bitme noktasına getirmişti bile.sohbet olayımız sıfırlanmıştı. Yani duygusal bağımız ciddi yara almıştı. Ve 2 senedir boşanma lafı ağzıma pelesenk olmuştu. bunlara rağmen son zamanlarda ona sevilmeye çok ihtiyacım var çok boşluktayım diye sürekli söylüyordum. beraber her gün 20dk sohbet edelim.film günü yapalım.birbirimize vakit ayıralım.yalvarıyordum. Ama yok maalesef geçiştirir gibi konuşuyordu ya da bir şeyleri bahane ediyordu. Ben bir gün böyle boşlukta ve canım çok sıkılmış bir halde telefon elimdeyken önüme arkadaşlık sitesi reklamı çıktı. o anda gafletle maalesef girdim ve biriyle yazışmaya başladım. konuştukça rahatlıyordum. kulağa hoş gelmeyecek biliyorum ama karşımdaki ciddi ciddi 2. evliliğini düşünen biriydi. benim niyetim zaten ilişki yaşamak değildi sadece sohbet amaçlıydı. Başta evli olduğumu da gizlemiştim. Fotoğraf istemişti attım. Ve sonra evli olduğumu daha fazla gizleyemedim. Başımdan geçenleri anlattım. benim boşlukta olduğumu anladı ve bana başka kötü kişilere yem olacağımdan korktuğunu söyleyerek konuşmaya devam edelim dedi. rahatlamam için. o kadar saygılı ve terbiyeli bir insandı.ben boşanmak istediğimi de söylemiştim.. uzun bir süre ben ona ciddi gözle bakmıyordum. Eşiyle daha 17 yaşındayken zorla evlendirilmiş sinir krizleri geçirmiş.boşanmak istemiş ama büyükler baskı yapmışlar. eşim de diyor hiç sözümden çıkmaz. ilk başlarda soğuması için kötü davranıyormuş. ona rağmen diyor hep iyi oldu. sevgi hiç yok ama aramızda saygı var diyor. sevgi aşk duygusunu hiç tatmamış. bu duyguları yaşamak isteyen bir adam var karşımda.aynı benim gibi bu duygulara aç.. Sen bana yapmayacağım şeyleri yaptırdın diyor.( Evli bir kadınla konuşmaktan bahsediyor) Bu sırada ben boşanma konusunu ailemle de paylaşmıştım annem ben de kalıyordu aramızı bulmak için. Ve sonra bir gece eşim uyudu zannedip telefonda onunla konuşurken eşime yakalandım.o gece itiraf etmek zorunda kaldım. çok büyük kavga çıktı. seni herkese ifşa edicem dedi. sonra araya annem girdi boşlukta olduğumdan böyle bir hata yaptığımı düşünerek eşim beni affetti. .O kadar ihmalkarlığın hatanın üstüne kaymak gibi üste çıktı eşim bu noktaya gelmenin tek suçlusu ben oldum resmen. Evet yaptığım kabul edilebilir değil ama sizce bu evlilik bu kadar yara almış devam eder mi ??? ve ben bu kişiden hala vazgeçemiyorum. onlar bitirdiğimi zannediyor. bitiriyorum en fazla 3 gün 4 gün sonra yine bir şekilde genelde arayan ben oluyorum.O kişi de verdiğin kararın arkasında 'dır eğer deneyecekler onlara zulmetme diyor.Boşanacaksan da boşan diyor ben sana öyle ya da böyle yap diyemem diyor. Ailenle mutlu olursan bir tarafım buruk olur ama yine senin mutlu olduğunu bilmek beni mutlu eder diyor.Karşımda benim ruh halimi çok çok önemseyen biri var ve bu onu bana çekiyor...
Sonuç... Ailemle istişare ettik. benim yaptığım şeyi sadece annem ve eşim biliyor.ama aile büyükleri, eşim de adım atmışken iyi davranıyorken sen de adım at çabala diyorlar. ama benim ruh halim berbat. kafama öyle koymuşumki boşanmayı atamıyorum ve eşime sevgim hiç kalmadı. ailem 1 sene dene diyor .olmazsa o zman bakarız diyorlar..... çok kararsızım ne yapacağmı şaşırdım. psikolğa gitmek bile işe yaramıyor. düşünceler beynimi yiyip bitiriyor... Lütfen yargılamadan fikirlerinizi söyleyin...
bravo 
