Kariyerimi isimi saglamak istiyorum ama seni de seviyorum ve evlenmek gibi bir düsüncem de var ama biraz zaman istiyorum de azindan hissettir yani nedir issiz adam mi olacakmis? :) Bu erkeklerde son zamanlarda kroniklesen bir simariklik oldu.Suan evlenmeye hazir olmadigini soylediginde seninle evlenmek isteyen de kim diyip kis kis'lamak gerekiyor da ortada bu beraberlik icin senelerdir verilmis emek var.Anlasamasaniz ya da ortada sevgi olmasaydi yürümezdi birliktelik mutlaka.Baskidan dolayi degil de ciddi anlamda evlenmek istiyorsaniz kesin tavrinizi koyun bence.Ben evlenmek istiyorum nokta.Merhaba sevgili kadinlar. Ciddi ciddi icimi kemiren, ancak kendime yakistirip kimseye bahsedemedigim bir derdimi anlatmak istiyorum. Ciddi anlamda paylasmaya ihtiyac duyuyorum bunu ancak beni taniyanlar bunu dert ettigimi bilseler bana bakis acilari ne olur bilemedigimden en dogrusu burda paylasmak gibi geldi, umuyorum cok uzun olmaz :)
Ben 28 yasinda akademik kariyer pesinde kosan bir kadinim oncelikle. Su an doktora yapiyorum ve okuldan eve, evden okula seklinde gecip giden bir hayatim var. Ayni zamanda da 8 seneyi devirmis, guzel bir iliskim var. Baslarda bircok sorun yasasak da beraber buyuduk ve olgunlastik, sorunlarimizin da buyuk bir kismini bu surecte cozduk. Fakat benim yaklasik bir senedir olusmus olan ve iliskimi ciddi sekilde etkileyen bir evlilik takintim var. Tum yakin arkadaslarim evlendi, bir kisminin cocugu var. Surekli kendimi bir seylere gec kaliyormus veya bir seyleri kaciriyormus gibi hissediyorum. Herkes ne zaman evlenecegimi falan soruyor, cildiracak gibi hissediyorum artik dugun, nisan etkinliklerinde. 20 yasindaki kuzenim evlendi, dunku cocuk bile bana aciyarak bakiyor resmen. Herkeste bi "seni pek sevmiyor galiba" bakisi... Acikcasi ben de evlenmek ve ortak bir hayati paylasmak istiyorum. Ancak bu istegi korukleyen sey cevre baskisi mi bilemiyorum. Neyse, istedigimi belli ettikten sonra erkek arkadasim bu duruma hazir olmadigina dair bir konusma yapti benimle, bunun uzerine cok ciddi tartismalar yasandi hatta. Acikcasi o durumlar duzeldi artik saniyor ama benim acimdan hic duzelmedi. Orda burda arkadaslarim ve eslerini gordukce baska sebeplerle sevgilimin burnundan getiriyorum... Bir de is degisikligi yapma ihtimalim var ve o durumda sehir disina gidecegim. Gercekten ne yapmaliyim hic bilemiyorum. Siz de boyle seyler hissediyor musunuz ben mi boyleyim sadeceYani aslinda neyi sordugumu da bilemiyorum, amacim paylasip bir nebze iyi hissetmek. Ama nasil davranmam gerektigiyle ilgili fikir veren olursa buna da hayir demem tabi.
İlk adımı karşıdan beklerken, onun sana olumsuz bir cevap vermesi bu kadar takmana sebep olmuş gibi...Merhaba sevgili kadinlar. Ciddi ciddi icimi kemiren, ancak kendime yakistirip kimseye bahsedemedigim bir derdimi anlatmak istiyorum. Ciddi anlamda paylasmaya ihtiyac duyuyorum bunu ancak beni taniyanlar bunu dert ettigimi bilseler bana bakis acilari ne olur bilemedigimden en dogrusu burda paylasmak gibi geldi, umuyorum cok uzun olmaz :)
Ben 28 yasinda akademik kariyer pesinde kosan bir kadinim oncelikle. Su an doktora yapiyorum ve okuldan eve, evden okula seklinde gecip giden bir hayatim var. Ayni zamanda da 8 seneyi devirmis, guzel bir iliskim var. Baslarda bircok sorun yasasak da beraber buyuduk ve olgunlastik, sorunlarimizin da buyuk bir kismini bu surecte cozduk. Fakat benim yaklasik bir senedir olusmus olan ve iliskimi ciddi sekilde etkileyen bir evlilik takintim var. Tum yakin arkadaslarim evlendi, bir kisminin cocugu var. Surekli kendimi bir seylere gec kaliyormus veya bir seyleri kaciriyormus gibi hissediyorum. Herkes ne zaman evlenecegimi falan soruyor, cildiracak gibi hissediyorum artik dugun, nisan etkinliklerinde. 20 yasindaki kuzenim evlendi, dunku cocuk bile bana aciyarak bakiyor resmen. Herkeste bi "seni pek sevmiyor galiba" bakisi... Acikcasi ben de evlenmek ve ortak bir hayati paylasmak istiyorum. Ancak bu istegi korukleyen sey cevre baskisi mi bilemiyorum. Neyse, istedigimi belli ettikten sonra erkek arkadasim bu duruma hazir olmadigina dair bir konusma yapti benimle, bunun uzerine cok ciddi tartismalar yasandi hatta. Acikcasi o durumlar duzeldi artik saniyor ama benim acimdan hic duzelmedi. Orda burda arkadaslarim ve eslerini gordukce baska sebeplerle sevgilimin burnundan getiriyorum... Bir de is degisikligi yapma ihtimalim var ve o durumda sehir disina gidecegim. Gercekten ne yapmaliyim hic bilemiyorum. Siz de boyle seyler hissediyor musunuz ben mi boyleyim sadeceYani aslinda neyi sordugumu da bilemiyorum, amacim paylasip bir nebze iyi hissetmek. Ama nasil davranmam gerektigiyle ilgili fikir veren olursa buna da hayir demem tabi.
Cok da emin degilim aslinda milana. Bir sekilde beraber yasamak istiyorum sanirim artik. Evlenmeden bunun olmasi ailelerden dolayi falan imkansiz, ozellikle de onun ailesinden dolayi. İnsan hic mi beraber yasamak istemez anlayamiyorum...Utanacak bisey yok :)
Toplum baskisina boyun egme diyorum sadece sana
Cok sagolun oncelikle :) ben de ayni duruma dusebilirim sahiden. Zira emin olamiyorum derdim etraftakiler mi yoksa kendim miyim diye bazen.Sevgilinizin 8 yıllık ilişkide hala hazır hissetmemesi ayrı bir konu
Asıl önemli olan sizin ne hissettiğiniz. Ben de bir ara sizin gibi bunalmıştım, bir yürüyünce “evlilik” diyen 7 akrabaya çarpıyordum.
“İnsan torun sevmek istiyor” diyen anne baba
“Evlen git kurtulalım” diyen kardeş
“Evde kaldın sen” diyen anneanne
Bu liste uzar gider... Dedim ki “ulan evde mi kaldım” “herkes çoluğa çocuğa karıştı” (çocuğa karışan 2, bekar 10 küsur arkadaşım var ama tam tersi gibi geliyor)
Şey şakaları yapanlar bile oldu “artık arkadaşlarının çocuklarının, mezuniyet zamanını falan da bekar görürsün :d “ gibi saçma şakalar
Velhasıl; zaman geçti, belli bir süreçten sonra söz aşamasına geldim, istemeye gelecekleri gün aslında ne kadar hazır olmadığımı, sırf “mahalle baskısından” kendimi eksik ve buna zorunlu hissettiğimi anladım
Başka sebeplerden dolayı olmadı, ben sevindim.
Çünkü; şu an böyle mutluyum.
Çünkü; kötü bir evlilik yaparsam en çok ceremesini ben çekicem
Çünkü; aslında hazır olmadığımı çok geç fark ettiğimde, kimse bu günlerimi geri getiremeyecek
Çünkü; insanları özel hayatım enterese etmiyor...
Nasip,kısmet diye bir şey var. Doğru zaman gelince illaki olacak. Kasmanın lüzumu yok
Sevgilinizle ya da yalnız, hayatınıza bakım ve bekar hayatınızın tadını çıkarın. Kimseyi dinlemeyin.
İnsanlar, sürekli konuşacak bir şey bulurlar...
birlikte yasamiyoruz, bilemiyorum...birlikte mi yaşıyorsunuz? eğer birlikte yaşamıyorsanız sevgilinizi pek anlayamadım bu saydıklarınız bahane. insan sevdiğiyle aynı yatakta uyanmak ister hep yanında görmek ister... heyecan heves kalmamış gibi.
ahahsh buna cok guldumPsikolojinin kötü olması çok normal, 8 senede ev borcuna girsen biterdi, 8 senelik ilişki ne demek. İkinizde okulunuzu bitirmişsiniz, işinizi ele almışsınız, insan sevmese 8 sene ilişki sürmez zaten, evliliğe hazır olmamak en demek, erkek arkadaşına çok kızdım sen iyi sabrediyorsun, seni öpsünde başına koysun.
Benim 7 aylık bir ilişkim var, evlilik tarihimiz 4 ay sonrasına ertelendi onun işi nedeniyle, yine de o kadar kızgınım ki çok istese bir şekilde yetiştirirdi diyorum, sinirime engel olamıyorum, senin gibi sabırlısı mümkün değil bulunmaz.
Kendine haksızlık etme lütfen, bu evlilik takıntısı değil olması gereken. Kim 8 senedir birlikte olduğu sevdiği adamla evlenip aynı evde yaşamak istemez ki. Bence ne tür olmalısın evlenmeye niyeti yoksa seni daha fazla oyalamamalı, bu da bir haksızlık.
maddi bir sıkıntıda yoksa evlenmeye hazır olmamasının nedeni neymiş açıklama yapmış olması lazımParayla alakali bir sikinti yok acikcasi. Maasi oldukca iyi, benim de maasim iyi. Yani anlamiyorum sahiden, dert ettigim mevzu bu durumun gercekten sevgiyle alakali olup olmadigi sanirim en cok. Aslinda sevdigini bilirdim ama etraftaki evli ciftleri gordukce bakis acim degismeye basladi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?