Çalışan ama en önemlisi belli bir olgunluğa erişmiş çocuksun bir kadının boşanması hiç sorun değil. Kısa sürede kendi düzenini kurup hayatına devam eder ama toplumun geneli maalesef öyle değil. Yazdığınız standartlara erişememiş kadın sayısı kadın toplumunun büyük çoğunluğunu oluşturmakta.Bu eşle ve sizinle alakalı. Bir kere benim için sınır 29-30 ve bu yaştan önce kimse evlenmemeli. İkincisi de beklentiler. Ben eşime en başta her şeyi açık açık söyledim. Ben değişmem dedim ve değişmedim de. Ailesi de böyle kabul etti. Ben aşık olduğum ve beni yormayacak bir adamla evlendim. Fakat evlenirken gözüm kör değildi. Evlenmeden evimi falan almıştım ben. Doktorami bitirmiştim. Yapmak istediğim her şeyi yaptığım için bir şey kalmadı içimde.
Çocuk konusuna gelince. Çocuk çok zor fakat bu demek degil ki çocuk bakmak eğlenceli değil. Onun konuşması, gülüşü, yorumları... çok sevimli oluyorlar.
Ek olarak şunu söyleyeyim ; artık boşanma oldukça normal. Tabii bu demek değil ki en ufacık bir şey de boşanın ama eskisi gibi pranga değil evlilik. Çocuk olunca tabii ki farkli ama çocuk yoksa daha rahat. O yüzden evlenmek istiyorsanız evlenin ama kendinizi mecbur hissetmeyin hiçbir şeye.
Maalesef ki haklısınız. O yüzden iş, güç sahibi olmadan ve işinde belli bir yere gelmeden evlenmek bence çok yanlış.Çalışan ama en önemlisi belli bir olgunluğa erişmiş çocuksun bir kadının boşanması hiç sorun değil. Kısa sürede kendi düzenini kurup hayatına devam eder ama toplumun geneli maalesef öyle değil. Yazdığınız standartlara erişebilmiş kadın sayısı kadın toplumunun büyük çoğunluğunu oluşturmakta.
Rutinden sıkılmayacak kısmı güzel olmamış. Evlilik biz unumuzu eledim eleğimizi astık demek değil.iki tarafında macera hevesi olmayacak ve rutinden sıkılmayacaklar.senin ailen üstün yok benimki üstün muhabbeti de bi yere götürmüyor.evin doğal sorumluluklarını paylaşıp yapacaklar. kimsenin üstüne yıkmayacaklar.
Sadece iş değil, aramızda çalışan maddi olarak eşine muhtaç olmayan bir çok kadın var ama onlarda şikayet ediyor. Bunun ismi kendine güven mi? Mücadele azmi mi? Tam koyamıyorum...Maalesef ki haklısınız. O yüzden iş, güç sahibi olmadan ve işinde belli bir yere gelmeden evlenmek bence çok yanlış.
Onu ben de çözemiyorum. Belki kendine güvensizlik, belki sosyal normlar...Mesela geçenlerde bir üye konu açmıştı. Kadın öğretmendi ve eşi onu aldatmasına rağmen her yazılana kılıf buldu. Neden yani?Sadece iş değil, aramızda çalışan maddi olarak eşine muhtaç olmayan bir çok kadın var ama onlarda şikayet ediyor. Bunun ismi kendine güven mi? Mücadele azmi mi? Tam koyamıyorum...
İlk paragrafı okurken "aa konuya ne ara yorum yazdım ben" dedim bir an.Tekrar evlenir misin derseniz evlenmem çünkü evlilik insanı değilim ben. Ama evlenmek mecbur derseniz evet eşimle evlenirdim. Çünkü beni bu dünyada çekebilecek tek kişi o
Eşimle çok iyiyiz seviyorum seviliyorum çok şükür bir evladım da var ama o sorumluluklar bana göre değil. Evliliğin ağırlığı altında ezildiğimi hissediyorum
sonuçta parada olsa vakitte olsa en sonunda buna bağlanıyor. kaçınılmaz son gibi.evlilikte zaman geçtikçe erkek fabrika ayarlarını dönüp rahatına baksa dahi çekmediği dertleri çekmiş gibi tahammülü azalmış oluyor aslında kadına özel değilde herseye ilgisi azalıyor. kadınlarda da zaman geçtikçe eğer aradaki ilişki dinamiği monotonluğa gidiyorsa gereksiz bir yetersizlik hissi tükenme sinir stres ile kendini yıpratmaya doğru gidiyor.bunu büyük çoğunluk olarak genelliyorum. çünkü şikayetlerin temelinde bu var.Rutinden sıkılmayacak kısmı güzel olmamış. Evlilik biz unumuzu eledim eleğimizi astık demek değil.
Çiftler birbirini sıkmadan birbirlerine özgür olabilecekleri alanlar bırakmalı, kimisi müzik dinler, kimisinin hobisi vardır... Bir kadın veya erkeğin arkadaşlarıyla buluşması sohbet etmesi ayıp bir şey değil.
Tam tersi birçok insan pişman olduğundan bahsediyorMerhaba herkes biseyler yazmış, çoğu pişman değilim demiş, ben pişman miyim bilmiyorum yeni evli sayılırız, bazı şeyleri zaman gösterecek, ben bu toplumun evlilere ve gelinlere bakış açısından çok rahatsızım, yeni evlisiniz ve eş ailesi hep biseyler bekliyor, eş kişisi çoğu zaman arada kalıyor , eşten önce akrabalarını memnun etmek zorundasın, bizim memlekette var bu kv, gelin , görümce , elti vb sorunlar, toplum olarak yetiştirilme biçimimiz berbat , kadınlar anneliği tanrıça olmak kadar yücelestiriyor , siz hiç Amerika veya başka bir ülke de sütümü helal etmem klişesini duydunuz muAnneler, anneliği cennet sebebi görmek yerine gençlere baskı yapabileceği söz geçirecegi bir mekanizma olarak görüyorlar ve kullanıyorlar, tek umudum yeni neslin bu saçma düşünceleri bertaraf etmesidir, bu yazdıklarımı toplumdaki düşünce tarzına ( Yanı kendi evliliğimden değil) bakarak yazdım , genç kızlara önerim ayaklarınız üzerinde durmadan acele evlenmeyin, evlilik hiçbirşeyin tek başına çözümü değildir ...
Pişman değilim ama evlilik insanı da değilim. Fazla sorumluluk alıyorum kontrolcüyüm ve bu da beni yoruyorEvlilik bana gore degil, pişmanim diyenler cocuktan pisman degilim demişler.
Benim bir arkadasim da evlilik bana gore degil ama oglumu seviyorum demisti. Elbette insan cocugunu sever ama evliliklerdeki pişmanlik, yipranma ve buyuk sorumluluklarin başinda cocuk yapmak geliyor aslinda, herkes için oyle olmasa da.
7 senedir cocuk yapamadim korkudan, kendimize 5 sene daha verdik. Bu yorumlari okudukca soguyorum.35ten sonra bunlari çekebilecek miyim acaba...
Benim annem üniversite mezunu bir kadındır, aşırı dominanttır. Halen evime karışmaya çalışır, kapıdan kovsam bacadan girer. Asla mücadeleden kaçmam ama annemi asla ikna edemiyorum, bazen küsse de biraz sussa derim.sonuçta parada olsa vakitte olsa en sonunda buna bağlanıyor. kaçınılmaz son gibi.evlilikte zaman geçtikçe erkek fabrika ayarlarını dönüp rahatına baksa dahi çekmediği dertleri çekmiş gibi tahammülü azalmış oluyor aslında kadına özel değilde herseye ilgisi azalıyor. kadınlarda da zaman geçtikçe eğer aradaki ilişki dinamiği monotonluğa gidiyorsa gereksiz bir yetersizlik hissi tükenme sinir stres ile kendini yıpratmaya doğru gidiyor.bunu büyük çoğunluk olarak genelliyorum. çünkü şikayetlerin temelinde bu var.
tabi ki istisna kadılar erkekler var fakat bunlar azınlıkta kalıyor.
hiçbir şey olmasa bazende ailelerdeki psikolojisi bozuk kişiler bozmaya uğraşıyor. tabi evlilik sağlam kurulduysa o bunu dedi şunu dediye takılmaz da. yine de bazı aileler evlilik düşmanı.
kimi ailelerde evlilikleri bozulmasın diye destek verselerde bi yere kadar karı koca bağlarında anlayışlarında iş yoksa başka bahaneler ile kriz yaşıyorlar.
Git köşede ağlaevlililten soğudum yemin ederim
Oysaki bazı erkekler evde paşa olacağını düşünerek evleniyor. Sonrası büyük şok tabii. Canlarım yaBenim annem üniversite mezunu bir kadındır, aşırı dominanttır. Halen evime karışmaya çalışır, kapıdan kovsam bacadan girer. Asla mücadeleden kaçmam ama annemi asla ikna edemiyorum, bazen küsse de biraz sussa derim.
Bu yazdıklarım tüm erkek/kadınlar için değil ama çoğunluk... Erkekleri çalıştırmıyoruz, ailesinin evinde yatak toplamış, ev işi yapmamış birisi geliyor ve bu adamın kendi evinde bu işleri yapmasını istiyorsak 2 yılımız var, ev işlerine yardım etmesini sağlamalıyız.
Benim eşim Karadenizli, haftanın 2 3 günü yemek yapar, ben salonu topluyorsam oda çocukların odasını toplar ama asla ben bunlarla uğraşırken maç izlemesine izin vermem. Eğer ona verdiğim işi yapmasın sorun çıkartırım.
Bazıları cidden öyle ama. 21 yaş? Evlilik?? Ben e harfini duyunca uzardım.Git köşede ağla
Ya aslında kişiye göre değişir. Kuzenimin eşi 21 yaşında kız evlilik için dünyaya gelmiş. ben onun kadar olamam mesela. Dört dörtlük benim gözümde. Bir de bana bak 30 yaşında evlendim hala ağlıyorum sorumluluk ağır diye
nişanlını çok iyi tanı ailesi mesela anneci midir,ailesini karıştırır mı ben o konuda şanslıyım şükür dün eşim izinli evdeydi,ben çocukları alıp eve geçicem neyse kayınvalidem yemek yapayım getireyim demiş ok dedim.Eşimi aramış demiş sonra eltimde yeğeni kendisinin evde hamile oda evde sıkılıyor onu alalım gelsin demiş.Eşimde her geldiğinde onu getirmek zorunda değilsin demiş getirmedi eltimi.Benim için sorun yoktu ama eşim mesela dan dan keser öteki türlü olsa ben istemesem mesela eşim ok deseydi benim için daha sıkıntı olurduAy yazdıklarınızı nişanlı biri olarak okudum. Çocuk falan hep hayalimdi ama gerçekleri böyle okuyunca insanın aklında “acaba ?” Oluyor..
O birisi benim eşim işteOysaki bazı erkekler evde paşa olacağını düşünerek evleniyor. Sonrası büyük şok tabii. Canlarım ya
erkeğin evlilikte bir işin ucundan tutması çok güzel birşey.benimde annem erkek kardeşimi parazit gibi yetiştiriyor. evde ayak kokuyor çözüm bulacağına ben alıştım diyor.bir yatak toplatmadı önüne yemeğini koydu.onu yücelttikçe beni aşağıladı.bu haliyle bile annemi psikolojik olarak yoruyor.birde bundan normal evlilik yaşamasını bekleyecek.bu yanlış büyütmesini kdv si ile geri öder kardeşim biliyorum.beni ne kadar doğru yetiştirdi bilemem ama kardeşimden bişey olmayacağını kendi söylüyor bi yandan.Benim annem üniversite mezunu bir kadındır, aşırı dominanttır. Halen evime karışmaya çalışır, kapıdan kovsam bacadan girer. Asla mücadeleden kaçmam ama annemi asla ikna edemiyorum, bazen küsse de biraz sussa derim.
Bu yazdıklarım tüm erkek/kadınlar için değil ama çoğunluk... Erkekleri çalıştırmıyoruz, ailesinin evinde yatak toplamış, ev işi yapmamış birisi geliyor ve bu adamın kendi evinde bu işleri yapmasını istiyorsak 2 yılımız var, ev işlerine yardım etmesini sağlamalıyız.
Benim eşim Karadenizli, haftanın 2 3 günü yemek yapar, ben salonu topluyorsam oda çocukların odasını toplar ama asla ben bunlarla uğraşırken maç izlemesine izin vermem. Eğer ona verdiğim işi yapmasın sorun çıkartırım.
Ben de erken olduğunu düşünüyorum hem de fazlasıyla. Ama evine gittim görüştüm kız bildiğin 21 değil 30 yaş ağırlığında. KV ile mesafesini çok güzel ayarlamış. Teyzem etrafında dört dönüyor. Kız çok saygılı onlara onlar da ona. 3 eltiler iki elti ile muhabbeti yok tavrını almış bazı olaylardan dolayı muhatap bile olmuyor.Bazıları cidden öyle ama. 21 yaş? Evlilik?? Ben e harfini duyunca uzardım.
Evlilik yürütülmesi oldukça çaba isteyen zor bir süreç bence. Genelde insanlar böyle sıkıntıları varsa bile gerçek hayatta dile getirmiyorlar.
Dürüst olmanızı bekleyerek evlenenlere sormak istiyorum.
Evlendiğinize pişman mısınız? Eğer öyleyse neden?
Çocuk olmasa boşanırdım diyen, daha bekleseydim çok daha iyi olurdu, erken evlendim ya da daha uygun bir eş seçmek isterdim gibi dertleri olan var mı?