eşin gerçekten iyi biriyse ve sadece ailesi konusunda seninle tartışıyorsa bazı şeyleri sineye çek ve eşinle mutlu olmaya bak derim. zaten farklı şehirdesiniz madem sürekli gidemezsiniz, kimse kimsenin ailesini sevmek zorunda değil ama saygı duymsk zorunda, inan varya bende düğünümde saçma sapan birsürü olay yaşadım, mesela birini söyleyeyim, nişanımdan itibaren kaynanam sürekli biz evlendikten sonra senin evine yerleşeceğiz, sıkıldık köyde yaşamaktan şehire senin evine geleceğiz demeye başladı. anneme ayrı söylüyordu biz kızının evine yerleşeceğiz evlenince falan, kaç kere eşime söyledim annenler bizde mi kalacak hep söylüyor dedim yok öyle birşey inanma dedi ama ben sürekli bu konu yüzünden eşimle kavga ettim evlenme arefesinde bir geline sürekli bu söylenir mi ayıp denen birşey var madem beraber oturmak istiyorsun daha istemeye geldiğinde söyle demi, ona göre kız da bilsin nerede oturacağını, istemede bize ayrı ev açacağız demişlerdi.sonuç olarak ayrı ev açıldı ama evlendikten sonra da aylarca gelip evine yerleşeceğizler devam etti. 2 yıllık evliyim gelen giden yokyemek konusunda da annemle eşya bakmaya gittiğimizde ( ki 10 saatlik yoldan geliyoruz ) kabak yemeği yapmışlardı herşeye rağmen eşimi çok seviyorum, çok iyi bir insan. şimdi geriye dönüp baktığımda keşke diyorum bu tarz şeyler için kavga etmeseydim, ne onu ne kendimi üzmeseydim. evlilğinde mutluysan, eşin sana karşı iyiyse gerisini boşver anca evliliğine zarar verirsin böyle giderse.senin eşin en azından sadece kendi masrafını yapmış ailesi katkıda bulunmamış, bizim düğünümüzde benim eşim abisine takım elbise, kız kardeşine abiye, annesine de abiye tarzı kapalı kıyafet falan aldı bi de onları aldı düşün yani düğün için. ikimiz de aynı sayılırız sadece 2 yıllık evli olduğum için senden rütbeliyim ve bazı şeyleri uzun vadede daha iyi gördüm . başlarda senin gibi çok sıkıntılara girdim ama eşimden allah razı olsun onunla mutluyum , aile konusunu açmadığımız sürece tabi...
hey maşallah BEN DÜN NE YEDİĞİMİ HATIRLAMIYORUMMerhaba,
Evleneli nerdeyse 2 ay olacak ama biz hala eşimin ailesi yüzünden kavga ediyoruz.Lütfen bana akıl verin.
Evlenmeye karar verdiğimizi ilk eşim ailesine söylediğinde çok sevinmişler uzun zamandır bu haberi beklediklerini söylemişler hatta oturdukları evi boşaltmayı bizim yerleşmemizi teklif etmişler.Eşimin ailesinin 6 tane evi var;şu an 3 tane evlerinde yaşıyorlar,düzenleri var.biri bizim oturduğumuz şehirde,biri memleketlerinde merkezde biride memleketlerinde köylerinde.Şuan bizim oturduğumuz şehirdeki evlerini alırken parasını eşim vermiş,onlar daha sonra öderiz demişler fakat vermemişler.1yıl sonrada burdaki evi evleneceğin sana veririz demişler bu şekilde konu kapanmış.
Neyse bu ev mevzusu çokta önemli değil bence.İstemeye gelecekleri gün çikolatayı çiçeği eşim almış hatta biraz geç kaldılar bu yüzden,duyunca şaşırmıştım bu kadar sevinen insanlar son güne kadar hazırlık yapmamışlar mı diye.Burada onları çok güzel ağırladıkiyemek çeşidi sayamayacağım kadar çoktu sırf 5 çeşit tatlı vardı yani anlatmak istediğim bizimkiler onları memnun etmek için no hoş sohbetlerini esirgediler ne sofralarını.İsteme faslından sonra kayınvaldem ve kayınpederim ertesi günü memleketlerine gittiler düğün yerini ayarlamak için.Buarada ben nikahın bile yeterli olacağını düğün için kendilerini bunaltmamalarını gerektiğini ,insanları memnun etmenin zor olduğunu ve bunu bildiğimi söyledim çok masraf yapmasınlar diye.3gün içinde salon tutuldu ama bu arada ailem telefon açıp sormadılar bile tarih size uygun mu diye,ben biraz üzüldüm ama belki aileler kendi aralarında konuşmak istemiyorlardır diye önemsemedim.
Salonu tuttular ama oradan 1 ay dönmediler,akrabaları ile vakit geçirdiler.Eşimin liseye giden kardeşi var ,bende düzenleri bozulmasın diye her akşam iş çıkışı gidip yemeklerini yaptım ve 1 ayı böylece geçirdik.Nişanımız yaklaşıyordu ve eşimin ailesi daha ortalarda yoktu ,bu 1 ayda her hafta onları aradım fakat onlar ne beni nede ailemi aramadılar.Nişana 1 hafta kala artı isyan ettim eşime;1 hafta var daha gelmediler bile insan nezaketende olsa arar bi ailemi sorar bi adetiniz yapılacak birşeyiniz var mı diye.Neyse eşim haklısın bıktım bende bunlardan diyip annesini aradı.Annesi ertesi günü uçakla geldi,hemen beni aradı sabah.Bende nişan bohçası yapılsın çok istiyordum ama 1 hafta kaldı nasıl yapalım dedim ve tokat gibi cevap geldi;kayınvaldem bizim oralarda öyle adet yok hiç dedi.Bizim burda hep yapılır dedim tekrar o da tekrar aynı cevabı verdi.Eh o zaman yapılacak birşey yok yapmayın madem başka adet ben bilmem ailemin istediği vardır belki bir arayın hem 1 aydır hiç görüşmediniz konuşmuş olursunuz dedim.Annem olay çıkmasın diye siz gelin yeter,sağolun demiş.
Nişandan 1 gün önce eşim yanıma geldi takı falan yok değil mi nişanda dedi.Adetler yöreler farklı ama illaki bişey takılır nişanda,durumu olmayan insanlar değilki sizinkiler lütfen güel bi dlle uyar annem babam gerçekten çok üzülürler dedim.Neyse nişanda geldiler,ufacık bir bilezik almışlar tabi elime olmadı.Orada bizimkiler şok olular,sana ne istiyosun diye sormadılar mı birlikte gitmediniz mi dediler.Mahcup oldum aileme karşı sormadılar bende söylemedim zaten yeni geldiler memleketlerinden dedim,böylece kapandı konu.
Evlilik hazırlıklarına başladık ailem beyaz eşyalarımı,mutfak eşyalarımı,evimin perdelerini aldı.Bizde mobilyalarımızı kredi çekip kendimiz alalım diye konuştuk.Evide kayınvaldemin yan sokağından tuttuk;inanın ihtiyaçları olur onlara yakın olalım diye.Neyse bu arada hiç sormuyorlar birşeye ihtiyacınız var mı yardımcı olunacak birşey var mı diye.Ailem bir gece onları ziyarete geldi;çayın yanına ne koyacağız diye mutfağa gittim bir gördüm ki mutfakta sayıyla herkese 1 er tane kurabiye alınmış ,yarım dilimde börek.İnanın şok oldum,kendi akrabaları geldiğinden en az 7 çeşit ikram yapanlar anneme babama nasıl davranıyorlar.Neyse bozuntuya vermeden bizimkilerin getirdiği ikramlardan koyalım dedim çay tabağına 1 adet baklava yeter dedi .Annem babam hiç birşey demeden o geceyi geçirdik.Yine takmadım kafama yorgundur yapamamıştır dedim geçtim.
Eşime söyledim bak bizimkiler bu kadar şey aldılar evimiz için zaten mobilyayıda biz alıyoruz sizinkilerde halımızı alsın,evde onlardanda birşey olsun,tabi ben söylerim dedi.Ertesi gün kayınvaldeme uğradım bir kahve içeriz diye,kadın karşımda ağlamaya başladı bizim maddi durumumuz çok kötü bizde hiç para yok diye.Anne üzülme düğün falan yapmayın bu kadar kötüyse durumunuz üzülme dedim yok illa ben yapıcam ama sizin eve halı alamam dedi peki dedim kapattım.Eşim iş dönüşü hadi annemleri alıp halı bakmaya gidelim dedi bende ona durumları kötüymüş annen böyle dedi bana bir daha söyleme biz alalım nolucak dedim ,onlara gittik.Birde ne göreyim kayınpederin elinde yeni telefon 1 milyara aldım diye gösteriyor.Eşim ayrı şok oldu ben ayrı.Hani paranız yoktu sizin diye çıkıştı annesi hemen ağlamaya başladı ya bana bişey olursa gelme üstümüze diye.Bne tartışmadan rahatsız oldum ,siz konuşun sonra gelirim diye çıktım.Duygu sömürüsündne o kadar rahatsız oldum ki eşimede söyledim bunu.Neyse ben anladım artık ne aradılar ne sordular düğüne kadar,bende ne aradım ne sordum.Düğünde görüşürüz dedim artık.
Neyse aradan aylar geçti biz onların memleketine gittik düğüne;eşim annem ve ben.1 hafta öncesinden gidelim akrabalarınla tanışayım dedim.Yolda kayınvaldemi aradım anne biz geliyoruz 2 saat yolumuz kaldı çok açız ;20 saattir yoldayız dedim.Eh insan olan bir çay demler diye düşündüm.Bir gittik ki ne çayı oturmuşlar kapıda muhabbet ediyorlar,içeri girdik en azından kahvaltı hazırlamıştır diye nerdeee bir çay bile yok.Neyse biz eve gidip uyuyalı dedik onların 2.evine gittik.akşam olunca uyandık tabi hala açız eşim yemek yiyelim dedi.dur annenleri arayayım dünürleri gelinleri geldi hazırlamışlardır yemek ayıp olur onlara dışarda yersek dedim.Aradım ama yemek yok burda dediler dışarda yedik neyse 1 hafta böyle geçti.Düğün bitsin kurtulayım diyordum artık ,düğün günü baktım bize verilen paraları topluyor annesi heralde kaybederiz bu kalabalıkta diye düşündüm;hatta babam onların cepleri çantaları dolunca benim ceplerede koyalım isterseniz ben çocuklara teslim ederim demiş yok yok diyip kaçmışlar yanından hemen.Meğersem eşim söyledi o paraları nlar alacak durumları kötüymüş dedi şok oldum.Hiçbirşey demedim ama en son düğün bitti ben artık hüngür hüngür ağlamaya başladım.
Evimize döndük rahatız derken onlarda döndüler bizim bulunduğumuz şehirdeki evlerine.Eşim gidelim diyor içimden gelmiyor istemiyorum sevmiyorum artık.Git sen ben gelmek istemiyorum dedim kavga çıktı.Annemi babamı istemiyosundan ben sana hiç bişi dedim mi bende bayılmıyorum ama gidiyodum sizinkilere bundan sonra bende gitmem vs..Ya naptı benimkiler bi dediğimizi 2 ettiler mi diyorum benimkiler naptı diyo ,sorun bu hiçbirşey yapmadılar yeter artık br çay koymadılar önüme diye ağladım.3 gün sonra yine geldi gidelim diyor yine kavga...Bu böyle 2 ay gitti.Napmalıyım artık bilemiyorum en son dayanamayıp geçen hafta gittim1 saat oturup kalktım.Ama gitmek istemiyorum görmek istemiyorum,bu duygulardan nasıl uzaklaşabilirim?Yardım edin lütfen aileme durumu anlatamıyorum...
Eşimin ailesi karadenizli ,inanın onlar dışında herkes 4 döndü etrafımızda çok ilgilendiler sağolsunlar.
Eşimde gerçekten uyumlu bir insan bir dediğim 2 olmadı ,2 kişi herşeyimizi hallettik hiç kırmadı.Bende herşeyimi minimumda tuttum o da her zaman söyler zaten gelin çiçeğini bile kendi yaptı diye.
Ailem durumun farkında babam çok üzgün ama kocan iyi biri kızım geçer bu günlerde az sabret diyo ne desin..
Eşimin etkilendiği tek şey düğün,yoksa o da düğüne gitmeden çok tavırlıydı ben sakinleştirdim hep. Düğünde ne dediler ne yaptılar bilmiyorum ama sürekli babam bana çok güzel düğün yaptı diyip duruyo
baklava yeter dedi .
Merhaba,
Evleneli nerdeyse 2 ay olacak ama biz hala eşimin ailesi yüzünden kavga ediyoruz.Lütfen bana akıl verin.
Evlenmeye karar verdiğimizi ilk eşim ailesine söylediğinde çok sevinmişler uzun zamandır bu haberi beklediklerini söylemişler hatta oturdukları evi boşaltmayı bizim yerleşmemizi teklif etmişler.Eşimin ailesinin 6 tane evi var;şu an 3 tane evlerinde yaşıyorlar,düzenleri var.biri bizim oturduğumuz şehirde,biri memleketlerinde merkezde biride memleketlerinde köylerinde.Şuan bizim oturduğumuz şehirdeki evlerini alırken parasını eşim vermiş,onlar daha sonra öderiz demişler fakat vermemişler.1yıl sonrada burdaki evi evleneceğin sana veririz demişler bu şekilde konu kapanmış.
Neyse bu ev mevzusu çokta önemli değil bence.İstemeye gelecekleri gün çikolatayı çiçeği eşim almış hatta biraz geç kaldılar bu yüzden,duyunca şaşırmıştım bu kadar sevinen insanlar son güne kadar hazırlık yapmamışlar mı diye.Burada onları çok güzel ağırladıkiyemek çeşidi sayamayacağım kadar çoktu sırf 5 çeşit tatlı vardı yani anlatmak istediğim bizimkiler onları memnun etmek için no hoş sohbetlerini esirgediler ne sofralarını.İsteme faslından sonra kayınvaldem ve kayınpederim ertesi günü memleketlerine gittiler düğün yerini ayarlamak için.Buarada ben nikahın bile yeterli olacağını düğün için kendilerini bunaltmamalarını gerektiğini ,insanları memnun etmenin zor olduğunu ve bunu bildiğimi söyledim çok masraf yapmasınlar diye.3gün içinde salon tutuldu ama bu arada ailem telefon açıp sormadılar bile tarih size uygun mu diye,ben biraz üzüldüm ama belki aileler kendi aralarında konuşmak istemiyorlardır diye önemsemedim.
Salonu tuttular ama oradan 1 ay dönmediler,akrabaları ile vakit geçirdiler.Eşimin liseye giden kardeşi var ,bende düzenleri bozulmasın diye her akşam iş çıkışı gidip yemeklerini yaptım ve 1 ayı böylece geçirdik.Nişanımız yaklaşıyordu ve eşimin ailesi daha ortalarda yoktu ,bu 1 ayda her hafta onları aradım fakat onlar ne beni nede ailemi aramadılar.Nişana 1 hafta kala artı isyan ettim eşime;1 hafta var daha gelmediler bile insan nezaketende olsa arar bi ailemi sorar bi adetiniz yapılacak birşeyiniz var mı diye.Neyse eşim haklısın bıktım bende bunlardan diyip annesini aradı.Annesi ertesi günü uçakla geldi,hemen beni aradı sabah.Bende nişan bohçası yapılsın çok istiyordum ama 1 hafta kaldı nasıl yapalım dedim ve tokat gibi cevap geldi;kayınvaldem bizim oralarda öyle adet yok hiç dedi.Bizim burda hep yapılır dedim tekrar o da tekrar aynı cevabı verdi.Eh o zaman yapılacak birşey yok yapmayın madem başka adet ben bilmem ailemin istediği vardır belki bir arayın hem 1 aydır hiç görüşmediniz konuşmuş olursunuz dedim.Annem olay çıkmasın diye siz gelin yeter,sağolun demiş.
Nişandan 1 gün önce eşim yanıma geldi takı falan yok değil mi nişanda dedi.Adetler yöreler farklı ama illaki bişey takılır nişanda,durumu olmayan insanlar değilki sizinkiler lütfen güel bi dlle uyar annem babam gerçekten çok üzülürler dedim.Neyse nişanda geldiler,ufacık bir bilezik almışlar tabi elime olmadı.Orada bizimkiler şok olular,sana ne istiyosun diye sormadılar mı birlikte gitmediniz mi dediler.Mahcup oldum aileme karşı sormadılar bende söylemedim zaten yeni geldiler memleketlerinden dedim,böylece kapandı konu.
Evlilik hazırlıklarına başladık ailem beyaz eşyalarımı,mutfak eşyalarımı,evimin perdelerini aldı.Bizde mobilyalarımızı kredi çekip kendimiz alalım diye konuştuk.Evide kayınvaldemin yan sokağından tuttuk;inanın ihtiyaçları olur onlara yakın olalım diye.Neyse bu arada hiç sormuyorlar birşeye ihtiyacınız var mı yardımcı olunacak birşey var mı diye.Ailem bir gece onları ziyarete geldi;çayın yanına ne koyacağız diye mutfağa gittim bir gördüm ki mutfakta sayıyla herkese 1 er tane kurabiye alınmış ,yarım dilimde börek.İnanın şok oldum,kendi akrabaları geldiğinden en az 7 çeşit ikram yapanlar anneme babama nasıl davranıyorlar.Neyse bozuntuya vermeden bizimkilerin getirdiği ikramlardan koyalım dedim çay tabağına 1 adet baklava yeter dedi .Annem babam hiç birşey demeden o geceyi geçirdik.Yine takmadım kafama yorgundur yapamamıştır dedim geçtim.
Eşime söyledim bak bizimkiler bu kadar şey aldılar evimiz için zaten mobilyayıda biz alıyoruz sizinkilerde halımızı alsın,evde onlardanda birşey olsun,tabi ben söylerim dedi.Ertesi gün kayınvaldeme uğradım bir kahve içeriz diye,kadın karşımda ağlamaya başladı bizim maddi durumumuz çok kötü bizde hiç para yok diye.Anne üzülme düğün falan yapmayın bu kadar kötüyse durumunuz üzülme dedim yok illa ben yapıcam ama sizin eve halı alamam dedi peki dedim kapattım.Eşim iş dönüşü hadi annemleri alıp halı bakmaya gidelim dedi bende ona durumları kötüymüş annen böyle dedi bana bir daha söyleme biz alalım nolucak dedim ,onlara gittik.Birde ne göreyim kayınpederin elinde yeni telefon 1 milyara aldım diye gösteriyor.Eşim ayrı şok oldu ben ayrı.Hani paranız yoktu sizin diye çıkıştı annesi hemen ağlamaya başladı ya bana bişey olursa gelme üstümüze diye.Bne tartışmadan rahatsız oldum ,siz konuşun sonra gelirim diye çıktım.Duygu sömürüsündne o kadar rahatsız oldum ki eşimede söyledim bunu.Neyse ben anladım artık ne aradılar ne sordular düğüne kadar,bende ne aradım ne sordum.Düğünde görüşürüz dedim artık.
Neyse aradan aylar geçti biz onların memleketine gittik düğüne;eşim annem ve ben.1 hafta öncesinden gidelim akrabalarınla tanışayım dedim.Yolda kayınvaldemi aradım anne biz geliyoruz 2 saat yolumuz kaldı çok açız ;20 saattir yoldayız dedim.Eh insan olan bir çay demler diye düşündüm.Bir gittik ki ne çayı oturmuşlar kapıda muhabbet ediyorlar,içeri girdik en azından kahvaltı hazırlamıştır diye nerdeee bir çay bile yok.Neyse biz eve gidip uyuyalı dedik onların 2.evine gittik.akşam olunca uyandık tabi hala açız eşim yemek yiyelim dedi.dur annenleri arayayım dünürleri gelinleri geldi hazırlamışlardır yemek ayıp olur onlara dışarda yersek dedim.Aradım ama yemek yok burda dediler dışarda yedik neyse 1 hafta böyle geçti.Düğün bitsin kurtulayım diyordum artık ,düğün günü baktım bize verilen paraları topluyor annesi heralde kaybederiz bu kalabalıkta diye düşündüm;hatta babam onların cepleri çantaları dolunca benim ceplerede koyalım isterseniz ben çocuklara teslim ederim demiş yok yok diyip kaçmışlar yanından hemen.Meğersem eşim söyledi o paraları nlar alacak durumları kötüymüş dedi şok oldum.Hiçbirşey demedim ama en son düğün bitti ben artık hüngür hüngür ağlamaya başladım.
Evimize döndük rahatız derken onlarda döndüler bizim bulunduğumuz şehirdeki evlerine.Eşim gidelim diyor içimden gelmiyor istemiyorum sevmiyorum artık.Git sen ben gelmek istemiyorum dedim kavga çıktı.Annemi babamı istemiyosundan ben sana hiç bişi dedim mi bende bayılmıyorum ama gidiyodum sizinkilere bundan sonra bende gitmem vs..Ya naptı benimkiler bi dediğimizi 2 ettiler mi diyorum benimkiler naptı diyo ,sorun bu hiçbirşey yapmadılar yeter artık br çay koymadılar önüme diye ağladım.3 gün sonra yine geldi gidelim diyor yine kavga...Bu böyle 2 ay gitti.Napmalıyım artık bilemiyorum en son dayanamayıp geçen hafta gittim1 saat oturup kalktım.Ama gitmek istemiyorum görmek istemiyorum,bu duygulardan nasıl uzaklaşabilirim?Yardım edin lütfen aileme durumu anlatamıyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?