Hepinize değerli yorumlarınız için teşekkür ediyorum.
Aslında birşeyi yanlış ifade etmişim eşim çocuk istemiyor değil;hatta o beni ikna etti.
Ama ona kalsa cocuk yapabilirz, bir sorun yok.
Beni rahatsız eden konu onun bu kadar rahat olup, hayatı hakkında planlar yaparken; benim kendime ben ne istiyorum diye hiç soramamam.
Kendi işini şimdi denemesi lazımmış, ilerde daha zor olur diyor tamam bir parça haklı.
Peki ben napıyorum kazandığım parayı hep ince hesaplarla harcıyorum.
Bir arkadaşımız ev ve araba işlerini abarttığımızı düşünmüş.
Aslında haklı olabilir ama ben bu işlere ikimizin maaşını göz önünde tutarak girdim.
Hatta şimdi bile o çalışmasa ben borçları ödeyip evi geçindirebilirim.
Ama dediğim gibi bu durumda ne çocuk yapabilirim ne kendime beş kuruş harcayabilirim.
Bazen diyoru ki bu kadar çalışıyorum daha rahat bir hayatım olması gerekirdi.
Rahat hayattan kastım ben yine çalışırım ama cocuğum olsun arabamı koyup biraz gezeyim; hala hayatımızı yoluna nasıl koyacağız derdi olmasın
Acaba hayattan beklentilerim mi yanlış yerde? Bu çabalama hiç bitmeyecek mi?