+1Ya şaka mısınız arkadaşlarBağırsak problemi olmayan adam taniyaniniz var mı ? Hemen hemen hepsinin g.tyle midesiyle derdi var, ama flört ederken kalkıp anlatmazlar....Goz koydukları kadının evlenene kadar gözünü boyamak için 50 dolap çevirir bunlar yine de anlatmazlar
Senin güzel bacaklarına kurban olsun onlar... Sormadan anlatmayın kız önden önden ufak tefek kusurlarınızı, soylemesen farkında bile olmayacak adamlara koz veriyosunuz böyle böyle...Ne bileyimm bacımsuben bi problemim varsa önden anlatırım daha fazla bağlanmamak için ben şuan bacaklarımdan rahatsızım meselâ. Çok korkuyorum benden vazgeçmesinden karsımdaki insanın yani o yüzden önden söylüyorum
Ah işte olmuyor kiSenin güzel bacaklarına kurban olsun onlar... Sormadan anlatmayın kız önden önden ufak tefek kusurlarınızı, soylemesen farkında bile olmayacak adamlara koz veriyosunuz böyle böyle...
Aynen, hepsi sorsan seks tanrısı zanneder kendini, eskaza problem var dersen bı de seni suçlu çıkarırlar, azgın, bakımsız, zayıf, şişman, doyumsuz veya isteksiz ilan edilirsin bı anda, şaşmaz+1
Valla kolay kolay cinsellikte iyi değilim demez hiçbir adam bence. 3 saniyelikler bile kendini Johhny Sins falan sanmıyorsa ben de Rosa değilim.
Ya burada bin tane sorunlu cinsellik konusu okuduk, hangi adam evet ben iktidarsızım doktora gitmeliyim demiş karısına?
Muhtemelen ilk probleminden ötürü 2. Ve 3. Sorunları yaşıyor. Bana öyle geldiMerhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.
Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum
Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.
Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.
Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.
Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)
Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor.
Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.
Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.
Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum
Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.
Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.
Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.
Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)
Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor.
Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.
Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Yani sevince insan her seyıne katlanıyor. Ama daha bır aşk olmadan gaz geçirme fln ımsanı bı durdurur. Sizi anlıyorum. Dışarda insan bazen delı gıbı iğrenç şeyler yıyıp gezmekte ıstıyor. Mesela ben kocamla sarhoş olmak ıstıyorum evlendıgımde.Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.
Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum
Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.
Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.
Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.
Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)
Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor.
Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.
Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
Yani sevince insan her seyıne katlanıyor. Ama daha bır aşk olmadan gaz geçirme fln ımsanı bı durdurur. Sizi anlıyorum. Dışarda insan bazen delı gıbı iğrenç şeyler yıyıp gezmekte ıstıyor. Mesela ben kocamla sarhoş olmak ıstıyorum evlendıgımde.Merhabalar, çok vaktinizi almadan direkt konuya girmek istiyorum. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Ben bir devlet hastanesinde doktor olarak çalışmaktayım. Şöyle ki sevgi anlamında duygusuz olduğumu hissediyorum. Daha önce hiç birlikteliğim olmadı birisiyle. Bu yönde bir talebim de olmadı açıkçası çok da asosyal büyüdüm. Ama evdekilere -artık yaş da gelip geçince (31 yaşındayım)- evlenme isteği vibe'ı vermeye başlamıştım ki Teyzem beni birisiyle tanıştırmak istedi, kuzenimin yakın arkadaşıymış bu beyefendi de.
Bu arada noldu da birden bire evlenmek istedin derseniz hayat felsefesi olarak böylesine bir yalnızlığın uygun olmayacağını kavradım ve kendimi birisine adamak istediğimi fark ettim. Psikoterapi de alıyordum bu süreçle alakalı zaten. İçimden inşallah aşk ve sevgi gibi şeyleri ben de hissederim diye dua ediyorum
Velhasıl biz bu beyefendiyle 7-8 defa oturduk, görüştük. Kendisi hakim yardımcısı olarak çalışıyor ve seneye ataması olacakmış rastgele şehirlerden birisine. 29 yaşında o da. Prezantabl, ciddi bir görünüşü var. Samimi ve ayrıca bana da iyi davranıyor, içimden bu iş olacak derken son görüşmemizde garip şeyler oldu.
Bana birdenbire sağlık problemlerini anlatmaya başladı. Ben ömrümü devam ettireceğim bir kişiden sağlık sorunlarımı saklamak istemem diyerek başladı anlatmaya. Öncelikle sindirim sorunları yaşadığını, dışarıdan çok çok nadir olmakla birlikte hiçbir şekilde yemek yiyemediğini, aynı şekilde misafirliklere de gittiğinde orada verilen şeyleri de eğer midesine dokunuyorsa yiyemediğini, sadece evde kendi hazırladığı şeyleri tüketebildiğini, ayrıca yoğun bir şekilde -lütfen mazur görün- gaz ve geğirme problemleri yaşadığını, aşırı yavaş yemek yediğini vb. durumları anlattı. Bu gibi durumlar seni iğrendirir veya sorun olur mu diye önceden söylüyorum diye devam etti. Hatta doktor da olduğumdan bana baya belgelerle gelip yıllardır bu problemlerin tedavisini aradığını ancak bir türlü çözüm olmadığını denemediği şeyin kalmadığını falan her şeyi anlattı.
Sonra ikinci aşamaya geçti. cinsi problemlerden bahsetti. Daha önce hiçbir birlikteliği olmadığı için bu konularda acemi olabileceğini, ancak bunun düzelmesi yönünde her türlü şeyi yapacağını söyledi. Bu konuda zaten benim de olmadığı için birlikte aşabileceğimizi düşündüğümü söyledim ve kapattım burayı.
Sonra da psikolojik olarak kaygı ve stres seviyesinin biraz yüksek olduğunu falan bahsetti. (bu devirde kimin yok?)
Bunlar birdenbire konuşulunca ben paranoyaya girdim zaten. Acaba benden soğudu da bahane olarak mı birdenbire bunlar ortaya döküldü diye düşündüm ki ama çocuk e-nabız kayıtlarıyla belgeli-kanıtlı gelmiş her sorununu tak tak anlatıyor.
Şimdi evet hastalıkta-sağlıkta diyoruz tabi ki ama ben henüz evlenmeden bu kadar şeyi öğrenmiş oldum. Hiç kimse 4x4 değildir elbette hepimizin birtakım sorunları var ama özellikle sindirim sorunlarında kafam takıldı. Yani ben birlikte bir şey yiyemediğim, dışarıda gezip farklı tatlar deneyemedeğim birisiyle evlensem ne anlamı kaldı ki şimdi. ortak etkinlik olarak ne yapabiliriz mesela? her etkinliğin aralarında yeme-içme vardır nereye kadar sabredilir bu duruma bilemedim. Ayrıca sonradan bu gaz vb. problemler beni ondan tiksindirebilir mi gerçekten kafam çok bulanmış vaziyette.
Onu gerçekten çok beğenmiştim, bu yaşıma kadar ciddi anlamda konuştuğum belki de tek kişiydi ama o da birdenbire hüsran oldu. Sizce ne yapılmalı, her şeye rağmen devam mı edilmeli yoksa bu gibi durumlar bir evliliği çekilmez yapabilecek düzeye varacak şeyler midir...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?