- 30 Haziran 2015
- 30
- 9
- 1
- Konu Sahibi kararsiz_86
-
- #1
merhaba dışardan bakınca herşey normal ama benim içimde fırtınalar kopuyor. çok daraldım.
durum şu:
Ben çalışıyorum. Yaklaşık 1,5 sene evvel ilişkim başladı. Kendisi üniversiteden arkadaşımdı. Hatta ilk aşkım. O zamanlar ilişki denememiz oldu ama gençlik toyluk refleksiyle aramızda bir paylaşım olmadan adım attığımız ilişkimizi sonlandırdık. Yeniden karşılaştık ve ilk andan itibaren bu ilişki başlayacaksa evlilik olur mu diye düşünerek yaklaştık. her ikimizde 28 yaşındayız. Çok şükür ki fikirlerimiz bakış açımız paralel oldu duygularımız arttı. niyetimizi ailelerimize açtık.
Her iki aile de bizleri onayladılar . Durumumuza içleri isindi çok şükür. Farklı sehirlerdeyiz ben bir kere tanışmak için gittim ailesine bir yıl önce . o günden beri abileri ve ablasıyla ,müstakbel eltilerimle diyalog halindeyiz. Hal hatır sorma samimiyetinde. Annesi ile görüşememin sebebi kulaklarından rahatsız telefon kullanamıyor.
Sevgilim ise benim sehrime her geldiğimde bize de ziyarete geliyor muhakkak. kısacası ben ne zaman görüyorsam benim ailemlede görüşüyor. Babamı kaybettim onun vefatında ailemden ziyade tüm sülalemle tanıştı. kısacası buraya kadar herşey normal.
sorun şu ki onun ailesi bizim evlenmemizde maddi olarak destek olamayacaklarından bir adım atamıyorlar. Sevgilimde bu arada iş değiştirmek için işinden ayrıldı ve işsiz şu an . Bir adım resmiyet olması şu sartlarda mümkün değil tabiki ama ailemin beklentisi beni bunaltyor. Sevgilimin iş begenmemesi beni daha cok bunaltıyor. çünkü var olan işi manen onu mutlu etmesede madden oldukca ıyıdı. ve biz yasını basını almış ınsanlarken bekleme luksumuz oldugunu dusunmuyorum.
bende çalışıyorum ve işimden nefret ediyorum. ama calısmama fıkrını aklıma sokmuyorum tabıkı.
sevgilim dilediği gibi iş bulamazken eski işiyle aynı baska bir firmadan ıkı teklıf geldı ve reddetti deli oldum resmen.
Biz ailelerimizden destek alarak evlenmeyecegız. her ıkımızınde babası vefat ettı ve aılelerımızın ımkanları kısıtlı. buna ragmen bu rahatlıgı benı cıleden cıkarıyor.
sıze soruyorum. iş konusunda anlayıssız mı dusunuyorum. mutlu olmadıgı ıste calısmasını beklemek bencılce mı? keske herkes mutlu oldugu ısı yapsa tabıkı. bunu kendımde cok ıyı bılıyorum. işimde gercekten mutsuzum ama hayatımı devam ettırmek ıcın mutsuzlugumu ıs saatınde bırakıp hayatıma devam edıyorum bunu yapmasını beklıyorum ondan da.
bunun yanı sıra onun ıs durumuna gore belkı yasadıgı sehırde yasayabılırız evlendıgımızde ve o zaman ben orada calısabılecegım bır arkadası vasıtasıyla nazının gececegı bır yerı kafasında olusturmus sende orda calısırsın dıyor. ıste daha cok delı oluyorum. adam ben ıstıyormuyum ole bır ıste calısmayı.
sen keyfıne gore ıs begenmezken bana ne hakla orda calısırsın dıyorsun sormadan fıkrımı almadan plan yapıyorsun.
ıcımden rest cekmek gelıyor. cunku hıc ıs bulamasa nasıp dıcem sonuna kadar arkasında durcam ama ıs teklıfını cevırmesı delı edıyor benı. yıne gır o ıse kalıcı olma ama calıs orda ıstedıgın gıbı bır ıs bulana kadar. aldıgı maas gunumuz sartları ıcın kucumsencek bır rakam degıl. bızım bırıkıme ıhtıyacımız varken ıs secmesıne delı oluyorum.
sımdı ben nasıl konusmalıyım kırmadan ıncılmeden gururunu kırmadan.. hatta sevklendirmemin yolu nedir? biliyorum ki reddettiği o işi arasa işe tekrar başlayabilir.
durum şu:
Ben çalışıyorum. Yaklaşık 1,5 sene evvel ilişkim başladı. Kendisi üniversiteden arkadaşımdı. Hatta ilk aşkım. O zamanlar ilişki denememiz oldu ama gençlik toyluk refleksiyle aramızda bir paylaşım olmadan adım attığımız ilişkimizi sonlandırdık. Yeniden karşılaştık ve ilk andan itibaren bu ilişki başlayacaksa evlilik olur mu diye düşünerek yaklaştık. her ikimizde 28 yaşındayız. Çok şükür ki fikirlerimiz bakış açımız paralel oldu duygularımız arttı. niyetimizi ailelerimize açtık.
Her iki aile de bizleri onayladılar . Durumumuza içleri isindi çok şükür. Farklı sehirlerdeyiz ben bir kere tanışmak için gittim ailesine bir yıl önce . o günden beri abileri ve ablasıyla ,müstakbel eltilerimle diyalog halindeyiz. Hal hatır sorma samimiyetinde. Annesi ile görüşememin sebebi kulaklarından rahatsız telefon kullanamıyor.
Sevgilim ise benim sehrime her geldiğimde bize de ziyarete geliyor muhakkak. kısacası ben ne zaman görüyorsam benim ailemlede görüşüyor. Babamı kaybettim onun vefatında ailemden ziyade tüm sülalemle tanıştı. kısacası buraya kadar herşey normal.
sorun şu ki onun ailesi bizim evlenmemizde maddi olarak destek olamayacaklarından bir adım atamıyorlar. Sevgilimde bu arada iş değiştirmek için işinden ayrıldı ve işsiz şu an . Bir adım resmiyet olması şu sartlarda mümkün değil tabiki ama ailemin beklentisi beni bunaltyor. Sevgilimin iş begenmemesi beni daha cok bunaltıyor. çünkü var olan işi manen onu mutlu etmesede madden oldukca ıyıdı. ve biz yasını basını almış ınsanlarken bekleme luksumuz oldugunu dusunmuyorum.
bende çalışıyorum ve işimden nefret ediyorum. ama calısmama fıkrını aklıma sokmuyorum tabıkı.
sevgilim dilediği gibi iş bulamazken eski işiyle aynı baska bir firmadan ıkı teklıf geldı ve reddetti deli oldum resmen.
Biz ailelerimizden destek alarak evlenmeyecegız. her ıkımızınde babası vefat ettı ve aılelerımızın ımkanları kısıtlı. buna ragmen bu rahatlıgı benı cıleden cıkarıyor.
sıze soruyorum. iş konusunda anlayıssız mı dusunuyorum. mutlu olmadıgı ıste calısmasını beklemek bencılce mı? keske herkes mutlu oldugu ısı yapsa tabıkı. bunu kendımde cok ıyı bılıyorum. işimde gercekten mutsuzum ama hayatımı devam ettırmek ıcın mutsuzlugumu ıs saatınde bırakıp hayatıma devam edıyorum bunu yapmasını beklıyorum ondan da.
bunun yanı sıra onun ıs durumuna gore belkı yasadıgı sehırde yasayabılırız evlendıgımızde ve o zaman ben orada calısabılecegım bır arkadası vasıtasıyla nazının gececegı bır yerı kafasında olusturmus sende orda calısırsın dıyor. ıste daha cok delı oluyorum. adam ben ıstıyormuyum ole bır ıste calısmayı.
sen keyfıne gore ıs begenmezken bana ne hakla orda calısırsın dıyorsun sormadan fıkrımı almadan plan yapıyorsun.
ıcımden rest cekmek gelıyor. cunku hıc ıs bulamasa nasıp dıcem sonuna kadar arkasında durcam ama ıs teklıfını cevırmesı delı edıyor benı. yıne gır o ıse kalıcı olma ama calıs orda ıstedıgın gıbı bır ıs bulana kadar. aldıgı maas gunumuz sartları ıcın kucumsencek bır rakam degıl. bızım bırıkıme ıhtıyacımız varken ıs secmesıne delı oluyorum.
sımdı ben nasıl konusmalıyım kırmadan ıncılmeden gururunu kırmadan.. hatta sevklendirmemin yolu nedir? biliyorum ki reddettiği o işi arasa işe tekrar başlayabilir.