- 2 Mart 2025
- 32
- 8
- 1
- Konu Sahibi 1englishteacher
-
- #61
haklısınız, hiç bir çocuk da böyle bir ailede büyümek istemez zaten bunu en iyi kendim biliyorum
Çocuk için extra korun ve hemen boşan. Gencecik mesleği elinde kadınsın, çocuksuz giden iki yılına olur ama gebe kalırsan bosansan da bir ömür çekersin bunları.
Şaşkınlık içinde okudum. Bir öğretmenin kendine verdiği önem bu mu?
Adamın gözü dışarıda!
Şiddeti var!
Küfrü var!
Kumarı var!
İlgisiz!
Seni evde hizmetçisi gibi görüyor!
Bak bunların her biri ayrı boşanma sebebi. Allah’ın sevgili kulusun ki çocuksuz boşanma şansın var. Acil boşanmalısın. Yani nöbetçi mahkeme olsa git bu gece boşan derim o kadar yani
Çift yöntemle korunmayı unutma, geri çekilme korunma yöntemi değildir, dkh +spiral en iyisi sakın aksatma, kontrolü ona birakirsan boşanmayı planladığını anladığı an seni gebe bırakıp esir edecek bu adam , demedi deme...Haklısınız.. İşte bunu istiyorum zaten vurun yüzüme gerçekleri, gözümü açın, yüzleşmek istiyorum. İnanın ben de farkındayım ama sanırım yetiştirilme tarzım, çocukluk travmaları, içinde büyüdüğüm ailede gördüklerim, insanlar ne der düşüncemdi beni bu zamana kadar durduran. Uzun zamandır istiyordum artık eminim olmuyor yani
Çift yöntemle korunmayı unutma, geri çekilme korunma yöntemi değildir, dkh +spiral en iyisi sakın aksatma, kontrolü ona birakirsan boşanmayı planladığını anladığı an seni gebe bırakıp esir edecek bu adam , demedi deme...
Coook uzun du hepsini okumadım ihtiyacınız olan tek sey kendinize yonelmek bir şeyi kovalarsaniz kacar özgür birakin ve kendinize sarilin minimum iletişim kurun üst düzey kendinize yatırım yapin aktiviter sporlar kurslar gezmeler eşinizle gezmek zorunda degilsiniz sizde bir bireysiniz ilerde baktınız değişen bir sey yok bosayin gitsin çalışıyormuşsunuz da zaten en büyük yatırım kendinize olsun lütfenmerhabalar herkese, eşimle ilgili ne yapacağımı şaşırmış durumdayım bir çıkmaza girdim ve biraz buraya içimi dökmek istiyorum. 2 yıllık evliyim, ilk yıllarda evliliğin biraz oturması, aynı evde ev ortamında birbirimizi daha iyi tanımamız, alışmamız adına hep sabrettim değişecektir dedim ama sanırım benim eşim böyle ve fedakarlık sorumluluk nedir bilmiyor. Bir gün dönüp de tereddüt edersem bu yazdıklarımı tekrar tekrar okumak için de bir yandan buraya yazmak istiyorum.
Eşimle aslında uzun yıllardır tanışıyorduk daha sonra bu tanışıklık ilişkiye dönüştü ve evlenmeden önce 3 yıllık bir beraberliğimiz oldu. O zamanlar her şey güzeldi, iletişimimiz iyiydi birlikte zaman geçirmekten keyif alıyorduk fakat aynı ev içinde çok zaman geçirmemiştik bu nedenle aslında evlenince farklı yönleriyle tanıştım gibi bir şey oldu. Eşim evlendiğimizden beri bana karşı ilgisizleşti artık aynı evin içinde iki farklı koltukta oturup saatlerce telefonuyla ilgilenebilen, evle ilgili tüm yükü üzerime yıkan, sorumluluk almaktan kaçınan, ekonomik şiddet uygulayan, ailesine karşı asla koruyamayan, önceliklerini bilemeyen, küfür eden, agresif tavırlar sergileyen, dışarıda kadınlara rahat rahat bakan bir bireye dönüştü. Dışarıda bulunduğu zamanlarda asla arayıp mesaj atmıyor, hastayken ilgilenmiyor, hiçbir hastane ziyaretime gelmiyor, hastalık bu geçer deyip geçiştiriyor, her şeyi yalnız yapıyorum. Örneğin işten eve geliyor saatlerce telefonundan at yarışlarını takip ediyor, arkadaşları ile bir araya gelip sanal bahis oynuyor her hafta sonu alkol alıyor vs. hafta içi ikimiz de çalışıyoruz hafta sonu en azından bir aktivite bir şey yapalım diyorum bugün şu arkadaşım ile görüşecektim deyip onlarla buluşup alkol alıyor eve gece geliyor. Bu arada o arkadaşları ile aynı sitede oturuyoruz orada olduğundan eminim herhangi bir aldatmadan şüphelenmiyorum, benim eşimin karakteri böyle gamsız ve sorumsuz onu anladım.
Bizim düğünden kalan borçlarımız vardı o yüzden dışarıda çok aktivite yapmıyorduk ben de anlayış gösterip evin alışverişini ya da ihtiyaçlarını karşılıyordum. Şimdi borçlar azaldı bakıyorum hala tüm yükü üzerime yıkıyor, kendiliğinden gelip alışverişe gidelim eve şunu alalım ihtiyaç var demiyor. Hiçbir özel günde bana bir kez bile hediye almıyor fakat annesinin doğum gününde ona çeyrek altınlı bileklik alıyor. Sanal bahise, at yarışlarına , alkole para ayırıyor ben bir şey istediğimde ya da hadi şunu yapalım dediğimde sıkışığım diyor. Biz bu uyguladığı ekonomik şiddet nedeniyle yine bir kavga etmiştik kredi kartı borcum vardı çok az bir kısmını ödeyememiştim ondan istedim vermedi tartışma büyüdü ve boğazımı sıktı, evden kovdu uzaklaştırma aldırdım daha sonra tabi olay soğudu barıştık o konuda affetmeyecektim hatalıyım. Ama yeni evlenmiştik ve şans vermek istedim.
Bir diğer rahatsız olduğum konu da ev işlerinde asla yardım etmemesi. Eşim üniversiteyi aile yanında okumuş hiç evden uzaklaşmamış evin tek erkeği iki de kız kardeşi var, bu nedenle asla sorumluluk almamış hep bir şeyleri onun yerine yapan biri olmuş. Hal böyle olunca bu bizim evliliğimiz de yansıdı. Örneğin ben bu hafta sonu erkenden kalkıp kahvaltı hazırlıyorum, akşama kadar temizlik yapıyorum eşim tüm gün aynı yerde döne döne telefonuyla ilgilendi yardım isteyince de “karışma lan bana, annem misin? ev işleri sana ait, ben böyleyim işine geliyorsa “ gibi cevaplar verdi. Tartıştık yine ve ben ne demek ben böyleyim bu evde tek yaşamıyorum senin de yardım etmen gerekiyor dediğimde beni böyle kabul ediyorsan et dedi , ben de demek ki değişecek kadar değer vermiyorsun dedim “aynen” dedi bu kadar gamsız yani. Daha sonra sinirle tartışma uzamasın diye dedim diye savunma yapıyor gerçekten trajikomik.
Yine bir diğer husus da ailesine karşı koruyup bir duruş sergileyememesi. Ben büyük kız kardeşiyle konuşmuyorum bazı saygısızlıklar yaptı, geçen onlara gittik dışarıdalardı iki kız kardeş ve akşam eve geldiler bizim salonda olduğumuzu bile bile hoşgeldiniz diyip selam bile vermediler, oysa küçük kardeşiyle bir sorunum yoktu. Bunu eşimle görüştüm canı sağolsun gibi bir cümle kurdu. Büyük kız kardeşiyle önceki tartışmamızda da mesela asla araya girip bir şey demedi beni haklı görmesine rağmen kıza bir çıkış sergilemedi tartışma bittikten sonra onu sakinleştirmeye gitti . Bu durumda ondan bir duruş beklerdim ve bunu yapmadı.
Ve son olarak belki en iğrenci dışarıda yürürken başka kadınlara rahat rahat bakması.. Geçen gün arkadaşlarımızla bir yere oturduk uzun zaman sonra ve yan masadaki bir kadına baktığını farkettim. Kadının dekoltesi ve orada bir dövmesi vardı ona bakıyordu bundan rahatsız oldum tartıştık ve bana kurduğu cümle “dövmesi ne diye anlamaya çalışıyordum” ?? gerçekten şaka gibi. Bunun yanında bazen instragramında da arama kısmında kız isimleri aratıyor bir kez de eski sevgilisinin ismini aratmış bu nedenlerle de tartışma oldu, anlayacağınız çok soğudum ve aramız fazlasıyla açıldı . Artık en ufak tartışmada kapıyı kitleyip yatar oldum çok sıkıldım. Kapıyı kitleyince de geçen gün yine küfür etti ben artık tartışmaktan yorulup kapıyı açmadan uyudum. Artık yan yana bile yatmak istemiyorum çünkü hijyenine bile dikkat etmiyor o derece saygısız, bunaldım. Biliyorum boşan diyeceksiniz ben de çoğu zaman istiyorum fakat sanırım kendi ailemden de çok sevgi görmediğim, kavgaların içinde büyüdüğüm için en ufak bir sevgi gösterisinde tekrar barışıyorum, her evlilikte böyle zamanlar oluyor mu merak ediyorum, yeni evliyiz ne yapmalıyım terapi işe yarar mı yoksa kestirip atmalı mıyım, çok sıkıldım ve soğumuş durumdayım her şeyden. Evlenmeden önce ben farklı bir ilde görev yapıyordum her şey çok güzeldi, arkadaşlarım, çevrem, ortamım… Evlendiğimden beri o kadar yalnız ve çaresiz hissediyorum ki..
Geri plana itmek yetmiyor bebeğim, ciddili korunman lazım anlamıyor musun? Bak bu işin sakasi yok, çift çizgi gördüğün an hayatın kayacak bu adamın elinde, tam düşündüğüm gibi sırf seni esir etmek için gebe bırakmaya çalışacak, önlem alıp bosanmazsan çocuğu da kendini de yakarsın. Benden söylemesi.Ya ben artık ilişki bile istemiyorum ondan da soğudum, o konuda bile sadece kendini düşünen bencil bir insan. Bebek çok istiyor zaten kendisi çok sağlıklıymış gibi her ay da o günlerde bebek olsun diye özellikle baskı yapıyordu. Ben tabi evlenir evlenmez sorunlar başladığı için geri plana ittim bebek konusunu
Ben de hep boşanmaya korktum insanlar ne der diye. İnsanlar dedi ki kurtuldun hayırlı olsun. Kimse geçmiş olsun ah vah demedi. Ohhh iyi yapmışsın dediler. Çocuk olmayınca ailene de ihtiyacın yok. Yepyeni bir hayat olacak önünde. Kimse boşanmış gözüyle galan bakmıyor dul! Demiyor. Bana bekar anne diyorlar. Sakın korkma. Hiçbir durum senin evinden daha kötü olamaz. Kabusun içindesin. Çıkmak ya da çıkmamak da elindeHaklısınız.. İşte bunu istiyorum zaten vurun yüzüme gerçekleri, gözümü açın, yüzleşmek istiyorum. İnanın ben de farkındayım ama sanırım yetiştirilme tarzım, çocukluk travmaları, içinde büyüdüğüm ailede gördüklerim, insanlar ne der düşüncemdi beni bu zamana kadar durduran. Uzun zamandır istiyordum artık eminim olmuyor yani
Bu yorumunuzda ve devam eden diğer yorumlarınızda zaten kendinize doğru soruları sormuş ve cevap vermiş görünüyorsunuz. Geriye sadece harekete geçmek kalmış. Şimdiye kadar neyi beklediğinizi bilememeniz, yaşadığınız ilişkinin sizi zamanla nasıl tükettiğini gösteriyor olabilir. İnsan bazen umutla bekler, bazen alışkanlıkla, bazen korkuyla. Ama artık net olan şu ki, beklediğiniz şey gerçekleşmemiş ve bu süreçte kendinizden çok fazla şey kaybetmişsiniz. Evlenmeden önce sınırlarınızı ve kendinize olan saygınızı bu kadar net çizerken, evliliğin getirdiği bağlılık duygusu sizi farklı bir noktaya sürüklemiş olabilir... Sevgiler.Çok teşekkür ediyorum öncelikle. Geçen gün şu soruyla karşılaştım ve kendime sordum; Bir yumurta olsaydın ve bir günlüğüne kendini kırılmamak üzere kime emanet ederdin sorusuna asla eşim diyemiyorum. Bir çocuk olsaydım bu ailede büyümek ister miydim sorusunu sorguluyorum cevabım hayır. Aslında bu evlilikte güven, saygı, iletişim denen bir şey kalmamış bunun farkındayım neyi bekledim ben de bilmiyorum 2 yıldır sanki hiç kendimde değilim kendimi tanıyamıyorum. Evlenmeden önceki ilişkilerimde asla kendimden en ufak bir taviz vermezdim, sağlıksız gördüğüm bir ilişkiyi anında bitirirdim kendime saygım vardı ama evlilik daha farklıymış beni çok değiştirdi iyi bir ders oldu..
Bakın, evlilik bir nevi ortaklık ilişkisidir. Bir alma verme dengesi gerektirir. Bazen duygusal, bazen fiziksel, bazen de maddesel olarak bir alma verme dengesi oluşur eşler arasında. Şimdi sevildiğinizi sanmanızı kenara koyarak soruyorum( bence sevilmiyorsunuz çünkü): Eşinizin evliliğinize ne gibi bir katkısı var? Özellikle altını çizerek soruyorum, -size değil- evliliğinize, ortak yaşamınıza ne katkısı var? Yani bu evliliği yürütmek için nasıl bir motivasyon bulabilirsiniz? Neye tutunabilirsiniz? Çünkü anlattıklarınızdan ben herhangi bir katkı göremedim.
Maddi manevi tüm yük sizde. Sahiplenen, koruyan biri değil. Sürekli aşağılayan, görmezden gelen, bencil bir insan. Ortak paylaşımınız yok. Size dair hiçbir şeyi umursamıyor. Eeee? İki güzel söz için mi evlilik devam ediyor yani?
Böyle sürekli eşine kötü davranıp kadın köpürünce birden sevgi dolu olan erkekleri görünce hep aklıma bir örnek gelir ki çok üzülürüm. Yanlış anlamayın, teşbihte hata olmaz. Bazı anlarda kendim için de aynı şeyi düşünürüm. Evcil köpeğine gidip gelip tekme atan acımasız biri köpeğin sabrı tükenip hırlamaya başlayınca birden tavır değiştirip cici köpek, tatlı köpek falan diye güzelleme yapmaya başlar ya. Ya korkar, ya da hayvanı sakinleştirmeye çalışır. O yüzden sever, başını okşar hayvanın. Bana hep öyle görünür eşi kızgınken sevgi gösterisi yapan adamlar. Ben kendi eşime de söylerim. Ben kızmışken bana sevgi gösterisinde bulunma, sadece dinle ve anlamaya çalış. Sakinleştireceğin köpek yavrusu değilim ben diye. Çok uzattım biliyorum. Ama eşinizin size yapacağını yapıp edip sevgi göstermesi samimi gelmedi bana. Siz de objektif olarak bakmaya çalışın. Kendiniz görüyorsunuz zaten bence, kabullenmekte zorlanıyorsunuz. Ama şu an yaşadığınız hayat bunu kabul etmekten çok daha zor. Objektif bakarsanız göreceksiniz.
Herşeyi de çocukluk travması , yok anam babam beni sevmedi , insanlar ne dere bağlamaya çalışıyorsunuz, Kötü erkek seçimi ve bu seçimle yaşamayı sürdürmeye devam etme kararınız size ait ananıza , babanıza değil. Çalışıyorsunuz maaşınız var , 2 yıldır kölelik yapıyorsunuz. Siz evliliği bir başarı olarak gördüğünüz için aslında evlenmeden önce de çok gözünüzün önünde olan şeyleri görmek istemediniz, evlenince değiştiririrm zannettiniz , çünkü önemli olan evlenmekti.Haklısınız.. İşte bunu istiyorum zaten vurun yüzüme gerçekleri, gözümü açın, yüzleşmek istiyorum. İnanın ben de farkındayım ama sanırım yetiştirilme tarzım, çocukluk travmaları, içinde büyüdüğüm ailede gördüklerim, insanlar ne der düşüncemdi beni bu zamana kadar durduran. Uzun zamandır istiyordum artık eminim olmuyor yani
Adam boğazını sıkıyor lan lunlu konuşuyor sen aktivite diyorsun ev işi diyorsun. Ananı üzmemek için katlan bu hanzoya aferin gerçekten ya...ya sanırım annemin sözlerinden çok etkileniyorum, böyle ufak ufak bahsediyorum bana değişeceğine düzeleceğine karşı umut veriyor, her evlilikte olur, sinirliyken olur , geçer, bir şans ver hemen boşanma yoluna gitme gibi telkinlerde bulunuyor, annemi üzmek istemiyorum hemen hasta oluyor biraz onun sözlerinin de etkisi oldu üzmek istemedim
+ Kumar var...Hamile kalınca da "çocuk üzülmesin diye" bosanmayacak...Bence gider bu evlilik. Ben o azmi gördüm konu sahibinde.Adam boğazını sıkıyor lan lunlu konuşuyor sen aktivite diyorsun ev işi diyorsun. Ananı üzmemek için katlan bu hanzoya aferin gerçekten ya...
Herşeyi de çocukluk travması , yok anam babam beni sevmedi , insanlar ne dere bağlamaya çalışıyorsunuz, Kötü erkek seçimi ve bu seçimle yaşamayı sürdürmeye devam etme kararınız size ait ananıza , babanıza değil. Çalışıyorsunuz maaşınız var , 2 yıldır kölelik yapıyorsunuz. Siz evliliği bir başarı olarak gördüğünüz için aslında evlenmeden önce de çok gözünüzün önünde olan şeyleri görmek istemediniz, evlenince değiştiririrm zannettiniz , çünkü önemli olan evlenmekti.
Hiç başlarını suçlamayın, ne kadınlar işsiz güçsüz , desteği olmadan adamları boşuyor , siz de o … yok diye , başkalarını suçlamayın.
Adamı siz seçtiniz, bu evliliği siz seçtiniz, sürdürmeyi de siz seçtiniz. Kendi seçimlerinizi yaşamaya devam ediyorsunuz ve edeceksiniz.
Bir kadın öğretmenin kendini bu kadar ezdirmesine üzüldüm sadece , böyle mi öğretiyorsunuz çocuklara ?
Daha çocuk olmamış, çocuk istemediğimi , avukat aradığımı belirtmişim gerçekleşmemiş olgular üzerinden çıkarımda bulunmak neden Piraye hanım? Ben de sizde konuya ilişkin yapılmış en ufak bir yargı belirten cümleye dahil olup konu sahibini eleştirmeye hazırbulunuşluluğunuza dair azminize hayran kaldım doğrusu :)+ Kumar var...Hamile kalınca da "çocuk üzülmesin diye" bosanmayacak...Bence gider bu evlilik. Ben o azmi gördüm konu sahibinde.
Korktum çünkü , bu adama saplanıp kalırsın diye, annen yaşındayım ama annenden iyi anlıyorum seni ve açıkçası hala işin ciddiyetinin çok da farkında olduğunu düşünmüyorum . Yoksa bana ne?Daha çocuk olmamış, çocuk istemediğimi , avukat aradığımı belirtmişim gerçekleşmemiş olgular üzerinden çıkarımda bulunmak neden Piraye hanım? Ben de sizde konuya ilişkin yapılmış en ufak bir yargı belirten cümleye dahil olup konu sahibini eleştirmeye hazırbulunuşluluğunuza dair azminize hayran kaldım doğrusu :)
Korktum çünkü bu adama saplanıp kalırsın diye, annen yaşındayım ama annenden iyi anlıyorum seni ve açıkçası hala işin ciddiyetinin çok da farkında olduğunu düşünmüyorum . Yoksa bana ne?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?