- 12 Temmuz 2006
- 56.144
- 215.855
- 1.223
- 52
Ebeveynlerinden biri ölmüş veya anne babası boşanmış çocuklara ablalık abilik yapmak zordur çünkü o çocuklar anne babayla aynı evde yaşarken bir anda bambaşka bir hayata savruluyorlar, bu yüzden çocuk davranışlarıyla sözleriyle sizi yorabilir, bunu anlayabilirim ama direkt çocuğu yok saymak istememek diye bir şey söz konusu olamaz, zira daha önce evlilik yapmış çocuklu biriyle evleniyorsanız, kadının veya erkeğin çocuklarını da hayatınıza sokmayı kabul ediyorsunuz demektir.
Çoğunlukla çocuklar kendilerine kucak açan insana nankörlük de yapmazlar, aynı anlattığınız kadının yaşadığı gibi öz evlatları gibi olurlar.
Her şeyi bir kenara bırakalım, insan yeri geliyor sokakta gördüğü kimsesiz gariban birine bile evinin kapısını açmak istiyor, bizim toplumumuz merhametli vicdanlıdır evsize ev garibana bir lokma aş olmak ister.
Kendisini anmadan geçemeyeceğim, siteden bir arkadaşımız kullanıcı adını yazmayacağım ama hikayesini bilenler hatırlayacaktır, komşusunun öksüz kalmış çocuklarına yıllarca annelik yaptı, babaları bile bakmamış, sahip çıkan olmamış, ki çocuklardan biri özel eğitime ihtiyaç duyan bir çocuktu yanlış hatırlamıyorsam, kendisinin de çocukları vardı hepsini kardeş gibi büyüttü, yıllar sonra çocukların babaları çıkıp geldi kadın kendi evladından ayrılıyor gibi acı çekti.
Biz böyle bir toplumuz, o yüzden hele de söz konusu bir çocuksa istenmediğini okumak bizim insanlarımızı çok sinirlendiriyor.