evliliğe alışamamak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

morciveert

e ben ne yapayım şimdi?
Kayıtlı Üye
24 Kasım 2023
1.055
214
Merhaba kızlar. Yaklaşık 4 aylık evliyim. Ama hala evime alışamıyorum. Bekarlığımı özlüyorum. Eski konularımdan bilirsiniz belki kv ile sorunlar yaşamıştım ondan sonra daha çok böyle düşünmeye başladım. Belki de eşimin vardiyalı çalışması da yoruyor beni. Çünkü çoğunlukla yalnızım. Ağlamaktan üzülmekten yoruldum. Annemlere yakın oturuyorum ama yine de zor geliyor. Eşimi çok seviyorum onunla çok mutluyum çok şükür kendi zevkimize göre yaptırdığımız dizdiğimiz evimiz var. Ama yine de baba evi çok özel bir yermiş..
Siz ne zaman alışmıştınız evliliğe? Böyle şeyler hissetmem normal mi? Sizce eşime haksızlık mı ediyorum? Sürekli beni ailem için ağlarken görüyor..
 
Bak ablacım ne güzel annene babana yakinmissin...çok aşırı olmamak kaydı ile git kahve veya kahvaltı yap gel evine...ne güzel eviniz var mış eşini seviyorsun...böyle düşünürsen daha çok üzülürsün..yurt dışına gelin gidenleri veya uzağa gelin gidenleri düşün...ki bunlardan biri benim ailem İstanbul un bir başında ben bir basindayim...nerde öyle kahveye gideyim kahvaltıya gideyim...en son 1.5 ay oldu göreli...haline şükür et her zaman...
 
Ben evlendiğim gün alışmıştım :) sevdiğim adamla kendime bir hayat kurmuşum mis gibi.
Ailem her zaman ailem, sorumluluklarım her zaman bana ait. Biraz keyifli kısma bakın. Evde sürekli durmak yada ailenize gitmek yerine hayatınıza dair bir şeyler yapabilirsiniz. Çalışmak, kurslara gitmek, online eğitimler, gönüllü çalışmalar vs...
 
Merhaba kızlar. Yaklaşık 4 aylık evliyim. Ama hala evime alışamıyorum. Bekarlığımı özlüyorum. Eski konularımdan bilirsiniz belki kv ile sorunlar yaşamıştım ondan sonra daha çok böyle düşünmeye başladım. Belki de eşimin vardiyalı çalışması da yoruyor beni. Çünkü çoğunlukla yalnızım. Ağlamaktan üzülmekten yoruldum. Annemlere yakın oturuyorum ama yine de zor geliyor. Eşimi çok seviyorum onunla çok mutluyum çok şükür kendi zevkimize göre yaptırdığımız dizdiğimiz evimiz var. Ama yine de baba evi çok özel bir yermiş..
Siz ne zaman alışmıştınız evliliğe? Böyle şeyler hissetmem normal mi? Sizce eşime haksızlık mı ediyorum? Sürekli beni ailem için ağlarken görüyor..
Biz buna "rahat batması" diyoruz
 
Alışamamanız bir noktaya kadar normal olabilir ama eşinize yansıtmamaya/göstermemeye çalışın. Fazlaca ağlamak, üzülmek makul durmuyor.
Kendinize biraz zaman tanıyın. Zamanla alışacak, aile evinde rahat edemeyeceksiniz bile.
 
Alışamamanız bir noktaya kadar normal olabilir ama eşinize yansıtmamaya/göstermemeye çalışın. Fazlaca ağlamak, üzülmek makul durmuyor.
Kendinize biraz zaman tanıyın. Zamanla alışacak, aile evinde rahat edemeyeceksiniz bile.
işte o zaman hemen gelse keşke
 
Neyine alışamadınız daha çok evliliğin?
eşim vardiyalı çalışıyor. üç vardiya. o duruma alışamıyorum düzenli bir hayatımız var aslında allah razı olsun yalnız da bırakmıyor beni ama yine de ailemi düşünüp üzülüyorum. annemle konuşsam ağlayacak gibi oluyorum. niye böyleyim bilmiyorum.
 
Ben evlendiğim gün alışmıştım :) sevdiğim adamla kendime bir hayat kurmuşum mis gibi.
Ailem her zaman ailem, sorumluluklarım her zaman bana ait. Biraz keyifli kısma bakın. Evde sürekli durmak yada ailenize gitmek yerine hayatınıza dair bir şeyler yapabilirsiniz. Çalışmak, kurslara gitmek, online eğitimler, gönüllü çalışmalar vs...
çalışıyorum zaten kafamı dağıtacak bir işim var. çevremde var arkadaşlarım ailem hep yakınlar. ama yine de değişik işte..
 
Evet. Siz bekarlığınızı özleyip ağlarken o da evlendiğine bin pişman oluyordur kesin.

4 ayda gurbette olunsa ağlanmaz. Siz evlenmeye hazır değilmişsiniz.
Neden sürekli bir olumsuz yorum peşindesiniz. Gerçekten anlamıyorum. Biz kadınlar olarak burada birbirimizi tanımadan destek vermek için varız. Siz farkındamısınız her şeyde bir olumsuzluk yazıyorsunuz. Tek kendim için değil, başka konulardada farkediyorum. Bence bunu yapmayın. Zaten derdi sıkıntısı olanlar burada. Bir de sizin gibiler böyle olumsuz yorumlar yazdığınızda insanların canı daha çok sıkılıyor. Yapmayın. En azından kadın kadına bunu yapmamalı.
Sevgiler.
 
Merhaba kızlar. Yaklaşık 4 aylık evliyim. Ama hala evime alışamıyorum. Bekarlığımı özlüyorum. Eski konularımdan bilirsiniz belki kv ile sorunlar yaşamıştım ondan sonra daha çok böyle düşünmeye başladım. Belki de eşimin vardiyalı çalışması da yoruyor beni. Çünkü çoğunlukla yalnızım. Ağlamaktan üzülmekten yoruldum. Annemlere yakın oturuyorum ama yine de zor geliyor. Eşimi çok seviyorum onunla çok mutluyum çok şükür kendi zevkimize göre yaptırdığımız dizdiğimiz evimiz var. Ama yine de baba evi çok özel bir yermiş..
Siz ne zaman alışmıştınız evliliğe? Böyle şeyler hissetmem normal mi? Sizce eşime haksızlık mı ediyorum? Sürekli beni ailem için ağlarken görüyor..
Merhaba canım. Ben de bir buçuk yıllık evliyim. Şu anlık eş ailesinden uzak kendi aileme yakınım eşimin işi dolayısıyla ama birkaç seneye onun memleketine tayini çıkacam sanırım. Söylediğin şeyleri hala yaşıyorum bizim aile yapılarımız çok farklı ben daha rahat büyütüldüm eşimin ailesi daha otoriter ve bende en kötü kaynanaya taş çıkarır bir kayınpeder var adamda sınır çizgisi yok. Gün aşırı beni arar saatlerce konuşurdu laflarını tartmadan. Eşim asla babasına bir şey diyemiyordu. Çok bunalıyordum, sınava hazırlanıyordum bir de.
Annemlere gidince kendimi mutlu ve güvende hissediyordum. Hala öyle hissediyorum bu süreçte hastalık çıkardım nerdeyse eşim görünce bunu biraz olsun ağzını açabildi.
Bence kaynananızla olan sorunlarınız bu şekilde hissettiriyor. İster istemez evliliğe de yansıyor. Eşimi ben de seviyorum ama böyle olunca benimseyemiyordum bir türlü.
 
Merhaba canım. Ben de bir buçuk yıllık evliyim. Şu anlık eş ailesinden uzak kendi aileme yakınım eşimin işi dolayısıyla ama birkaç seneye onun memleketine tayini çıkacam sanırım. Söylediğin şeyleri hala yaşıyorum bizim aile yapılarımız çok farklı ben daha rahat büyütüldüm eşimin ailesi daha otoriter ve bende en kötü kaynanaya taş çıkarır bir kayınpeder var adamda sınır çizgisi yok. Gün aşırı beni arar saatlerce konuşurdu laflarını tartmadan. Eşim asla babasına bir şey diyemiyordu. Çok bunalıyordum, sınava hazırlanıyordum bir de.
Annemlere gidince kendimi mutlu ve güvende hissediyordum. Hala öyle hissediyorum bu süreçte hastalık çıkardım nerdeyse eşim görünce bunu biraz olsun ağzını açabildi.
Bence kaynananızla olan sorunlarınız bu şekilde hissettiriyor. İster istemez evliliğe de yansıyor. Eşimi ben de seviyorum ama böyle olunca benimseyemiyordum bir türlü.
Evet diyorum ya o olaylardan sonra böyle düşünmeye başladım. Evimi eşimi çok seviyorum. Ama benimsemekte çok zorlanıyorum. Ne zaman düzelirim size de böyle olmuşmuydu diye sormak istediğim için konu açtım. Ama şımarık prensese çıktı adım.
 
Neden sürekli bir olumsuz yorum peşindesiniz. Gerçekten anlamıyorum. Biz kadınlar olarak burada birbirimizi tanımadan destek vermek için varız. Siz farkındamısınız her şeyde bir olumsuzluk yazıyorsunuz. Tek kendim için değil, başka konulardada farkediyorum. Bence bunu yapmayın. Zaten derdi sıkıntısı olanlar burada. Bir de sizin gibiler böyle olumsuz yorumlar yazdığınızda insanların canı daha çok sıkılıyor. Yapmayın. En azından kadın kadına bunu yapmamalı.
Sevgiler.
İçinde bulunduğunuz durumdan dolayı eşinizin üzüldüğünü, sizin evliliğe hazır görünmediğinizi söylemek olumsuz yorum değil. Gerçekler.
 
Ben de yeni evliyim ailemle aramda yaklaşık 1000 km var hiç alışamama durumum olmadı sadece ilk başlarda evimi hevesle düzenlediğimde hemen gelip görememeleri, istediğim zaman bir çaya bile davet edemeyecek olmam biraz üzmüştü ama hemen geçti. Fakat ben ailemden uzak yaşamaya alışkınım. Lise, üniversite, çalışma hayatı onlardan uzakta geçti hep. Yalnız yaşarken bile ailemin yanında biraz fazla kalsam kendi evimi özlüyordum. İnsanın kendi evi, düzeni olması üstelik sevdiğiyle yaşaması çok güzel bir şey. Olumlu bakmaya çalışın. Ailenizden ilk defa ayriliyorsaniz özlemeniz üzülmeniz normal olabilir ama 4 ay da alışmak için az bir süre değil. Ki eşinizle de mutluymuşsunuz. Onun ailem diye surekli agladigini dusunun ne hissedersiniz? Özellikle Onun yanında ağlamayı hemen bırakmanız lazim. Sanirim çalişmiyorsunuz kendinize bir uğraş bulun eşiniz evde olmadığı zamanlarda onunla oyalanin. Bitkiler çiçekler ekebilirsiniz evinizi benimsemenize yardımcı olur. Ya da başka hobiler edinin. Bir şeyler öğrenmeye çalışın dil olur, örgü olur, bir iş, bir sanat, müzik aleti, neye ilginiz varsa. Eşinizle aktiviteler yapın zamanınızı güzel değerlendirin hava güzel olduğunda bi kek Kurabiye yapın meyve alın atın kendinizi dışarı küçük piknikler yapın, evde oyunlar oynayın müzik dinleyin dans edin birlikte yemek yapın film gecesi yapın evinizde de güzel vakit geçirdikçe benimsersiniz. Bir de belki canınızı sıkacak ama gerçek şu ki erkekler sürekli mutsuz kadından çabuk sıkılıyor. Bir an önce toparlanıp evliliğin tadını çıkarmaya başlayın.
 
Son düzenleme:
Evet diyorum ya o olaylardan sonra böyle düşünmeye başladım. Evimi eşimi çok seviyorum. Ama benimsemekte çok zorlanıyorum. Ne zaman düzelirim size de böyle olmuşmuydu diye sormak istediğim için konu açtım. Ama şımarık prensese çıktı adım.
Anlıyorum ben seni. Bir de eşiniz de benimki gibi çok bir şey söyleyemeyen biriyse eski rahatlığınızı özlüyor olabilirsiniz.
Tavsiyem siz benim gibi beklenti içinde olmayın rahatsızlık kimden geliyorsa direkt siz muhatap olun. Çalışmıyorsanız kendinizi bir meşgale bulun ve en önemlisi hazır hissetmeden asla çocuk düşünmeyin.
Ben nasılsa olmaz diye tek ilişkide hamile kaldım hangi kafayla ne düşündüysem. Süreçte o kadar bunaldım ki kalbi durdu kürtaj oldum bu da ayrı etkiledi beni. Maalesef evlilik kolay değil ve rahatlığa alıştıysanız iki kat zorlaşıyor.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X