Evli ama Yalnız Olmak...

Merhabalar,1 yıllık evliyim eşim ve ben görevimiz icabı evlenip doğuya geldik,eşimin aileside bize 2 saat uzakta bi yerde oturuyolar.evlenmeden önce ailenin evlilikteki önemini bildiğim halde eşimin ailesini tanıma fırsatım pek olmamıştı.eşim liseden beri ailesinden ayrı yaşıyordu.bana kalırsa ailesiyle de çok sıkı bir bağı yoktu.Daha düğün gecesi takılarımızı alıp hiçbir açıklama yapmadan gittiler.sabahına da kaldığımız otele getirip hiç açmadan getirdik deyip bize verdiler.Balayında bile sürekli aradılar,balayı dönüşünde 1 hafta birlikte kalmak istediler,ne yeni evli olmamıza saygı duydular ne de bizi rahatsız etmemeye özen gösterdiler.Akrabalarına takıcakları bileziği bile bana sormadan eşimden istediler,bizim adımıza bize sorulmadan emrivaki bir şekilde kurbana girdiler,evliliğin ilk aylarında çalışıp çalışmadığımı umursamayıp yatıya geldiler,bana sormadan misafir getirdiler...bu liste böyle uzar gider...
ilk zamanlarda pek fazla takılmasamda artık tahammül edemez duruma geldim.hiçbir şekilde iletişim kuramıyorum,zaten kültür farkı var aramızda,ister istemez uyum sağlayamıyorum. eşimle aramızda sorun olmasa da ailesiyle yaşadığım sorunlar aramızı baya bi bozdu.eşim de ailesine inanılmaz düştü. hergün telefonda babasıyla ayrı annesiyle ayrı konuşuyor.onlar da sürekli gelip kalmamızı istıyolar,eşimle aynı gün izin bile yapamıyorum zaten aracımız yok,gidip gelmek zor.yıllık izinlerim hiçbirşeye yetmiyor.onlar ordan bastırdıkça eşim bana baskı yapıyo.Gittiğimiz zamanlarda eşim babasının her dediğini emir gibi gidip yapıyo.Yani onların isteklerini yerine getiricem diye beni unutuyo.Nefes alamıyorum.Yapayalnız kalıyorum.Şuan 10 gündür falan konuşmuyoruz.tatile gittik biraz iyi gelir diye ordan yine herşeye yettiler.eşim de bana kardeşinin yanına gideceğini söyleyip bekar arkadaşlarıyla kalmış.kızıcam diye yalan söylemiş.ona da kızdım,facedeki mesajlarında arkadaşından 1500 lira borç istemiş,bana bi açıklama yapmadı ben bunu tesadüfen öğrendim.tabi gizli öğrendiğim için de soramadım....hala bilmiyorum.zaten eşim savruk biri olduğu için evdeki bütün maddi kısmı ben kontrol ediyorum.herşey üst üste geldi bunaldım iyice.
Okadar yalnız hissediyorum ki kendimi,eşimle evde 2 yabancı gibiyiz bana gel oturup konuşalım demiyo,sorunları çözmeye çalışmıyo.yani halinden memnun olmasa dayanamaz gelir.zaten doğuda olmak zor,ailem yanımda yok.ondan başka kimsem yok ki burda...İşten gelince de televizyon açıksa onun için yeterli sürekli ben gidip sarılıyorum,öpüyorum.demekki o hiç özlemiyo.ben kendimi çekince bakıyorum gelicek mi diye yok.Yanlış insanla evlendiğimi düşünmeye başladım.Kafam çok karışık...çok yalnızım....

Biraz kendinizi çekseniz, kırıldığınızı anlamasını sağlayabilir misiniz peki? Eşiniz nasıl anlayabilir ya da bunu biliyorsunuzdur siz. Oturup konuşunca anlaşılabilecek biriyse konuşun sıkıntılarınızı anlatın. Eğer anlamaz kendini haklı çıkarır derseniz kendinizi çekip bir süre onunla hiçbir şekilde yüz yüze gelmezseniz buyuk bir sorun olduğunu anlayacaktır diye düşünmekteyim..

eşiniz nereli siz nerelisiniz benim eşim doğulu ben batı aynen bu aile sorunlarını yaşadık ve anladımki aile ile ne kadar şikayet edersen o kadar onlara baglanıyo bizimde gelinimiz var biz 1 kerecik bile davet edilmeden evinden içeri adım atmadık annem dualar ederdi oğlum karısının sözünü dinlesin bir erkek eş sözü dinerse evinde huzur işinde başarılı olur derdi malesef kızı öyle biriyle evlenemedi kv bir geliyo 2 ay kalıyo 1 yıllık evliyim 5 ay kalmıştır bizde sıkılıyorum bunalıyrum ama eşimi seviyorum dedigin gibi çok degersiz hisetigim günler oldu hırçınlaştıgım eşime bagırıp çagırdıgım ama yıldım artık gelsin lanet olsn evimin huzuru kaçmasın diorum pes ettim anlıcagın ya idare etcen yada boşancaktım sabrım ne kadar devam eder bilemem ama ruhen çöktüm kendimi 50 yaşında hisediyrum

braindamage .!.:

Biraz kendinizi çekseniz, kırıldığınızı anlamasını sağlayabilir misiniz peki? Eşiniz nasıl anlayabilir ya da bunu biliyorsunuzdur siz. Oturup konuşunca anlaşılabilecek biriyse konuşun sıkıntılarınızı anlatın. Eğer anlamaz kendini haklı çıkarır derseniz kendinizi çekip bir süre onunla hiçbir şekilde yüz yüze gelmezseniz buyuk bir sorun olduğunu anlayacaktır diye düşünmekteyim..

Genişletmek için tıkla...

canım ben şuan dediin gibi kendimi çektim,yani mecburi konuşmalar dışında ne bir sohbet ediyoruz ne de yüzüm gülüyo.eskisi gibi deilim.şuan yanımda televizyon izliyo mesela ben kendi kendime film izliyorum,int.te takılıyorum.temizlik falan yapıyorum.beni film izlerken görüyo ama birlikte izleyelim niye böyle yapıyosun demiyo,yani artık yalnızlıktan ölmek üzereyim.halbuki bi sarılışa ,bir söze çözülücem...demekki o rahatsız olmuyo.böyel mutlu...ama bu sefer adım atıp konuşan taraf ben olmuycam.bu beni ondan giderek uzaklaştırıyo.şuan farkında değil ama beni kaybediyo...

goldstar535 .!.:

eşiniz nereli siz nerelisiniz benim eşim doğulu ben batı aynen bu aile sorunlarını yaşadık ve anladımki aile ile ne kadar şikayet edersen o kadar onlara baglanıyo bizimde gelinimiz var biz 1 kerecik bile davet edilmeden evinden içeri adım atmadık annem dualar ederdi oğlum karısının sözünü dinlesin bir erkek eş sözü dinerse evinde huzur işinde başarılı olur derdi malesef kızı öyle biriyle evlenemedi kv bir geliyo 2 ay kalıyo 1 yıllık evliyim 5 ay kalmıştır bizde sıkılıyorum bunalıyrum ama eşimi seviyorum dedigin gibi çok degersiz hisetigim günler oldu hırçınlaştıgım eşime bagırıp çagırdıgım ama yıldım artık gelsin lanet olsn evimin huzuru kaçmasın diorum pes ettim anlıcagın ya idare etcen yada boşancaktım sabrım ne kadar devam eder bilemem ama ruhen çöktüm kendimi 50 yaşında hisediyrum

Genişletmek için tıkla...

canım sanırım aynı sorunları yaşıyoruz,eşim ardahanlı.ben bursalıyım.o da bursada büyümüş,ailesini tanıyana dek ikimiz arasında hiçbir kültür farkı hissetmemiştim.o bursada çalışıyodu ailesi ardahandalardı.nişanlanana kadar ailesiyle tanışmamıştım.yani işlerin buraya varacağını ,bunları yaşıycağımı bilseydim yine de evlenirmiydim bilmiyorum.ben ailesine karşı baştan beri hiçbir zaman aşırı bi samimiyet gösteremedim,ama herhangi bir saygısızlık da yapmadım.evime geldiklerinde çalışıyo olmama rağmen yine akşamdan temziliğimi,yemeklerimi hazırlardım bu zamana kadar.kayınvalidem genç olmasına rağmen işten geldiğim halde hiçbişeye yardım etmedi.ben koştura koştura yemek hazırlamaya çalışıyorum birde.bende herşeyi bıraktım artık.karşımda değer bilen insanlar yok.son zamanlarda da beni aramıyo diye sürekli eşime şikayetlere başladı.eşim de dönüp bana sen aramıyosun ne olur biraz arasan demeye başladı.ben de sen benim annemi ne kadar arıyosun peki dedim.ama bunlar benim ve ailem için problem değil herşey senin ailende problem oluyo dedim.okadar üzülüyorum ki keşke kayınvalidemle bişiyler paylaşabilseydik.onu sevebilseydim.beraber yemekler alışverişler yapsaydık...keşke böyle anlayışsız olmasalardı.bazen evlendiğime pişman bile oluyorum.bebek falan bile düşünemiyorum bu yüzden çünkü bebeğimi onların kucağında görmeye bile dayanamıycam.bu sorunlar hiç bitmiycek.böyle nereye kadar gideriz bilemiyorum ama hiç mutlu değilim.evliliğimi böyle hayal etmemiştim hiç....

Masal1986 .!.:

canım sanırım aynı sorunları yaşıyoruz,eşim ardahanlı.ben bursalıyım.o da bursada büyümüş,ailesini tanıyana dek ikimiz arasında hiçbir kültür farkı hissetmemiştim.o bursada çalışıyodu ailesi ardahandalardı.nişanlanana kadar ailesiyle tanışmamıştım.yani işlerin buraya varacağını ,bunları yaşıycağımı bilseydim yine de evlenirmiydim bilmiyorum.ben ailesine karşı baştan beri hiçbir zaman aşırı bi samimiyet gösteremedim,ama herhangi bir saygısızlık da yapmadım.evime geldiklerinde çalışıyo olmama rağmen yine akşamdan temziliğimi,yemeklerimi hazırlardım bu zamana kadar.kayınvalidem genç olmasına rağmen işten geldiğim halde hiçbişeye yardım etmedi.ben koştura koştura yemek hazırlamaya çalışıyorum birde.bende herşeyi bıraktım artık.karşımda değer bilen insanlar yok.son zamanlarda da beni aramıyo diye sürekli eşime şikayetlere başladı.eşim de dönüp bana sen aramıyosun ne olur biraz arasan demeye başladı.ben de sen benim annemi ne kadar arıyosun peki dedim.ama bunlar benim ve ailem için problem değil herşey senin ailende problem oluyo dedim.okadar üzülüyorum ki keşke kayınvalidemle bişiyler paylaşabilseydik.onu sevebilseydim.beraber yemekler alışverişler yapsaydık...keşke böyle anlayışsız olmasalardı.bazen evlendiğime pişman bile oluyorum.bebek falan bile düşünemiyorum bu yüzden çünkü bebeğimi onların kucağında görmeye bile dayanamıycam.bu sorunlar hiç bitmiycek.böyle nereye kadar gideriz bilemiyorum ama hiç mutlu değilim.evliliğimi böyle hayal etmemiştim hiç....

Genişletmek için tıkla...

çok çok tanıdık inanki aynısı resmen ben inanamıyorum bu rahatlıkları karşısında benim kayınvalıdem yedigi tabagı makinaya koymaktan aciz çünkü köle gibi görüyolar ama ben biraz acık sözlüyüm söylüyorum yani azıma geleni içimde tutamam şimdi eşimde mesela korkuyo problem çıkarcam die bide ben artık başaçıkamadım aileme hiç bişi sölemedim ama söylicem die tehtit ettim açıkcası ben aileme yakın oturuyorum bide eşim abiimden biraz çekiniyo korku degil ama çekiniyo yani valla cnm onun annesi anneyse eşin kayınvalidenin kıymetlisiyse senide anne doğurdu yani ben evlenene kadar prens gibiydim annem babam hala gözümün içine bakar oyüzden koyuyo bu yaptıkları ben diyorum eşime 1 aydır bizde sıkıldım sana ne zararı var dio öyle olmuyo işte benim kvdemde durmadan şikayet edio beni annesini günde 3 defa arar beni hiç aramıyo diomuş bende aramam ne arıcam bide iii davransam demek tepeme çıkcaklar allah sabır versin arkadaşım anlayışsız insanlarla ugraşmak çok zor

Masal1986 .!.:

Okadar yalnız hissediyorum ki kendimi,eşimle evde 2 yabancı gibiyiz bana gel oturup konuşalım demiyo,sorunları çözmeye çalışmıyo.yani halinden memnun olmasa dayanamaz gelir.zaten doğuda olmak zor,ailem yanımda yok.ondan başka kimsem yok ki burda...İşten gelince de televizyon açıksa onun için yeterli sürekli ben gidip sarılıyorum,öpüyorum.demekki o hiç özlemiyo.ben kendimi çekince bakıyorum gelicek mi diye yok.Yanlış insanla evlendiğimi düşünmeye başladım.Kafam çok karışık...çok yalnızım....

Genişletmek için tıkla...

erkeklerin vurdumduymazlığı. belki istisnalar vardır ama inan genel tablo böyle. erkekler; bırak bir sorunu oturup konuşarak çözmeye çalışmayı sorun olduğunun bile farkında değiller çoğu zaman. sen konuşmak istesen de bi sonuç alamazsın böyle bir erkekle. canını sıkmak için söylemiyorum olduğu gibi kabullenebilirsen belki sen kendi içinde biraz rahatlarsın. insan bir kendinde zannediyo ama inan bunlardan çok var bu da bize bi teselli ben bu foruma girip burdaki konuları okumaya başlayalı halime şükrettim.