İyi geceler.. Ben 19 yaşındayım. Açık öğretimden bir bölüm kazandım bu sene ona devam edeceğim. 3,5 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim 2 yıllık bir bölüm bitirip DGSyle 4 yıllık başka bir bölüme geçiş yaptı. Şu an çalışıyor. Ben bir sürü erkekle gezip tozup gönül eğlendirmeyi hiç bir zaman doğru bulmadım. O benim sevgilim olduğunda dini nikah yaptık. İçim ancak böyle rahat etti. Ama hala bakireyim. Yani ilişkiye girmek için değil, Allah önünde karı koca olmak istediğimiz için dini nikah yaptık. Annem onunla çıktığımı başından beri biliyor. Babam hiçbir şey bilmiyor. Biz artık evlenmek istiyoruz.
Evlenirsek onun evinde yaşayacağız. Babası ve annesi çalışıyor. Sevgilim çalışıyor. Ben de çalışacağım. Yani geçinmek için mutlaka bir yol buluruz.
Aile içi durumumdan bahsedeyim. Babam uzak bir ilde çalışıyor. Evde iki ablam, annem ve ben yaşıyoruz. Ablalarımla aram eskiden iyiydi. Sonra ne oldu bilmiyorum. Halamın onları bana karşı doldurduğuna inanıyorum. En son bana "senin artık ablan falan yok" dediler. Diyebildiler... Ne yaparlarsa yapsınlar bu kadar kırılamazdım. Yine de yuttum. Ama hayatıma karışmaya devam ediyorlar. Ailemi çok karıştırmak istemiyorum ama babam hariç hepsi benden nefret ediyor gibi davranıyor. Çok mülayim bir insanım diyemem. Ama onlardan daha çok hatam da yoktur. Ben kimsenin hayatına burnumu sokmazken onlar doğum yapan arkadaşımı görmeye gitmeme bile İZİN VERMEYEBİLİYORLAR. Hem de izin almam bile gerekmediği halde.
Ailemle aram bu kadar kötü değilken de evlenmek istiyordum ama sevgilimin hayatının düzene girmesini bekliyorduk. Şimdi bir işi var. Benim de olacak yakında Allah kısmet ederse. Yani istediğimiz de bu. Geriye aile problemi kalıyor.
Babam buna asla izin vermeyecek. Bu çok net. Ablalarım başıma üşüşecek. Annem hiçbir şey yapmayıp sadece babamla arasını bozduğum için kızacak. Ablalarım iyice üstüme gelecek. Sen salak mısın diyecekler ne bileyim, bir sürü şey.. Herkes bu yaşta ne bu acele... Yoksa?? Bişey mi var??? Acabaa??? Fesatlanmak en büyük uzmanlık alanımızdır milletçe. Biliyorum arkamdan konuşulacakları. Hep o arkadaşı girdi aklına diyecekler. (Arkadaşım kaçarak evlendi.) Alakası yok. Benim hayata dair planım bu. Erken evlenip, hayatımı erken düzene sokup, erken bir yaşta anne olmak. Bunu istemek mantıksız gelebilir. Ama bu benim hayatım ve istediğim gerçekten bu.
Takıldığım nokta.. Bunu babama nasıl anlatacağım. Çünkü çok sabit fikirli biridir ve evlenmeme, hem de kocamın ailesiyle yaşamama asla izin vermez. Ne dersem diyeyim. Evlenip karşılarına çıkmayı bile düşündüm. Ama babamı böyle üzemem. Allah korusun adama bir şey olabilir. Bundan çok korkuyorum. Ona zarar vermek istemiyorum. Lütfen bana bir yol gösterin. Çok dertliyim. 3 aydır uyku uyumuyorum. Baş ağrısından duramıyorum. Aklımda hep aynı mesele..
Evlenirsek onun evinde yaşayacağız. Babası ve annesi çalışıyor. Sevgilim çalışıyor. Ben de çalışacağım. Yani geçinmek için mutlaka bir yol buluruz.
Aile içi durumumdan bahsedeyim. Babam uzak bir ilde çalışıyor. Evde iki ablam, annem ve ben yaşıyoruz. Ablalarımla aram eskiden iyiydi. Sonra ne oldu bilmiyorum. Halamın onları bana karşı doldurduğuna inanıyorum. En son bana "senin artık ablan falan yok" dediler. Diyebildiler... Ne yaparlarsa yapsınlar bu kadar kırılamazdım. Yine de yuttum. Ama hayatıma karışmaya devam ediyorlar. Ailemi çok karıştırmak istemiyorum ama babam hariç hepsi benden nefret ediyor gibi davranıyor. Çok mülayim bir insanım diyemem. Ama onlardan daha çok hatam da yoktur. Ben kimsenin hayatına burnumu sokmazken onlar doğum yapan arkadaşımı görmeye gitmeme bile İZİN VERMEYEBİLİYORLAR. Hem de izin almam bile gerekmediği halde.
Ailemle aram bu kadar kötü değilken de evlenmek istiyordum ama sevgilimin hayatının düzene girmesini bekliyorduk. Şimdi bir işi var. Benim de olacak yakında Allah kısmet ederse. Yani istediğimiz de bu. Geriye aile problemi kalıyor.
Babam buna asla izin vermeyecek. Bu çok net. Ablalarım başıma üşüşecek. Annem hiçbir şey yapmayıp sadece babamla arasını bozduğum için kızacak. Ablalarım iyice üstüme gelecek. Sen salak mısın diyecekler ne bileyim, bir sürü şey.. Herkes bu yaşta ne bu acele... Yoksa?? Bişey mi var??? Acabaa??? Fesatlanmak en büyük uzmanlık alanımızdır milletçe. Biliyorum arkamdan konuşulacakları. Hep o arkadaşı girdi aklına diyecekler. (Arkadaşım kaçarak evlendi.) Alakası yok. Benim hayata dair planım bu. Erken evlenip, hayatımı erken düzene sokup, erken bir yaşta anne olmak. Bunu istemek mantıksız gelebilir. Ama bu benim hayatım ve istediğim gerçekten bu.
Takıldığım nokta.. Bunu babama nasıl anlatacağım. Çünkü çok sabit fikirli biridir ve evlenmeme, hem de kocamın ailesiyle yaşamama asla izin vermez. Ne dersem diyeyim. Evlenip karşılarına çıkmayı bile düşündüm. Ama babamı böyle üzemem. Allah korusun adama bir şey olabilir. Bundan çok korkuyorum. Ona zarar vermek istemiyorum. Lütfen bana bir yol gösterin. Çok dertliyim. 3 aydır uyku uyumuyorum. Baş ağrısından duramıyorum. Aklımda hep aynı mesele..