- 21 Kasım 2016
- 69
- 33
- 3
- 35
Merhaba arakdaşlar,
Eski hesabımın şifresini hatırlamadığım için yeni bi hesap açtım.
Fake hesap değilim, 5 yıldır bu forumdayım. Ve bugün sizden fikir alma ihityacı hissettim. Tecrübeleriniz ve gözlemlerinizle bana fikir vereceğinizi umuyorum.
Konuyu anlamanız için detaylı açıklayacağım, amacım kimseyi aşağılamak değil bunu belirtmek istedim.
28 yaşındayım, İstanbul’da ailemle yaşıyorum, tercüme bürosunda çalışıyorum. Annem ve babam emekli, benden 5 yaş küçük kardeşim var, üniversitede okuyor.
2,5 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşım evlenmek istiyor ama ben o gözü karalıkta değilim. Hep beynimize aşılanmış, evlenmen gereken kişi o ise gözün kör olur diye.
Ama ben hep biraz mantıklı biriydim. Hiç öyle aşırı çok aşık olmadım. Onu seviyorum ama aşık değilim belki de, bilmiyorum.
Erkek arakdaşımla yaşıtız. O atanamadığı için mesleği dışında geçici bir işte çalışıyor, kendi mesleğine ne zaman geçer bilmiyorum.
Mesleğinde ilerleyebilmesi için bitirmesi gereken bir okulu daha var, askere gitmeyi düşünmüyor. Bunları sorun etmiyorum.
Ailesini kısmen tanıyorum, anne babası ve bir ablası var. Ailece biraz uç noktada dindarlar. Anlattığına göre bana tuhaf gelen huyları var. (Tuhaf diyorum çünkü ben bunları hiç çevremde görmedim.)
Tekrar ediyorum, kimseyi aşağılamıyorum. Sadece ben mi yanlış anlıyorum bilmek istıyorum ve yanlış bir karar vermekten çok korkuyorum.
Aşırı dindarlar, ferace falan giyiyorlar, müzikli ve alkollü düğünlere gitmiyorlar, tüm çocuklara dini isimler koyuyorlar, evlerine insan siluetli resim asmıyorlar, hep toplantılar sohbetler yapıyorlar, kurslara falan gidiyorlar.
Selamın aleyküm dediklerinde merhaba diye cevap vermemi kötü bir şey olarak değerlendiriyorlar.
Eğitimli, kültürlü kimseler anladığım kadarıyla. Gelişime açıklar sosyal olarak, okuyorlar, araştırıyorlar vs.
Benim ailem tam tersi, genelde müzik, eğlence, alkol, yemekler, akraba toplantıları olur. Annem heykel yapar, enstrüman çalar. Kapalı hiç kimse yoktur.
Erkek arakdaşım normal biri. Eğleniriz, gezer tozarız, bana dini baskılarda bulunmaz, muhafazakar değildir. Ancak bazı konularda biraz daha olgunlaşmaya ihtiyacı var.
Onun beni sevdiğini, onunla mantıken uygun, arkadaşlık bağı da olan bir ilişki kurabileceğimi biliyorum. Ama evlenmek çok farklı bir şey?
İstanbul’da doğup büyümüş, ailesi de öyle sanırım ama doğu kökenliler. Bütün bunları düşününce bazen ondan uzaklaşıyorum. Bunları düşünmediğimde daha yakın hissediyorum.
Evlenme fikri çok fazla konuşulmaya başlandı bugünlerde. Düşündükçe kötü hissediyorum.
Evlenmek istediği ve çok iyi biri olduğu için ayrılamam, ayrılmak da istemiyorum. Gerçekten insani iletişim bilen, kadına değer veren, ve çok yönlü biri.
Asla muhafazakar ya da dindar biri olacağımı sanmıyorum, baskı ve dayatma bende tamamen ters teper, içinde bulunabileceğim bir hayat tarzı değil, bildiğim şeyler de değil.
Bazen saçma senaryolar düşünüyorum. Kendimi mevlütlü bir düğünde hayal edemiyorum ya da çocuğuma dini bir isim konmuş olacağını.
Kadın erkek ayrı oturuyorlarmış, ailemle nasıl bir araya gelirler, taraflar birbirini nasıl karşılar? Ailem bu tarz kültürel farklarda hassaslar ve hoşgörülü olamayabilirler.
İnsanların tarzları ve seçimleri onların iyi veya kötü olduğunu göstermez. Ben kötü olduklarını değil, farklı olduğumuzu düşünüyorum sadece.
Yorumlarınızı bekliyorum, teşekkür ederim.
Eski hesabımın şifresini hatırlamadığım için yeni bi hesap açtım.
Fake hesap değilim, 5 yıldır bu forumdayım. Ve bugün sizden fikir alma ihityacı hissettim. Tecrübeleriniz ve gözlemlerinizle bana fikir vereceğinizi umuyorum.
Konuyu anlamanız için detaylı açıklayacağım, amacım kimseyi aşağılamak değil bunu belirtmek istedim.
28 yaşındayım, İstanbul’da ailemle yaşıyorum, tercüme bürosunda çalışıyorum. Annem ve babam emekli, benden 5 yaş küçük kardeşim var, üniversitede okuyor.
2,5 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşım evlenmek istiyor ama ben o gözü karalıkta değilim. Hep beynimize aşılanmış, evlenmen gereken kişi o ise gözün kör olur diye.
Ama ben hep biraz mantıklı biriydim. Hiç öyle aşırı çok aşık olmadım. Onu seviyorum ama aşık değilim belki de, bilmiyorum.
Erkek arakdaşımla yaşıtız. O atanamadığı için mesleği dışında geçici bir işte çalışıyor, kendi mesleğine ne zaman geçer bilmiyorum.
Mesleğinde ilerleyebilmesi için bitirmesi gereken bir okulu daha var, askere gitmeyi düşünmüyor. Bunları sorun etmiyorum.
Ailesini kısmen tanıyorum, anne babası ve bir ablası var. Ailece biraz uç noktada dindarlar. Anlattığına göre bana tuhaf gelen huyları var. (Tuhaf diyorum çünkü ben bunları hiç çevremde görmedim.)
Tekrar ediyorum, kimseyi aşağılamıyorum. Sadece ben mi yanlış anlıyorum bilmek istıyorum ve yanlış bir karar vermekten çok korkuyorum.
Aşırı dindarlar, ferace falan giyiyorlar, müzikli ve alkollü düğünlere gitmiyorlar, tüm çocuklara dini isimler koyuyorlar, evlerine insan siluetli resim asmıyorlar, hep toplantılar sohbetler yapıyorlar, kurslara falan gidiyorlar.
Selamın aleyküm dediklerinde merhaba diye cevap vermemi kötü bir şey olarak değerlendiriyorlar.
Eğitimli, kültürlü kimseler anladığım kadarıyla. Gelişime açıklar sosyal olarak, okuyorlar, araştırıyorlar vs.
Benim ailem tam tersi, genelde müzik, eğlence, alkol, yemekler, akraba toplantıları olur. Annem heykel yapar, enstrüman çalar. Kapalı hiç kimse yoktur.
Erkek arakdaşım normal biri. Eğleniriz, gezer tozarız, bana dini baskılarda bulunmaz, muhafazakar değildir. Ancak bazı konularda biraz daha olgunlaşmaya ihtiyacı var.
Onun beni sevdiğini, onunla mantıken uygun, arkadaşlık bağı da olan bir ilişki kurabileceğimi biliyorum. Ama evlenmek çok farklı bir şey?
İstanbul’da doğup büyümüş, ailesi de öyle sanırım ama doğu kökenliler. Bütün bunları düşününce bazen ondan uzaklaşıyorum. Bunları düşünmediğimde daha yakın hissediyorum.
Evlenme fikri çok fazla konuşulmaya başlandı bugünlerde. Düşündükçe kötü hissediyorum.
Evlenmek istediği ve çok iyi biri olduğu için ayrılamam, ayrılmak da istemiyorum. Gerçekten insani iletişim bilen, kadına değer veren, ve çok yönlü biri.
Asla muhafazakar ya da dindar biri olacağımı sanmıyorum, baskı ve dayatma bende tamamen ters teper, içinde bulunabileceğim bir hayat tarzı değil, bildiğim şeyler de değil.
Bazen saçma senaryolar düşünüyorum. Kendimi mevlütlü bir düğünde hayal edemiyorum ya da çocuğuma dini bir isim konmuş olacağını.
Kadın erkek ayrı oturuyorlarmış, ailemle nasıl bir araya gelirler, taraflar birbirini nasıl karşılar? Ailem bu tarz kültürel farklarda hassaslar ve hoşgörülü olamayabilirler.
İnsanların tarzları ve seçimleri onların iyi veya kötü olduğunu göstermez. Ben kötü olduklarını değil, farklı olduğumuzu düşünüyorum sadece.
Yorumlarınızı bekliyorum, teşekkür ederim.
