Sevgili konu sahibi arkadasim,
Annem tasidigi bir rahatsizliktan oturu benim kendisinden 1 dk ayri kalmama tahammul edemiyordu. Eşim de flort halindeyken bunu farketmisti zaten. Hatta once annemin bana hic guvenmedigini bu sebeple bende bir sorun oldugunu dahi dusunmus ama sonra zaman gectikce bunun kuruntu oldugunu farketmis.
Her neyse, ben evlenip ailemden 2 cadde uzaga tasindim once, simdi aramizda aracla 20 dklik mesafe var, ben degil ailem tasindi.
Nisanla dugun arasindaki 6 ayda annem ciddi baski kurdu uzerimde, bi ara ben hakikaten sacmaliyorum, annemi nasil birakirim ben kotu bir evladim diye kendimi yedigimi farkettim, ustelik bu surecte nisanlima da kotu davrandim, cok uzaklastim.
Evlendim ilk 18-20 ay cok zordu annem icin, evde birsey kaybetse beni aradi, supurge takildi beni aradi, yemek tarifi bile istedi, halilari nereye vereceğiz yikatmak icin diye aradi. Demem o ki hep bahaneler yaratip ariyordu, esimle misafirlige giderdik eve donmediniz mi daha diye arardi.
Bu konuda eşimden Allah razi olsun, bazen ben sinirlenirdim o arardi annemi bilgilendirirdi. Annemin ozel durumunu bildigi icin hic lafini etmedi bugune dek, icin icin kiziyordu belki ama hic yansitmadi bana.
Yani sanirim annen de bu durumda. Ayni durumda oldugumuzu anlatmak icin paylasiyorum. Ozetle bu durum geciyor, alisiyorlar. Simdi ben annemi ariyorum, annem kapat telefonu evinle ilgilen diye kiziyor. Merak etme o vicdan azabi cok normal, ama gececek, annen de sen de alisacaksiniz.
Mustakbel esine guveniyorsan, o tam da evlenecegim adam diyorsan, cok eminsen gir bu yola.
Bu arada esim annesiyle haftada 1 konusur, evlilikten oncede boylelerdi ben buna cok sasiriyordum. Simdi esim benim annemi kendi annesinden daha cok ariyor, annem (ben tek cocugum) damadim degil oglum o benim der. Yani iyilesiyorlar hic merak etme. :)
Dipnot: okuyup anneme saydirmayin lutfen annemin ozel bir durumu var bilerek yaptigi şeyler degil.