eşim özel sektörde ve çok yoğun, bir de biz buraya mecbur değildk ki,bura onun memleketi ya hiç gidemezsek diye korkyuorum,devlet tayin çıkartr o bu şu olur gidilr hayat yoludur ama buraya gelmek eşimn tercihydi,bizm için iyi olacak dedi ve çok ısrar etti. baskı yaptı vs.....
O zaman evlenmeyecektiniz arkadaşım.
Bir insan eşini severse nerede yaşadıgı, hangi koşulda çalıştıgı bile önemsiz olur.
Ama siz baştan bunları bilerek evlenmişsiniz,
şimdi eşinizin her hareketi batıyor size.
Kaldı ki eşiniz tamam tayin iste, 2 ayda bir gelirim bile demiş.
Pardon, daha ne yapsın?
Kusura bakmayın, ama eşiniz yeterince fedakarlık yapmış bence,
şimdi sıra sizde.
Yapamam derseniz de bu ilişkiyi yeniden gözden geçirin...
bilmiyorum ben mi çabalamadım ya da çabalamak istemedm,çünkü eşim çok zorladı beni buraya gelrken gitmeyelem allah bi kapı açar dedm, anka da kalalım dedm, yapamam dedim ama her akşm evmde olacam yannda olacam dedi maaş daha iyi dedi, bilmiyorum pişman myım evlendiğime, bazen evet çünkü herşey buz gibi geliyor bana, evim soğuk, hayat sıoğuk...eşyalr hepsi en iyisnden ama hiç birinin kıymeti yok ne acıdır kievm dağınık ne yemek yapasm var ne evi toplayasım. eşime hizmet etmk istemiyor canm.halbuki mutfağı çok seven biriydim hala da öyle ama uykusuz ve yorgunm sürekli, gerginm, ne hayallerm vardı, ne süprizler yapacaktm evlennce eşime, bi defa kendm istemedm gelmeyi,yediremi,yorum bu zoraki hayatı, ama gelmesem eşim çok baskı yaptı,ayda 2 hafta evde 2 hafta şehr dışında olcam dedi, belki yazın daha fazla dedi,başka iş bulsak ank da onu tatmn etmiicekti maddi olarak,işinde başarılı biri.bunu da istemezdm ama burda yaşamayı da istemiyorum, kimse bana karışmadı bu yaşıma kadar,herşeyimi bi kenara atıp da eşimn peşine takıldım,çok kısıtlanmış çok çaresz hisseidyorum kendimi. yarın birgün çocuk olursa ben şehr dışında olup da seni yalnız bırakamam dedi,çocuk düşncesi aklmzdan bile geçemiyor, o çocuk çok istedi ame ben bu şehrde yapmam dedm,burda hiç bişey yapmayı düşnmüyorum dedim ama bura benm memleketm dedi nasıl bu kadar küçmsersn hem de burda kalmııcaz uzun süre falan diyor da ben kesin ank merkezli bi iş sınavı kazanıp da geri dönmek istiyorm,ama yine evliliği istediğim gibi yaşamamış olurum o gelemezse die bi sürü olmszluklar geçiyor beynm susmuyor, geceleri de böyleyim. rengim sapsarı, gözler kırmızı ruh gibiym.eşim de çok agresfleşti. depresyondayım galiba, her akşam hergn ağlıyorum, en ufak bişeyde ben a desem o b dese karşı çıksa falan hakkı yok diyorum benm istedklerimi yapmak zorunda çünkü ben onun istediiii hayatı yaşıyorum diyorum.
büyük bir şehirden küçük biryere alışmak çok zor bunu bende yaşadım ve inan alışılıyor yeterki iste ve önemli olan nerde diil kimle yaşadığın. bak ben şu anda ankarada yaşıyorum. bazen kalabalık trafik beni o kadar boğuyorki keşke küçük bir ilçede yaşasam diyorum. biraz eşini anlamaya çalış. orda aldığı para ankarada alacağıyla aynı olsa bile büyük şehir de masrafınız daha çok olur. orda birikim yapıp izin günlerinizde başka şehirlere gidebilirsiniz. büyük şehirlere gezmek için gitmek inan daha zevkli. bulunduğun yerden ziyade evliliğe alışamamış olabilirsin canım. biraz daha zaman ver kendine
evlilik tamamen farklı bir hayata adım atmak bence. insan bu süreçte hayatında daha fazla değişiklik yapmamalı ki evliliğe alışabilsin. siz hem evleniyorsunuz, hem şehir değiştiriyorsunuz, hem iş değiştiriyorsunuz hem de akraba değiştiriyorsunuz. sonuçta kendi akrabalarınızdan ayrılıp eşinizinkilerle bir araya geliyorsunuz.. işiniz baya zor. ben arkadaşların dediğine katılmıyorum şımarık olduğunuzu ya da abarttığınızı düşünmüyorum açıkçası. ama hemen pes etmeyin. sonuçta eşinizle aranızda probem yok. hep dış etkenler. bence problemlerinizi sıraya koyun. önce işinizde çevre edinin. ne de olsa en çok zamanı insan işinde geçirir. işinizde mutlu olursanız akşam da somurtmazsınız. ben de ilk görevimi bir doğu ilinde yaptım. kültürlerimiz çok farklıydı. zamanla kendime uygun arkadaşlar edinerek işteki sorunumu çözdüm. tavsiye ederim. daha sonra vedede pozitifleşeceksiniz eşinizin pozitif yaklaşımlarına sizde aynı içtenlikle cevap verin. ailesiyle aranıza çok mesafe koymayın. böylelikle kendi içinizdeki problemleri çözmüş olursunuz. bundan sonra ki adımları zaten eşinizle birlikte konuşarak atasınız. hem de evliliğiniz biraz daha oturmuş olur. sakın eşinize karşı kendinizi doldurmayın bu sizi daha çok üzer.. ne de olsa hayat arkadaşınız. bence her şey düzene girecek.
çok teşekkür ederim güzel fikirlerin için, hepinize teş ederim aslında. iş yerimden tatmn olabilir miyim bilmiyorum. zaten en çok geren şeylerden biri bu. iş yernde de umarım buluurm ama şu an burdaki birçook şey batıyor bana. çok kasılıyorm. benm en kötü huyum kendimi doldurşua getrmek ve bu işin mağduru gibi görmek aslında. herşey devam ederken eşimle aram bozuk olduğunda en çok çıkmaza giriyorum zaten.onunla iyi olmam lazım ama işte içten içe kızgınlıkalrım var. inş. düzelir dediğin gibi.... bu kızgınlıklarımınn geçeceği günü sabırla bekliyorum... çocuk düşündüğüm günü,yan komşu gibi çocukla uğraşırken karı koca olarak kahkalarımızn yükseleceği günü sabırla beklemek sitiyorum...
merhaba bende şua senın yaşadıklarını yaşıyorum karadenizden doğuya gelin gittim 9 aylık evliyim gittiğimde eşimm yanımda die bana oralar çok çokguzel geliyordu ki halen daha güzeldir...şuan eşimin işi nedeniyle başka bi şehire taşındık taa çanakkaleyee burda daha sıkılıyorum desem yeridir çunku hiç komşum hiç arkadaşım yok.. sanırım en guzel arkadaşlıkları kk da buldum butun gun arkadaşlarımla sohbetşelerek gunumu geçiririm ve eşim yanımda oldugu içinn bundan zevk alırımmm.. benımde eşim uykuda konuşuru diş gıcırırı horlar yorgun oldugu akşamlar onun o sesını duymak bile bana huzur verir.. snaırım çok çok aşığım eşime:))
söylediklerimi dikkate almayacağını tahmin ederek yine de yazıyorum. bende seninle tamı tamına aynı durumdayım. ama eşimi öyle çok seviyorum ki.. onun için bu küçük ve sıkıcı şehirde kalmaktan bir kere bile pişman olmadım.. ha çok bunalıp ağladığım oldu, ama her seferinde o gelmeden toparlanıp kendime çeki düzen verdim..hiç senin yüzünden demedim ona.. onun tüm çevresi burda. ailesine, akrabalarına sürekli yakınlarının taziyesine, doğumuna, mevlütüne gitmek zorunda kaldım ki bu ortamlar daha önce hiç bulunmadığım çok farklı bir kültüre ait.. dil problemi yaşıyorum bu şehirde.. eşimin işi mecburen burda ve işini çok seviyor. ben öğretmenim istediğim zaman burdan tayin isteyip gidebilirim. ama tek umrumda olan yuvamızın huzuru.. hayatta herşey istediğimiz, beklediğimiz şekilde gelişmeyebilir. önemli olan mevcut şartların içinde kendine huzurlu bir ortam yaratmak ki bu senin elinde.. sonuçta akşamları eşin evinize geliyor değil mi, size ait olan bir dört duvar var.. özeliniz var.. eşini yeterince sevmediğini düşündüm yazdıklarını okurken. neticede 30 yaşındasın küçük değilsin. ağlayıp sızlamak yerine mevcut şartların içinde kendini oyalayacak şeyler bulabilirsin. sanki ankarada hergün sinemaya tiyatroya mı gidiyordun her gün bi semte gezmeye mi gidiyordun.
anladığım kadarıyla eşin uyumlu biri ve seninle geçinmeye gönlü var. ameliyat olmayı bile kabul etmiş.. biraz sabretsen, bu arada para da biriktirelirsiniz birkaç yıl içinde istediğiniz şartlarda istediğiniz şehirde yaşamak için fırsatlar çıkabilir karşınıza.. güzel şeyler düşünmek yerine sadece kendine zorlaştırıyorsun hayatı ve tabi ki zavallı eşine.. bence sen bi toparla kendini..eşini seviyorsan sende onun için bi adım at.. ve ayrı kalma.. bu sizi uzaklaştırır.. biraz emek.. biraz çaba..
batılı olup doğuda yaşayan biri olarak yorum yazıyorum. seni çok iyi anlıyorum. doğuda yaşamak çok zor. yaşadığın yeri söyleseydin oranın kültür özellikleriyle yorumlarımla yardımcı olmaya calışırdım canım.çünkü doğunun her bölgesi farklı.merhaba ben bi kaç aylık evliyim,nişanlıyken eşim memleketini bırakıp benm yaşadığım ankaray geldi orda özel sektörde iyi bi işe girdi, memleketiindeki iş de çok iyiyidi maaşı daha yüksekti ama doğunun küçk illerlnden biriydi ve ben düzenimi bozmak istemedi.geldi ama işi pek sevmedi şehr dışına gönderiyorlardı vs. ama zaten memur olcaktı sınavlara çalışcaktı. ama ne olduysa düğüne bi kaç ay kala oldu,eşim tuttrdu memlekte gidelim ordaki işim daha iyi her akşam eve gelebilecem hem senn aşlene de yakın benm ailem de orda bize yardımcı olurlar vs vs. ama ben zaten ankarada tek başıma yaşayan düzenli bi hayatı çok güzel bi işi(kamudayım) olan biriym kimseye bu saatten sonra ihitiyacm yok gelmişiz 30 yaşına.halledemiicez mi aile olabilmeyi ki benm ankarada akrabalarım çevrem de var.asla istemedm bu küçük yere gelmeyi ama eşimden ayrılmak da istemedm. ailesnn hiç kzı yok. bana çok heveslendiler ama ben herşeyden herkesten soğudm bu olay yüzünden.neyse düğünden sonra ayrılığa dayanamadım ve onun ankarada çok mutsz olmasndan korktum ve tamm gelicem dedm ama zaten kendi memleketindeki işine başlamıştı.ben mecbur kaldım gtmeye.ağlaya ağlaya geldm resmen. düğünden sonra eşim memleketndeki işe geldi başladı ben orda yalnız kaldım. ama başlamasa başkasını alacaklardı. çok kötydü yeni evlisin eşini istiyorsun ve yannda olablmek için istemediğin biyerde yaşaman laızm. çalışıyorum zaten ankaradaki çalışma ortamını asla o ilde bulamadım.doğu zaten iletişimde zorlanıyorum hayattan soğudum eşimden soğudm eşim cmutesi pazar da çalışyor. bi ark ım bi akrbm yok.her hafta sonu evde tekm çıkıp gezeck biyer yok.hep yalnz tek ve sıkıntısını stresini atamayan durumdayım. iş yerim desen alışmak çok zor. ark yok kafa dengi yokbikaç atlık evliyim ama hiç bişey anlamadım eşime öfkemn her geçn gün büyüyor. ne yapsa da gözmde yok. bi araya gelebildiiimz kısıtlı vaktlerde tanıdık veya akr ziyareti veya ailesinie gitmemz gereken zmanlarda hep kavga ettk.hiç kimseyi görmek istemiyorm onun hiç kimsesine jest yapmk istemiyorum çünkü o beni mutlu edemedi.etmeye çalışyıro ama ben zorla gtrmiş olmasını kaldıramıyorum hala. içimde hep bi sinir varhorluyor birlkte yatamıyoruz, h.sonları evde yalnızım, işte yalnızım,ona doyamadım. şehrde gezecek biyer yok. çok bunaldım lütfen bi fikir verin.. her gün kavga hergün kavga ediyoruz. çünkü o beni doyuramıyor. kaliteli vakt geçiremiyorz, kimnle paylaşşam sabır sabır sabır diyorlar.....uykuları unuttum geceleri ağlıyorum o uyuyor,diyorum ben döneym ankaraya en azndan düzgn bi yerde yaşarım tayinmi geri alayım eşim de beni getirip de bana güzel bi ortam hazrlamadıının bedelini ödesn diyom ama gdersem en çok yıpranacak olan da benm her tartışmaızda olduu gibi.çok sinrlendiiğinde ya da üstüne gittiğimde tamm al tayinin git ben de 2 ayd abi gelrim yanına falan diyor.bu evlilk sürecm hep sabretmekle geçti benm ya da edememekle,kimsem yok eşmden başka burda onunla da kavgalı olup ve güzel vakt geçiremeynce çok yoruluyorum,işleri de çok yoğun onun (((
canım eşin cabalamış ama sen hiç çabalamamışsın ki, beni doyuramadı, güzel bi ortam hazırlamadı diyosun bunlar tek taraflımı sence.
üstelik eşin devlet dairesinde nasıl sana güzel ortam hazırlasın, elinde olan bişeyde değil
beraber yatamıyor olmanız bile bu sebebten olamaz, başka sorunlarınız var bence, ben açıkcası evlendin ve pişman olduğunu düşündüm bunu kendine yediremediğin için böyle bahaneler arıyor olabilirsin
üstelik sen memursun onun işi daha zor, haftasonları bile çalışıyormuş
bence eşine eziyet ediyorsun gereksiz yere kin güdüyorsun ona yazdıklarına bakılırsa
ankarada aynı maaşa sahip başka iş bul ona, belki o zaman kabul eder
bana eşinin nereli olduğunu söylesydin yorumlarımla yardmcı olmaya çalışırdım.neden ciddiye almayayım güzel arkdaşm tabi ki herkesin yazdılarını dikkatle okuyorum, almaya, anlamaya çalışıyorum. peki ankaradaki evime göre herşeyi alıp da son zamanlarda nikahtan sonra caymasına ne demeli, şimdi ank ya dönelm diyorum itiraz etmiyor ama onun iş koşullarına göre şartları oluştrmaya uğraşıyoruz uğraşıyorum çünkü benm tanıdıklarım var ank da. ama o bizim için koşul oluştrmadı zönk die geldk ve h.sonları izin için bile anlaşmamış şirketle.söyledm baştan konuş diye. hallederm die düşndü. al işte yarn cumtesi. bunca sinirime rağmn hala diyebiliyorum lütfen yarın izinli ol die. hep bekliyorum onu.o benm şartlarımı yaşayamazdı,ben onu biyere götrcem sonra d ayalnız bırakıcam istemeyerek da olsa ama ank da zorlandı hemen dönücem die tuttrdu.of ne bileyim kızgınlığım nasıl geçer. yoksa birini sevdiğin için k baştan bişeylern değişeceğini kabul etmek olabilir neden olmasın ama benmki sonda oldu işte. sinema tiyatro da değil derdim.işin temelinde zoraki bana bişey yaptrmış olmasını kabullenmiyorum....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?