evlendim şehir değiştirdim yapamıyorum..bi fikir lütfen

merhaba ben bi kaç aylık evliyim,nişanlıyken eşim memleketini bırakıp benm yaşadığım ankaray geldi orda özel sektörde iyi bi işe girdi, memleketiindeki iş de çok iyiyidi maaşı daha yüksekti ama doğunun küçk illerlnden biriydi ve ben düzenimi bozmak istemedi.geldi ama işi pek sevmedi şehr dışına gönderiyorlardı vs. ama zaten memur olcaktı sınavlara çalışcaktı. ama ne olduysa düğüne bi kaç ay kala oldu,eşim tuttrdu memlekte gidelim ordaki işim daha iyi her akşam eve gelebilecem hem senn aşlene de yakın benm ailem de orda bize yardımcı olurlar vs vs. ama ben zaten ankarada tek başıma yaşayan düzenli bi hayatı çok güzel bi işi(kamudayım) olan biriym kimseye bu saatten sonra ihitiyacm yok gelmişiz 30 yaşına.halledemiicez mi aile olabilmeyi ki benm ankarada akrabalarım çevrem de var.asla istemedm bu küçük yere gelmeyi ama eşimden ayrılmak da istemedm. ailesnn hiç kzı yok. bana çok heveslendiler ama ben herşeyden herkesten soğudm bu olay yüzünden.neyse düğünden sonra ayrılığa dayanamadım ve onun ankarada çok mutsz olmasndan korktum ve tamm gelicem dedm ama zaten kendi memleketindeki işine başlamıştı.ben mecbur kaldım gtmeye.ağlaya ağlaya geldm resmen. düğünden sonra eşim memleketndeki işe geldi başladı ben orda yalnız kaldım. ama başlamasa başkasını alacaklardı. çok kötydü yeni evlisin eşini istiyorsun ve yannda olablmek için istemediğin biyerde yaşaman laızm. çalışıyorum zaten ankaradaki çalışma ortamını asla o ilde bulamadım.doğu zaten iletişimde zorlanıyorum hayattan soğudum eşimden soğudm eşim cmutesi pazar da çalışyor. bi ark ım bi akrbm yok.her hafta sonu evde tekm çıkıp gezeck biyer yok.hep yalnz tek ve sıkıntısını stresini atamayan durumdayım. iş yerim desen alışmak çok zor. ark yok kafa dengi yokbikaç atlık evliyim ama hiç bişey anlamadım eşime öfkemn her geçn gün büyüyor. ne yapsa da gözmde yok. bi araya gelebildiiimz kısıtlı vaktlerde tanıdık veya akr ziyareti veya ailesinie gitmemz gereken zmanlarda hep kavga ettk.hiç kimseyi görmek istemiyorm onun hiç kimsesine jest yapmk istemiyorum çünkü o beni mutlu edemedi.etmeye çalışyıro ama ben zorla gtrmiş olmasını kaldıramıyorum hala. içimde hep bi sinir var horluyor birlkte yatamıyoruz, h.sonları evde yalnızım, işte yalnızım,ona doyamadım. şehrde gezecek biyer yok. çok bunaldım lütfen bi fikir verin.. her gün kavga hergün kavga ediyoruz. çünkü o beni doyuramıyor. kaliteli vakt geçiremiyorz, kimnle paylaşşam sabır sabır sabır diyorlar.....uykuları unuttum geceleri ağlıyorum o uyuyor,diyorum ben döneym ankaraya en azndan düzgn bi yerde yaşarım tayinmi geri alayım eşim de beni getirip de bana güzel bi ortam hazrlamadıının bedelini ödesn diyom ama gdersem en çok yıpranacak olan da benm her tartışmaızda olduu gibi.çok sinrlendiiğinde ya da üstüne gittiğimde tamm al tayinin git ben de 2 ayd abi gelrim yanına falan diyor.bu evlilk sürecm hep sabretmekle geçti benm ya da edememekle,kimsem yok eşmden başka burda onunla da kavgalı olup ve güzel vakt geçiremeynce çok yoruluyorum,işleri de çok yoğun onun(((

nerdeyim .!.:

merhaba ben bi kaç aylık evliyim,nişanlıyken eşim memleketini bırakıp benm yaşadığım ankaray geldi orda özel sektörde iyi bi işe girdi, memleketiindeki iş de çok iyiyidi maaşı daha yüksekti ama doğunun küçk illerlnden biriydi ve ben düzenimi bozmak istemedi.geldi ama işi pek sevmedi şehr dışına gönderiyorlardı vs. ama zaten memur olcaktı sınavlara çalışcaktı. ama ne olduysa düğüne bi kaç ay kala oldu,eşim tuttrdu memlekte gidelim ordaki işim daha iyi her akşam eve gelebilecem hem senn aşlene de yakın benm ailem de orda bize yardımcı olurlar vs vs. ama ben zaten ankarada tek başıma yaşayan düzenli bi hayatı çok güzel bi işi(kamudayım) olan biriym kimseye bu saatten sonra ihitiyacm yok gelmişiz 30 yaşına.halledemiicez mi aile olabilmeyi ki benm ankarada akrabalarım çevrem de var.asla istemedm bu küçük yere gelmeyi ama eşimden ayrılmak da istemedm. ailesnn hiç kzı yok. bana çok heveslendiler ama ben herşeyden herkesten soğudm bu olay yüzünden.neyse düğünden sonra ayrılığa dayanamadım ve onun ankarada çok mutsz olmasndan korktum ve tamm gelicem dedm ama zaten kendi memleketindeki işine başlamıştı.ben mecbur kaldım gtmeye.ağlaya ağlaya geldm resmen. düğünden sonra eşim memleketndeki işe geldi başladı ben orda yalnız kaldım. ama başlamasa başkasını alacaklardı. çok kötydü yeni evlisin eşini istiyorsun ve yannda olablmek için istemediğin biyerde yaşaman laızm. çalışıyorum zaten ankaradaki çalışma ortamını asla o ilde bulamadım.doğu zaten iletişimde zorlanıyorum hayattan soğudum eşimden soğudm eşim cmutesi pazar da çalışyor. bi ark ım bi akrbm yok.her hafta sonu evde tekm çıkıp gezeck biyer yok.hep yalnz tek ve sıkıntısını stresini atamayan durumdayım. iş yerim desen alışmak çok zor. ark yok kafa dengi yokbikaç atlık evliyim ama hiç bişey anlamadım eşime öfkemn her geçn gün büyüyor. ne yapsa da gözmde yok. bi araya gelebildiiimz kısıtlı vaktlerde tanıdık veya akr ziyareti veya ailesinie gitmemz gereken zmanlarda hep kavga ettk.hiç kimseyi görmek istemiyorm onun hiç kimsesine jest yapmk istemiyorum çünkü o beni mutlu edemedi.etmeye çalışyıro ama ben zorla gtrmiş olmasını kaldıramıyorum hala. içimde hep bi sinir var horluyor birlkte yatamıyoruz, h.sonları evde yalnızım, işte yalnızım,ona doyamadım. şehrde gezecek biyer yok. çok bunaldım lütfen bi fikir verin.. her gün kavga hergün kavga ediyoruz. çünkü o beni doyuramıyor. kaliteli vakt geçiremiyorz, kimnle paylaşşam sabır sabır sabır diyorlar.....uykuları unuttum geceleri ağlıyorum o uyuyor,diyorum ben döneym ankaraya en azndan düzgn bi yerde yaşarım tayinmi geri alayım eşim de beni getirip de bana güzel bi ortam hazrlamadıının bedelini ödesn diyom ama gdersem en çok yıpranacak olan da benm her tartışmaızda olduu gibi.çok sinrlendiiğinde ya da üstüne gittiğimde tamm al tayinin git ben de 2 ayd abi gelrim yanına falan diyor.bu evlilk sürecm hep sabretmekle geçti benm ya da edememekle,kimsem yok eşmden başka burda onunla da kavgalı olup ve güzel vakt geçiremeynce çok yoruluyorum,işleri de çok yoğun onun(((

Genişletmek için tıkla...

canım eşin cabalamış ama sen hiç çabalamamışsın ki, beni doyuramadı, güzel bi ortam hazırlamadı diyosun bunlar tek taraflımı sence.
üstelik eşin devlet dairesinde nasıl sana güzel ortam hazırlasın, elinde olan bişeyde değil
beraber yatamıyor olmanız bile bu sebebten olamaz, başka sorunlarınız var bence, ben açıkcası evlendin ve pişman olduğunu düşündüm bunu kendine yediremediğin için böyle bahaneler arıyor olabilirsin
üstelik sen memursun onun işi daha zor, haftasonları bile çalışıyormuş
bence eşine eziyet ediyorsun gereksiz yere kin güdüyorsun ona yazdıklarına bakılırsa
ankarada aynı maaşa sahip başka iş bul ona, belki o zaman kabul eder

Merhaba, okuyunca yazdıklarını kendi iki yıl önce kendi yaşadıklarımı gördüm. ben de evlendikten 6 ay sonra çok sevdiğim bir şehri bırakıp eşim yanıma geldim. Çok ama çok mutsuz oldum ne işim ne arkadşaım vardı yeni şehirde. Ciddi bir depresyona girdim. Her ne kadar kendi kararımla gelmiş olsam da her gün mutsuzluktan ağlıyordum eşim işten geldiğinde sürekli mutsuz bir kadınla kalıyordu. Mutlu etmek için taklalar atıyordu ama ben depresyona saplanmıştım. Sonra yavaş yavaş kendimi toplamaya başladım bu tam 1i5 yılımı aldı ve o birbuçuk yıl boyunca tek düşüncem işsizliğim ve yaşadığım şehire olan nefretimdi. Ne evliliğimin mutluluğunu ne eşimle beraberliğimin tadını çıkarabildim. Sonra ben tam kendimi toparladım bu sefer eşim değişti. Baktım olmuyor bir çift terapisti buldum ona gitmeye başladık. Meğerse biz o birbuçuk yıl içimizde neler biriktirmişiz. Eşim mutsuzluğumdan kendini sorumlu tutmuş ve onu sevmediğimi düşünmüş halbuki eşimi çok seviyorum ama alışamadım işte. Neyse iki senedir o 1,5 yılın içimizde ve ilişkimizde açtığı yaraları sarmaya çalışıyoruz.Sana tavsiyem dönebiliyorsanız dönün sevdiğin şehre ama dönemiyorsanız bu depresyon döneminde mutlaka bir uzman desteği al. Ne kadar acı çektiğini anlayabiliyorum. Uzman desteği hem bu psikolojiden kurtulup güzellikleri görmene yardımcı olur hem de ilişkinizde hiç yoktan mutsuzluk yaratmamış olursunuz. Her durum ve koşulda mutlaka mutlu olacak şeyler vardır önemli olan onları bulabilmek. Bana özelden de yazabilirsin deneyimleri severek paylaşırım.

bilmiyorum ben mi çabalamadım ya da çabalamak istemedm,çünkü eşim çok zorladı beni buraya gelrken gitmeyelem allah bi kapı açar dedm, anka da kalalım dedm, yapamam dedim ama her akşm evmde olacam yannda olacam dedi maaş daha iyi dedi, bilmiyorum pişman myım evlendiğime, bazen evet çünkü herşey buz gibi geliyor bana, evim soğuk, hayat sıoğuk...eşyalr hepsi en iyisnden ama hiç birinin kıymeti yok ne acıdır ki evm dağınık ne yemek yapasm var ne evi toplayasım. eşime hizmet etmk istemiyor canm.halbuki mutfağı çok seven biriydim hala da öyle ama uykusuz ve yorgunm sürekli, gerginm, ne hayallerm vardı, ne süprizler yapacaktm evlennce eşime, bi defa kendm istemedm gelmeyi,yediremi,yorum bu zoraki hayatı, ama gelmesem eşim çok baskı yaptı,ayda 2 hafta evde 2 hafta şehr dışında olcam dedi, belki yazın daha fazla dedi,başka iş bulsak ank da onu tatmn etmiicekti maddi olarak,işinde başarılı biri.bunu da istemezdm ama burda yaşamayı da istemiyorum, kimse bana karışmadı bu yaşıma kadar,herşeyimi bi kenara atıp da eşimn peşine takıldım,çok kısıtlanmış çok çaresz hisseidyorum kendimi. yarın birgün çocuk olursa ben şehr dışında olup da seni yalnız bırakamam dedi,çocuk düşncesi aklmzdan bile geçemiyor, o çocuk çok istedi ame ben bu şehrde yapmam dedm,burda hiç bişey yapmayı düşnmüyorum dedim ama bura benm memleketm dedi nasıl bu kadar küçmsersn hem de burda kalmııcaz uzun süre falan diyor da ben kesin ank merkezli bi iş sınavı kazanıp da geri dönmek istiyorm,ama yine evliliği istediğim gibi yaşamamış olurum o gelemezse die bi sürü olmszluklar geçiyor beynm susmuyor, geceleri de böyleyim. rengim sapsarı, gözler kırmızı ruh gibiym.eşim de çok agresfleşti. depresyondayım galiba, her akşam hergn ağlıyorum, en ufak bişeyde ben a desem o b dese karşı çıksa falan hakkı yok diyorum benm istedklerimi yapmak zorunda çünkü ben onun istediiii hayatı yaşıyorum diyorum.

seni biraz şımarık buldum, Allah kolay kolay kapı açmıyo devlet işi bulmuş işte daha ne istiyosun bende eşimin işi gereği Ankaradan Batmana geldim bana da zor geliyo ama napıyım, senin eşin sadece horluyomuş benimki diş gıcırdatır horlar konuşur herbi şey var ama ayrı yatmayı düşünmedim hiç

Meleknaz .!.:

Ankara'da mı tanıştınız ? Eşinin memleketine hiç mi gidip bakmadın ?

Ah işte,önemli olan tek şey aşkımız,başka hiçbir şey önemli değil deniyor ama bal gibi önemli.

Yaşın küçük değil,eğitimlisin,kendi başına yaşamış,hayat sorumluluğu bilen bir kadınsın.
Nasıl böyle bir evlilik kararı aldın hayret.

Evlilik kararından hala eminsen,ah vah etmeyi bırakıp harekete geçmeni öneririm.
Önce eşini ikna etmeye çalış.İkna olmuyorsa,sen dön ve o şekilde deneyin.
Olmuyorsa da olmuyordur.

Sabırla olacak iş değil.
Sabırla tek olacak olan,senin hevesinin ve yaşama sevincinin kaybı olur.
O şekilde boyun büküp,mutsuz bir kadın olarak yaşar gidersin.

Genişletmek için tıkla...

hiç gidip bakmaz olur muyum bi avuç yer zaten. evet ank ya benmle tanışmaya geldi.sonra hayalinin hep ank olduunu söyledi,orda büro açmk ya da memuriyet, eşim de aslında iş konusunda hayatını tam otrtmuş değil di ki. evet ne yazık ki nasıl böyle bi evlilk kararı aldm bilmiyorum,eşim çok iyi yardmcı olmaya çalışıyor vs ama yetmiyor işte.onun iş koşulları bu şehr evliliğime dair hayallerimi gerçekleştiremem , cicim ayları hayallarim hepsi pufffffffffffffff oldu uçtu. yine eşmle evlecekseydm bile evlilk olmadan her türlü şartı koşulu iş durumunu zorlasaydım diyorum.kimseyle görşmek istemiyrm,artık eşim ve eşimn anne babası tanıdıkları da beni soğuk suratsz vs tanmlamak üzere. ben bu değilim.... ama kv herkesi oğlm çok yoğun o yüzden gelip gidemiyolar size bize vs falan diyrmuş. ama insanları kırmak da istemiyorm özellkle anne ve babasını.bura doğu ve gidp gelmeler adetler vs çok beklentiler olyo.hiç birini yapamıyourm.ve boğuluyorum muhalefet biri olmak en sevmediğim bi durum.evt sabr sabır sabır diyorum bu ne ya sabretmek için mi evlendm.h.sonu bi günü bile yok eşmn.ona da sabr diyor eşim bazen işe kahvaltı yapp gidiyor h.sonu bak 9.30 evden çıkıyom diyor. bu iş koşullarında bu bile iyi diyor. iş yeri sürekli bişeyler çıkartıyor diyor. diyorum pazar tatilinden vs den emn olmadan nasıl getrdn beni buraya. o da çaresz...çare diyor bana. ama ank ya dönmek tek çare dediğimde de zoruna gidiyor. tek derdn ora gibi. orda şehr dışına göndericekler ya da maaşı çok düşk bi yer de olcam neden bura bu kadar cehennme mi diyor ama boğuluyorum ben...çıkmaz gibi bişey bu. tayn alıp gtsem evliliğimzde derin yaralar açılır gibi hissediyorum.ki gidecekseydim de neden geldm diyorum maksat eşmle birlkte olmak değil mi .ama ben de bu hayata dayanamıyorum.burdan gtsem ve eşimle inatlaşmadan burdan gtsek çok ama çok rahatlııcam.

donuk_pudra .!.:

siz evlenmiş ve pişmanlık yaşıyorsunuz.

hatta kendi içinizde evliliği yarışa döndürmüşsünüz.. kim kazanacak yarısı ! ank. gitme isteği, benim dediğim oldu sendromu gibi ..

belli bir yaşa gelmiş ank düzeninizi oturttmussunuz tabi ki kolay değil .

fakat ; bir öğrenci okula basladıgında bile ortama,arkadaslarına adapte olması, cevreyi benimsemesi zaman alır. sizin durumunuz da bunun gibi . niye kendinize zaman vermiyorsunuz ? zamanla arkadaş edinir ve çevrenizi de oluşturursunuz.

kendi kafanızla öyle kurmuşsunuz ki içten içe kendinizi yiyiyorsunuz ve tüm olumsuzlukları irdeliyorsunuz.

eşinizin horlaması da ayrı yattıracak kadar mı ? tedavi olmasını önerdiniz mi yoksa siz "öküz altında buzağı mı arıyorsunuz"?

Genişletmek için tıkla...

eşim bu cuma ameliyat olcak horlama için. ya aman allahım diyorum en çok korktuuğu şeydr bu hastane işleri ama olay o kadar büyüdü ki dün gidip randevu aldı.bi kaç defa gttk dr a zayflaması gerekiyrdu.zayıflayamıyor ona da kzıyorum.sen destek ol diyor ne sorun olsa. diyorum ben ben değilm gücüm yok dr a götrdm zayflamaı bekledk sen ciddiye almalısın artık diyorum.iki öğün aç dursa ya da tutsa kendini 3. de abartıyor. o da çok stresli kilo verememesi çok da abes değil ama benm herşeym normaldi ben herşeye hazrdm başından beri hep onun cihetndeki problemler beni zorlayınca ben de problem çıkarıyorum elmde olmadan.ciddi boyutta horluyor.ki benm de uykum hassatr ikisi birleşti ve büyük sorun. ökz altında buzağı aramak demeyelim de heveslerm hayallarm hepsi kursağımda kaldı.evlenicem artık düzenli hayat geçş derken evlilkle birlkte hayatm alt üst.daha çok çaba harcama noktasndaym herşey ama herşey için.herşeymzde mutlaka bi sorun yaşıyorz gibi artık.en normal yaşanılası şeyler bile zoraki elde edeceğim konumda bu evlklkte.ama kmse kötü niyetli değil kimse kötü değil ama ikmz de artık çok üzgn ve yorgunz.o da yetersz hissettkçe geriliyor ve beni sabrsz ve doyumsuz diye nitelendiriyor. doyacak bişey yaşayamadık ki

NeMeSiS98235 .!.:

seni biraz şımarık buldum, Allah kolay kolay kapı açmıyo devlet işi bulmuş işte daha ne istiyosun bende eşimin işi gereği Ankaradan Batmana geldim bana da zor geliyo ama napıyım, senin eşin sadece horluyomuş benimki diş gıcırdatır horlar konuşur herbi şey var ama ayrı yatmayı düşünmedim hiç

Genişletmek için tıkla...

eşim özel sektörde ve çok yoğun, bir de biz buraya mecbur değildk ki,bura onun memleketi ya hiç gidemezsek diye korkyuorum,devlet tayin çıkartr o bu şu olur gidilr hayat yoludur ama buraya gelmek eşimn tercihydi,bizm için iyi olacak dedi ve çok ısrar etti. baskı yaptı vs.....

ark lar beni iyi ya da kötü eleştirebilrisinz hepsine açığım, çok bunalıyorum ve bu yaşadıklarıma bakış açısı ne olabilr diye çok merak ediyorum.belki birinizin kişinin bi yorumu çıkış noktam,harekete geçme noktam ya her neyse olabilir...iş yerimde çok bunalıyorum, asla ank daki düzen ve insanlardaki disipln ya da saygı yok

Hiçbir şey yapmazsanız alışamazsınız tabi ki.

Kolay değildir insanın sevdiği yerden ayrılması ama demek ki sevmediğiniz şehir sevdiğiniz adamla da güzelleşmiyor.

Horlamayı çözmek yerine ayrı odalarda yatmak sizin çözüm yolunuz demek ki. Bu şekilde devam ederseniz bu evlilik yürümez.

nerdeyim .!.:

ark lar beni iyi ya da kötü eleştirebilrisinz hepsine açığım, çok bunalıyorum ve bu yaşadıklarıma bakış açısı ne olabilr diye çok merak ediyorum.belki birinizin kişinin bi yorumu çıkış noktam,harekete geçme noktam ya her neyse olabilir...iş yerimde çok bunalıyorum, asla ank daki düzen ve insanlardaki disipln ya da saygı yok

Genişletmek için tıkla...

Herkesle samimi olmak zorunda değilsiniz. Aranıza mesafe koyun işinizi yapın, akşam da evinize gidin. Eve hobi olarak yapacağınız seyler alın; puzzle gibi film gibi onlarla oyalayın kendinizi.

eLmayRa_ .!.:

Hiçbir şey yapmazsanız alışamazsınız tabi ki.

Kolay değildir insanın sevdiği yerden ayrılması ama demek ki sevmediğiniz şehir sevdiğiniz adamla da güzelleşmiyor.

Horlamayı çözmek yerine ayrı odalarda yatmak sizin çözüm yolunuz demek ki. Bu şekilde devam ederseniz bu evlilik yürümez.

Genişletmek için tıkla...

ayrı odalarda yatınca çok yalnz hissediyorum uykuya geçemiyorum zaten. eşim ameliyat olacak bu cuma ben de hiç istemiyrm ameliyat olmasını ama dr ciddi dedi burun boğaz hepsi tıkalı.ben ameliyat konusundaki isteksizliğimi belli etmiicem çünkü cidden ne birlkte yatabiliyorum ne onsuz. bigün de gözlerimi pamuk gibi açıp yanmda onun olmasının hzurunu hissedip güne gülmsemek istiyorum.uykusuzluktan bayılıcam birgün...

yazdıklarınızda bana en tanıdık gelen şehir değişikliği tanıdık kimsenin olmaması ve sonunda yalnızlıktan gelen depresyon ben de evlendiğimiz yıl öyle bir dönem yaşadım sürekli ağlamak istiyordum eşim çok yardımcı oldu sağ olsun... size tek tavsiyem işinizden izin alabiliyorsanız biraz ailenizin yanına gidin sevdiklerinizle vakit geçiririn en iyi terapi oluyor doping gibi geliyor:) inş. en kısa zamanda alışırsınız bulunduğunuz şehire...

nerdeyim .!.:

ayrı odalarda yatınca çok yalnz hissediyorum uykuya geçemiyorum zaten. eşim ameliyat olacak bu cuma ben de hiç istemiyrm ameliyat olmasını ama dr ciddi dedi burun boğaz hepsi tıkalı.ben ameliyat konusundaki isteksizliğimi belli etmiicem çünkü cidden ne birlkte yatabiliyorum ne onsuz. bigün de gözlerimi pamuk gibi açıp yanmda onun olmasının hzurunu hissedip güne gülmsemek istiyorum.uykusuzluktan bayılıcam birgün...

Genişletmek için tıkla...

Biraz bencilsiniz galiba. Hala kendinizi düşünüyorsunuz. Adam ciddi boyutta hasta, nefes alamıyor farkında mısınız?

eLmayRa_ .!.:

Biraz bencilsiniz galiba. Hala kendinizi düşünüyorsunuz. Adam ciddi boyutta hasta, nefes alamıyor farkında mısınız?

Genişletmek için tıkla...

ben farkındayım da eşim farkında değildi, ben söyleye söyleye gttk dr.a hem bana hem kendine zarar veriyor.bencillk değil de artık dayanamıyorum.gündz tek gece tek, h.sonu tek, eşmden başka da burda kimsem yok.....

nerdeyim .!.:

bilmiyorum ben mi çabalamadım ya da çabalamak istemedm,çünkü eşim çok zorladı beni buraya gelrken gitmeyelem allah bi kapı açar dedm, anka da kalalım dedm, yapamam dedim ama her akşm evmde olacam yannda olacam dedi maaş daha iyi dedi, bilmiyorum pişman myım evlendiğime, bazen evet çünkü herşey buz gibi geliyor bana, evim soğuk, hayat sıoğuk...eşyalr hepsi en iyisnden ama hiç birinin kıymeti yok ne acıdır ki evm dağınık ne yemek yapasm var ne evi toplayasım. eşime hizmet etmk istemiyor canm.halbuki mutfağı çok seven biriydim hala da öyle ama uykusuz ve yorgunm sürekli, gerginm, ne hayallerm vardı, ne süprizler yapacaktm evlennce eşime, bi defa kendm istemedm gelmeyi,yediremi,yorum bu zoraki hayatı, ama gelmesem eşim çok baskı yaptı,ayda 2 hafta evde 2 hafta şehr dışında olcam dedi, belki yazın daha fazla dedi,başka iş bulsak ank da onu tatmn etmiicekti maddi olarak,işinde başarılı biri.bunu da istemezdm ama burda yaşamayı da istemiyorum, kimse bana karışmadı bu yaşıma kadar,herşeyimi bi kenara atıp da eşimn peşine takıldım,çok kısıtlanmış çok çaresz hisseidyorum kendimi. yarın birgün çocuk olursa ben şehr dışında olup da seni yalnız bırakamam dedi,çocuk düşncesi aklmzdan bile geçemiyor, o çocuk çok istedi ame ben bu şehrde yapmam dedm,burda hiç bişey yapmayı düşnmüyorum dedim ama bura benm memleketm dedi nasıl bu kadar küçmsersn hem de burda kalmııcaz uzun süre falan diyor da ben kesin ank merkezli bi iş sınavı kazanıp da geri dönmek istiyorm,ama yine evliliği istediğim gibi yaşamamış olurum o gelemezse die bi sürü olmszluklar geçiyor beynm susmuyor, geceleri de böyleyim. rengim sapsarı, gözler kırmızı ruh gibiym.eşim de çok agresfleşti. depresyondayım galiba, her akşam hergn ağlıyorum, en ufak bişeyde ben a desem o b dese karşı çıksa falan hakkı yok diyorum benm istedklerimi yapmak zorunda çünkü ben onun istediiii hayatı yaşıyorum diyorum.

Genişletmek için tıkla...

canım şimdi seni anladım 2. mesajında kendini daha iyi ifade etmişsin
iknanın zararları, ikna etmek diye hep kitaplar çıkarırlar ya, ikna edilen zavallıyı hiç düşünmezler
sen boş bulunup ikna oldun, sonrada pişman oldun ama iş işten geçmişti
allahtan eşinde açık kapı var, yani uzun süreli değil diyormuş ama benim korktuğum nokta ya bu da seni oyalamak ikna etmek içinse
çocuk dedinmi akan sular durur, hangi şehirdesin bilmiyorum ama bu kadar şikayet ettiğine göre kesinlikle ankarada çocuk yetiştirmek daha iyidir

ben senin depresyonda olduğunu düşündüm, belkide bu deprsyondan kurtulsan daha farklı bakacaksın ya da çöküntü yaşamadan çözüme odaklanabileceksin
neden depresyonda olduğunu düşündüm, sürekli ağlıyorsun bişeyden zevk almıyorsun, kimseyle görüşmek istemiyorsun yani bu sonsuza kadar gidemez, mutlaka doktora git

ilaç kullanma diyenlere kulak asla, beyninde bi takım kimyasallar olması gerektiği gibi salgılanmıyorsa bunu mutluymuş gibi yaparak kendi kendine telkinle düzgün salgılanın hormonlarım diyerek çözemezsin, doktor ilaç verirse eğer kullan, iyileşince daha farklı bakacağına eminim

öncellikle allah yardımcın olsun diyorum, çok zor durumdasın belli

EŞİN TİPİK BİR DOĞU BENCİLLİĞİNDE BİR İNSAN
hafta sonu tatili olmadan seni nasıl getirir metropolden küçük bir doğu iline
yapabileceğini düşünmüşsün, ama içinden çıkamıyorsun çünkü hala bir savaş veriyorsun gitmek ve kalmak konusunda
evet bende bir buçuk aylık evliiyim, ankaradan geldim bu 4 bin nüfüsluk ilçeye, doğu değil batıdayız ama kışın evdesin zaten hiç bir yer yok, köy gibi
ama biz tayinciyiz, eşimi sevdiğim için her yere giderim hiç sorun değil
ama sen bile bile lades demekten hoşnut değilsin ve de çok haklısın

yıllar önce ergenelik çağlarımda bizde ailecek böyle bir sorun yaşamıştık
geriye dönüp baktığımda evet onlarda da bir hayır varmış diyorum
ama çok amaa çoookkk acılar çektim, lise çağlarımda kaldıramayacağım yükler bindi omuzlarıma
çabuk olgunlaştım, mantıklı, azimli kararlı bir insan oldum doğru
ama keşke olmasaydı da diyorum, hayırlısı buymuş bu da nihayetinde bir güzelliğe yol açtı diyorum

ama sen bunu beklemek zorunda değilsin, eşin ankarada başka işlerde de şansını deneyebilirdi
en son çare dönebilirdiniz, o en başından pes etmiş haklı olarak şu an sende pes ediyorsun

bence oturup konuşmalısınız,
bir yanda evliliğiniz
bir yanda ruhsal durumunuz vs. hepsi zarar görüyor şuan
kendinize deneme yılı koyun
bir yıl iki yıl alışmaya çalışcam ama alışamazsam dönecek miyiz diye bir anlaşma yapın
bu anlaşmanın içerisine tabiki o da hafta sonu tatilini alabilmeyi vadetsin size.
sizi mutlu edebilmeyi, sizde mutlu olmak için uğraşmayı deneyin

ve mümkünse uğraş alanları, en azından aklı başında bir arkadaş edinin

merhaba bende şua senın yaşadıklarını yaşıyorum karadenizden doğuya gelin gittim 9 aylık evliyim gittiğimde eşimm yanımda die bana oralar çok çokguzel geliyordu ki halen daha güzeldir...şuan eşimin işi nedeniyle başka bi şehire taşındık taa çanakkaleyee burda daha sıkılıyorum desem yeridir çunku hiç komşum hiç arkadaşım yok.. sanırım en guzel arkadaşlıkları kk da buldum butun gun arkadaşlarımla sohbetşelerek gunumu geçiririm ve eşim yanımda oldugu içinn bundan zevk alırımmm.. benımde eşim uykuda konuşuru diş gıcırırı horlar yorgun oldugu akşamlar onun o sesını duymak bile bana huzur verir.. snaırım çok çok aşığım eşime:))