Demek ki sen anneni kardeşlerini babanı cocuklarin gibi görüyorsun , hâlâ sana muhtaçlar sensiz bir şey yapamazlar gibi hissediyorsun bu kafa karisikligi bu yüzden. Önce onların annesi olmadığını kabullen bu kadar yorulmazsin.Ben hem abla hem baba oldum diyelim çocukluktan beri çalışan onlara bakan ve yorgun bir şekilde zmaani gelince evlenen ve yıpranıyor psikoloji bu hale geliyo iste
yani bu böyle mantıkla, tercihle olan bir şey değil ki. siz hepsine aynı sevgiyi verebiliyorsanız ne ala. ama iç güdüsel olarak her canlı yavrusunun üzerine her şeyden çok titrer. bu çok normal.Evlat sevgisi neden farklı derler ben mesala bunu kabul edemedim gitti anneler bana yardımcı olur musunuz ben evladımi evet çok seviyorum sorumluğu gözüm sürekli üstünde ama bı kavram var evlat başka evlat hep en üste neden? Ben şimdi evladım var diye eşimi annemi kardesimi daha mı az seçmeliyim evladımi hepsinden cokmu seçmeliyim tüm sevgiler farklı degilmidir neden kıyaslama yapayım azı çoğu değilde farkı yokmu şimdi evladım oldu diye canımın parçası annemi ikinci plana mi atmaliyim kalbim eşimi can parçam kardesimi
Zamanla siz de önceliklerinizin farkına varacaksınız bence suan belli ki durum yeniİzledim anlatsam kırmızı oda olur kara oda ahh bu psikolojiyle şimdi be bı can buyutucem Allah'ım yardım etsin
Bu yazıyor birçok yerde. O hisse gireceğimi hiç düşünmediğimden devamını okumadım. Eski hayatı özlemek çok daha yaygınmış düşünülenden. Konudan bağımsız olarak, yükünüz ağır mı, tek başınıza mı bakıyorsunuz bebeğe?Elinize emeğinize sağlık öncelikle çok teşekkür ederim açıklayıcı ve tane tane yazmışsınız basınız sağolsun tarifi zor bir acı annelik gerçekten delilik çok farklı duyguları bekliyorsun bende lahusa senduromuna girdim ve henüz dört aydır anneyim hala üstümden atamadım o psikolojiyo belki ondan nerdeyse intiharı düşündum eski hayatımi çok özledim senelerdir beklediğim şey olmuştu çocuğum olmuştu ama neden böyle hissediyorum diye kendimi bitiridim bir haftada saçımda beyaz tüyler çıktı ve eski kilomdan daha zayiftim artık madem bu kadar güzel bişey di neden bunları düşünüyordum neden isyan ediyordum anlatamam benim gibi yaşayan bilir alışamadım baglanamadim eski hayatımi unutamadım belli çok rahattım ondan hala da kaygılarım çok yüksek bazen gene o duyguları yaşıyorum ama ona az birşey olsa canım gidiyor annelik çok başka çok ağır bişey anne olmak gerçekten analık başka adı olamazdı
Geçmiş olsun evet daha dört aylık anneyim ve kafam yerinde değil çok zor zamanlardan geçtim de geldimHayir sokmuyor,lohusa misin ? Çocuğunu mu benimseyemedin ? Hani ona göre yorum yapalım. Bak mesela geçen gün biraz sarsildik direk çocuğuma koştum aynı şekilde babası da ilk çocuğumuza koştu.
Teşekkür ederimZamanla siz de önceliklerinizin farkına varacaksınız bence suan belli ki durum yeni
Asla ben çok vizdan yüklü bir insanım ven gazzedeki bebeklere bile hüngür hüngür ağlıyorum kendi bebeğime zarar gelse aklım gider sadece psikolojik olaylar yaşıyorum o da sadece kendime zarar veriyor beni düşünmek okdurecekBu yazıyor birçok yerde. O hisse gireceğimi hiç düşünmediğimden devamını okumadım. Eski hayatı özlemek çok daha yaygınmış düşünülenden. Konudan bağımsız olarak, yükünüz ağır mı, tek başınıza mı bakıyorsunuz bebeğe?
Arkadaşımın şu anda 4 aylık bebeği var ve eskiden yaptığı şeyleri yapmasına izin vermediği için bebeğe içten içe kızıyor. Sonra da kendini suçlu hissediyor. Sebebi ne olursa olsun lohusayken ya da sonrasında o o hisse girebiliyorsunuz. Olabilir.
Sorun kardeşinizi mi daha çok sevdiğiniz değil sanırım. Yukarda yazdığınız eski hayatı özlemek. Çok mümkün. Kendinizi suçlu hissetmemelisiniz eğer yanlış bir şey yapmıyorsanız. Kimse kolay olacağını söylemedi. Bir insan şekillendiriyorsunuz. Bazen hayal kırıklığı, rahatsızlık hissetmek çok normal.
Haklısın çabam bu emin olun ama geçecek zamanla diye düşünüyorum duzelicem ben bir anneyim evet bunu kabullemedim hala sanırım derken bile yabancı geliyorDemek ki sen anneni kardeşlerini babanı cocuklarin gibi görüyorsun , hâlâ sana muhtaçlar sensiz bir şey yapamazlar gibi hissediyorsun bu kafa karisikligi bu yüzden. Önce onların annesi olmadığını kabullen bu kadar yorulmazsin.
Haklısınız tabiki öyle kendimden çok onu düşünüyorum ona mama alabilmek için sigarayı bıle bıraktım sütüm gelmedi ve maddiyat zaten yok çalışmiyorum sadece eş maaşı yetmiyo bende bütün bana iyi gelen şeyleri bıraktım sadece ona öncelik vermek icinyani bu böyle mantıkla, tercihle olan bir şey değil ki. siz hepsine aynı sevgiyi verebiliyorsanız ne ala. ama iç güdüsel olarak her canlı yavrusunun üzerine her şeyden çok titrer. bu çok normal.
Ve tek başıma bakıyorum evetAsla ben çok vizdan yüklü bir insanım ven gazzedeki bebeklere bile hüngür hüngür ağlıyorum kendi bebeğime zarar gelse aklım gider sadece psikolojik olaylar yaşıyorum o da sadece kendime zarar veriyor beni düşünmek okdurecek
Zamanla tüm duygular dinginlesir. Hayırlı uğurlu olsun sana daGeçmiş olsun evet daha dört aylık anneyim ve kafam yerinde değil çok zor zamanlardan geçtim de geldim
Çok teşekkür ederimZamanla tüm duygular dinginlesir. Hayırlı uğurlu olsun sana da
Sizin yazdığınıza yorum yaptım yoksa siz kendiniz söylemişsiniz zaten. Ben sanmıyorum kardeşine bakan insanın, doğurduğuna bakmayacağını. Her şey yoluna girsin inşallahAsla ben çok vizdan yüklü bir insanım ven gazzedeki bebeklere bile hüngür hüngür ağlıyorum kendi bebeğime zarar gelse aklım gider sadece psikolojik olaylar yaşıyorum o da sadece kendime zarar veriyor beni düşünmek okdurecek
Bu durum koşullara göre bile değişir aslında, mesela annem babam eşim çocuğum kardeşim.Evlat sevgisi neden farklı derler ben mesala bunu kabul edemedim gitti anneler bana yardımcı olur musunuz ben evladımi evet çok seviyorum sorumluğu gözüm sürekli üstünde ama bı kavram var evlat başka evlat hep en üste neden? Ben şimdi evladım var diye eşimi annemi kardesimi daha mı az seçmeliyim evladımi hepsinden cokmu seçmeliyim tüm sevgiler farklı degilmidir neden kıyaslama yapayım azı çoğu değilde farkı yokmu şimdi evladım oldu diye canımın parçası annemi ikinci plana mi atmaliyim kalbim eşimi can parçam kardesimi
Bebisiniz kaç aylık ya da günlük daha yeni annesiniz diye düşünüyorumEvlat sevgisi neden farklı derler ben mesala bunu kabul edemedim gitti anneler bana yardımcı olur musunuz ben evladımi evet çok seviyorum sorumluğu gözüm sürekli üstünde ama bı kavram var evlat başka evlat hep en üste neden? Ben şimdi evladım var diye eşimi annemi kardesimi daha mı az seçmeliyim evladımi hepsinden cokmu seçmeliyim tüm sevgiler farklı degilmidir neden kıyaslama yapayım azı çoğu değilde farkı yokmu şimdi evladım oldu diye canımın parçası annemi ikinci plana mi atmaliyim kalbim eşimi can parçam kardesimi
Çok sağolun iyi dileklerinize teşekkürlerSizin yazdığınıza yorum yaptım yoksa siz kendiniz söylemişsiniz zaten. Ben sanmıyorum kardeşine bakan insanın, doğurduğuna bakmayacağını. Her şey yoluna girsin inşallah
Ne güzel tane tane anlattınız teşekkür edrrim emeğinize evet sanırım ben önceki hayatıma veda etmekte zorlanıyorum çünkü analık başka Bir kapı başka bir hayatmis en çokta kendime bu yüzden kızıyorum öyle çok istiyordum ki sanki bana hiç zor gelmeyecek sanıyordum ama herşeyi hallettim tek başıma bakıyorum su piskolojimle başım dertte onuda halledecegim inşallah henüz dört aylık anneyim ve uzun bir serüven var çok fazla düşünen bir insan oldummgumdandir belki çok fazla güçlüyüm sanıyordum takı anne olmadan önceBu durum koşullara göre bile değişir aslında, mesela annem babam eşim çocuğum kardeşim.
Biri olecek diğerleri kurtulacaksa babam ölsun isterim.
Gördünüz mü ne kolay karar verdim çünkü babam kötü insan ve onla görüşmüyorum.
O olmasa eşim derdim. Halbuki çok severim ama kanım canım değil es bulunur.
O olmasa annem derdim. Çünkü kardeşim daha çok genç ve yasamasını isterim kaldı ki elimde büyüdü çocuğum gibi.
Ama annem olmasa sanırım içim yana yana kardeşim derim.
Çocuğum ve kardeşim gözümde aynı bu arada çocuğumu kendim doğurdum evet ama ikisini de ben büyüttüm.
Ama benim bakış açımda çocuğuma karşı muazzam bir vefa borcu yatıyor. O dünyaya gelmeyi seçmedi ben sectim onu sakınmak korumak zorundayım.
Hamileyken doğurana kadar hiç doğru düzgün uyumadım hep kaybedeceğim korkusu yaşadım.
Bu arada kızım 6 aylık ve ben çok zor kendimle vedalaştım hiç çocuğum olmayacak sanmıştım.
Herkesin fikri ayrı siz ayırmayın önceliğiniz hepsi olsun siz kendinizi nasıl mutlu hissederseniz öyle ilerleyin.
Kuzunuz kaç yaşında?
Annelerden gözlemlediğim kadarı ile ilk 2 yıl kabullenme ve kendi ile vedalaşması uzun sürdüğü için çocuğu sizin beyan ettiğiniz gibi neden göz önünde tutayım diyenler oluyor.
Birde çocuğu biraz büyümüş ve kendisini üzen annelerden gözlenmiyorum bunu. Çocuk yıpratıkca neden göz önünde tutayım ki diye sinirle böyle sorgulamaya giriyorlar.
Benimki henüz dört aylık beş sene çocuğum olmadı 30 yaşındayım olmuyor diye düşünüp hayatın akışına kapilirken bı anda geldi unudum yokken evet kabullenmek baya ağır bir yukmus dünyanın sonu gibi hissediyorsun ilk günlerBebisiniz kaç aylık ya da günlük daha yeni annesiniz diye düşünüyorumbenimki 6 aylık, uzunca zaman bende böyle sorguladım.
Çok zor oldu kabullenmek.
Kendiniz ile vedalaşmak uzun sürüyordur. Terapi alabilirsiniz bu çok doğal bir his.
Plansız gebelik mi? Benimki planlıydı ama yine de zorlandım
Bende öyleydim.Ne güzel tane tane anlattınız teşekkür edrrim emeğinize evet sanırım ben önceki hayatıma veda etmekte zorlanıyorum çünkü analık başka Bir kapı başka bir hayatmis en çokta kendime bu yüzden kızıyorum öyle çok istiyordum ki sanki bana hiç zor gelmeyecek sanıyordum ama herşeyi hallettim tek başıma bakıyorum su piskolojimle başım dertte onuda halledecegim inşallah henüz dört aylık anneyim ve uzun bir serüven var çok fazla düşünen bir insan oldummgumdandir belki çok fazla güçlüyüm sanıyordum takı anne olmadan önce