- 20 Haziran 2024
- 846
- 871
- 48
-
- Konu Sahibi mahmut abi
- #1
Güncelleme: Konuma yorum yazan arkadaşlara çok teşekkür ederim. Gözümü açtınız. Moralimin bozuk olduğu bir anda açmıştım bu konuyu. Ama birinin bana "Sen benim doğmamış kız kardeşimsin, benim için çok değerlisin şöyle iyisin, böyle iyisin" deyip, eşimle beraberken benimle çok özel vakit geçirip sonra da arayıp sormaması, çağrılara dönmemesi ama eşimi arayacak vakti olması ilginç gelmişti. Evlenmeden önce çevrem dardı ama yine hakikatli çıkan o eski dar çevremde olan bir kaç insan. İnsanları tanıyoruz işte. Yaş ilerlese de hergün yeni bir şeyler öğreniyoruz tecrübe ile.
Eşimle evlenmeden önce çok yalnızdım. Yani yalnızlıktan yakınırdım. Sevenlerim vardı ama çok az. Etrafımdaki herkesin ailesi ve işi vardı. Kahve içmeye bile arkadaş bulamazdım.
Eşimle evlendikten sonra eşimin arkadaş ve aile çevresi oldukça genişti ve kendimiz de arkadaş edindik. Sık sık insanlarla iletişim halindeydik ve eşime göre bu kişiler beni “çok seviyorlardı” Eşim de “seni herkes çok seviyor” falan diyordu.
Şimdi eşimle 2 aya yakın süredir ayrıyız. Eşim memlekete gitti ve ben yalnızım. Aynı eşimle evlenmeden önceki gibi yalnızım. Şimdi bu arkadaşlar eşimi arıyorlar ama beni aramıyorlar. Sen niye aramıyorsun? diyecek olursanız, ben arıyorum, ya açmıyorlar, ya meşgul oluyorlar “şu an müsait değilim seni biraz sonra arayacağım” deyip kapatıyorlar sonra da dönmüyorlar, ama ondan sonra aynı kişiler eşimi “nasılsın iyi misin” diye arıyorlar, beni yine aramıyorlar.
Evlenmeden önce tek yakınım olan ailemden Almanya’daki kuzenimdi ve bir tek o arıyor yine beni, bir de eski komşum olan bir teyze ve amca arada bir arıyorlar, bir de eşim arıyor, bazen de kayınvalidem. Kendi arkadaşlarımdan arayan yok, eşimle ortak arkadaşlarımızdan da (hani beni “çok seven”) arayan yok. Yani ben mi “evlat olsa sevilmeyecek” cinsten bir insanım yoksa bu normal mi?
Eşimle evlenmeden önce çok yalnızdım. Yani yalnızlıktan yakınırdım. Sevenlerim vardı ama çok az. Etrafımdaki herkesin ailesi ve işi vardı. Kahve içmeye bile arkadaş bulamazdım.
Eşimle evlendikten sonra eşimin arkadaş ve aile çevresi oldukça genişti ve kendimiz de arkadaş edindik. Sık sık insanlarla iletişim halindeydik ve eşime göre bu kişiler beni “çok seviyorlardı” Eşim de “seni herkes çok seviyor” falan diyordu.
Şimdi eşimle 2 aya yakın süredir ayrıyız. Eşim memlekete gitti ve ben yalnızım. Aynı eşimle evlenmeden önceki gibi yalnızım. Şimdi bu arkadaşlar eşimi arıyorlar ama beni aramıyorlar. Sen niye aramıyorsun? diyecek olursanız, ben arıyorum, ya açmıyorlar, ya meşgul oluyorlar “şu an müsait değilim seni biraz sonra arayacağım” deyip kapatıyorlar sonra da dönmüyorlar, ama ondan sonra aynı kişiler eşimi “nasılsın iyi misin” diye arıyorlar, beni yine aramıyorlar.
Evlenmeden önce tek yakınım olan ailemden Almanya’daki kuzenimdi ve bir tek o arıyor yine beni, bir de eski komşum olan bir teyze ve amca arada bir arıyorlar, bir de eşim arıyor, bazen de kayınvalidem. Kendi arkadaşlarımdan arayan yok, eşimle ortak arkadaşlarımızdan da (hani beni “çok seven”) arayan yok. Yani ben mi “evlat olsa sevilmeyecek” cinsten bir insanım yoksa bu normal mi?
Son düzenleme: