Erkeklerin çoğu böyle mi, adım atmakta neden gecikiyorlar?

Orda tek başına kaldın nasılsa bana muhtaç diye poposu kalkıp terbiyesizleşmiş belli ki. Valla kanka yapılacak şey belli, bankada ne var ne yoksa güzelce Türkiyedeki hesabına havale et sonra da al bir bilet bas git. Yani ben anlamıyorum senin için yeri yurdu bırakıp kalkıp gelmiş bir insan var, minnettar olacağına niye hayvanlaşırsın be kardeşim ... paraları kap sonra da vınla benim tavsiyem bu. Her yerden engellemeyi de unutma :halay:
Ben de öyle düşünüyorum. Ben ailemin yanındayken, yani biz birbirimize uzakken hassas davranırdı genelde. Kaybetme korkusunu hissederdim. Uzun yıllar bekledim zaten okulu bitecekti, işi yoluna girecekti derken. Tam her şey yoluna girdi, benim vizem çıktı evlenebildik derken şimdi yaşattıkları hem haksızlık hem nankörlük gibi geliyor. Kim tanısa bizi, kadın/erkek fark etmeksizin "senin gibisini zor bulur" diyor. Kolaylıkla evlendik, her şey sade oldu, ne madden ne manen zorlamadım vs. Görünürde hep uyumlu ama değeri bilinmeyen bir kadın hikayesi, klasik maalesef :) Keşke başından bu kadar kolaylığ alıştırmasaymışım.
 
Kesinlikle... Zaten kastettiğim de sözlü bir özür değil de bilinçli, eylemsel bir değişim içeren özür dileme. Yoksa özür dileyip başa sarıyoruz. Evliliğin ilk yılları zor olur derdi hep arkadaşlarım, ben de ilk günden beri cicim aylarıyla geçecek diye bekledim durdum, en azından bir süre... Bu kadar zor mu sahiden? Sandım ki birkaç ay çok tatlı zamanlarımız olur sonra zorlanırız sorun yaşadıkça. Ama nerdeyse ilk haftalardan başladı bizim mesai...
Çok sık kavga oluyorsa oturup ciddi ciddi konuşmanız lazım. Yaşam şartlarınızı psikolojik durumlarınızı vs. Suçlayıcı bir dil olmadan yapıcı tarzda belki.
Ben daha evlendiğimin 2.ayında bir konusma yaptım öfke kontrolünü kaybediyordu böyle olma her çift kavga eder ama bu denli kontrolsüz hareket edeceksen bir destek almamız lazım vs diye. O gün bugündür öğrendi alttan almayı özür dilemeyi eşim de. Tabii ciddi bir sorun olsa psikplojik vs işe yaramayabilir böyle konusmalar ama çok şükür birbirimizi idare etmeyi öğrendik :KK70: darısı başınıza
 
İlk defa bugün böyle bir ifadeyle geldi. Şoka girdim zaten, arabayı durdur ineceğim polise gideceğim dedim ve indim. Ama gitsem ne anlatırdım, sonrası nasıl olacak düşünmekten ve bu mantıklı mı olur bilememekten adım atamadım. Bazen insanın tam anlamıyla basireti bağlanıyor, o kadar etmen var ki sağlıklı düşünemiyorum bazen. Gurbet koşulları, yalnızlık, yabancılık başlı başına zorlayıcı bazen. En yakınınızdan böyle darbe gelince de o şokun etkisinden hemen çıkılmıyor maalesef ki.
Peki siz calisiyor musunuz?
 
Çok sık kavga oluyorsa oturup ciddi ciddi konuşmanız lazım. Yaşam şartlarınızı psikolojik durumlarınızı vs. Suçlayıcı bir dil olmadan yapıcı tarzda belki.
Ben daha evlendiğimin 2.ayında bir konusma yaptım öfke kontrolünü kaybediyordu böyle olma her çift kavga eder ama bu denli kontrolsüz hareket edeceksen bir destek almamız lazım vs diye. O gün bugündür öğrendi alttan almayı özür dilemeyi eşim de. Tabii ciddi bir sorun olsa psikplojik vs işe yaramayabilir böyle konusmalar ama çok şükür birbirimizi idare etmeyi öğrendik :KK70: darısı başınıza
Çok sevindim sizin adınıza. Aslında ilk zamanlar benim için de çok zordu; ailesel meselelerden zorlu zamanlar geçirdim, hayatımı zorladım ağır bi depresyon geçirdim ve o süreçte vize gelince uzun süreli, evlendik. Bunun peşine aileden memleketten uzaklık, hala devam eden ilaç kullanım süreci, eş etkisi derken çok zorlandım ve ben de çok sık öfke patlamaları yaşıyordum. Eşim de sağ olsun bunlarda yanımda durmak yerine karşımda durup öfkemi kişisel algıladı, şahsına hakaret olarak düşündü. Belki o zamandan kalmadır bu kontrol etme hissi ondaki. Ama öfkemin sebebini görmeyip öfkelerimi görmüştü, sorun da bu maalesef.
 
Peki siz calisiyor musunuz?
Türkiyedeyken çalışıyordum, buraya geldiğimden beri çalışmıyorum. Zaten öğrenci vizesiyle geldim ve yasal olarak çalışma hakkım da kısıtlı. Madden burada özgürleşip bir şeyler yapmak istiyorum yapacaksam. Sanki bunu yapmadan Türkiyeye dönersem daha zor olacak gibi geliyor birçok şey.
 
Türkiyedeyken çalışıyordum, buraya geldiğimden beri çalışmıyorum. Zaten öğrenci vizesiyle geldim ve yasal olarak çalışma hakkım da kısıtlı. Madden burada özgürleşip bir şeyler yapmak istiyorum yapacaksam. Sanki bunu yapmadan Türkiyeye dönersem daha zor olacak gibi geliyor birçok şey.
Kac yildir evlisiniz? Üzüldüm bunları yasamaniza genel olarak size davranisları nasil bunlar disinda. Cinsel hayatiniz falan.
 
Kac yildir evlisiniz? Üzüldüm bunları yasamaniza genel olarak size davranisları nasil bunlar disinda. Cinsel hayatiniz falan.
1 yıldır evliyiz daha yeni. Cinsel hayatımızda sorun yok, böyle durumlar olmadığı dışında yani. Ama ona rağmen daimi bir öfke seziyorum eşimden. Hep tepkisel sanki bana. Bir şey söylesem normal bir şey de olsa yükseliyor, ama tartışma sırasında "sen beni beğenmiyorsun ya zaten ne yaparsam yapayım" a getiriyor. Kültür farklılığı da var aramızda. Bunu aşamadığını düşünüyorum bazen. Sanki içten içte kendini benden aşağıda görüyor da öyle öfkesiyle onu dengeliyor gibi seziyorum.
 
1 yıldır evliyiz daha yeni. Cinsel hayatımızda sorun yok, böyle durumlar olmadığı dışında yani. Ama ona rağmen daimi bir öfke seziyorum eşimden. Hep tepkisel sanki bana. Bir şey söylesem normal bir şey de olsa yükseliyor, ama tartışma sırasında "sen beni beğenmiyorsun ya zaten ne yaparsam yapayım" a getiriyor. Kültür farklılığı da var aramızda. Bunu aşamadığını düşünüyorum bazen. Sanki içten içte kendini benden aşağıda görüyor da öyle öfkesiyle onu dengeliyor gibi seziyorum.
Ondan merak ettim bunları sordum. Kendini sizden aşağıda görüyor olabilir. Hiç bunlari konusmayi denediniz mi? Ciddi bir sekilde
 
Ondan merak ettim bunları sordum. Kendini sizden aşağıda görüyor olabilir. Hiç bunlari konusmayi denediniz mi? Ciddi bir sekilde
Evet, konuştuk. O zaman da aksini iddia ediyor. Çok eleştirdiğin için tepkiselleştim ben de diyor. Oysa eleştirmiyorum, çok kafası dağınık biri DEHB de olabilir belki, normal olarak bir şeyi hatırlatmam gerekiyor mesela beni de etkileyecek bir şey, evle, resmi işlemlerle ilgili bir şeyse. Bunu düzeltmek, kendine sorumluluk almak yerine o hatırlatma anındaki eksikliğini hissedip öfke gösteriyor. Hatırlatmayın diyeceksiniz, o zaman da ucu yine bana dokunuyor mecbur hatırlatıyorum, sonucuna tek katlanmıyor çünkü:)
 
Nereden başlasam... Evliyim, 1 yıl önce evlenip eşim yurtdışında çalıştığı için Avrupa'ya geldim. Çevremde pek kimse yok, henüz arkadaş çevrem yok... İstanbul'daki hareketli hayatımdan sonra buradayım. Eşimi seviyorum ama eşimde , evliliğimde aşamadığım bir sorun var. Eşim çok çabuk sinirlenip üstten tepkiler veriyor. Hakaret, aşağılama, tehdit vs. Evlenmeden önce de birazı vardı ama dozu değişti tabi ki. Sonradan pişman olup özür diliyor, ama özür dilemesi şöyle oluyor: ben "neden şöyle davrandın" diyorum mesela, "özür dilerim hata ettim öyle dememeliydim canım" vs diyor. Ama ben ona gitmezsem, ben %100 haklı da olsam gelip ne gönlümü alır ne özür diler. Bu belki 1 gün belki 2 gün sürer. Gurbet koşullarını düşününce ne kadar zorlandığımı tahmin edersiniz.
Yine benzer bir sorun yaşadık ve ben yanında ağlarken arabada yemek yemeye başladı gayet rahat... Eve gelince de hiçbir şey olmamış gibi kendine yemek hazırladı, vakit geçirdi ve işine baktı. Asla görmüyor, umursamıyor, yoksayıyor resmen. Ve kendisi hatalı. Gitsem konuşsam özür dilerim deyip hatasını kabul edebilecek bunu da biliyorum.

Sizce neden böyle? İstiyorum ki anlasın, fark etsin, o düşünsün. Ben gelmeden de bir kez olsun o gelebilsin. Gerçekten sıkışmış durumdayım. Yardım edin! Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda, ne yapmalı ya hu?
Valla boş veklemeyin. Bulunduğunuz yeri keşfedin okuyun çalışın. Eşiniz de belki kendine çeki düzen verir. Vermezse de siz ona yol verirsiniz. Evde ezik ezik bekleyip affettikçe o doz daha çok artar.
 
Valla boş veklemeyin. Bulunduğunuz yeri keşfedin okuyun çalışın. Eşiniz de belki kendine çeki düzen verir. Vermezse de siz ona yol verirsiniz. Evde ezik ezik bekleyip affettikçe o doz daha çok artar.
Evet öyle yapıyorum. Dil kursuna gidiyorum, çalışmak için bu şart zaten. Oturum tipim değiştiğinde de ilk yapacağım işkur muadili bir kurum var, ona başvurmak olacak. Yoksa dediğiniz gibi, kendini geliştirememiş kompleksli erkekler(ki geliştirip o kompleksi aşan gördüğüm kadarıyla fazla sayıda değil) ilk çareyi karşındaki ezmeye çalışmakta buluyor.
 
Evet öyle yapıyorum. Dil kursuna gidiyorum, çalışmak için bu şart zaten. Oturum tipim değiştiğinde de ilk yapacağım işkur muadili bir kurum var, ona başvurmak olacak. Yoksa dediğiniz gibi, kendini geliştirememiş kompleksli erkekler(ki geliştirip o kompleksi aşan gördüğüm kadarıyla fazla sayıda değil) ilk çareyi karşındaki ezmeye çalışmakta buluyor.
Boşverin değmez bu tarz insanların yaptığına ağlamak vs. Dik durun ne b.k yerse yesin. Çocuk yapmayın ve de
 
Tansiyon, şeker vb olabilir bunlara baktırın
En son gittiği doktor tansiyondan şüphelenmişti, ben de şekerden şüpheleniyorum. Açken eli ayağı boşalıyor konuşmaya mecali olmuyor. Bugünkü tartışma da market için gittiğimizde oldu ve açtı biliyordum. Dediklerine bahane değil tabi ki ama bunlar da olabilir sebep haklısınız
 
X