- 7 Nisan 2008
- 2.767
- 7.746
-
- Konu Sahibi prometheus
- #1
Arkadaşlar merhaba,8 yıllık evliyim,9 aylık bir bebeğim var.Bebeğim doğana kadar çalışıyordum ama şu anda bırakacak kimsem olmadığı için çalışamıyorum.
Sevgili hanımlar şimdi sizin aklınıza ve kıymetli fikirlerinize ihtiyacım var benim.Eşimi 10 yıldır tanıyorum,10 yıldır çalışıyor,Türkiye şartlarında çok çok iyi bir maaş alıyor ama inanılmaz savurgan.10 yıldır aynı işi yapan arkadaşları kiradan kendi evlerine çıktı,hatta ikinci evlerini aldılar ama biz hala yerimizde sayıyoruz.Eşime hissettirmeden birikim yapıyorum çünkü biliyorum bu savyrganlıkla biz bir gün benim biriktirdiklerime muhtaç olacağız.Sizden fikir almak istediğim konu şu:
Biz evlendiğimizden beri kendi evimizde oturuyoruz.Evimiz site içinde sitemiz çook güzel,5-6 tane oyun parkı,2 tane çok iyi kreş,market,kuaför,çok güzel sosyal imkanlar var. 100 adım mesafede çok güzel bir avm var,evimin içi de çok kullanışlı çok güzel.Yani arkadaşlar çocuk büyütmek için çok rahat çok güzel bir yer.Site bahçesi Yıldız parkı gibi desem abartmış olmam :) amaaaaa... ama arkadaşlar işimize o kadar uzak ki.Artık yıllardır her sabah her akşam İstanbul trafiğinde yollardan bezdik,nefret ettik.Çalışırken her kış bu yol kahrı çekmekten depresyona giriyoruz.Kar kış duraklarda beklemekten hasta oluyorum,işe yorgun gidiyorum,yorgun dönüyorum.Araba alsam trafikte daha uzun kalmış oluyorum en azından metrobüs veya tramvay trafiğe takılmıyor.
Düşündük taşındık işimize yakın bir yerdeki siteden bir ev almaya karar verdik.Nihayetinde çocuk büyüyecek,ben de elbet çalışmaya başlayacağım,evime çocuğuma vakit ayırmam gerekecek saatlerce trafikte kalamam ki..Baktığımız ev 985.000 2+1,126 m2.Bizim evimiz ise 3+1 145 m2.Ben dedim ki "Biraz birikmişimzden,biraz düğün altınlarından biraz da kredi çekip bu evi ödeyelim,alalım." Eşim çok zorlanırız,kendi evimizi satalım." diyor.Bu kadar güzel bir evi satmak istemiyorum,hem çocuğuma bırakacak bir şeyimiz olur ileride hem de günün birinde belki döneriz buraya çünkü gerçekten cennet gibi ya da ben çok sevdiğim için öyle geliyor,bilemiyorum.
İşin bir de şu boyutu var ki benim eşim asla mal veya para kıymeti bilmiyor,ailesinden kalan ev ya bomboş çürüdü ya da kaç tane kiracı evi mahvetti,kirayı ödemeden çekip gitti.Eşim peşlerine düşmüyor,kira istemiyor,kontrat yapmıyor.Elalemin saçma sapan insanlarına borç veriyor geri almıyor,senet yapmıyor vs.Bu evi satarsak gitti gider yenisini alamayız.Dediğim gibi maaşı iyi kredi çekersek ödeyebiliriz,bu evi satmayabiliriz.Ama o zaman ya birilerine verecek,kira isteyemeyecek-ki emlakçı bu evi 2.250'ye kiralarız dedi-ya da ailesi gelir çöreklenir evden tamamen mahrum oluruz.Maaşı ara yerde çar çur olacağına bari bir taksite girelim bi işe yarasın.Ben çocuğum için birikim yapıyorum ama ev almak başka.Şimdi biz ne yapalım arkadaşlar?
Sevgili hanımlar şimdi sizin aklınıza ve kıymetli fikirlerinize ihtiyacım var benim.Eşimi 10 yıldır tanıyorum,10 yıldır çalışıyor,Türkiye şartlarında çok çok iyi bir maaş alıyor ama inanılmaz savurgan.10 yıldır aynı işi yapan arkadaşları kiradan kendi evlerine çıktı,hatta ikinci evlerini aldılar ama biz hala yerimizde sayıyoruz.Eşime hissettirmeden birikim yapıyorum çünkü biliyorum bu savyrganlıkla biz bir gün benim biriktirdiklerime muhtaç olacağız.Sizden fikir almak istediğim konu şu:
Biz evlendiğimizden beri kendi evimizde oturuyoruz.Evimiz site içinde sitemiz çook güzel,5-6 tane oyun parkı,2 tane çok iyi kreş,market,kuaför,çok güzel sosyal imkanlar var. 100 adım mesafede çok güzel bir avm var,evimin içi de çok kullanışlı çok güzel.Yani arkadaşlar çocuk büyütmek için çok rahat çok güzel bir yer.Site bahçesi Yıldız parkı gibi desem abartmış olmam :) amaaaaa... ama arkadaşlar işimize o kadar uzak ki.Artık yıllardır her sabah her akşam İstanbul trafiğinde yollardan bezdik,nefret ettik.Çalışırken her kış bu yol kahrı çekmekten depresyona giriyoruz.Kar kış duraklarda beklemekten hasta oluyorum,işe yorgun gidiyorum,yorgun dönüyorum.Araba alsam trafikte daha uzun kalmış oluyorum en azından metrobüs veya tramvay trafiğe takılmıyor.
Düşündük taşındık işimize yakın bir yerdeki siteden bir ev almaya karar verdik.Nihayetinde çocuk büyüyecek,ben de elbet çalışmaya başlayacağım,evime çocuğuma vakit ayırmam gerekecek saatlerce trafikte kalamam ki..Baktığımız ev 985.000 2+1,126 m2.Bizim evimiz ise 3+1 145 m2.Ben dedim ki "Biraz birikmişimzden,biraz düğün altınlarından biraz da kredi çekip bu evi ödeyelim,alalım." Eşim çok zorlanırız,kendi evimizi satalım." diyor.Bu kadar güzel bir evi satmak istemiyorum,hem çocuğuma bırakacak bir şeyimiz olur ileride hem de günün birinde belki döneriz buraya çünkü gerçekten cennet gibi ya da ben çok sevdiğim için öyle geliyor,bilemiyorum.
İşin bir de şu boyutu var ki benim eşim asla mal veya para kıymeti bilmiyor,ailesinden kalan ev ya bomboş çürüdü ya da kaç tane kiracı evi mahvetti,kirayı ödemeden çekip gitti.Eşim peşlerine düşmüyor,kira istemiyor,kontrat yapmıyor.Elalemin saçma sapan insanlarına borç veriyor geri almıyor,senet yapmıyor vs.Bu evi satarsak gitti gider yenisini alamayız.Dediğim gibi maaşı iyi kredi çekersek ödeyebiliriz,bu evi satmayabiliriz.Ama o zaman ya birilerine verecek,kira isteyemeyecek-ki emlakçı bu evi 2.250'ye kiralarız dedi-ya da ailesi gelir çöreklenir evden tamamen mahrum oluruz.Maaşı ara yerde çar çur olacağına bari bir taksite girelim bi işe yarasın.Ben çocuğum için birikim yapıyorum ama ev almak başka.Şimdi biz ne yapalım arkadaşlar?