herkeste aynı sorun ilgisiz eş. bende muzdaribim bu konuda. ne ilgi var ne sevgi. işten gelir yer yemeğini uyur. işi varsa oturur pcnin başına çalışır. saatlerce yanında otururumda bir kelime etmez sadece bişey içsek mi, acıkırsa bişey yesek mi bunun dışında sıkılıyo musun nasıl diye sormaz. bazen o kadar bunalıyom ki. ailelerden uzak bi şehirde yaşıyoruz. akşamları oturmaya gideceğimiz kimse yok. doğru düzgün arkadaşımda yok. çevre zaten bana göre değil. 3 yıl oldu evlenenli, o kadar şey yaşadım ki. hakaertler, uygunsuz yerlere girdi,hatta el bile kaldırdı. yine de suçlu ben oldum. bişey istesem acil mi, şartmı der hemen. niye böylesin diyince de herkes değerini kendi yaratır senin değerin bu, umrumda değilsin der.anlatacak çok şey varda anlatılmıyor. evlendiğimden beri hep yalnızım, aynı evdeyiz ama ben yalnızım.
(
ama ben şimdiden düşünüyorum kesin pişman olucam diye onu da niye düşünüyorum öyle etrafımda hep tartışan çiftler var hep mutsuzluk hep bi karamsarlık ve hep erkekler haklı kadınlar ise susucu görevinde bu nedenle benimkide herhalde bir süre sonra etraftakilere dönücek diye öngörüyorum ama tabikide öyle olmasını istemem ve olmaması için elimden geleni yaparım ama şu önyargılarım kolay kolay kırılmıcak sanırım
