Çok derdimi paylaşmaya ihtiyacım var… Son çareyi burası gördüm… Amerikadaydım başıma kötü olaylar geldi kandırıldım… ve nişanlımı aldattım. Evet ben hayatta yapmam dediğim şeyi yaptım hayatta en çok yargıladığım şeyi yaptım.. Sonra itiraf ettim dön dedi seni affederim dedi döndüm memlekete.. Tabi bu sırada aldattığım şahıs bütün mesajlaşmaları fotoğrafları herkesle paylaştı ailem dahil herkes bunu gördü ve hiç kimsenin bana güveni kalmadı… Olaylar silsilesi psikolojik sorunlar aileye kendini affettirme derken 9 ay geçti.. Tabi bu arada nişanlı affetmedi ayrılındı. Gelelim evden kaçma mevzusuna.. Bu olaylar hepsi amerikada yaşandı.. Ve ben şimdi yaptığım yanlışları telafi etmek ayaklarımın üstünde tek başıma durmak hayatımda bir erkek olmadan başarı sahibi olmak için tekrar amerikaya gitmek istiyorum.. Lakin ailem buna kesinlikle karşı tekrar aynı şeyler yaşanacak veya daha kötü olacak diye beni hapsetmiş durumdalar.. Asla kötü insanlar değiller her zaman her konuda yanımda oldular birbirimize çok düşkünüz ama… Sorsan biz sana güveniyoruz ne yaparsan yap yanındayız ama amerika hayalini unut bir kere denedin başaramadın diyorlar… Bende bu düzene karşı çıkıp hayatta belki de ilk defa doğru yapacağımı düşündüğüm için bir gece kaçıp gitmek istiyorum. Ama ailem.. Onlara bunu yaşatmaya hakkım var mı üzülürler ya bişey olursa kaldıramazlarsa düşüncesi içimi kemiriyor çünkü olaylar karşısında güçlü kalabilen insanlar değiller.. Ama kalırsam da mutsuz olduğum bir mesleğin yetersiz kazancın kıt kanaat geçinmenin içinde ama ailenin yanında bi hayatta olacağım… Siz olsanız ne yaparsınız… Herkes hayatta bir şansı hak eder mi ? Yoksa ben çok mu bencilim… (Ha tabi bu 9 ay içinde ms hastası olduğumu öğrendim ve dünyasının en iyi ms hastanesi amerikada..)