Almayın
Yıllardır kedi besliyorum, sayıları 8 ile 15 arası değişiyor sürekli, 8 i demirbaş
Bir oğlumu 2010 da kaybettim kalp krizinden
Sorumlulukları, masrafları, üzüntüleri çok
Uzun yıllar düşünmeseniz de bir çocuk sahibi olabilirsiniz, buna bakışınız nasıl. Hamileyim diye hayvanını atan çok insan gördüm. En ufak bir verme ihtimaliniz bile varsa hayvan sahiplenmeyin, sokaklarda bu şekilde evden atılan çok hayvan var , perişan oluyorlar, sokak hayvanları gibi uyum sahibi değiller. Ciddi hastalıkları olabilir, ölen oğlum böbrek hastasıydı yıllarca inanılmaz paralar harcadım, hiç şikayetçi olmadım ama onun tedavileri sırasında veteriner masrafları yüzünden atılan hayvanlara çok denk geldim. Hasta bir kediniz varsa çocuktan daha meşakkatlidir bakımı, oğlumu uzun bir süre her gün iş yerime taşıdım, geceleri sabahlara dek bekledim başında. Ağızları dilleri yok, insanlar gibi tepkileri yok çok sabırlı olmanız lazım. Haaa bir de geride bıraktıkları yaraları var ; 30 Ekim 2010 da öldü oğlum, o günden beri bir yanım eksik yaşıyorum, en kıymetlilerimin ölümü bile o kadar yakmadı canımı, o kadar eksik hissetmedim. Onun varlığıyla yaşadığım mutluluğu bir daha hiç hissetmedim, bunları düşünün, hayvan sahibi olmak keşke kumdan, tüyden, mamadan ibaret olsaydı ama değil. Dilsiz bir canlıyla anlaşabilmek için aranızda özel bir bağ oluşturmanız ve sizin hep veren taraf olmanız gerekli, buna hazır değilseniz asla yapmayın